Ο 40αρης «επαναστάτης» του ΠΑΟΚ (vids)

Ο γεννημένος σαν σήμερα, στις 11 Μαΐου του 1977, στο χωριό Πάντο της Ουρουγουάης, κοντά στην Κανελόν, Πάμπλο Γκαμπριέλ Γκαρσία Πέρες, παραμένει ένας από τους ηγέτες της οικογένειας του ΠΑΟΚ, που λάτρεψε και συνεχίζει να λατρεύει η ασπρόμαυρη κερκίδα.

Η διάθεσή του μπορεί να μην είναι και η καλύτερη, μετά από τη βαριά ήττα των μικρών του «Δικεφάλου» από τον Ατρόμητο (7-0), αλλά ο εμβληματικός ηγέτης του ΠΑΟΚ πιστεύει πως αυτό το αγωνιστικό «χαστούκι» θα αποτελέσει ένα καλό μάθημα για τους πιτσιρικάδες, που προπονεί από το περασμένο καλοκαίρι, όταν ανέλαβε την τεχνική ηγεσία της ομάδας κάτω των 20 ετών.

«Καλό το Μπερναμπέου, καλό το Καμπ Νου, αλλά η ατμόσφαιρα της Τούμπας δεν υπάρχει πουθενά», είχε πει λίγους μήνες μετά τις 30 Ιουλίου του 2008, όταν ξαφνικά μπήκε στη ζωή των ΠΑΟΚτσήδων. Ήταν ο τελευταίος σταθμός μιας καριέρας με μεγάλη διαδρομή. Ξεκίνησε από τη Μοντεβιδέο Γουόντερερς, ακολούθησε η Πενιαρόλ και αμέσως μετά πέρασε τον Ατλαντικό για να βρεθεί στην Ευρώπη για λογαριασμό της Ατλέτικο Μαδρίτης, αρχικά, της Μίλαν, της Βενέτσια πριν επιστρέψει στην Ισπανία και κάνει τρεις γεμάτες σεζόν με την Οσασούνα, που αποτέλεσαν το διαβατήριο για τη λάμψη και τα μεγαλεία των «Galacticos» της Ρεάλ Μαδρίτης, παίζοντας δίπλα στους Ραούλ, Ζιντάν, Μπέκαμ, Ρονάλντο, Ρομπέρτο Κάρλος μέχρι που ανέλαβε ο Φάμπιο Καπέλο και τον στείλει δανεικό στη Θέλτα, με τη Μούρθια την σεζόν 2007-08 να είναι ο τελευταίος ισπανικός σταθμός της καριέρας του.

Παιδί φτωχής οικογένειας με επαναστατικές τάσεις και αριστερή ιδεολογία ήξερε πως έπρεπε να παλέψει κάτι που έκανε με εμφατικό τρόπο φορώντας για σχεδόν πέντε χρόνια τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Δεν ήξερε πως μια κίνησή του θα γίνει σύμβολο επανάστασης για τους ασπρόμαυρους οπαδούς και θα τον φέρει κόντρα στο υπόλοιπο ποδοσφαιρικό κοινό της Ελλάδας, που θα φτάσει στο σημείο να ζητήσει την απέλασή του!

Ήταν Νοέμβριος του 2008 όταν ο ΠΑΟΚ κατέβηκε στο Καραϊσκάκη για να αντιμετωπίσει τον Ολυμπιακό. Εκείνο το βράδυ ο Πάμπλο Γκαρσία θα μπει για πάντα στις καρδιές των ΠΑΟΚτσήδων, θα γίνει ένας από αυτούς, θα δει το όνομά του να γίνεται σύνθημα («ΠΑΟΚ, θρησκεία, τρομοκρατία, τιμή και δόξα στον Πάμπλο τον Γκαρσία) και όλα αυτά με μια απρόσμενη κίνηση. Στο πρώτο ημίχρονο πιάνει τον Ντιόγκο του Ολυμπιακό από τη φανέλα και στη συνέχεια του ρίχνει γροθιά στο στομάχι. Οι στιγμές που ακολούθησαν είναι μνημειώδεις, όσο και το σπριντ του Ντουντού για να ξεφύγει από τον μανιασμένο Γκαρσία, που έμοιαζε ταύρος εν υαλοπωλείο. Η τιμωρία είναι τρεις αγωνιστικές με τον ίδιο να τονίζει ότι νωρίτερα είχε δεχτεί αγκωνιά με συνέπεια να σπάσει δύο δόντια. «Ο Ντιόγο μου έδωσε ένα κτύπημα εκτός φάσης και εγώ απάντησα. Οφθαλμός αντί οφθαλμού, και οδόντος αντί οδόντος».

Ήταν μια στιγμή που ο ΠΑΟΚτσής πίστεψε ότι όρθωσε το ανάστημά του, αλλά γρήγορα θα προσγειωθεί απότομα στην πραγματικότητα, το ίδιο και ο Γκαρσία, που όπως έλεγε ένα χρόνο μετά, «αν ένα φάουλ πάνω στο Σορλέν στο παιχνίδι με τον Ολυμπιακό το είχα κάνει εγώ, θα είχα αποβληθεί, θα είχα φάει τρεις-τέσσερις αγωνιστικές και θα είχαν φωνάξει την αστυνομία να με πάει φυλακή».

Εδειχνε να παραμένει ασυμβίβαστος, αν και προσπαθούσε να αλλάξει χαρακτήρα, για να μπορέσει να βοηθήσει πραγματικά την ομάδα σταματώντας τους τσακωμούς και τις φασαρίες, όπως αυτές που οδήγησαν στην (άδικη) αποβολή του από τον Κάκο σε ένα ΠΑΟΚ – Παναθηναϊκός για τα πλέι οφ της σεζόν 2008-2009, όπου ο «Δικέφαλος» τον έχασε για 4 ματς και δεν πέτυχε τίποτα.

Με προπονητή τον Σάντος, αυτά δεν περνούσαν, ωστόσο με τον Θόδωρο Ζαγοράκη να παίζει το ρόλο του πυροσβέστη ανάμεσα στους δύο άνδρες σβήνεται η φωτιά που άναψε το καλοκαίρι του 2009 όταν έφτασε ένα βήμα πριν από την έξοδο. Ήταν η περίοδος που σχεδόν όλοι θεωρούσαν βέβαιη την αποχώρησή του και τη μεταγραφή του στην Ανκαραγκουτσού. Στην Τούμπα το φιλικό με τον Εργοτέλη στις 13 Αυγούστου μετατρέπεται σε διαδήλωση υπέρ του. Επί 45 λεπτά δεν υπήρχε άλλο θέμα, άλλο σύνθημα και άλλο πρόσωπο. «No Garcia, no party». Μόνο ο Πάμπλο Γκαρσία. Όταν δε έμεινε εκτός αποστολής από το ματς με το Λεβαδειακό, το μυαλό όλων πήγε στο κακό.

Τελικά, μετά από ένα ραντεβού μεταξύ Ζαγοράκη – Σάντος και Γκαρσία, ο Ουρουγουανός υπόσχεται να αλλάξει συμπεριφορά, ο Πορτογάλος προπονητής έβαλε νερό στο κρασί του και όλα τελείωσαν. Από εκείνο το καυτό απόγευμα στην Τούμπα, ο Γκαρσία εκτίμησε απεριόριστα τον Θόδωρο Ζαγοράκη και μια δυνατή φιλία γεννήθηκε η οποία κρατάει μέχρι και σήμερα ανάμεσα στους δύο άνδρες.

Όταν έπαιξε για τη μητέρα του!

Το χειμώνα του 2010 ο ΠΑΟΚ είναι μέσα στο κόλπο του πρωταθλήματος, κυνηγάει τον Παναθηναϊκό του Σισέ και λίγες μέρες πριν από το ντέρμπι της Τούμπας, το Φεβρουάριο, ο Γκαρσία «χάνει» την αγαπημένη του μητέρα. Φεύγει για Ουρουγουάη για την κηδεία της, και παρότι θα μπορούσε να μείνει και να βρίσκεται δίπλα στους δικούς του, επιστρέφει Ελλάδα και αγωνίζεται κανονικά. Και όχι μόνο αυτό αλλά πετυχαίνει και ένα εντυπωσιακό γκολ με απευθείας εκτέλεση φάουλ, το οποίο με δάκρυα στα μάτια το αφιερώνει στην μητέρα του.

Το Μάρτιο του 2013 η κόντρα του με το Γιώργο Δώνη βρίσκεται στο απόγειο της. Ο Γκέρμαν Τσιστιακόφ, που έχει αναλάβει το δύσκολο έργο να αποκαταστήσει την τάξη και να ομαλοποιήσει την κατάσταση, δεν μπόρεσε να πετύχει κάτι, ο κόσμος που συνεχίζει να λατρεύει τον Ουρουγουανό ξεσπά κατά διοίκησης και προπονητή και έρχεται η οριστική ρήξη. Το καλοκαίρι, μετά από προσωπική παρέμβαση του Ιβάν Σαββίδη, επιστρέφει υπογράφοντας μονοετές συμβόλαιο. Και με τον Χουμπ Στέφενς τα πράγματα δεν ήταν καλύτερα, παίρνει πολύ λίγο χρόνο συμμετοχής και τον Ιανουάριο του 2014 μπαίνουν οριστικά τίτλοι-τέλους, με τη μεταγραφή του στην Ξάνθη.

Επέστρεψε το καλοκαίρι του '14 ως βοηθός του Αγγελου Αναστασιάδη, αλλά και αυτή η επιστροφή ήταν γεμάτη από ίντριγκα και διαφωνίες. Τελικά δεν κάθισε ποτέ στο πλευρό του Ελληνα προπονητή ως βοηθός του, αλλά η αγάπη για τον ΠΑΟΚ παρέμενε και μετά τα «πήγαινε – έλα» στην Ισπανία για το δίπλωμα του προπονητή, ανέλαβε ένα χρόνο μετά, να προπονεί τους μικρούς της ομάδας. Ήταν η λύση, που βρήκαν στην Τούμπα, καθώς ο Φρανκ Αρνεσεν δεν του έδινε και πολύ σημασία, έτσι άρχισε με την Κ-17 κατακτώντας το πρωτάθλημα υποδομών το 2016 και στη συνέχεια την Κ-20.

Ο «Τσε» του ΠΑΟΚ γίνεται σήμερα 40αρης.

Λατρεύτηκε, λάτρεψε, συνεχίζει να λατρεύει τον ΠΑΟΚ και θα λατρεύεται για πάντα... Δυνατός στην ψυχή και στην καρδιά, μπορεί να μην κέρδισε τίτλους με τον ΠΑΟΚ, αλλά μέσα στην Πόλη στην πρόκριση επί της Φενέρ σήκωσε το λάβαρο της επανάστασης, ένοιωσε Ελληνας και συνεχίζει να έχει στάση ζωής το περίφημο: «Επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς»!

Χρόνια πολλά, Πάμπλο...