Η αρχή της επανάστασης

Η μέρα που ξεκίνησε το «ταξίδι» του Θόδωρου Ζαγοράκη στον προεδρικό θώκο του ΠΑΟΚ. Ακολούθησαν ωραίες στιγμές, αλλά και λανθασμένες επιλογές. Το σίγουρο είναι πως εκείνη η 13η Ιούνη παραμένει συμβολική ημέρα για το μεγαλύτερο σύλλογο της Μακεδονίας.

Ηταν μια αθώα εποχή, προ κρίσης, όπου η Τούμπα ξεχείλιζε από θετική ενέργεια. Μπορεί ο Γούμενος να είχε αφήσει πίσω του συντρίμμια, όμως ο ΠΑΟΚτσής έδειχνε να θέλει ένα απλό σκούντημα για να (ξανά) πάρει τις ομάδες στις πλάτες του. Έψαχνε ένα ηγέτη, έναν μπροστάρη, έναν άνθρωπο που θα έβγαινε μπροστά για να τραβήξει το κάρο από τη λάσπη, να δώσει όραμα και να τον κάνει να αισθανθεί υπερήφανο για την ομάδα του.

Ο Ζαγοράκης το σκεφτόταν μήνες ολόκληρους, από την εποχή που η μία απεργία διαδεχόταν την άλλη, με τον κόσμο να προχωρά σε καταλήψεις των γραφείων της ΠΑΕ στην Τούμπα, έκανε επαφές, συζητούσε με ανθρώπους του ποδοσφαίρου και επιχειρηματίες, κάθε βράδυ έπαιρνε ένα σπιράλ τετράδιο, εκεί πάνω έγραφε και έσβηνε αριθμούς, προσπαθώντας να βγάλει μιαν άκρη. Οι ζυμώσεις κορυφώθηκαν στα τέλη Μαΐου και στις 11 Ιουνίου του 2007 ο κόσμος κατεβαίνει στους δρόμους για να απαιτήσει λύση για την αγαπημένη του ομάδα. Και του την δίνει αυτή τη λύση ο «Ζαγόρ».

​Αυτός που «έβαλε πλάτη» και του έδιωξε τις πολλές ανασφάλειες ήταν ο Θανάσης Κατσαρής. Καταλυτικός ο ρόλος του. Στις 8 Ιουνίου, πέντε μέρες πριν βγει μπροστά και αναλάβει επίσημα, στο νεόκτιστο σπίτι του, όπου καλά - καλά δεν είχε φτάσει το ρεύμα, ολοκληρώθηκε τα μεσάνυχτα η καθοριστική συνάντηση με τον πρόεδρο του ερασιτέχνη. Το «ναι» ήταν οριστικό, έμοιαζε αμετάκλητο, με μοναδικό αστερίσκο τη ρύθμιση των χρεών προς το δημόσιο. Είχε δώσει προθεσμία ενός μήνα για λύση, αλλά πέρασαν μήνες και χρόνια διαπιστώνοντας πως τόσο η ΝΔ, όσο και το ΠΑΣΟΚ, κρατούσαν θαμμένη την όποια λύση στα συρτάρια του υπουργείου Οικονομικών.

Στο ξεκίνημα του παρέμεινε ρομαντικός, παραμένοντας απλός, προσιτός, μακριά από τα φώτα της δημοσιότητας, παρότι η δημοφιλία του άγγιζε ποσοστά που δεν τα συναντούσες ούτε σε απολυταρχικά καθεστώτα. Γνώριζε ότι ο ΠΑΟΚ είναι ένα «μεγάλο καράβι», αλλά επί της ουσίας δεν γνώριζε το μέγεθός του. Δεν μπορούσε να αντιληφθεί τη δυναμική του συλλόγου, τη δίψα του κόσμου που τα πρώτα δύο χρόνια συσπειρώθηκε γύρω του, εκτοξεύοντας τα εισιτήρια διαρκείας σε απίστευτα νούμερα, φθάνοντας το καλοκαίρι του 2009 να βάλει στοπ στη διάθεσή τους, καθώς είχαν ξεπεράσει τα 21.200. Αν το ήθελε και μπορούσε θα είχε μια ολόκληρη Τούμπα, των 28.000 θέσεων, μόνο με διαρκείας!

Η ανάληψη της προεδρίας σφραγίστηκε ύστερα από μία νέα τελευταία συνάντηση, με το Θανάση Κατσαρή, το βράδυ της 13ης Ιουνίου. Επισήμως, δεν είχε ακόμη ρόλο στην ΠΑΕ, άρα έπρεπε να επικοινωνήσει στον Τύπο την οριστική απόφασή του, με κάποιον άλλον τρόπο. Τα χαρμόσυνα νέα για τους ΠΑΟΚτσήδες, μεταφέρθηκαν μέσω της προσωπικής σελίδας του, που είχε δημιουργήσει λίγο μετά από το έπος της Πορτογαλίας το 2004, αφού πρώτα θα έπρεπε ο «αγγελιοφόρος» να φύγει από την Καρδία, όπου το ίντερνετ δεν είχε φτάσει, βρίσκοντας μερικά χιλιόμετρα εντός πόλης «σήμα» για να «ανέβει» η είδηση, που μονοπώλησε την επικαιρότητα εκείνη τη βραδιά.

Τι έλεγε στην ανακοίνωση του ο Ζαγοράκης; Ας θυμηθούμε, αφού παραμένει μέχρι και σήμερα αποθηκευμένη στον σκληρό δίσκο μας.

«Ο ΠΑΟΚ συμπλήρωσε οκτώ δεκαετίες ζωής. Γεμάτες χαρές, δάκρυα και συγκινήσεις. Οκτώ δεκαετίες με τον κόσμο στο πλευρό του. Τώρα ήρθε η ώρα ο λαός του ΠΑΟΚ να γίνει συνοδοιπόρος και συμμέτοχος στην προσπάθεια σωτήριας της ομάδας. Ένας ισχυρός και πρωταγωνιστής ΠΑΟΚ, όπως είναι στην ψυχή του λαού του, έτσι πρέπει να είναι και στη δράση του και στην οργάνωσή του, στη διοίκησή του.
Η συμμετοχή των φιλάθλων στην αναγέννηση εκ της τέφρας του Δικεφάλου μπορεί και πρέπει να παίξει καθοριστικό ρόλο. Η αισιοδοξία για ένα καλύτερο μέλλον μπορεί να πηγάζει ΜΟΝΟ μέσα από το λαό του ΠΑΟΚ. Η δύναμη του ΠΑΟΚ είναι ένας ενωμένος κι ενιαίος ΠΑΟΚ. Πρέπει όλοι να πλησιάσουμε πιο κοντά στον ΠΑΟΚ. Πρέπει να μετρήσει το συναίσθημα και η αγάπη για τον ΠΑΟΚ. Προσωπικά πήρα αποφάσεις που ίσως να μην της είχα πάρει αν δεν αγαπούσα τον ΠΑΟΚ. Τις περισσότερες φορές μέτρησε το συναίσθημα. Αυτό που κάνω εγώ και όλοι όσοι αγαπούν την ομάδα, θα πρέπει να το οργανώσουμε τώρα πολύ καλύτερα.

Νιώθω ότι έφτασε η στιγμή να αποσυρθώ από την ενεργό δράση. Ήταν η πιο δύσκολη απόφαση της καριέρας μου μέχρι σήμερα. Χρειάστηκαν ατελείωτες ώρες σκέψης και προβληματισμού μέχρι να δεχθώ μέσα μου ότι έφτασα στο τέλος της διαδρομής. Μιας διαδρομής με έντονα συναισθήματα χαρές και λύπες. Αυτή όμως είναι η μαγεία του ποδοσφαίρου. Ένιωσα την αγάπη όλου του φίλαθλου κόσμου της Ελλάδας. Πολλές φορές μου ασκήθηκε κριτική γιατί ενεργούσα με οπαδική λογική και όχι μ' εκείνη που πρέπει να έχει ένας επαγγελματίας ποδοσφαιριστής. Πιστεύω ότι αυτή η προσπάθεια που γίνεται τώρα με τη βοήθεια από όλους του ΠΑΟΚτσήδες θα έχει επιτυχία και πράγματι μπορεί να στηρίξει και να κρατήσει ΟΡΘΙΑ την ομάδα. Τώρα στα δύσκολα.

Αυτό το συναίσθημα και η συμπαράσταση του κόσμου, επώνυμου και ανώνυμου, μου δίνει τη δύναμη, την πίστη και το όραμα να υπηρετήσω την ομάδα από ένα άλλο πόστο. Από μια άλλη θέση. Εκτός του αγωνιστικού χώρου. Σ' έναν χώρο άγνωστο μέχρι σήμερα για μένα. Γνωρίζω τις δυσκολίες του. Δεν κρύβομαι πίσω από το δάχτυλό μου. Είμαι εδώ. Για να υπηρετήσω τον ΠΑΟΚ, όπως τον υπηρέτησα ως ποδοσφαιριστής μέχρι σήμερα. Λαμβάνοντας σοβαρά τις δεσμεύσεις των αρμοδίων για άμεση ρύθμιση των χρεών της ΠΑΕ ΠΑΟΚ, είμαι σε θέση να δηλώσω, ότι από το πρωί της Δευτέρας 18 Ιουνίου 2007, θα ηγηθώ διοίκησης Πρωτοδικείου. Σεβόμενος κάθε αρμόδια αρχή και τις ευθύνες που αναλαμβάνω απέναντι στον κόσμο του ΠΑΟΚ δηλώνω κατηγορηματικά ότι : Σε περίπτωση που μέχρι το πρωί της 18ης Ιουλίου 2007 δεν γίνουν πράξεις οι υποσχέσεις και οι δεσμεύσεις της Πολιτείας για ρύθμιση των χρεών ΠΑΕ και ΚΑΕ προς το ελληνικό κράτος θα αποσυρθώ ζητώντας από τους υπευθύνους να αναλάβουν τις ευθύνες τους απέναντι στον ΠΑΟΚ. Μέχρι τότε ζητώ την συστράτευση όλων των δυνάμεων για τη δημιουργία του ΠΑΟΚ που ονειρευόμαστε».

Λίγες μέρες αργότερα (18/6/2007) ο πρόεδρος του ερασιτέχνη ΠΑΟΚ παίρνει στα χέρια του τη λίστα με τα άτομα που θα στελεχώσουν τη διοίκηση πρωτοδικείου: Θόδωρος Ζαγοράκης, Ηλίας Βιολίδης, Γιάννης Παπαδόπουλος, Ανδρέας Μανδρίνος, και ο αείμνηστος Παναγιώτης Ποικιλίδης. Αυτοί οι πέντε ξεκίνησαν το «ταξίδι» και το μεσημέρι της ίδιας μέρας πραγματοποιήθηκε το πρώτο ΔΣ.

Την επόμενη μέρα ο Ζαγοράκης εμφανίστηκε πρωί πρωί, στην Τούμπα, πάρκαρε στο πάρκινγκ το μαύρο τζιπ του και «σήκωσε μανίκια» αν και φορούσε ένα «φουξ» μπλουζάκι, που είχε προκαλέσει εντύπωση. Στις 26 Ιουνίου, ενώ έχει αποφασιστεί η παραμονή Παράσχου, διορίζεται από το πρωτοδικείο Θεσσαλονίκης η προσωρινή διοίκηση της ΠΑΕ, στις 5 Ιουλίου ο Ζήσης Βρύζας αποδέχεται την πρόταση να αναλάβει τεχνικός διευθυντής και στις 9 Ιουλίου πραγματοποιείται η πρώτη προπόνηση της ομάδας με περισσότερους από 15.000 οπαδούς του «Δικεφάλου» να κατακλύζουν την Τούμπα.

Έτσι ξεκίνησε το παραγοντικό ταξίδι του Θόδωρου Ζαγοράκη στον ΠΑΟΚ. Ακολούθησαν πολλές ωραίες στιγμές αλλά και κάποιες λανθασμένες επιλογές μέχρι την αποχώρηση τον Ιανουάριο του 2012. Ο ίδιος επιμένει, πέντε χρόνια μετά, να λέει «θα με κρίνει η ιστορία» συνεχίζοντας να χαρακτηρίζει το πέρασμα του από το προεδρικό θώκο της ασπρόμαυρης ΠΑΕ «μεγάλο πανεπιστήμιο» και σήμερα πολύ πιο έτοιμο από τότε...

Το σίγουρο είναι πως εκείνη η βραδιά της 13ης Ιουνίου του 2007 άλλαξε τον ρου της ιστορίας του ΠΑΟΚ!