Ο,τι δεν «σκοτώνει» τον Κόνιαρη, τον κάνει πιο δυνατό...

Η σκέψη του ήταν μαζί τους. «Λυπάμαι πολύ που δεν θα μπορέσω να βοηθήσω κι εγώ το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα. Θα είμαι κοντά τους, δίπλα τους και είμαι σίγουρος ότι θα καταφέρουν να πάρουν μια διάκριση και στις δύο διοργανώσεις». Στις 3 Ιουνίου του 2015 ο Αντώνης Κόνιαρης, αφού ταλαιπωρήθηκε αρκετό καιρό με ένα πρόβλημα που δεν μπορούσε αρχικά να εντοπιστεί, υποβλήθηκε σε χειρουργική επέμβαση στον αστράγαλο. Η παρέα, με την οποία σκόπευε να περάσει το καλοκαίρι σε Κρήτη και Βόλο, θα προχωρούσε χωρίς εκείνον. Λίγες εβδομάδες αργότερα θα την έβλεπε να πανηγυρίζει. Τι να πεις και πώς να πείσεις ένα παιδί 18 ετών ότι δεν είχε χάσει την ευκαιρία του, ότι δεν είχε περάσει η σειρά του;

Λίγο καιρό μετά από την κατάκτηση του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος εφήβων στον Βόλο, ο Ηλίας Παπαθεοδώρου μιλούσε για τον Αντώνη Κόνιαρη και την απουσία του. «Μια μέρα πριν από την έναρξη της προετοιμασίας τον παίρνω τηλέφωνο για να δω τι κάνει και εκείνος με ενημέρωσε ότι θα πήγαινε στον ιατρό για μια απλή εξέταση. Με διαβεβαίωσε ότι δεν ήταν κάτι σοβαρό, αλλά τρεις ώρες αργότερα μου τηλεφώνησε για να με ενημερώσει ότι υπήρχε μεγάλη πιθανότητα να μπει στο χειρουργείο. Ήταν τεράστιο σοκ, γιατί ο Αντώνης ήταν ο βασικός πόιντ γκαρντ, ο οποίος θα αγωνιζόταν τριάντα λεπτά κατά μέσο όρο και είχε τεράστια δίψα να παίξει. Θα σας θυμίσω, όμως, ένα περιστατικό. Είδατε ποιοι του αφιέρωσαν το χρυσό μετάλλιο; Ο Μιλεντίγιεβιτς, ο Λούντζης και ο Δίπλαρος. Ένα από αυτά τα παιδιά θα έχανε τη θέση του, αν ήταν υγιής ο Κόνιαρης και αυτό δείχνει το μεγαλείο του χαρακτήρα τους».

Ο Κόνιαρης δεν άφησε τη δίψα του να σβήσει. Και σε στιγμές πανηγυρικές, όπως η χθεσινή, ο προπονητής του δεν άφησε τις προ διετίας στιγμές να ξεχαστούν. Όχι από το δικό του μυαλό, τουλάχιστον. «Έχω κάποιες εικόνες από το Παγκόσμιο Πρωτάθλημα του 2015, που παίξαμε στο Ηράκλειο. Τότε είχε μπει στο γήπεδο με πατερίτσες μετά από μια επέμβαση που είχε κάνει και τώρα τον βλέπεις να πηδά πάνω από τον Μπιρούτις. Αν δεν έχεις καρδιά, χαρακτήρα και προσωπικότητα... Αυτό το παιδί επέστρεψε από μια μεγάλη περιπέτεια και δηλώνει παρών και είναι πρωταγωνιστής».

Περιπέτεια, έτους 2014...
Flashback. Ο Αντώνης Κόνιαρης γίνεται θέμα στις περισσότερες ειδησεογραφικές ιστοσελίδες. Αιτία είναι το επεισόδιο που έχει με τον προπονητή του Ηλία Παπαθεοδώρου και το βίντεο από τον αγώνα με την Ισπανία. Ναι, με τον προπονητή του, ο οποίος χθες συγκινούταν όταν έπρεπε να μιλήσει για 20χρονο γκαρντ. Ο «μικρός» είχε μπει στη μέση. Έδινε τη δική του οπτική για τα γεγονότα, όμως ουδείς έμπαινε στη διαδικασία να τον πιστέψει.

«Σχετικά με το δήθεν περιστατικό βιαιοπραγίας εναντίον μου, οφείλω να ξεκαθαρίσω ότι ο προπονητής μου δεν με χτύπησε ποτέ. Είναι φανερό ότι η εικόνα ξεγελά. Μου έκανε πολύ έντονες παρατηρήσεις, όμως σε καμία περίπτωση δεν με χτύπησε. Αυτά προς αποκατάσταση της πραγματικότητας». Δεν είχε κλείσει καν ακόμα τα 17 του χρόνια. Μιλούσε, όμως δεν τον άκουγαν. Πώς να εξηγήσεις σε ένα παιδί ότι μερικές φορές θα το χρησιμοποιήσουν για να φτάσουν αλλού, ότι μπορεί να γίνει το σαμάρι για το... μουλάρι;

Το επεισόδιο έπαιξε για καιρό στα μίντια και ανασύρεται από το αρχείο κάθε φορά που κάποιος κρίνει ότι υπάρχει λόγος. Χωρίς τις εξηγήσεις, χωρίς τις δηλώσεις, χωρίς την αποκατάσταση της αλήθειας, έτσι όπως ξεδιπλώθηκε μπροστά στα μάτια μας τα επόμενα χρόνια. Γιατί ο Αντώνης Κόνιαρης πριν υπογράψει στον ΠΑΟΚ το προηγούμενο καλοκαίρι, είχε φτάσει πολύ κοντά στην Αστάνα (ναι, του Ηλία Παπαθεοδώρου που τον «χτύπησε»). Γιατί η μητέρα του, όπως αποκάλυψε ο τεχνικός της Εθνικής Νέων, τού είχε στείλει μήνυμα συγχαρητηρίων μετά την επιτυχία στον Βόλο.

«Να ξέρεις ότι μας συγκινήσατε όλους πάρα πολύ. Έβαλα τα κλάματα όταν σας είδα πάνω στο βάθρο. Ελένη Κόνιαρη».

Περιπέτεια, έτους 2015
Δεν είχε ακόμα ενηλικιωθεί, όμως το ταλέντο του δεν ήταν μυστικό. Ο Αντώνης Κόνιαρης είχε χρόνια που απασχολούσε τις μικρές Εθνικές ομάδες και όσους ξέρουν τα καλά κρυμμένα μυστικά που αποκαλύπτονται στα τουρνουά και τα καμπ των νεαρών ηλικιών. Ο Τάσος Κανταρτζής, άλλοτε παίκτης ομάδων Α1 και Α2, θυμάται την πρώτη φορά που είδε τον Κόνιαρη σε ηλικία 14 ετών. Ήταν σε ένα καμπ στο Κολινδρό, ένα από τα πολλά που ο νυν άσος του ΠΑΟΚ είχε αναδειχθεί πολυτιμότερος παίκτης.

«Ήταν τα περισσότερα παιδιά τα οποία αποτελούν τη σημερινή Εθνική ομάδα και είναι της ίδιας γενιάς. Το παιδί είχε τρομερή αντίληψη του παιχνιδιού. Δεν έπαιζε με το ένστικτο, αντιλαμβανόταν το μπάσκετ και αυτό τον έκανε να ξεχωρίζει. Κι είχε κάτι ακόμα πιο σπάνιο, ακόμα το έχει. Παρότι είναι αδόκιμος όρος και θεωρητικά δεν υπάρχει κάτι τέτοιο, είχε και έχει αμυντικό ταλέντο. Είναι κάτι το μοναδικό». Ο Τάσος Κανταρτζής, ο οποίος είναι έκτοτε δίπλα στον Αντώνη Κόνιαρη και λειτουργεί συμβουλευτικά σε προσωπικά και επαγγελματικά θέματα, είναι ο καλύτερος για να βοηθήσει το sdna.gr σε αυτή την ξενάγηση στη διαδρομή του νεαρού παίκτη.

Του παίκτη που είχε πάρει μεταγραφή στις 24 Ιουλίου του 2014 στον Παναθηναϊκό, είχε υπογράψει για πέντε χρόνια συμβόλαιο (σ.σ. ο ΠΑΟΚ πήρε αποζημίωση 60 χιλ. ευρώ), ενώ είχε ήδη κάνει σε ηλικία 16 ετών και 12 ημερών το ντεμπούτο του σε αγώνα της Α1 αντρών! Στον Παναθηναϊκό μιλούσαν όλοι για το ταλέντο του. Συμμετείχε στις προπονήσεις της αντρικής ομάδας, διδασκόταν από τον Δημήτρη Διαμαντίδη, έπαιζε και σάρωνε στο εφηβικό, μέχρι που άρχισε να πονάει. Υπάρχει μόνο ένα χειρότερο συναίσθημα από τον πόνο. Η άγνοια του λόγου. Και ο Αντώνης Κόνιαρης δεν γνώριζε γιατί πονάει, δεν ήξερε τι αγωγή έπρεπε να ακολουθήσει, δε αντιλαμβανόταν ακριβώς ποιο είναι το πρόβλημα.

Κάπως έτσι πέρασαν εβδομάδες και λιγοστοί μήνες, πριν περάσει την πόρτα του χειρουργείου. Υποβλήθηκε σε επέμβαση στο χόνδρο του αστραγάλου στις 3 Ιουνίου και σε τρεις μήνες θα ήταν έτοιμος να επιστρέψει στο γήπεδο. Θα έχανε τις υποχρεώσεις του με την Εθνική ομάδα, όμως τουλάχιστον θα ήταν καλά. Θα ήταν, όμως; Δε θα ήταν. Και πώς εξηγείς σε ένα παιδί 18 ετών ότι πρέπει να κάνει υπομονή, ότι δε χάθηκαν όλα;

Περιπέτεια, έτους 2016!
«Η οικογένειά του άξιζε περισσότερο από τον καθέναν αυτό που έζησε χθες. Γιατί η οικογένειά του έδινε καθημερινά αγώνα για να τον πείσει ότι τίποτα δεν τελείωσε». Ο Τάσος Κανταρτζής παίρνει πάλι τη σκυτάλη για το sdna.gr. Ήταν και εκείνος δίπλα του, ώστε να μπορέσει να ξεπεράσει την αβεβαιότητα και την ανασφάλεια που προκαλεί ένας τραυματισμός, ένα δεύτερο χειρουργείο και πρακτικά ένας ολόκληρος χρόνος μακριά από τα παρκέ. Η περιπέτεια άφησε τα σημάδια της στον Αντώνη Κόνιαρη. Της επέτρεψε να τον επηρεάσει, όμως δεν την άφησε να τον νικήσει. «Αυτό είναι που σε κάνει ξεχωριστό. Αυτό σε κάνει παίκτη. Όλο αυτό που πέρασε και το οποίο τον έκανε πιο δυνατό και πιο έτοιμο».

Ο Αντώνης Κόνιαρης υποβλήθηκε σε δεύτερη επέμβαση τον Φεβρουάριο του 2016. Επισκέφτηκε τον εξειδικευμένο ορθοπεδικό Νικ Βαν Ντικ και αυτή τη φορά όλα πήγαν καλά. Σε τρεις μήνες του είπε ότι θα παίξει και σε τρεις μήνες έπαιξε. Με μόλις μια προπόνηση στα πόδια του έπαιξε με την U21 του Παναθηναϊκού τον Μάιο κόντρα στη Νίκη Αμαρουσίου και πέτυχε 23 πόντους με πέντε τρίποντα. Είχε επιστρέψει. Όμως στις 29 Ιουλίου, ο Παναθηναϊκός θα ανακοίνωνε ότι ο παίκτης μένει ελεύθερος. Δύο χρόνια μετά την υπογραφή του. Πώς να πεις σε ένα παιδί 19 ετών ότι σταμάτησαν να τον πιστεύουν, ότι όσα ακούγονται για εκείνον ίσως να είναι αληθινά;

«Ήταν δύο χρόνια δύσκολα. Εκεί που ήταν το μεγαλύτερο ταλέντο στη θέση του, υπήρχαν πολλοί που τον έλεγαν τελειωμένο. Εκείνοι που πίστευαν ότι δε θα παίξει μπάσκετ, ότι δε θα κάνει σπουδαία καριέρα, δε θα φτάσει πουθενά. Πέρασε ένα σοκ όταν έφυγε από τον Παναθηναϊκό, όμως είναι ένα παιδί πολύ ξεκάθαρο στη σκέψη του. Σκέφτηκε κατευθείαν το επόμενο βήμα. Χαιρόταν που ήταν υγιής και ήθελε κάπου να παίξει μπάσκετ. Κάπου που να νιώθει ασφάλεια».

Το τέλος της περιπέτειας!
Ξαφνικά το 2011 συνδέεται με το 2016. Ο Αντώνης Κόνιαρης κάποτε πήγαινε στις προπονήσεις του στα Χανιά φορώντας τη φανέλα του Δημήτρη Διαμαντίδη. Έπαιζε στην ΑΟ Ακρωτηρίου και θαύμαζε τον πολυδιάστατο γκαρντ του Παναθηναϊκού. Σήμερα, υπάρχουν παιδιά στη μικρή ομάδα των Χανίων που εμπνέονται από την ιστορία του Αντώνη Κόνιαρη. Σε ηλικία 14 ετών παρακολούθησε το «PAOK Summer Basketball Camp», ψηφίστηκε πολυτιμότερος παίκτης (σ.σ. αλλά όπως μάθαμε στην ιστορία του, αυτό δεν ήταν έκπληξη) και η ομάδα της Θεσσαλονίκης κινήθηκε για να τον αποκτήσει. Μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη με την οικογένειά του, εγγράφηκε στο «Ελληνικό Κολλέγιο» και άρχισε να πραγματοποιεί το όνειρό του.

Το 2016 επέστρεψε στη Θεσσαλονίκη. Ενδιάμεσα είχε προπονηθεί με το είδωλό του, είχε δει πολλές φανέλες του στα αποδυτήρια του Παναθηναϊκού, όμως έπρεπε να αποδείξει τον εαυτό του. «Είναι ένας κοντρολαρισμένος παίκτης επιθετικά. Ένας παίκτης προπονητή. Είναι σημαντικός για τη λειτουργία της ομάδας και συνήθως καθορίζει το αποτέλεσμα. Αυτό που είδε ο πολύς κόσμος χθες, είναι κάτι που τον συνοδεύει σε όλη του την καριέρα. Είναι κάτι που έκανε και στη Σακάρια το 2013 (σ.σ. μαντέψτε: ναι, ήταν MVP) με την Εθνική παίδων».

Ο Τάσος Κανταρτζής ήταν μαζί με την οικογένειά του, οι άνθρωποι που ένιωσαν περισσότερο δικαιωμένοι στη φετινή σεζόν. Το πλήρωμα του χρόνου είχε φτάσει και ο Αντώνης Κόνιαρης είχε αφήσει πίσω του κάθε περιπέτεια. Έπαιξε με τον ΠΑΟΚ, διακρίθηκε με τον δικέφαλο του βορρά, αναδείχθηκε καλύτερος νέος παίκτης της Α1, δήλωσε συμμετοχή στο ντραφτ και την απέσυρε και ετοιμάστηκε για την περιπέτεια που δικαιωματικά του χρωστούσε η μοίρα.

Έτσι κάπως φτάσαμε στο χθεσινό παιχνίδι. Έτσι κάπως φτάσαμε 38 δευτερόλεπτα πριν τη λήξη του ματς με τη Λιθουανία. Πώς να πεις σε ένα παιδί 20 ετών ότι δε θα προκριθεί στα ημιτελικά, ότι η ευκαιρία του ήρθε, αλλά πέρασε; Δε θα του το πεις! Γιατί θα πάρει την κατάσταση στα χέρια του και θα φροντίσει το παραλίγο να γίνει πραγματικότητα. Και, στην τελική, ποιος είναι 20 χρονών; Ξέρετε πολλά παιδιά που τα καταφέρνουν έτσι;