Τα...μωρά του Πάμπλο και του «Ζαγόρ»!

Πως δηλαδή το σύστημα των ασπρόμαυρων ακαδημιών θα εξασφαλίσει ή έστω θα βοηθήσει την ομαλή εξέλιξη των πολλά υποσχόμενων παικτών του. Γιατί στον ΠΑΟΚ το ταλέντο περισσεύει...

Εδώ και δέκα χρόνια, όσα έχουν περάσει από το «παιδομάζωμα» Ζαγοράκη, πέρασαν ουκ ολίγα παιδιά που απογειώθηκαν ως παίδες, έφηβοι, έφτασαν στον προθάλαμο της πρώτης ομάδας, έπαιξαν ως νέοι, αλλά κατά ένα μαγικό τρόπο εξαφανίστηκαν όταν ενηλικιώθηκαν και τους αναζητούμε πλέον με το κιάλι!

Είναι μόνο θέμα ποδοσφαιρικής φιλοσοφίας ή και κάτι άλλο; Γιατί στον ΠΑΟΚ, με ελάχιστες εξαιρέσεις, όταν φτάνει το πλήρωμα του χρόνου για να ξεκαθαρίσει η ήρα από το στάρι, οι ταλαντούχοι και πολλά υποσχόμενοι νεαροί μένουν «μεταξεταστέοι» και γίνονται απλά το απόβαρο στο ρόστερ της επαγγελματικής ομάδας και μην τους είδατε, μην τους απαντήσατε!

Η ιστορία είναι γεμάτη από επιτυχίες των μικρών ηλικιών και ομάδων, γεμάτες από παίκτες που μολονότι διέπρεψαν σε αυτό το επίπεδο, δεν κατάφεραν να σταδιοδρομήσουν ως άνδρες. Οι λόγοι; Πολλοί και διάφοροι: άλλοι δεν άντεξαν στις...κακουχίες της μετάβασης από το χόμπι ενός νεαρού στο επάγγελμα ενός άνδρα, άλλοι δεν στάθηκαν όρθιοι μπροστά στις απαιτήσεις του ανταγωνισμού σε υψηλό επίπεδο, άλλοι δεν πήραν ευκαιρίες, άλλοι (τις πήραν, αλλά) δεν τις εκμεταλλεύθηκαν, άλλοι αποδείχθηκαν πυροτεχνήματα κοκ...

Η τωρινή κάτω των 20 ετών ομάδα του «Δικεφάλου», για την οποία έτρεξαν και μόχθησαν αρκετοί άνθρωποι σε πολλά πόστα και για ουκ ολίγα χρόνια, οιστρηλατείται από την αισιόδοξη λογική του «Dimittantur cadere, debet surgere», που έλεγαν οι Ρωμαίοι, του «caer es permitido,levantarse es obligatorio» (σε απλά ελληνικά σημαίνει «επιτρέπεται να πέσεις, επιβάλλεται να σηκωθείς»), που είχε χαράξει ως τατουάζ στο στέρνο του ο Ουρουγουανός πρώην ποδοσφαιριστής και νυν τεχνικός του ΠΑΟΚ, Πάμπλο Γκαρσία.

Πολλά από τα μέλη της μοιάζουν μπαρουτοκαπνισμένοι, τόσα χρόνια στις «ασπρόμαυρες» ακαδημίες, έχουν μάθει να ακολουθούν κατά γράμμα το απόφθεγμα που είναι γραμμένο στο τατουάζ του προπονητή τους, ο οποίος εμφανίζεται αισθητά βελτιωμένος, καλύτερος και εμπειρότερος στο δεύτερο χρόνο του στον πάγκο της ομάδας, που οραματίστηκε και «έχτισε» όταν εκείνος ακόμη κλωτσούσε το τόπι, ο άλλοτε πρόεδρος του, Θοδωρής Ζαγοράκης. Στην ομάδα υπάρχουν παίκτες, που τα πήραμε με την περπατούρα και τώρα τους βγάζουμε δίπλωμα», λένε στην Τούμπα οι άνθρωποι που όλα αυτά τα χρόνια έχουν παρακολουθήσει την πορεία τους.

Αυτό που προσπαθεί να διδάξει ο γεννημένος νικητής, Πάμπλο Γκαρσία, στα «μωρά» του είναι το θράσος και το θάρρος, που χρειάζεται να έχεις για να φορέσεις τη «βαριά κι ασήκωτη» φανέλα του ΠΑΟΚ. Δούλεψαν αρκετοί πίσω από αυτόν για να φτάσουν έτοιμοι στα χέρια του και σήμερα απλά να επιδιώκει να τους εμφυσήσει το «πνεύμα του νικητή». Το κλίμα στις προπονήσεις είναι εξαιρετικό και η θετική αύρα που υπάρχει στην ομάδα βγαίνει στο γήπεδο, εκεί όπου οι μικροί του Γκαρσία μετρούν, μετά τους πρώτους εννιά αγώνες, 7 νίκες και 2 ισοπαλίες, όντας αήττητοι μαζί με τον Παναθηναϊκό, ενώ καυχιούνται για την καλύτερη άμυνα του πρωταθλήματος Υποδομών, με μόλις 3 γκολ παθητικό, αλλά και τη δεύτερη καλύτερη επίθεση (με 20 γκολ).

«Σκαλίζοντας» λιγάκι περισσότερο τους αριθμούς που κρύβονται πίσω από αυτή την πορεία των μικρών του Γκαρσία, είδαμε ότι πρώτος σκόρερ με έξι γκολ είναι ένας αμυντικός! Ο Λευτέρης Λύρατζης, με καταγωγή από την πατρίδα του Ζαγοράκη, τη Λυδία Καβάλας, ο ένας από τα τρία παιδιά της οικογένειας στις ακαδημίες του ΠΑΟΚ.

Πάντως, ας μη γελιόμαστε, δεν είναι μόνο η όποια εμπειρία του προπονητή, που έχει φέρει τα πρώτα θετικά αποτελέσματα,, αλλά και η διαφορετική προσέγγιση της διοίκησης γύρω από το «χτίσιμο» της ομάδας έχει παίξει το ρόλο της. Ο Γκαρσία δεν είναι μόνος του, έχει δίπλα του ένα ικανότατο τιμ συνεργατών, τους ξέρει καλά, τους σέβεται και μέχρι τώρα τον βγάζουν «ασπροπρόσωπο».

Ο Μίροσλαβ Σναουτσνερ, ο Δημήτρης Δανιηλίδης, ο Δημήτρης Ταξίδης προσφέρουν σημαντική βοήθεια και κυρίως δίνουν μεγαλύτερη αυτοπεποίθηση στον προπονητή Γκαρσία, που αν για κάτι ξεχωρίζει είναι για τη δικαιοσύνη και την αξιοκρατία στις επιλογές του. Οσοι μένουν εκτός ενδεκάδας, συνεχίζουν να είναι μέλη της ομάδας και σε καλή κατάσταση, γιατί φρόντίζει να τους μιλήσει και να τους εξηγήσει τους λόγους για τους οποίους τους άφησε εκτός επιλέγοντας άλλους ποδοσφαιριστές στις θέσεις τους.

Μπορεί να ακούγεται κάπως οξύμωρο, αλλά εκεί που δεν σηκώνει συζήτηση ο Ουρουγουανός είναι τα θέματα πειθαρχίας, εντός κι εκτός γηπέδου, με την καθημερινότητα να είναι αφιερωμένη στο ποδόσφαιρο. Και γι' αυτό έχει φροντίσει μαζί με το γυμναστή της ομάδας, Δημήτρη Δανιηλίδη, εκτός από τις προπονήσεις σαν ομάδα, να υπάρχουν τρεις επιπλέον προπονήσεις στο κομμάτι της δύναμης, αλλά και πρόγραμμα ατομικών προπονήσεων των ποδοσφαιριστών. Ο «Μίρο», λόγω και θέσης, δουλεύει με τους αμυντικούς, ο Πάμπλό με τους χαφ και ο Ταξίδης με τους επιθετικούς. Κι όλα αυτά παίζουν τη σημασία τους.

Στην ομάδα κάτω των 20 ετών υπάρχουν παιδιά, που υπό άλλες συνθήκες θα μπορούσαν να παίζουν, ήδη, στην πρώτη ομάδα. Να αναφέρουμε πως Κώστας Δημητρίου, ένας δυναμικός στόπερ, ακολούθησε το καλοκαίρι στην προετοιμασία, ο Μάριος Τσαούσης, μοντέρνο αριστερό μπακ-χαφ, έπαιξε σε κάποια φιλικά με τους «μεγάλους» δείχνοντας ότι αν πάρει ευκαιρίες και τον εμπιστευτούν μπορεί να σταθεί, ο Λευτέρης Λύρατζης, ένα από τα παιδιά που εντυπωσιάζουν με τα σπάνια προσόντα τους, ο Ζήσης Χατζηστραβός με την τεχνική του στη μεσαία γραμμή, ο Γιώργος Δούμτσης, ο παρτενέρ του στην επίθεση, Αλέξανδρος Γκαργκαλατζίδης και πάει λέγοντας.

Και μη νομίζετε, ότι είναι μόνον αυτοί. Ακολουθούν κι άλλοι στις μικρότερες ομάδες και ηλικίες, επί προσωπικού και επειδή τον είδαμε να παίζει, θα σταθούμε στον Μαξιμίλιαν Σνάουτσνερ, που ευτυχώς δε μοιάζει ποδοσφαιρικά καθόλου του πατέρα του, ενώ ξεχωρίζει κι ένα παιδί, μόλις 16 ετών, ο Γιώργος Βρακάς, τον οποίον ο Γκαρσία τόλμησε και τον χρησιμοποίησε στο πρόσφατο νικηφόρο ντέρμπι με την ΑΕΚ, ένα φαντεζί «δεκάρι», με ζηλευτή τεχνική και σημαντική ικανότητα στο σκοράρισμα. Σύντομα ο μικρός από τα Γιάννινα θα μας απασχολήσει πολύ περισσότερο...

Υπάρχουν και πολλά ακόμη παιδιά, στις μικρότερες ηλικιακά ομάδες, το ζητούμενο όμως και το «καυτό» ερώτημα παραμένει ένα: πόσα απ' αυτά θα παίξουν στην πρώτη ομάδα;

Η λύση θα μπορούσε να είναι η δημιουργία του ΠΑΟΚ Β', ένα εγχείρημα για το οποίο στην Τούμπα έχουν και τη δομή και την οργάνωση για να το αναδείξουν, αλλά στην Ελλάδα του σήμερα, οι αποφάσεις βγαίνουν εντελώς αντίθετα με την προώθηση και άνοδο του προϊόντος και εις βάρος όλων αυτών των παιδιών.