H… εξομολόγηση του Γιαννούλη

Η δόξα και τα πολλά λεφτά...μιλάμε για πολλά φράγκα, πολλές χιλιάδες ευρώ, μηνιάτικο!!!

Αδερφέ ξέρεις τι σημαίνει να γράφουν το όνομά σου, κάθε μέρα οι εφημερίδες και τα site; Να δίνεις συνεντεύξεις, να κάνεις φωτογραφίσεις, να διαφημίζεις προϊόντα, να σε κάνουν αφιερώματα, να περπατάς στον δρόμο και να σε μιλάνε άγνωστοι; Να ψάχνουν να βρούνε ένα χαρτάκι από οτιδήποτε, για να βάλεις ένα αυτόγραφο, ενώ τώρα οι πιο μοντέρνοι, να θέλουν μία selfie μαζί σου!!!

Αδερφέ, αυτό δεν πληρώνεται, όσα φράγκα και να έχεις εσύ, ή η οικογένειά σου. Η δόξα δεν αγοράζεται, παρά μόνο κατακτιέται....Εδώ ολόκληρος Νιάρχος, έδωσε στους New York Times, 500.000 δολάρια το 1950, για να τον βάλουν εξώφυλο.

Το μόνο που εξαργυρώνουμε εμείς, είναι το ταλέντο που έχουμε, που από χόμπι, το κάναμε επάγγελμα. Βεβαίως για να τα καταφέρουμε, ώστε να φτάσουμε στο σημείο να γίνουμε «πρωτοσέλιδα», έχουμε χύσει τόνους ιδρώτα στα γήπεδα και στα γυμναστήρια, χωρίς διακοπές, χωρίς γενέθλια και καφέδες, χωρίς πενταήμερες, χωρίς σινεμάδες(άσε που δεν χωράμε κιόλας εκεί-χαχαχα), με πόνους, με τραυματισμούς και άλλα πολλά.

Όταν παίζεις και πέφτουν τα λεφτά, δεν πολυσκέφτεσαι τη ζωή μετά, και πολλές φορές δεν κάνεις τα σωστά κουμάντα, για να είσαι άνετος για την υπόλοιπη ζωή σου.

Μέσα σε όλη αυτή την όμορφη ζωή που έχεις καταφέρει μόνος σου, υπάρχουν και οι γνωστοί «φίλοι», ή αλλιώς «Coca-Cola που πάει με όλα»!!!

Η φιλία τους είναι πώς θα γίνουν αρεστοί στην καθημερινότητά σου, στην αρχή πάνε και πληρώνουν τους λογαριασμούς σου για να μην πας εσύ και περιμένεις στην ουρά, είναι πάντα διαθέσιμοι για έξοδο, έχουν πάντα μία γκομενάρα φίλη για να σε κάνουν πάσα και μόλις δυναμώσει αυτή η φιλία, τσουπ, το μπουμπουνάνε. Ναι αυτοί είναι που έχουν τις γαμάτες ιδέες, θα τα κάνουν όλα αυτοί, εσύ δεν θα κάνεις τίποτα, παρά μόνο να μετράς τα εχτρά φράγκα.

Και το κορυφαίο είναι ότι εσύ θα βάλεις όλα τα λεφτά, και οι «φίλοι» θα έχουν ένα ποσοστό 10-20%, και το βασικό μισθό για να παίρνουν τα ένσημα όπως λένε!!!

Πολλοί συναθλητές μου όπως και εγώ, είχαμε στη ζωή μας τέτοιους φίλους, που τους είχαμε εμπιστοσύνη, καταφέρνοντας να μας ψήνουν να ανοίξουμε γυμναστήρια, καταστήματα με ρούχα, καφέ, κλάμπ, φωτοβολταϊκά, ζαχαροπλαστεία, (μέχρι και μισό εμπορικό κέντρο με είχε προτείνει ο μάγκας ο άλλος που ήθελε τα Goody's και τους σινεμάδες, χαχαχαχα).

Αλλά, αυτοί οι «φίλοι» με τις γαμάτες ιδέες, βρήκανε και τα κάνανε. Τέτοιοι μπούφοι ήμασταν....

Το θέμα είναι ότι, όταν είσαι επαγγελματίας αθλητής και το μυαλό σου είναι μόνο στην ομάδα σου, είναι εύκολο να σε πιάσουν κορόϊδο.

Υ.Γ: Ελπίζω να το διαβάσουν αυτό οι νέοι που ξεκινάνε την καριέρα τους τώρα, μπας και τη γλιτώσουν από κανέναν «Coca-Cola».

Γιάννης Γιαννούλης από το g-point.gr