Αντρέια, η γυναίκα που έκανε τον Βαρέλα να αποφασίσει... ΠΑΟΚ!

Όσο εκείνος δήλωνε κάτοικος Ρουμανίας, η Αντρέια είχε επιλέξει την Πορτογαλία και την ασφάλεια της Λισαβόνας. Όσο ο Φερνάντο εξελισσόταν σε παίκτη - βαρόμετρο της Στεάουα και αρχηγό της ομάδας, ο Γκουστάβο, ο Τόμας και ο Λορέντσο, κρατώντας το χέρι της μαμάς τους διέσχιζαν τους διαδρόμους της ακαδημίας της Σπόρτινγκ. Στα χνάρια του μπαμπά αλλά χωρίς τον μπαμπά...

Αντρέια και Φερνάντο είχαν αποφασίσει από κοινού πως είναι προτιμότερο τα παιδιά τους να παραμείνουν μαζί με την μαμά τους, εκεί που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν. Όσο "σκληρό" κι αν έμοιαζε και για τους δυο. Το skype έγινε ο καλύτερος φίλος τους. Το μυαλό του Φερνάντο, με το που τελείωνε η προπόνηση, ήταν να γυρίσει στο σπίτι του και να συνδεθεί διαδικτυακά με τα παιδιά του και τη σύζυγό του.

Και η απόσταση, έγινε ρουτίνα. Αλλά όχι συνήθεια. Πως να συνηθίσει κανείς άλλωστε στην ιδέα τα παιδιά του να μεγαλώνουν χωρίς τον μπαμπά τους; Το ίδιο ισχύει και για τον Φερνάντο και την Αντρέια που δεν συμβιβάστηκαν ποτέ με την ιδέα της απόστασης. Η πρόταση από τον ΠΑΟΚ έμοιαζε... σανίδα σωτηρίας και για τους δυο.

Η Αντρέι έκανε το απαραίτητο... scouting και μίλησε. Η Θεσσαλονίκη φάνταζε ιδανικός προορισμός για την οικογένειά της. Οι ακαδημίες του ΠΑΟΚ πληρούσαν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να γίνει ομαλά η μετάβαση των "ονείρων" του Γκουστάβο και του Τόμας. Ο Φερνάντο έπρεπε να επιλέξει. Μια στρωμένη καριέρα στη Ρουμανία ή μια νέα πρόκληση με φόντο την οικογενειακή ευτυχία;

Δεν χρειάστηκε να το σκεφτεί παρά μόνο μερικά δευτερόλεπτα. Ακόμη και τη στιγμή που η μεταγραφή του στον ΠΑΟΚ έδειχνε να "ναυαγεί", ο Βαρέλα δεν έχασε ποτέ την πίστη του. Άλλωστε γι΄αυτό νιώθει βαθιά ευγνώμων στην οικογένεια Σαββίδη, γιατί έκανε ό,τι περνάει από το χέρι της προκειμένου να δώσει σάρκα και οστά στην νέα προοπτική που ανοιγόταν στον Βαρέλα.

Και γι΄αυτό έψαχνε διακαώς ένα γκολ. Για να τους το αφιερώσει, ως ελάχιστη ένδειξη ευγνωμοσύνης για όσα πρόσφεραν σε εκείνον και στην οικογένειά του. Από το παιχνίδι με τον Ολυμπιακό όμως και εκείνο το αυτογκόλ που πέτυχε, ακυρώνοντας στο έπακρο τη χαρά του τέρματος που είχε πετύχει νωρίτερα, το γκολ έγινε αυτοσκοπός.

Γιατί τα παιδιά μπορούν να γίνουν ορισμένες φορές άθελά τους πολύ σκληρά. Και ο Βαρέλα το εξήγησε με τον καλύτερο τρόπο, έχοντας πλέον λυτρωθεί από την ιδέα που τον στοίχειωνε και έριχνε... σκιές σε ότι πιο πολύτιμο διαθέτει, στην οικογένειά του: 

«Το γκολ ήταν αφιερωμένο για την οικογένειά μου. Είχα δουλέψει πολύ. Πέρυσι ήταν μία σκληρή σεζόν. Πέτυχα ένα γκολ με τον Ολυμπιακό και είχα πετύχει και αυτογκόλ στο ίδιο ματς. Στο σχολείο έλεγαν στα παιδιά μου και μου το μετέφεραν: 'Πέτυχες γκολ και στις δύο εστίες'. Ήθελα να το βγάλω από το μυαλό μου αυτό, να σκοράρω σε ματς που νίκησε ο ΠΑΟΚ».

Και όταν τα είπε, έψαξε την αγαπημένη του Αντρέια, που τον περίμενε στην κλασσική γωνία του γηπέδου της Τούμπας, λίγο έξω από τα αποδυτήρια και ενώ τα φώτα είχαν κλείσει και οι περισσότεροι είχαν φύγει. Της έδωσε ένα φιλί και γύρισε να πάρει τα πράγματα του προκειμένου να επιβιβαστεί στο πούλμαν της αποστολής. Ένα φιλί ήταν αρκετό, άλλωστε, τα μάτια τους έλεγαν πολλά περισσότερα...

«Δεν ξέρεις πως το περιμέναμε όλοι αυτό το γκολ. Αν έκλαψε όλο το γήπεδο με το γιο μου και τον Φερνάντο, τότε τι μπορώ να σου πω εγώ για το πως ένιωσα...», αρκέστηκε να πει η Αντρέια προτού βάλει το χέρι της στο μπράτσο του μεγάλου Γκουστάβο για να αναχωρήσουν όλοι μαζί στο σπίτι. Εκεί που θα περιμένουν τον Φερνάντο, χωρίς να χρειαστεί αυτήν την φορά να ανοίξουν κανένα skype...