Νίκησέ με, να σε παραδεχτώ. Να σε φοβηθώ, δεν πρόκειται

Η Μπενφίκα έχει παίξει Τσάμπιονς Λιγκ, δεκατρείς φορές. Η Σπαρτάκ Μόσχας, δώδεκα. Η Βασιλεία, οκτώ. Ο ΠΑΟΚ, μιλώντας για Τσάμπιονς Λιγκ και σεντόνι, ακόμη λέει τη λέξη όνειρο. Συνολικό σκορ, 33-0.

Κι όμως, βδομάδα τη βδομάδα, στις διαδοχικές δοκιμασίες απέναντι στο 13+12+8, ο ΠΑΟΚ του 0+0+0 κρατιέται ένα ολόκληρο καλοκαίρι ανίκητος. Εναντίον όλων. Παντού. Στην Ανατολή, στην Κεντρική Ευρώπη πριν, τώρα και στη Δύση. Ανίκητος, εκεί που έχουμε ίδια ώρα. Ανίκητος, εκεί που έχουμε +1 ώρα. Ανίκητος, εκεί που έχουμε +2 ώρες.

Ο γενναίος ΠΑΟΚ των ταξιδιών, αυτό δεν είναι κάτι καινούργιο. Γκέλζενκιρχεν, Φλωρεντία, Αμστερνταμ, Ντόρτμουντ, Κωνσταντινούπολη, Μόσχα, Λονδίνο, Ζάγκρεμπ. Σε τούτη την ιστορία, η διαφορά είναι ότι δεν πρόκειται για γενναιότητα και έπη να 'χουμε να τα λέμε στις διηγήσεις του μέλλοντος.

Εδώ, περισσότερο από ηρωισμός και εποποιία, είναι ανθεκτικότητα και συγκροτημένη διεκδίκηση του στόχου. Εάν ενυπάρχει στην υπόθεση κάτι που την κάνει και ολίγον επική, είναι η πείνα και η δίψα. Του κλαμπ, του γκρουπ, του κόσμου. Σε πλήρη, αυτά τα τρία, αρμονία.

Η ανθεκτικότητα εντυπωσιάζει. Ο ΠΑΟΚ έχει μέσα του (και μεταδίδει, έξω) την πίστη πως θ' αντέξει, ό,τι και να στείλεις καταπάνω του. Τη βεβαιότητα πως, ο κόσμος να χαλάσει, κάπως θα σκοράρει. Την πεποίθηση πως, στο τέλος της ημέρας, «δεν χάνει». Χτίζεται, αυτή η πίστη. Παιγνίδι το παιγνίδι. Συμβάν το συμβάν. Εμπειρία με εμπειρία.

Συμβαίνει, επειδή ο ΠΑΟΚ είναι φτιαγμένος ν' ακουμπάει σε άντρες εκεί που χρειάζονται οι ώριμοι άντρες (μεσαία γραμμή και πίσω) και σε αγόρια εκεί που χρειάζονται τα ατίθασα αγόρια (μπροστά). Ο Λέο Μάτος είναι 32 ετών, ο Βαρέλα 31, ο Κρέσπο 31, ο Βιεϊρίνια 32, ο Μαουρίσιο 30, ο Κάνιας 31. Στη συλλογιστική, εντάσσεται και ο Βέρνμπλουμ. Ετών 32. 'Η ο Χατσερίδης, 31. Οι άντρες λένε, νίκησέ με να σε παραδεχτώ. Αλλά να σε φοβηθώ, δεν πρόκειται.

Τέλη Ιουλίου, ο ΠΑΟΚ ξεκίνησε να διαβεί μία στενωπό που για τον δευτεραθλητή Ελλάδος είναι πρακτικά αδιαπέραστη. Με όλες τις πιθανότητες, κόντρα. Για δέκα μη-πρωταθλητές, οι θέσεις στο κυρίως ταμπλό των «32» της διοργάνωσης είναι μόλις...οι εξής δύο.

Αυτές, για τις οποίες κατέληξαν σήμερα να μαλώνουν ΠΑΟΚ/Μπενφίκα και Αγιαξ/Ντινάμο Κιέβου. Οι υπόλοιποι, παίρνετε πέντε δραχμές παραπάνω για αποζημίωση, μας αδειάζετε τη γωνιά στο Τσάμπιονς Λιγκ, ευχαριστούμε πολύ για τη συμμετοχή σας, πηγαίνετε να παίξετε στο Γιουρόπα Λιγκ.

Ο ΠΑΟΚ είχε στον δρόμο έξι εμπόδια σε έξι εβδομάδες, και έφτασε ν' απέχει ένα προτού διαβεί τη στενωπό. Ένα επίτευγμα, ήδη. Το τελευταίο φυσικά, πάντοτε είναι το πιο δύσκολο. Δεν το έχει υπερπηδήσει, ακόμη. Δεν είναι καν, φαβορί να το υπερπηδήσει. Φαβορί στο ποδόσφαιρο, είναι η ομάδα που ξέρει και μπορεί να παίζει το ποδόσφαιρο καλύτερα.

Καλύτερα το ποδόσφαιρο, ξέρει και μπορεί να το παίζει η Μπενφίκα. Αποδείχθηκε, στον αγωνιστικό χώρο. Δεν αποτυπώθηκε στο αποτέλεσμα, επειδή η Μπενφίκα είναι έτσι οργανωμένη ώστε να φτάνει στο γκολ πιο πολύ με τα δύο οκτάρια της, παρά με τους τρεις επιθετικούς της. Μια εγγενής αδυναμία, της ομορφιάς του τρόπου της.

Όπως και να 'χει, η Μπενφίκα θα εκκινήσει στη ρεβάνς, ας ήρθε στη Λισσαβώνα 1-1 κι ας είναι πλέον το ματς στην Τούμπα, ξανά από τη θέση του φαβορί.