Εσύ, θα γίνεις ο επόμενος Πέλκας;

Στο κτίριο που στεγάζονταν η Εύξεινος Λέσχη, στην οδό Βασιλίσσης Όλγας, βρίσκεται από το 2015 το Σπίτι των Ακαδημιών του ΠΑΟΚ δεδομένου πως μισθώθηκε από τον Δικέφαλο για μια πενταετία.

Ο ΠΑΟΚ έθεσε με το «καλημέρα» δια στόματος Ιβάν Σαββίδη σε πρώτο πλάνο τις ακαδημίες του και η μετακόμιση από τους ξενώνες της Τούμπας σε ένα επταώροφο κτίριο στο κέντρο της Θεσσαλονίκης κρίθηκε κάτι παραπάνω από αναγκαίο! Με κεντρικό σύνθημα: «Το μέλλον ανήκει στα παιδιά», ο ΠΑΟΚ στόχευσε στη δημιουργία υποδομών και συνθηκών, επενδύοντας σε βάθος χρόνου στην εξέλιξη δεκάδων πιτσιρικάδων.

Οι βάσεις που μπήκαν αποτέλεσαν τα πιο γερά εφόδια που θα μπορούσε να δώσει κανείς σε ένα παιδί, το οποίο υπό φυσιολογικές συνθήκες μπορεί να ποντάρει μόνο στο ταλέντο του και ενδεχομένως στον παράγοντα τύχη. Στο Σπίτι του ΠΑΟΚ τα πράγματα όμως είναι διαφορετικά.

Πρόγραμμα, σωστή διατροφή, ιατρική φροντίδα, ψυχολογική υποστήριξη, φροντιστήρια, παιδαγωγικές συνθήκες, λεωφορεία που τους μεταφέρουν στο γήπεδο όπου προπονούνται, ένα υπερσύγχρονο γυμναστήριο. Και το βασικότερο; Ασφάλεια και σταθερότητα. Πάνω από δέκα εργαζόμενοι έχουν αναλάβει την καθημερινή φροντίδα των παιδιών, χωρίς να συνυπολογίζει κανείς τους εκπαιδευτές και τους γιατρούς.

Η διαμόρφωση της προσωπικότητας αποτελεί την πρώτη προτεραιότητα των ανθρώπων του ΠΑΟΚ και ο Δημήτρης Πέλκας ένα από τα πιο... φωτεινά παραδείγματα πως τα όνειρα γίνονται καμιά φορά πραγματικότητα. Πόσω μάλλον όταν έχουν τα απαραίτητα εχέγγυα στα χέρια τους...

Η ιστορία ζωής του Δημήτρη Πέλκα ξετυλίγεται υπέροχα μέσα από τις σελίδες ενός βιβλίου, η εισαγωγή του οποίου γράφτηκε στις ακαδημίες του ΠΑΟΚ και σε ηλικία 14 ετών.

Όλα ξεκίνησαν από την ατάκα του πατέρα του, Πρόδρομου Πέλκα, ο οποίος σε ανύποπτο χρόνο του ανακοίνωσε: «Πάμε στον ΠΑΟΚ».

Βλέπετε, ΠΑΟΚτσάκι από κούνια ο Δημήτρης και δεν πίστευε στα αυτιά του! Αυτό που ονειρευόταν, αυτό που περίμενε, αυτό που ήλπιζε ακόμη από την ηλικία των έξι, θα γινόταν επιτέλους πραγματικότητα. Το αμέσως επόμενο λεπτό έφτιαξε βαλίτσα και περίμενε να μπει στο αυτοκίνητο του πατέρα του για να ταξιδέψει από τα Γιαννιτσά στην Θεσσαλονίκη για να φιλοξενηθεί στους ξενώνες του ΠΑΟΚ.

Μόνο που ήταν ακόμη... Μάιος και η φωνή του πατέρα του: «Κάτσε, τον Αύγουστο πρέπει να είμαστε εκεί», φαντάζει η πρώτη προσγείωση. Οι μήνες που ακολούθησαν πέρασαν δύσκολα αλλά η χαρά της προσμονής δεν τον άφηνε να ρίξει καμία «σκιά» πάνω στο όνειρό του.

Ο δρόμος για τον 14χρονο Πέλκα δεν ήταν στρωμένος με ροδοπέταλα. Ακόμη και σήμερα, θυμάται τον εαυτό του, να παίρνει τηλέφωνο τους γονείς του και να βάζει τα κλάματα. Αυτός Θεσσαλονίκη, εκείνοι Γιαννιτσά. Το συγκεκριμένο βράδυ, της πρώτης του χρονιάς στους ξενώνες του ΠΑΟΚ, δεν ήταν εύκολο για τον Δημήτρη.

Είχε προηγηθεί ένα οικογενειακό «διπλό» και από τα 25 παιδιά που υπήρχαν, ο μόνος που δεν πήρε λεπτό συμμετοχής ήταν ο Πέλκας. Ο κ.Πρόδρομος και η κ.Ειρήνη δεν το σκέφτηκαν πολύ, το βασικό για εκείνους ήταν το παιδί τους να είναι ευτυχισμένο. Του προτείνουν να γυρίσει πίσω αλλά ο πιτσιρικάς δεν έλεγε να αφήσει την ευκαιρία που του παρουσιαζόταν μέσα από την διαμονή του στους ξενώνες του ΠΑΟΚ!

«Θα μείνω εδώ και θα παίξω μπάλα» τους έλεγε, δίνοντας αρχικά κίνητρο στον εαυτό του να προσπαθεί ακόμη περισσότερο μέρα με την ημέρα, πείθοντας παράλληλα τους γονείς του πως είναι αποφασισμένος και «διψασμένος» να βγει νικητής. Και δικαιώθηκε με τον πιο πανηγυρικό τρόπο!

Το περιβραχιόνιο στο χέρι του αρχηγού και η πρόταση της Γαλατάσαράι να τον εντάξει στο δυναμικό της την τελευταία ημέρα των μεταγραφών, θέλοντας να τον «χρυσώσει» είναι ενδεικτικά των... καρπών της επιτυχίας που απολαμβάνει πλέον ο Δημήτρης Πέλκας.

«Χρυσώσει» είπαμε; Από τις σελίδες του βιβλίου προκύπτει μια ακόμη ενδιαφέρουσα ιστορία που «μαρτυρά» πως ο πιτσιρικάς ήταν αποφασισμένος να πετύχει και να οργανώσει την ζωή του γύρω από το πάθος του για το ποδόσφαιρο.

Στους ξενώνες του ΠΑΟΚ στο γήπεδο της Τούμπας, υπήρχε ένας ειδικά διαμορφωμένος χώρος για να κάνουν μαθήματα οι μικροί των ακαδημιών με τρεις καθηγήτριες. Για όλους τους γονείς και φυσικά για του Δημήτρη, το μόνιμο... άγχος ήταν να μην μείνουν πίσω στα μαθήματά τους οι επίδοξοι ποδοσφαιριστές.

Σε μια συζήτηση που είχε ο κ.Πρόδρομος με τους δασκάλους του, τον διαβεβαίωσαν πως ο μικρός μπορεί να «χτυπήσει» και μεγάλη σχολή! Απορημένος ο πατέρας του, μετέφερε στον Δημήτρη την συζήτηση με τους εκπαιδευτικούς του! «Άστους να λένε. Εγώ θα παίξω ποδόσφαιρο, θα εξασφαλιστώ από το ποδόσφαιρο» του απάντησε. Λες και έβλεπε το μέλλον του μέσα σε εκείνους τους ξενώνες του ΠΑΟΚ...