«Ο ΠΑΟΚ έγινε κόσμημα για την Ελλάδα χάρη στον Ιβάν!»

Όταν μία πόρτα κλείνει, μία άλλη πάντα ανοίγει. Αυτό το γνωρίζει πολύ καλά ο Γιάννης Μυστακίδης. Η ποιότητά του και το ποδοσφαιρικό του ταλέντο, δεδομένα. Μετά από ένα δύσκολο εξάμηνο στον ΠΑΣ Γιάννινα βρίσκει και πάλι τον εαυτό του αγωνιζόμενος στην Πολωνία με τη φανέλα της ιστορικής Γκόρνικ Ζάμπρζε. Τον συναντήσαμε στο νέο του ποδοσφαιρικό σπίτι και μαζί ξετυλίξαμε το κουβάρι της καριέρας του. Αλήθεια, επειδή το αναφέραμε, έχετε δει το γήπεδο της πολωνικής ομάδας; Δείτε το και είναι βέβαιο πως θα εντυπωσιαστείτε. Μικρή παρένθεση, όμως, ήταν αυτό. Ο Γιάννης δεν δίστασε να αναφερθεί σε όλους και σε όλα.

Μας μίλησε για την «ομάδα - στολίδι», όπως χαρακτήρισε τον ΠΑΟΚ, που έφτιαξε ο Ιβάν Σαββίδης, τις βάσεις της αυτοκρατορίας που έβαλε με την κατάκτηση του φετινού πρωταθλήματος ο Δικέφαλος του Βορρά αλλά και τον ίδιο τον μεγαλομέτοχο. Πήγαμε, όμως και πίσω στον χρόνο, τότε που ο Ίγκορ Τούντορ του έδωσε την ευκαιρία να αγωνιστεί για πρώτη φορά με την ασπρόμαυρη φανέλα. Για τον Κροάτη τεχνικό μίλησε με τα καλύτερα λόγια, ενώ θυμήθηκε και την απίστευτη ατάκα που είχε πει για τον ίδιο και τον Πέλκα μετά από μία ήττα του ΠΑΟΚ από τον Πανθρακικό.

Πέρσι τον Γενάρη έκανε τη διαδρομή Θεσσαλονίκη – Αθήνα για να φορέσει για ένα εξάμηνο τη φανέλα του Παναθηναϊκού. Στάζει «μέλι» για το κλίμα στις τάξεις του τριφυλλιού, εξηγεί πόσο σημαντική ήταν η παρουσία του Μαρίνου Ουζουνίδη και ξεκαθαρίζει πως με τις συνθήκες που επικρατούσαν στην ομάδα οι ποδοσφαιριστές θα μπορούσαν να έχουν προχωρήσει πολύ νωρίτερα σε αποχή από τις προπονήσεις.

Παράλληλα, εξηγεί όλο το story του περσινού καλοκαιριού όταν τελικώς δεν συνέχισε στους πράσινους παρά την επιθυμία των Γιώργου Δώνη και Νίκου Νταμπίζα αλλά και το πως τελικώς κατέληξε στον ΠΑΣ Γιάννινα. Εκεί, όπου όπως παραδέχεται ουδέποτε «κόλλησε» και έτσι αποχώρησε πριν μερικούς μήνες πριν τελικώς μπει στο αεροπλάνο για την Πολωνία. Φυσικά, δεν θα μπορούσαμε να μην συζητήσουμε και για την Εθνική ομάδα, στο κατώφλι της οποίας βρέθηκε δύο φορές και που για εκείνον παραμένει το μεγαλύτερο όνειρο. Για το τέλος; Απαντάει στο αιώνιο ερώτημα! Θεσσαλονίκη ή Αθήνα; Διαβάστε και θα μάθετε την απάντηση.

Αναλυτικά τα όσα δήλωσε στο sdna.gr:

Ξεκινώντας, πως είναι η εμπειρία σου εδώ στην Πολωνία;

«Το εξωτερικό το έχω υιοθετήσει από πολύ μικρός. Είχα πάει Γερμανία όταν ήμουν 15 χρονών οπότε δεν μου φάνηκε δύσκολη η προσαρμογή. Στην ομάδα με υποδέχθηκαν πολύ καλά και πρέπει να πω πως εδώ λειτουργούν σε τοπ επίπεδο. Από θέμα εγκαταστάσεων, προπονήσεων, γυμναστηρίων. Κάθε Κυριακή τα γήπεδα είναι γεμάτα και αυτό είναι πολύ σημαντικό για έναν ποδοσφαιριστή γιατί του δίνει κίνητρο για να δουλέψει».

Αισθάνεσαι δικαιωμένος που έφυγες από την Ελλάδα πριν από κάποιους μήνες;

«Αισθάνομαι πολύ καλά με τον εαυτό μου, το πρώτο εξάμηνο δεν κύλησε καλά για μένα. Στόχος μου ήταν να φύγω από τον ΠΑΣ Γιάννινα όσο το δυνατόν νωρίτερα. Ήρθε αυτή η πρόταση από την Γκόρνικ και ήρθα στο εξωτερικό. Από την στιγμή που τα πράγματα στον ΠΑΟΚ ήταν δύσκολα για μένα και δεν θα είχα χρόνο συμμετοχής το να έρθω στο εξωτερικό ήταν η καλύτερη λύση. Ήρθε, λοιπόν, η πρόταση τον Γενάρη και έτσι τώρα είμαι εδώ».

Πως φτάσαμε όμως σε αυτή την παρένθεση στον ΠΑΣ Γιάννινα το πρώτο εξάμηνο της σεζόν;

«Υπήρχε το καλοκαίρι η προοπτική του Παναθηναϊκού. Αυτό όμως έπρεπε να γίνει μέχρι τις 30 Ιουνίου και αυτό μου το είχαν εξηγήσει ο Δώνης με τον Νταμπίζα. Ο ΠΑΟΚ και ο Λουτσέσκου με ήθελαν στην προετοιμασία και δεν με άφησαν να συνεχίσω στον Παναθηναϊκό. Στη συνέχεια όμως έγιναν τρεις μεταγραφές στη θέση μου και έτσι δεν θα είχα χρόνο συμμετοχής. Ξαναφέραμε στο προσκήνιο την προοπτική του δανεισμού. Είχα δέκα μέρες στη διάθεσή μου, βρέθηκαν 3-4 ομάδες από την Ελλάδα μεταξύ των οποίων και ο ΠΑΣ. Η προοπτική έμοιαζε καλή γιατί ο ΠΑΣ προερχόταν από μία καλή σεζόν. Παρ' όλα αυτά, δεν ταίριαξα στα Γιάννενα, το κατάλαβα από την αρχή και τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν όπως θα ήθελα. Έκανα δέκα ματς εκεί, σημείωσα ένα γκολ αλλά έβλεπα στον εαυτό μου πως δεν μπορώ να εξελιχθώ σε αυτή την ομάδα. Σε συνεννόηση με τον ΠΑΟΚ καταφέραμε τον Γενάρη να επιστρέψω εκεί για να φύγω στο εξωτερικό. Ευτυχώς υπήρξαν ομάδες που με ήθελαν. Ο Πρίγιοβιτς και ο Σφιντέρσκι μου είπαν τα καλύτερα για την ομάδα αλλά και για το πολωνικό ποδόσφαιρο γενικότερα. Κάθε μέρα βλέπω πως η Πολωνία ήταν μία πολύ καλή επιλογή για μένα και την βλέπω και μελλοντικά ως μία καλή προοπτική».

Τι γεύση σου έχει μείνει από το εξάμηνο της παρουσίας σου στον Παναθηναϊκό;

«Ο Παναθηναϊκός είναι τεράστια ομάδα με τεράστια ιστορία. Ένα κλαμπ τεράστιων προδιαγραφών. Είμαι πραγματικά περήφανος που ήμουν στον Παναθηναϊκό. Ήταν δύσκολη περίοδος για εμένα γιατί προερχόμουν από τραυματισμό και χρειάστηκε να κάνω και τον καθαρισμό στο πόδι. Παρ' όλα αυτά, αυτό που είδα ήταν ότι σε μία πολύ δύσκολη εποχή ο Παναθηναϊκός συνεχίζει να δείχνει ποιος είναι και κατάλαβα εξ' αρχής πως πρόκειται για μία μεγάλη οικογένεια. Αυτό το καταλαβαίνεις μόνο άμα παίξεις στον Παναθηναϊκό. Τρομερή εντύπωση μου έκανε η συμπεριφορά των οπαδών όταν πήγαμε. Μας αγκάλιασαν ανεξάρτητα αν προερχόμασταν από έναν μεγάλο αντίπαλο τον ΠΑΟΚ, δεν θα το ξεχάσω ποτέ αυτό. Από εκεί και πέρα, σίγουρα πολύ σημαντικό ρόλο σε αυτό το δύσκολο διάστημα έπαιξε ο Μαρίνος Ουζουνίδης που κράτησε τα αποδυτήρια ενωμένα. Σε μία μεγάλη ομάδα όπως ο Παναθηναϊκός δεν θα έπρεπε να υπάρχουν καταστάσεις σαν τις περσινές με τους παίκτες να μην πληρώνονται. Θα ήθελα να μείνω στον Παναθηναϊκό είναι η αλήθεια, γιατί το κλαμπ έδειξε πως με ήθελε πολύ».

Ποια είναι η γνώμη σου για τον Μαρίνο Ουζουνίδη;

«Σε αυτή τη δύσκολη εποχή ο Ουζουνίδης κράτησε τον Παναθηναϊκό ψηλά, με τους παίκτες σε καλή κατάσταση και τον κόσμο το δυνατόν πιο ζεστό. Σε αυτή την εποχή ο Ουζουνίδης ήταν βράχος και ψυχολόγος για τα αποδυτήρια».

Σαν προπονητής;

«Είναι προπονητής που δουλεύει σκληρά. Ξέρει πως να προετοιμάσει την ομάδα διαφορετικά για κάθε παιχνίδι και σίγουρα είναι σημαντικό πως έχει και ένα πολύ καλό τιμ στο πλευρό του, όπως ο γυμναστής ο Γιάγκου».

Οι παίκτες πέρσι έφτασαν μέχρι το σημείο να κάνουν αποχή από τις προπονήσεις. Τι ήταν αυτό που κράτησε τον Παναθηναϊκό όρθιο τουλάχιστον για να τελειώσει τη σεζόν κατά τον τρόπο που το έκανε;

«Ο Ουζουνίδης έπαιξε μεγάλο ρόλο αλλά πρώτα από όλα η θέληση των παιδιών να παίξουν για τον Παναθηναϊκό, να τιμήσουν τη φανέλα που φοράνε. Με τις συνθήκες που επικρατούσαν θα μπορούσαν να έχουν κάνει αποχή πολύ νωρίτερα. Παρ' όλα αυτά, τα παιδιά ποτέ δεν θέλησαν πραγματικά να απέχουν, το έκαναν για να πιέσουν την κατάσταση και τον πρόεδρο».

Όταν έμαθες για την προοπτική του Παναθηναϊκού και όντας ένα μέλος της οικογένειας του ΠΑΟΚ, ποιες ήταν οι πρώτες σου σκέψεις;

«Δεν το σκέφτηκα καθόλου. Μόλις ήρθε η πρόταση είπα αμέσως «πάμε στον Παναθηναϊκό»».

Ο καλύτερος συμπαίκτης που είχες στον Παναθηναϊκό;

«Ο Κάτσε».

Δεν μπορείς! Πρέπει να διαλέξεις άλλον.

«Ο Κουρμπέλης».

Πέρσι είχες ξεχωρίσει κάποιο από τα παιδιά που σήμερα έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στον Παναθηναϊκό;

«Ναι. Μπουζούκης και Χατζηγιοβάνης φαινόταν από πέρσι πως έχουν πολύ ταλέντο».

Γιατί στην Ελλάδα δεν δίνουμε ευκαιρίες στα νέα παιδιά;

«Γιατί υπάρχει η πίεση για τα αποτελέσματα. Κανείς δεν κάνει υπομονή, από τους παίκτες μέχρι τους προέδρους».

Φέτος, από μακριά μεν, βλέπεις ένα διαφορετικό πρότζεκτ στον Παναθηναϊκό. Πως σου φαίνεται αυτό;

«Ήξερα από την αρχή για αυτό το πρότζεκτ αλλά δεν ήταν στο χέρι μου να μείνω. Είναι πολύ ωραίο με νεαρούς που προσπαθούν να παίξουν ποδόσφαιρο. Στηρίχθηκε πολύ από τον Γιώργο Δώνη το πρότζεκτ και ο Νταμπίζας τον γνωρίζει καλά αυτό τον δρόμο. Έτσι φάνηκε να γίνεται και φέτος και πιστεύω πως πολλοί από τους παίκτες έχουν κάνει καλά ματς και μπορεί να τους έχουν δει και το καλοκαίρι να πάρουν μεταγραφή».

Πως βίωσες τη φετινή προετοιμασία του ΠΑΟΚ; Είδες μία ομάδα αποφασισμένη για να κάνει όσα είδαμε;

«Ο ΠΑΟΚ είναι χτίσιμο τριών ετών, άξιζε και πέρσι να πάρει το πρωτάθλημα. Πήρε δύο Κύπελλα σερί και παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο στην Ελλάδα. Ο κορμός είναι ίδιος εδώ και τρία χρόνια. Φέτος δεν είχε αντίπαλο στην Ελλάδα και κατέκτησε απολύτως δίκαια το πρωτάθλημα. Φαινόταν από την προετοιμασία ότι η ομάδα θα πάει έτσι, βοήθησαν και οι μεταγραφές».

Είναι έργο Λουτσέσκου ο φετινός ΠΑΟΚ;

«Όπως είπα ο ΠΑΟΚ είναι μία ομάδα που έχει χτιστεί εδώ και τρία χρόνια. Ξεκίνησε η δουλειά από τον Ίβιτς και συνεχίστηκε από τον Λουτσέσκου. Πλέον πρόκειται για μία ομάδα που δεν έχει αντίπαλο στην Ελλάδα και που παίζει πολύ ωραίο ποδόσφαιρο. Έχει τρομερό λαό που σε κάθε ματς είναι πιο κοντά από ποτέ. Δεν υπάρχει το παραμικρό αρνητικό που να μπορεί να βρει κανείς σε αυτή την ομάδα».

Θεωρείς, δηλαδή, πως έχουν μπει οι βάσεις για να δημιουργήσει ο ΠΑΟΚ τη δική του αυτοκρατορία;

«Σίγουρα. Άμα συνεχίσει ως σύλλογος να δουλεύει πως το κάνει τώρα δεν μπορεί να φοβηθεί καμία ομάδα. Και πέρσι και φέτος έχει δείξει πως παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο και το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να συνεχίσει το ίδιο μοτίβο».

Βίωσες από μέσα την ομάδα το καλοκαίρι. Ένιωσες πως τα όσα έγιναν πέρσι πείσμωσαν παίκτες, προπονητή και ανθρώπους του κλαμπ;

«Ο ΠΑΟΚ έδειξε μετά από όσα έγιναν πέρσι πως στα δύσκολα είναι οικογένεια, είναι ΠΑΟΚ! Πίστεψαν όλοι στον πρόεδρο και στο έργο που γίνεται στην ομάδα και έτσι πείσμωσαν για να καταφέρουν όσα κατάφεραν φέτος».

Ο ΠΑΟΚ είναι μία ομάδα που φέτος έδειξε έτοιμη να αντιμετωπίσει κάθε αναποδιά;

«Ο ΠΑΟΚ έχει δέσει σαν ομάδα. 22 παίκτες έτοιμοι για ενδεκάδα και ρόστερ υπεραξίας».

Είδες τη φιέστα για την κατάκτηση του τίτλου; Χάρηκες και εσύ για αυτό το πρωτάθλημα;

«Την είδα και πιστεύω πως σε αυτή τη φιέστα αξίζαμε να είμαστε και εμείς τα παιδιά του ΠΑΟΚ. Με πρώτους τον Κλάους, τον Κίτσιου, τον Κάτσε, εμένα, τον Χαρίση και τον Χατζηισαΐα».

Τι σημαίνει για τον ΠΑΟΚ η παρουσία του Ιβάν Σαββίδη;

«Ο Ιβάν Σαββίδης είναι τα πάντα για τον ΠΑΟΚ, είναι αυτός που αναγέννησε την ομάδα. Άνθρωποι που επί 34 χρόνια μεγάλωναν με πίκρες, με υπομονή και με θυσίες, χαμογέλασαν και πάλι χάρη στον Ιβάν Σαββίδη. Είδαν την ομάδα τους να γίνεται ένα κόσμημα για την Ελλάδα χάρη στον Ιβάν Σαββίδη».

Πάμε λίγο πίσω στον χρόνο. Πότε έκανες ντεμπούτο με τον ΠΑΟΚ;

«Το καλοκαίρι του 2015 σε ένα ευρωπαϊκό ματς με προπονητή τον Ιγκόρ Τούντορ».

Τι θυμάσαι από τον Τούντορ;

«Προπονητής με σπουδαία προσωπικότητα. Προπονητής που δουλεύει πολύ σκληρά και δεν σηκώνει μύγα στο σπαθί του. Προπονητής πειθαρχίας που επί ημερών του ο ΠΑΟΚ άρχισε να αλλάζει σελίδα και να παίζει τρομερό ποδόσφαιρο. Έπαιξε πολύ σημαντικό ρόλο ο Τούντορ στο να αλλάξει ο ΠΑΟΚ επίπεδο. Θυμάμαι πως έφυγε μετά από μία ήττα από τον Πανθρακικό που βγήκε και δήλωσε ότι «Ο Ολυμπιακός έχει Φορτούνη – Ιντέγε και εμείς Πέλκα – Μυστακίδη. Έχουμε καλούς παίκτες αλλά ακόμα δεν είναι έτοιμοι»».

Πως είχες αισθανθεί τότε;

«Δεν τον είχα παρεξηγήσει, ήξερα πως δεν το έλεγε υποτιμητικά».

Ο Ίβιτς συνέχισε στην ίδια λογική;

«Ο Ίβιτς απλά έδεσε την ομάδα. Βρήκε μία ομάδα καινούργια με πολλές μεταγραφές και την έδεσε. Άρχισε να το βγάζει και στο γήπεδο αυτό».

Εκείνο το Κύπελλο με τον Ίβιτς ήταν η αρχή;

«Ναι. Ο ΠΑΟΚ απείχε από τα τρόπαια από το 2003 και ουσιαστικά ήταν το εναρκτήριο λάκτισμα για να πιστέψει ο σύλλογος πως μπορεί να επιστρέψει στην κορυφή».

Τι είναι αυτό που έκανε τον ΠΑΟΚ να ανέβει τόσο γρήγορα επίπεδο μέσα σε μία πενταετία;

«Ο Ιβάν Σαββίδης».

Ακόμα και αν δεν ήσουν μέσα στην ομάδα, πως βίωσες πέρσι τη στοχοποίησή του γνωρίζοντας πως αυτός ο άνθρωπος έχει δώσει τα πάντα για τον ΠΑΟΚ όλα αυτά τα χρόνια;

«Ο άνθρωπος αυτός έχει δώσει την ψυχή του για τον ΠΑΟΚ και είδε να τον αδικούν. Η αδικία είναι κάτι πολύ σκληρό, τον έβγαλε εκτός εαυτού. Έκανε ένα λάθος αλλά όλοι οι άνθρωποι κάνουν λάθη, το παραδέχθηκε άλλωστε. Είναι μία εικόνα που δεν φάνηκε στο γήπεδο, αν δεν υπήρχαν οι φωτογραφίες δεν θα είχε γίνει τίποτα από όλα όσα ακολούθησαν. Είναι ένας άνθρωπος που δεν προσπαθεί μόνο για τον ΠΑΟΚ αλλά για ολόκληρη την Ελλάδα. Έκανε τον ΠΑΟΚ ένα στολίδι».

Ο ΠΑΟΚ το καλοκαίρι έφτασε μία ανάσα από το Τσάμπιονς Λιγκ όμως η συνέχεια στο Γιουρόπα Λιγκ δεν ήταν ανάλογη. Θεωρείς πως όλος ο οργανισμός φέτος δούλευε για το πρωτάθλημα;

«Σίγουρα έπαιζε ρόλο το ότι ήθελαν πιο πολύ το πρωτάθλημα, η Ευρώπη όμως είναι ένα άλλο πράγμα. Ο ΠΑΟΚ έχει ανάγκη να μπει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ. Είναι κάτι που θα τον ανεβάσει ακόμα περισσότερο επίπεδο».

Για σένα προσωπικά, τι θα ήθελες περισσότερο για το μέλλον;

«Τον πρώτο λόγο για μένα τον έχει ο ΠΑΟΚ. Το καλοκαίρι θα δω τι θα μου πει ο ΠΑΟΚ, στόχος μου όμως είναι να πάω σε μία ομάδα που θα με θέλει πολύ, να παίξω. Επιθυμία μου είναι να πάω και πάλι στην Ευρώπη».

Τον περασμένο Γενάρη ακούστηκε και πάλι το όνομά σου για τον Παναθηναϊκό. Υπήρξε πράγματι κάτι;

«Όχι. Εγώ δεν ξέρω τίποτα τέτοιο».

Βίωσες μία κατάσταση στον ΠΑΣ Γιάννινα δύσκολη. Τι θεωρείς ότι λείπει από αυτή την κατηγορία ομάδων της Ελλάδας και έχει μεγαλώσει τόσο η απόσταση με τους μεγάλους;

«Αν δεις εδώ στην Πολωνία τις εγκαταστάσεις που έχουν ομάδες από την μέση και κάτω θα καταλάβεις τη διαφορά. Στον ΠΑΣ Γιάννινα υπάρχει τέτοια έλλειψη υποδομών που αν είσαι επαγγελματίας δεν μπορείς να δουλέψεις. Από εκεί ξεκινάνε όλα. Αν δεν διορθωθεί η βάση των ομάδων στην Ελλάδα δεν πρόκειται να βελτιωθεί το επίπεδο του ποδοσφαίρου. Στον ΠΑΣ Γιάννινα δεν μπορείς να νιώσεις 100% επαγγελματίας. Αισθάνομαι τυχερός που ήρθα στην Πολωνία και βρήκα και πάλι τον εαυτό μου. Έξι μήνες εκεί τον είχα χάσει».

Πάμε όμως στο σοβαρό τραυματισμό που πέρασες. Ποια είναι τα στοιχεία εκείνα που σε βοηθάνε να επανέλθεις;

«Σίγουρα παίζει ρόλο το πόσο δυνατός χαρακτήρας είσαι. Μεγάλη σημασία έχει να έχεις δίπλα σου και ανθρώπους έτοιμους να σε στηρίξουν κάθε μέρα. Είναι πολύ δύσκολο για έναν ποδοσφαιριστή να είναι τραυματίας».

Τι σκέψεις πέρασαν από το μυαλό σου στην αρχή αυτής της περιόδου του τραυματισμού;

«Στην αρχή φαίνεται σαν ένα βουνό, μέχρι να αρχίσεις και πάλι τη δουλειά. Τότε αρχίζεις να σκέφτεσαι την επάνοδό σου και την ημέρα που θα μπεις και πάλι στο γήπεδο. Ξυπνάς και κοιμάσαι μόνο με αυτό. Προσπαθείς κάθε μέρα να γίνεσαι λίγο καλύτερα».

Με έναν τραυματισμό σε αυτή την ηλικία σκέφτηκες πως μπορεί να καταστραφεί η καριέρα σου;

«Πέρασε πολλές φορές από το μυαλό μου ότι θα μείνω πίσω και ότι δεν θα καταφέρω ποτέ ξανά να βρεθώ στο ίδιο επίπεδο. Παρ' όλα αυτά, οι δύσκολες στιγμές με κάνουν πιο δυνατό. Είχα περάσει έναν σοβαρό τραυματισμό και σε πιο μικρή ηλικία. Τώρα πια έχω βρει και πάλι τον εαυτό μου και είμαι σίγουρος ότι θα γίνω ακόμα καλύτερος».

Τώρα σκέφτεσαι πως θα ήθελες να αξιοποιήσεις καλύτερα το εξάμηνο που πέρασες στον ΠΑΣ Γιάννινα;

«Στη ζωή όλα για κάποιον λόγο γίνονται. Ήρθαν όπως ήρθαν τα πράγματα και ποτέ δεν μπορείς να ξέρεις τι θα συμβεί από την αρχή».

Ποιος ήταν ο καλύτερος συμπαίκτης που είχες γενικότερα;

«Δεν θέλω να ξεχωρίσω κάποιον».

Ο πιο δύσκολος αντίπαλος που είχες στην Ελλάδα;

«Ο Μολέδο, ο καλύτερος αμυντικός που συνάντησα στην ομάδα. Α, και ο Σαλίνο! Δεν με είχε αφήσει να πάρω ανάσα».

Ο καλύτερος παίκτης που είχες συναντήσει στην Ελλάδα;

«Ο Μπεργκ. Είναι ένας παίκτης που μπορεί να σε βοηθήσει παντού».

Ποιο παιχνίδι από την καριέρα σου θυμάσαι πιο χαρακτηριστικά;

«Το ματς με την Ντόρτμουντ και εκείνο με τον Άγιαξ που είχα δοκάρι στο 1-1 και αποκλειστήκαμε στα τελευταία λεπτά».

Έφτασες κοντά στην Εθνική ομάδα. Είναι ένα όνειρο για σένα να αγωνιστείς με το αντιπροσωπευτικό συγκρότημα;

«Είναι για μένα το μεγαλύτερο όνειρο. Έφτασα πολύ κοντά με τον Μίκαελ Σκίμπε δύο φορές και δεν βρέθηκα την τελευταία στιγμή για διάφορους λόγους. Πιστεύω πως μέσα από τα παιχνίδια θα είμαι στην Εθνική».

Βλέπεις πως πλέον στην Εθνική υπάρχει ένα πρότζεκτ ελπιδοφόρο με προπονητή τον Αναστασιάδη. Αποτελεί η παρουσία του έναν λόγο παραπάνω για σένα να πιστεύεις πως θα βρεθείς στην Εθνική;

«Ο Αναστασιάδης είναι ο άνθρωπος που μου έδωσε το πρώτο συμβόλαιο στον ΠΑΟΚ. Γιατί να μην του αποδείξω πως αξίζω να είμαι στην Εθνική;».

Σαν προπονητής πως είναι;

«Καλός προπονητής που δίνει μεγάλη σημασία στο να είναι όλοι οι παίκτες στα αποδυτήρια ικανοποιημένοι. Είδατε, άλλωστε, πως στα πρώτα παιχνίδια των προκριματικών του Euro πως η Εθνική αλλάζει σελίδα».

Πως είναι για έναν ποδοσφαιριστή να βιώνει από την μία την ατμόσφαιρα της Τούμπας από την άλλη της Λεωφόρου;

«Τον ΠΑΟΚ τον βρήκα στην καλύτερή του εποχή. Από την άλλη τον Παναθηναϊκό στη χειρότερή του. Η Τούμπα είναι μία έδρα για μένα ασύγκριτη, όλοι την φοβούνται. Ίσως να μπορούσα να πω το ίδιο για τη Λεωφόρο αν ήταν γεμάτη. Δεν έτυχε εγώ να τη ζήσω γεμάτη παρά το γεγονός πως οι οπαδοί ήταν εκεί στα δύσκολα να μας στηρίξουν».

Βρέθηκες και πάλι αντίπαλος του Μαρίνου φέτος στο ματς κόντρα στην ΑΕΚ.

«Είμαστε επαγγελματίες και ο καθένας κοιτάει την ομάδα του. Δεν έδωσα τόσο μεγάλη σημασία».

Ποιον προπονητή θα ξεχώριζες από όσους έχεις συνεργαστεί;

«Λίγο περισσότερο τον Τούντορ σε σχέση με τον Ίβιτς. Πήγα στον ΠΑΟΚ όντας παιδάκι και σε ένα ευρωπαϊκό παιχνίδι με έβαλε αλλαγή του Σαλπιγγίδη. Αυτό θα το έκανε δύσκολα ένας προπονητής ενώ είχε τόσους παίκτες στη διάθεσή του. Αυτό είναι κάτι που δεν θα ξεχάσω ποτέ».

Έχουμε μία τάση ξενομανίας στην Ελλάδα;

«Ναι αλλά αυτό υπάρχει παντού. Και εδώ στην Πολωνία το βλέπω».

Θυμάσαι το ματς με τον Ολυμπιακό στο Κύπελλο με το πέναλτι του Καπίνο στον Μακ;

«Είχα ξεκινήσει βασικός, σε εκείνο το ματς βίωσα την αδικία».

Πολλές φορές λέμε ότι ένας επιθετικός ζει για το γκολ. Είναι αλήθεια αυτό ή θεωρείς ότι στην Ελλάδα δεν θα έπρεπε να κρίνουμε μόνο από τα νούμερα;

«Κακά τα ψέματα ο επιθετικός κρίνεται από τα νούμερα, παντού συμβαίνει αυτό. Οι παίκτες που παίζουν μπροστά προσπαθούν για ασίστ ή για γκολ αλλά και να βοηθάνε στην άμυνα. Είναι συνολικό το πακέτο όμως που πρέπει να έχει ένας επιθετικός πλέον».

Εδώ στην Πολωνία τι έχουν πιο έντονα στο μυαλό τους για το ποδόσφαιρο στην Ελλάδα;

«Μου λένε για τον ΠΑΟΚ και τον κόσμο που έχει στα γήπεδα. Από εκεί και πέρα ο Βαζέχα και ο Βάντσικ είναι δύο legends. Με ρωτούν συνέχεια για αυτούς τους δύο».

Δεν μπορώ να μην ρωτήσω πως περνάει ο ελεύθερος σου χρόνος σε μία πόλη όπως η Θεσσαλονίκη όταν είσαι εκεί.

«Είμαστε πολύ δεμένοι με την οικογένειά μου και τους αγαπημένους μου ανθρώπους γενικότερα. Μου αρέσει να περνάω χρόνο μαζί τους και στα δύο μαγαζιά που έχουν τα αδέρφια μου, στο Gellissimo και στο Mozaic».

Πόσο σημαντικό είναι για σένα αυτό το δέσιμο με την οικογένειά σου στην πορεία σου όλα αυτά τα χρόνια;

«Ένα θα σου πως και νομίζω πως αυτό τα εξηγεί όλα. Ο δάσκαλός μου ήταν ο πατέρας μου αφού αυτός ήταν ο προπονητής μου μέχρι τα 15 μου χρόνια».

Κλείνοντας, η πιο δύσκολη ερώτηση της συνέντευξης. Αθήνα ή Θεσσαλονίκη;

«Δύσκολη μεν, αλλά Θεσσαλονίκη!».