Οι αθόρυβοι, αντιστάρ, αλλά πιστοί στρατιώτες

Σε καιρούς που ο επαγγελματικός αθλητισμός έχει σπάσει κάθε δεσμό μίας ομάδας και ενός αθλητή, υπάρχουν παραδείγματα που μας κάνουν να αισθανόμαστε τυχεροί που ακόμα πιστεύουμε στον ρομαντισμό. Τέτοια παραδείγματα υπάρχουν και στον μπασκετικό ΠΑΟΚ και δεν είναι άλλα από τις δύο κολώνες της ομάδας, τον Βαγγέλη Μαργαρίτη και τον Απόλλωνα Τσόχλα.

Ξεκινώντας από τον δικό μας Τζέιμς Χάρντεν, ο σχεδόν βετεράνος γκαρντ του ΠΑΟΚ μας συστήθηκε μέσα από το Ρέθυμνο και την εκπληκτική ομάδα τότε των Κρητικών με τον κ. Κουφό στον πάγκο. Μία ομάδα με 12 σουτέρ που απέκλεισε τον ΠΑΟΚ από τα play-off παρότι ο Δικέφαλος είχε πλεονέκτημα έδρας. Τότε δεν του φαινόταν, αλλά η ομάδα του ΠΑΟΚ βρήκε απέναντί της έναν έμπειρο γκαρντ που οργάνωνε σωστά το παιχνίδι και σκόραρε από παντού και με την πρώτη ευκαιρία. Ο ΠΑΟΚ πιστός στις αξίες να διαλέγει παίκτες από αντίπαλο που τον έχει πληγώσει, παίρνει την επόμενη χρονιά τον Απόλλωνα Τσόχλα που μαζί με τον Ντι Τζέι Κούπερ, κάνουν έκανε πολύ δυνατό δίδυμο που φέρνουν τον ΠΑΟΚ στην τρίτη θέση. Ήταν καλοκαίρι του 2014, όταν ο Τσόχλας είχε κλείσει έναν χρόνο στην Πυλαία. Το χαρακτηριστικό μούσι και το πολύ καλό του σουτ, αλλά και η μπασκετική του πονηριά μέσα στο παιχνίδι ήταν τα κύρια χαρακτηριστικά του. Είτε δίπλα στον Κούπερ, είτε δίπλα στον Όντουμ, είτε δίπλα στον Χάτσερ, είτε στον Μιλιένοβιτς, είτε δίπλα στον Γκος, ο δικός μας Χάρντερ ήταν πάντα παρών και κυρίως στα μεγάλα παιχνίδια. Εκεί που η μπάλα έκαιγε, αυτός έβγαινε μπροστά. Ο μεγάλος του τραυματισμός την περσινή σεζόν δεν τον κατέβαλε όπως θα νόμιζαν πολλοί και έτσι είναι και πάλι εδώ δίπλα στην ομάδα που η μοίρα τον έφερε να υπηρετήσει για περισσότερα χρόνια στην καριέρα του.

Έμεινε στην ομάδα σε πολύ δύσκολες καταστάσεις, έχει γράψει συμμετοχές σε ευρωπαϊκές διοργανώσεις, στα ελληνικά play-off σε τελικό κυπέλλου και το μόνο σίγουρο ήταν ότι δεν άφηνε την ομάδα χωρίς να την βοηθήσει και σε αυτό το δύσκολο καλοκαίρι. Είτε είναι το τελευταίο της καριέρας του είτε όχι, ο Απόλλωνας έμεινε ο ίδιος δίπλα στην ομάδα δηλώνοντας από μόνος του "παρών" σε ακόμα έναν αγωνιστικό και μη Γολγοθά για το μπασκετικό τμήμα της ομάδας.

Μαζί με τον Απόλλωνα Τσόχλα όμως, ηγετικό στέλεχος του ΠΑΟΚ, σημαία της ομάδας τα τελευταία χρόνια και σημείο αναφοράς δεν θα μπορούσε να μην είναι ο αρχηγός Βαγγέλης Μαργαρίτης. Ένας παίκτης με ταυτότητα στην Α2 το καλοκαίρι του 2012, άλλαξε την καθημερινότητα του, αλλά έμελλε να αλλάξει και την καθημερινότητα του ΠΑΟΚ. Σε ένα καμπ και όταν ο ΠΑΟΚ έκλεινε τους τότε παίκτες του μάνατζερ Τουκμενίδη (Χαραλαμπίδη και Παπαδόπουλο), ο Βαγγέλης Μαργαρίτης, μαζί με άλλους παίκτες δοκιμάστηκαν από την ομάδα του ΠΑΟΚ. Ο Σούλης Μαρκόπουλος εισηγήθηκε την απόκτησή του και ο ΠΑΟΚ είχε θεωρητικά μία καλούτσικη λύση πίσω από τους Παπαδόπουλο και Τσαϊρέλη στην ρακέτα. Ο Βαγγέλης Μαργαρίτης, με έφεση στα ριμπάουντ και στην άμυνα και μέσα από σκληρή δουλειά απογειώθηκε. Έγινε ένας πραγματικός ηγέτης εντός και εκτός παρκέ για τον ΠΑΟΚ σε σημείο που κλήθηκε και έπαιξε καταλυτικό ρόλο στην πρόκριση της εθνικής ομάδας στο Μουντομπάσκετ της Κίνας, μέσα στους αγώνες των καλοκαιρινών παραθύρων. Και εκτός από τα αγωνιστικά του επιτεύγματα, ο αρχηγός του ΠΑΟΚ ήταν και η σημαία μέσα στα αποδυτήρια, ειδικά σε δύσκολες καταστάσεις όπως η περσινή σεζόν. Το βασικότερο όμως που τον κατατάσει σε ένα από τα μόνιμα τοτέμ της ομάδας και άξιο σεβασμού ήταν η αφοσίωση στην ομάδα. Εξ αρχής το καλοκαίρι του 2015, όταν ο ΠΑΟΚ βγήκε τρίτος και η ΑΕΚ είχε κλείσει πριν το τέλος των play-off τον Κάρτερ, ο Τσαϊρέλης ήταν έτοιμος για Ισπανία και ο Όντουμ για Γερμανία, ο Βαγγέλης Μαργαρίτης έμεινε στον ΠΑΟΚ, παραμερίζοντας την Ένωση που είχε κάνει σαφώς καλύτερη οικονομική προσφορά. Εν τέλει το τριετές του συμβόλαιο έμελλε να τον κρατήσει στον ΠΑΟΚ έως το καλοκαίρι του 2018. Τότε και πάλι οι εμφανίσεις του ήταν εξωπραγματικές για το ιστορικό πριν τα 30 του χρόνια, αλλά και για τα δεδομένα της ηλικίας του. Και τότε όμως ο Κατερινιώτης αρχηγός του ΠΑΟΚ δεν θαμπώθηκε από το συμβόλαιο που του προσέφερε ο Προμηθέας Πατρών και έτσι για ακόμα μία φορά έμεινε πιστός στην ομάδα που έδωσε για πρώτη φορά διαβατήριο για τα υψηλά κλιμάκια του ελληνικού μπάσκετ. Κι όμως αυτό δεν είναι εύκολο, γιατί ήξερε ότι στον ΠΑΟΚ πάντα υπάρχουν καθυστερήσεις πληρωμών, ήξερε ότι μπορεί ένα συμβόλαιο με την ΑΕΚ ή τον Προμηθέα να τον ανεβάσουν πιο κοντά στην καθιέρωση στην Εθνική ομάδα (βλέπε περίπτωση Βασιλόπουλου), αλλά στο τέλος, ο αρχηγός του ΠΑΟΚ έδειξε για ποιο λόγο όλοι θα πρέπει να τον αποκαλούν αρχηγό.

Έτσι λοιπόν και το φετινό εγχείρημα δεν χρειάζεται τη στήριξη μας για 1002 λόγους, αλλά για 1004, μιας και αυτοί οι δύο αντιστάρ ηγέτες, μακριά από το instagram και το "φτηνό οπαδιλίκι" που έχουμε κατά καιρούς, αξίζουν κάτι παραπάνω από το σεβασμό μας.