Με ένα όνειρο τρελό...

Είναι μυστήρια η ιδιοσυγκρασία του Έλληνα ποδοσφαιριστή. Θέλει ειδική διαχείριση. Κυρίως αν μιλάμε για νέους, ελπιδοφόρους, πρότζεκτ με προοπτική. Το να διατηρήσεις τις ισορροπίες στο μυαλό τους, φαντάζει στοίχημα. Και η ιστορία έχει αποδείξει πως σαν λαός έχουμε χάσει πολλάκις και εμείς και εκείνοι αυτό το στοίχημα. Λες και ο «θόρυβος» ακυρώνει αυτόματα κάθε πλάνο και καλύπτει φιλοδοξίες που απαιτούν χρόνο και διάρκεια. Και μετά, όσα έρθουν κι όσα πάνε...

Αναμνήσεις και διηγήσεις για «ταλέντα» που χάθηκαν ή απλά τους προσπέρασε ο χρόνος. Τα επόμενα πρότζεκτ. Το νέο «αίμα» της ποδοσφαιρικής αγοράς που πλασάρεται ως κάτι διαφορετικό, με περγαμηνές που ορκίζεσαι πως θα αφήσουν το στίγμα τους. Και μετά πάλι από την αρχή...

Σε κάθε κανόνα, όμως, υπάρχουν και εξαιρέσεις. Αυτές που επιβεβαιώνουν πως η διαφορετικότητα μπορεί να γίνει παράδειγμα. Όπως το... φύλλο πορείας του Δημήτρη Γιαννούλη για τη μονιμοποίηση στην Τούμπα! Τέσσερις απόπειρες μέχρι την καθιέρωση. Και το βασικότερο; Ψυχή! Πολλή ψυχή! Να παλέψει και να διεκδικήσει όσα του στέρησαν ή μάλλον λάθος γιατί ο 23χρονος Κατερινιώτης αρέσκεται στην αυτοκριτική, όσα -λοιπόν- στερήθηκε στη Θεσσαλονίκη.

Το SMS... επιστροφής που έλαβε τον περασμένο Γενάρη ήταν απλά αυτό που έψαχνε, αυτό που περίμενε, έχοντας μπει για τα καλά στο μάτι του Δικεφάλου. Για ακόμη μία φορά. Και παρά το γεγονός πως ο ΠΑΟΚ του άνοιξε ορθάνοιχτα τις πόρτες, υποδεχόμενος έναν ποδοσφαιριστή από θέση ισχύος μετά τα πεπραγμένα του στο Περιστέρι, ήξερε καλά πως δεν είχε υπογράψει συμβόλαιο με την επιτυχία.

Και το βασικότερο; Δεν έψαξε δικαιολογίες για το εξάμηνο της επιστροφής του. Δυσκολεύτηκε να αφομοιώσει τη φιλοσοφία μιας ομάδας που έμοιαζε να κινείται με τα φρένα σπασμένα προς το αήττητο πρωτάθλημα, να γίνει κομμάτι ενός γκρουπ που το χαρακτήριζε απόλυτη χημεία και συνοχή. Οι απαιτήσεις ενός κλαμπ, όπως ο ΠΑΟΚ, δεν τον φόβισαν αλλά τον ταρακούνησαν και στο μυαλό του υπήρχε μόνο μια σκέψη: «Ή τώρα ή ποτέ». Ή ακολουθεί ή βλέπει πίσω του ξανά την πόρτα για εκείνον να κλείνει για μία άλλη ενδεχομένως ποδοσφαιρική Ιθάκη μακριά από την Τούμπα...

Και το διάστημα της καλοκαιρινής προετοιμασίας και το γενικότερο restart του ΠΑΟΚ με τον Αμπέλ Φερέιρα ήταν μια πρώτης τάξεως ευκαιρία για εκείνον. Εκτός, όμως, από ψυχή απαιτούσε και πολλή δουλειά αλλά τουλάχιστον αυτό δεν τον φόβιζε. Χρειάστηκε απλά να «καθαρίσει» το μυαλό του, όπως παραδέχθηκε, καθώς όταν έφτανε στην τελική πάσα, συνήθως οι επιλογές του δεν ήταν οι καλύτερες...

Ήταν και ο ΠΑΟΚ, όμως, που του έδινε την απαραίτητη ασφάλεια και αυτοπεποίθηση σε στιγμές που χρειαζόταν, βάζοντας φρένο στις όποιες ορέξεις υπήρχαν από το εξωτερικό για το περιουσιακό τους στοιχείο. Συνεπώς, τον υπολόγιζαν. Και για την ακρίβεια σε μια θέση που «έκαιγε», σε αυτήν του απόντος αρχηγού, Αντελίνο Βιεϊρίνια. Challenge Accepted, λοιπόν.

Και τώρα που ο Πορτογάλος επιστρέφει και το στοίχημα Γιαννούλη κερδήθηκε, στον ΠΑΟΚ μπορούν να σκέφτονται πως το όνειρο που είχαν κάποτε δεν ήταν και τόσο... τρελό. Με τον πρώτο να αγωνίζεται στην ίδια ενδεκάδα με το ποδόσφαιρικό του πρότυπο. Αυτό κι αν ήταν όνειρο...