Έτσι μάθανε από παιδιά…

Ο Μικρός Πρίγκιπας, αυτός ο υπέροχος χαρακτήρας που εμπνεύστηκε ο Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ έλεγε πως: «οι μεγάλοι δεν καταλαβαίνουν ποτέ τίποτα από μόνοι τους και είναι κουραστικό τα παιδιά συνεχώς και πάντα να τους εξηγούν τα πράγματα». Ο Διονύσης Σαββόπουλος με ανάλογο ύφος αναρωτήθηκε, τραγουδώντας: «πως να κρυφτείς απ’ τα παδιά. Έτσι κι αλλιώς τα ξέρουν όλα».

Το ποδόσφαιρο είναι πάνω από όλα στιγμές. Φαντασία, δημιουργία, χρώματα, απρόβλεπτο, τέχνη. Τέχνη μπορείς να δημιουργήσεις από τα πάντα. Ακόμα κι από μία εκτέλεση πέναλτι. Ο Δημήτρης Πέλκας άφησε ελεύθερη την φαντασία του, αψήφησε την κρισιμότητα της στιγμής και σκέφτηκε να σκάψει την μπάλα, όπως έκανε και ο Αντονίν Πανένκα στον τελικό του Euro 1976.

H εκτέλεση ήταν άψογη, η μπάλα κατέληξε σαδιστικά στα δίχτυα και ο τηλεοπτικός φακός έπιασε μία υπέροχη στιγμή που δεν είχε να κάνει με τον σκόρερ. Το ball-boy που βρισκόταν πίσω από την εστία του Γκαραβέλη έμεινε κυριολεκτικά με το στόμα ανοιχτό, άφωνο, άλαλο, χορτασμένο από μπάλα μέσα σε μία στιγμή!

Το μόνο σίγουρο είναι πως φεύγοντας από το γήπεδο ένα πράγμα θα είχε στο μυαλό του. Πως θα καταφέρει κι αυτό κάποια στιγμή να μιμηθεί το νέο του ποδοσφαιρικό είδωλο.

Για χρόνια, δεκαετίες ολάκερες, ο ΠΑΟΚ συντηρούσε, διεύρυνε, επέκτεινε τον μύθο του, μέσω τον οπαδών του. Δημιουργούσε οπαδούς (κυρίως) από τους οπαδούς του, που έμοιαζαν μεγαλύτεροι κι από τον ίδιο από τον σύλλογο. Κι όμως αυτό δείχνει να αλλάζει τα τελευταία χρόνια.

Ο ΠΑΟΚ δημιουργεί, διαπλάθει, παιδαγωγεί μία νέα γενιά οπαδών χάρη στους παίκτες του. Χάρη στην αναμφισβήτητη παικτική τους ποιότητα. Ήταν λίγο πριν τα περσινά Χριστούγγενα, όταν ο Δικέφαλος έπαιζε σε αγώνα αγγαρεία στην Αθήνα απέναντι στον Αήττητο Σπάτων για το θεσμό του κυπέλλου. Λίγο μετά το τελικό σφύριγμα (0-6) ο Αλεξάνταρ Πρίγιοβιτς βίωσε κάτι που δεν είχε προηγούμενο. 

Τα πρώτα παιδάκια πήγαν δίπλα του δειλά - δειλά για ένα αυτόγραφο, όμως μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα ο Σέρβος επιθετικός πολιορκήθηκε από ένα σωρό πιτσιρικάδες που ήθελαν από αυτόν οτιδήποτε γινόταν. Μία σέλφι, ένα αυτόγραφό, μία αγκαλιά, ένα βλέμμα, οτιδήποτε.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει αυτό που συνέβη λίγο πριν βγουν οι ομάδες στον αγωνιστικό χώρο για το ντέρμπι της ΑΕΚ με τον ΠΑΟΚ; Πιτσιρίκια ντυμένα με την στολή της ΑΕΚ, να κοιτούν με δέος, με θαυμασμό τον Ντιέγκο Μπίσεσβαρ λίγο πριν του πιάσουν το χέρι για να πατήσουν το πόδι τους στο χορτάρι του ΟΑΚΑ.

Ποιος μπορεί να ξεχάσει το σπαρταριστό στιγμιότυπο φέτος στο Περιστέρι, όταν σε ένα από τα γκολ του ΠΑΟΚ απέναντι στον Ατρόμητο, ένας λιλιπούτειος οπαδός πανηγυρίζει αυθόρμητα το τέρμα, με την μαμά του να προσπαθεί να τον επαναφέρει στην… κανονικότητα και να τον κάνει να ηρεμήσει!

https://streamable.com/rvjqj

Βόλος, Καλογρέζα, Περιστέρι, Σπάτα. Τέσσερα περιστατικά σε τέσσερις περιοχές, όπου ο ΠΑΟΚ (λογικά) δεν διεκδικεί την οπαδική αυτοδυναμία. Το ποδοσφαιρικό αποτύπωμα που αφήνουν όμως οι παίκτες του εδώ και μερικά χρόνια αρκεί για να γεννήσει νέους οπαδούς ακόμα και σε μέρη που παλιότερα δεν μπορούσε να έχει την παραμικρή διείσδυση. Κι αυτό δεν αποτυπώνεται με νίκες, βαθμούς, γκολ, τίτλους, κούπες. Είναι κάτι ανεκτίμητο…