Δεν είναι ιδέα του Γκαρσία…

Την εποχή που με την φανέλα της Εθνικής Νέων της Ουρουγουάης έπαιζε τελικό στο Παγκόσμιο του 1997, είναι σίγουρο ότι δεν είχε καν ακουστά τον... Olympiacos.

Την εποχή που ζούσε στην Λομβαρδία το όνειρο του με τον γαλαξία αστέρων της Μίλαν είναι σίγουρο ότι δεν είχε καν ακουστά τον... Olympiacos.

Την εποχή που έπαιζε τελικό Κόπα Αμέρικα (1999) ως βασικό γρανάζι της φημισμένης «σελέστε» είναι σίγουρο ότι δεν είχε καν ακουστά τον... Olympiacos

Την εποχή που οδηγούσε την ταπεινή Οσασούνα σε κοτζάμ τελικό Κυπέλλου Ισπανίας (2005) είναι σίγουρο ότι δεν είχε καν ακουστά τον... Olympiacos.

Την εποχή που γινόταν κανονική μεταγραφή έναντι 5 εκατομμυρίων ευρώ από την Ρεάλ Μαδρίτης των galacticos και μοιραζόταν τα ίδια αποδυτήρια με τον Ζιντάν, τον Μπέκαμ, τον Ραούλ, τον Ρονάλντο, τον Ρομπέρτο Κάρλος, τον Κασίγιας και τον Σέρχιο Ράμος, κερδίζοντας τον σεβασμό τους, είναι σίγουρο ότι δεν είχε καν ακουστά τον... Olympiacos.

Την εποχή που ήταν αναντικατάστατο μέλος της Εθνικής Ουρουγουάης και σκόραρε στο Παγκόσμιο Κύπελλο του 2002 είναι σίγουρο ότι δεν είχε καν ακουστά τον... Olympiacos.

Τον έμαθε από την καλή (και κυρίως) από την ανάποδη, όταν η μοίρα έφερε στον δρόμο του την καρμική σχέση που είχε με την Ελλάδα και τον ΠΑΟΚ. Τώρα, μετά από 12 χρόνια στην Ελλάδα, έμαθε και κάτι άλλο. Πως αν δεν έχει κατακτήσει ένα πρωτάθλημα (όπως ο Κώστας Καρτερουλιώτης ή ο Πέτρος Φιλιππάκος φερ' ειπείν – καλά να 'ναι τα παιδιά όπου κι αν είναι), τότε δεν έχει δικαίωμα διά να ομιλεί! Η γνώμη του δεν έχει βαρύτητα, διότι είναι... άτιτλος. Και πως όλα αυτά τα λέει για να «πουλήσει»... ΠΑΟΚτσιλίκι!

Μήπως τελικά ο Πάμπλο Γκαρσία γεννήθηκε αντι-Ολυμπιακός και δεν το ξέρουμε; Μήπως στο παιδικό του δωμάτιο στο Μοντεβιδέο, μεγάλωσε ρίχνοντας βελάκια στις αφίσες του Λοσάδα, του Περόνε, του Εσταβίλιο, του Βιέρα, του Χόρχε Μπάριος και του Ντιέγκο Αγκίρε, που αν και πατριωτάκια του, φόρεσαν την φανέλα με τον δαφνοστεφανωμένο στο στήθος;

Αλήθεια, τι προηγούμενα να είχε ένας τέτοιος τύπος που έπαιξε στα μεγαλύτερα γήπεδα του πλανήτη, δίπλα στους σημαντικότερους παίκτες της εποχής του με τον Ολυμπιακό; Γιατί η κόκκινη του φανέλα να τον κάνει να αντιδρά ως ταύρος εν υαλοπωλείο; Γιατί μέχρι και σήμερα κι ενώ έχει κρεμάσει τα παπούτσια του και η δημοφιλία του στις τάξεις των οπαδών του ΠΑΟΚ είναι στον... Θεό να ασχολείται ακόμα μαζί του;

Τι κάνει τον Πάμπλο Γκαρσία να φουντώνει μόνο και μόνο στο άκουσμα της λέξης Ολυμπιακός; Γιατί να αναφέρει στην τελευταία του συνέντευξη πως: «Το τι έκανε πάντα και το τι κάνει ο Ολυμπιακός το γνωρίζουμε πολύ καλά εδώ και... 60 χρόνια». Τι τον έκανε να σκαλίσει την ιστορία και να μάθει τι γινόταν στην ποδοσφαιρική Ελλάδα πολύ πριν αυτός πατήσει το πόδι του στην χώρα;

Ίσως μία φημισμένη φράση του πατέρα του Ουρουγουανικού έθνους, του Χοσέ Χερβάσιο Αρτίγας, η φιγούρα του οποίου κοσμεί με ανεξίτηλη μελάνη το μπράτσο του: «Ποτέ να μην φοβάσαι να υψώνεις την φωνή σου για την αλήθεια και την τιμιότητα και να μάχεσαι κόντρα στην αδικία, το ψέμα και την απληστία».

Εδώ στην Ελλάδα, έμαθε τις λέξεις παράγκα, Koriopolis και εγκληματική οργάνωση που αργότερα έγινε... συμμορία. Εδώ, έμαθε πως ο Ολυμπιακός και το Αιγάλεω να κερδίζουν και οι υπόλοιποι ας πάνε να... κοιμηθούνε. Εδώ, έμαθε πως μπορείς να πάρεις πέναλτι αν η ψυχή σου είναι εντός περιοχής, ασχέτως αν το σώμα είναι εκτός, ενώ έμαθε πως δεν είσαι οφσάιντ μόνο αν σε καλύπτει πάνω από την μισή ερυθρόλευκη ενδεκάδα. Εδώ έμαθε πως δύο πρώην πρόεδροι του Ολυμπιακού φιλοξενήθηκαν για σωφρονισμό στον Κορυδαλλό και πως ένας ακόμα κατηγορείται για στημένα παιχνίδια και είναι μπλεγμένος σε... κάθε λογής σκάνδαλα. Όποια πέτρα της κοινωνίας κι αν σηκώσεις.

Εδώ, έμαθε πως μπορεί να παίζει με ελικόπτερα της αστυνομίας πάνω από το κεφάλι του κι ας είναι η ομάδα του τιμωρημένη κεκλεισμένων των θυρών. Εδώ, έμαθε πως η ομάδα που φόρεσε την φανέλα της έπαιξε 14 τελικούς κυπέλλου εκτός έδρας από το 1970 μέχρι σήμερα. Εδώ, είδε την ομάδα που τίμησε με την παρουσία του να της αφαιρούνται πάνω από 30 βαθμοί που κέρδισε μέσα στα γήπεδα για κάθε πιθανό και απίθανο λόγο. Είδε την ομάδα του να χάνει ένα πρωτάθλημα για ένα ρολό ταμειακής που πέτυχε στο μπουφάν τον προπονητή μιας ομάδας που δεν ήθελε ποτέ να παίξει στην Τούμπα. Του είπαν και έμαθε ποιοι είναι και τι έκαναν ο Φακής, ο Βαλιάνος, ο Παπαπέτρου, ο Κασναφέρης, ο Τάκολα, ο Παπάς και τόσοι άλλοι...

Έμαθε τι εστί Ριζούπολη και πως υπάρχει ένα γήπεδο στο οποίο μπορεί να κολλήσει η πόρτα και να φρακάρει το πούλμαν, μπορεί να χαλάσει το VAR, μπορεί να χαλάσουν οι κάμερες και να μην καταγραφούν ξυλοδαρμοί. Ένα γήπεδο στο οποίο φιλοξενούμενοι παίκτες μπορεί να χτυπηθούν από αεροβόλα, παίκτες μπορεί να λιντσαριστούν κατά την αποχώρηση τους για τα αποδυτήρια και παίκτες μπορεί να τρομοκρατηθούν από ανεξέλεγκτες επιτροπές υποδοχής με διαπιστεύσεις.