Το πιο "ΠΑΟΚ πρωτάθλημα" μέσα από τα μάτια των πρωταγωνιστών

Μιλούν στο acpaok.gr για εκείνη την χρονιά οι: Γιάννης Παντακίδης, Δημήτρης Γκαράς, Δημήτρης Κωνσταντινίδης, Σωτήρης Σωτηρίου

Με την χρονιά να ξεκινά με τον Γιάννη Καλμαζίδη στην τεχνική ηγεσία, οι στόχοι που είχαν θέσει οι ιθύνοντες του Δικεφάλου ήταν γνωστοί. Όταν μιλάμε για μία ομάδα η οποία είχε κατακτήσει δύο συνεχόμενα πρωταθλήματα, και μάλιστα το πρώτο συνοδεύτηκε με «νταμπλ», ο στόχος θα ήταν φυσικά η διατήρηση των κεκτημένων.

Το τέλος της κανονικής διάρκειας, βρήκε τον ΠΑΟΚ στην δεύτερη θέση με 53 βαθμούς, με απολογισμό 18 νίκες και 4 ήττες, εκ των οποίων δύο από τον Ολυμπιακό και δύο από τον Παναθηναϊκό.

Οι ιθύνοντες του Δικεφάλου, πιστεύουν πως πρέπει κάτι να αλλάξει στην αγωνιστική εικόνας της ομάδας, και έτσι αποφασίζουν να αλλάξουν τον Γιάννη Καλμαζίδη, αντικαθιστώντας τον Έλληνα τεχνικό με τον Χόρχε Ελγκέτα, ο οποίος ανέλαβε τον ΠΑΟΚ στις 27 Μαρτίου.

Σωτήρης Σωτηρίου: «Ήταν μία πολύ δύσκολη χρονιά με πολλές απουσίες, με τραυματισμούς, με αλλαγές παικτών, αλλά με πολύ όρεξη και πολύ δουλειά από τους προπονητές μας και τους αθλητές της ομάδας».

Δημήτρης Κωνσταντινίδης: «Το 2016-17 ήταν η πρώτη μου σεζόν στον ΠΑΟΚ, μόλις είχα φύγει από την Ορεστιάδα. Ο ΠΑΟΚ ήταν δύο συνεχόμενες φορές πρωταθλητής και όπως είναι λογικό ο ενθουσιασμός μου ήταν τεράστιος που θα γινόμουν και εγώ μέλος αυτής της ομάδας. Θέλοντας πολύ να ζήσω και εγώ στιγμές ανάλογες με αυτές που έβλεπα στις προηγούμενες χρονιές του ΠΑΟΚ.

Θυμάμαι, ξεκινήσαμε τη σεζόν και από νωρίς είχαμε μία μεγάλη ατυχία, τον τραυματισμό του Γκόμεζ, κάτι που κλόνισε σοβαρά την ομάδα καθώς ήταν ο βασικός μας διαγώνιος και ένας πραγματικός ηγέτης. Το ξεπεράσαμε όμως και ο Σακόγλου που τον αντικατέστησε έπαιξε εκπληκτικά. Υπήρχαν βέβαια αρκετά σκαμπανεβάσματα κατά τη διάρκεια, αλλά η ομάδα δούλευε πολύ σωστά και πειθαρχημένα στο πλάνο και ξέραμε πως στην πορεία του πρωταθλήματος και προς το τέλος του θα ήμασταν στο επίπεδο που πρέπει. Αλλάξαμε προπονητή λίγο πριν την έναρξη των play-off και ήταν σίγουρα κάτι που μας ταρακούνησε, αλλά ευτυχώς σαν ομάδα μείναμε προσηλωμένοι στο στόχο μας».

Δημήτρης Κωνσταντινίδης: «Φτάσαμε λοιπόν στα ημιτελικά, παίξαμε με τον Παναθηναϊκό που ήταν πολύ δυνατός εκείνη την χρονιά και μας είχε κερδίσει δύο φορές στην κανονική περίοδο».

Ο Δικέφαλος αντιμετώπισε τον Παναθηναϊκό στην ημιτελική φάση, έχοντας το πλεονέκτημα της έδρας, λόγω της θέσης που είχε πάρει στην κανονική διάρκεια του πρωταθλήματος.

Ο ΠΑΟΚ «σκούπισε» την ομάδα της Αττικής με 3-0 στις νίκες, νικώντας τους «πράσινους» με 3-2, 0-3 και 3-0. Στους τελικούς θα αντιμετώπιζε τον Ολυμπιακό, ο οποίος με την σειρά του πέρασε με 3-0 στις νίκες τον Παμβοχαϊκό.

Δημήτρης Κωνσταντινίδης: «Είχαμε αρχίσει να ανεβαίνουμε, παίζαμε πολύ καλά. Κάναμε ένα σχετικά εύκολο 3-0 στις νίκες και προκριθήκαμε στον τελικό κόντρα στον Ολυμπιακό. Είχαν έρθει λοιπόν οι τελικοί και ήταν κάτι που περίμενα με τρελή ανυπομονησία».

Σωτήρης Σωτηρίου: «Με πολύ δουλειά φτάσαμε στους τελικούς, όπου αντιμετωπίσαμε τον Ολυμπιακό σε μία σειρά αγώνων που θα μείνουν στην ιστορία με την εναλλαγή συναισθημάτων και από τις δύο ομάδες».

Δημήτρης Κωνσταντινίδης: «Ο πρώτος τελικός δεν κύλησε και φύγαμε με 3-0 ήττα μέσα στο Ρέντη. Δεύτερος τελικός και κερδίζουμε μέσα στο Παλατάκι 3-0, ήταν και η πρώτη νίκη στη σεζόν απέναντι στον Ολυμπιακό. Εκεί πιστεύω άρχισε να γυρνάει η ψυχολογία μας και καταλάβαμε πως όλα είναι εφικτά».

Δημήτρης Γκαράς: «Ξέραμε πως αν καταφέρουμε να τους κερδίσουμε μία φορά, ίσως να ταράξουμε την ηρεμία αυτής της ομάδας, και έτσι έγινε».

Δημήτρης Κωνσταντινίδης: «Τρίτος τελικός και γίνεται το μπρέικ με 2-3. Απίστευτη χαρά! Όλοι μας, πολύ ενθουσιασμένοι και ήμασταν ένα βήμα μακριά από το τίτλο, αφού το τέταρτο ματς ήταν στο σπίτι μας. Προσωπικά ήταν σαν ένα όνειρο έτοιμο να πραγματοποιηθεί και όλα αυτά που έβλεπα τις προηγούμενες χρονιές να τα ζήσω και εγώ».

Γιάννης Παντακίδης: «Ήταν μία δύσκολη χρονιά για εμένα, γιατί ερχόμουν από ένα σοβαρό τραυματισμό και προσπαθούσα να βρω τον εαυτό μου. Εκείνη η χρονιά ήταν δύσκολη, γιατί στην σειρά των τελικών είχαμε τραυματισμούς. Χάσαμε την ευκαιρία να τελειώσει η σειρά στο γήπεδο μας, και έπρεπε να πάμε κάτω στον Πειραιά να φέρουμε το πρωτάθλημα».

Δημήτρης Κωνσταντινίδης: «Το Παλατάκι γεμάτο, ατμόσφαιρα φανταστική αλλά ο αγώνας δε πήγε και τόσο καλά. Χάσαμε 0-3 και εκεί πιστεύω ήταν που πάρα πολλοί μας ξέγραψαν και θεώρησαν τον Ολυμπιακό πρωταθλητή, καθώς ξαναγυρνούσε η σειρά στην έδρα του. Μετά το τέταρτο ματς σίγουρα ήμασταν στεναχωρημένοι που δεν τελείωσε μέσα στην έδρα μας, αλλά δεν νιώθαμε απογοήτευση, ούτε τα είχαμε παρατήσει. Αντιθέτως έβλεπα πολύ ηρεμία στην ομάδα, σιγουριά και πολύ καλό κλίμα, λέγαμε πως αφού το κάναμε μία φορά, μπορούμε να το κάνουμε ακόμα μία, όντως το πιστεύαμε».

«Την ημέρα του τελικού είχε γίνει ένα φοβερό περιστατικό το οποίο δεν μπορώ να ξεχάσω. Ο οδηγός που μας μετέφερε κατάλαβε λάθος και έτσι δεν πήγαμε για πρωινή προπόνηση. Ήταν από τις πιο αστείες στιγμές, ο Ελγκέτα είχε τρελαθεί. Φυσικά το λάθος δεν ήταν της ομάδας, αλλά ο οδηγός ζούσε σε άλλο πλανήτη. Έτσι πήγαμε στον αγώνα απροπόνητοι».

Δημήτρης Γκαράς: «Μπήκα μέσα στα αποδυτήρια και κάθεται ο Ντάντε και βλέπει το κινητό του βουρκωμένος από την συγκίνηση. Πάω κοντά του και μου λέει, δες Δημήτρη, και στο βίντεο ήταν ο γιος του στο κρεβάτι ξαπλωμένος να του χαμογελάει. Ένα παιδί αγωνιστής για την ζωή, που δεν το έβαζε κάτω με τόσα προβλήματα. Ήταν εκεί πίσω από μια οθόνη και του χαμογελούσε. Αυτός ο τεράστιος παίκτης έβλεπε την οθόνη και έκλαιγε. Σε μία στιγμή γυρνάει, με κοιτάει, και μου λέει, Δημήτρη, θα πάρουμε το πρωτάθλημα για να μην στεναχωρήσω τον γιο μου. Ανατρίχιασα. Δάκρυσα. Πείσμωσα ακόμη πιο πολύ για να το κατακτήσουμε. Οι αθλητές είναι άνθρωποι πάνω απ'όλα!».

Γιάννης Παντακίδης: «Πολύ λίγοι το πίστευαν. Το θετικό είναι ότι όλη η ομάδα με το που φτάσαμε Αθήνα το πιστεύαμε. Τότε είχαμε βγάλει και το σύνθημα, «γεια σου γιαγιά, γιαγιά, πρωτάθλημα ξανά». Αυτό έγινε γιατί όσες φορές είχαμε πάρει πρωτάθλημα, το λεωφορείο που ερχόταν και μας έπαιρνε, είχε μία γιαγιά μέσα. Με το που μπαίνω και την βλέπω ξανά, λέω στην ομάδα, παιδιά όλα καλά το πήραμε το πρωτάθλημα. Αυτό που θα θυμάμαι για πάντα σε αυτό το πρωτάθλημα είναι ότι το πήραμε στην έδρα του Ολυμπιακού και κάναμε όλο τον λαό του ΠΑΟΚ χαρούμενο. Ειδικά το σόου που έγινε στο αεροδρόμιο μετά».

Δημήτρης Κωνσταντινίδης: «Μέσα στο Ρέντη γινόταν χαμός. Όπως είναι λογικό είχαν ετοιμαστεί και αυτοί για φιέστα. Φαινόμασταν τόσο ανεπηρέαστοι απ'ότι γινόταν εκεί μέσα, που όλα τα παιδιά έπαιξαν φανταστικά και ειλικρινά σε εκείνο το ματς δε θυμάμαι κανέναν που να υστέρησε έστω και λίγο. Μετά την κατάκτηση του τρίτου σετ ο Ολυμπιακός έσβησε, και το τέταρτο το πήραμε πολύ εύκολα. Ήμασταν δηλαδή πρωταθλητές. Ένα συναίσθημα ανεπανάληπτο που δεν μπορώ να περιγράψω. Αυτό που είχαμε καταφέρει εκείνη τη μέρα, εκεί μέσα, ήταν κάτι το μοναδικό. Είχαμε ξεπεράσει τους εαυτούς μας και ήμασταν πολύ περήφανοι για αυτό!».

Σωτήρης Σωτηρίου: «Έγινε ένα από τα καλύτερα παιχνίδια της χρονιάς από την πλευρά μας, και φύγαμε πρωταθλητές από την έδρα του αντιπάλου μας. Σαν να το θυμάμαι, ήταν ότι πιο έντονο έχω ζήσει στην καριέρα μου μέχρι στιγμής και με έκανε πολύ υπερήφανο που ήμουν στην ομάδα του ΠΑΟΚ τότε, όπως και τώρα. Αυτό που θυμάμαι είναι τα πρόσωπα των συμπαικτών μου, πως έλαμπαν από χαρά και ικανοποίηση για ότι πετύχαμε».

Δημήτρης Γκαράς: «Μία από τις ομορφότερες σειρές πλέι οφ που έχω ζήσει. Με ανατροπές και νίκες εκτός έδρας και από τις δύο ομάδες, να σπάνε καρδιές και νεύρα. Τελικά έγινε αυτό που κανένας δεν περίμενε, να σπάσουμε δύο φορές την έδρα του Ολυμπιακού και στον τελευταίο αγώνα με σχεδόν την αναπληρωματική ομάδα να δείξουμε ανώτεροι και να νικήσουμε πιο εύκολα και από ότι εμείς περιμέναμε. Τι είχαμε καλύτερο; Εμπιστοσύνη ο ένας στον άλλον και πάθος σε κάθε πόντο, σε κάθε φάση. Στο τέλος αυτό μας έφτασε στο πιο ψηλό σκαλί, ατμόσφαιρα ηλεκτρική, ο κόσμος σαν τα τσαμπιά πάνω στα κάγκελα οργισμένος, και εμείς να να μην μπορούμε να χαρούμε το πρωτάθλημα από τα αντικείμενα που εκσφενδονίζονταν μέσα στο γήπεδο».

Δημήτρης Κωνσταντίνιδης: «Γενικά εκείνη την χρονιά δύσκολα θα την ξεχάσω. Ήταν ένα όνειρο για μένα που έγινε πραγματικότητα. Ήταν κάτι πολύ ωραίο, γιατί παρ'όλο που η νίκη ήρθε με πολύ ανορθόδοξο τρόπο το χάρηκα πολύ! Η στιγμή που προσγειωθήκαμε στο αεροδρόμιο μετά τον 5ο τελικό, οπού γινόταν πανικός με αμέτρητους φίλους του ΠΑΟΚ, επικρατούσε μία ατμόσφαιρα φανταστική. Είναι εικόνες που δεν θα ξεχάσω ειλικρινά ποτέ!».

Δημήτρης Γκαράς: «Όταν φτάσαμε στην Θεσσαλονίκη μας περίμεναν κοντά στα 2.000 άτομα και νομίζω μας δώσαν όλοι αυτή την χαρά και το πανηγύρι που δεν γευτήκαμε στον Πειραιά. Φωνάζαμε συνθήματα, μας φιλούσαν, μας σήκωναν στα χέρια, και ένιωθες εκείνες τις στιγμές σαν πραγματικό σούπερ σταρ».