ΠΑΟΚ όλα καλά, αλλά προσδεθείτε για την προσγείωση

Όταν όλοι πετούν κάποιος πρέπει να τους προσγειώσει ομαλά για να μην γίνει αυτό με πάταγο.

Η νίκη με την Μεσίκτας ήταν ένας σκοπός που άγιαζε τα μέσα και επετεύχθη.

Στο άκουσμα της φράσης μερικοί διανοούμενοι απαντούν: 'Και ποιος αγιάζει το σκοπό;' Εδώ ήταν και ο σκοπός αγιασμένος και όλα πήγαν καλά. Θα μπορούσαν όμως να μην έχουν πάει και τότε όλα τα σχόλια και οι κριτικές και οι διθύραμβοι και ότι άλλο γράφεται και λέγεται θα είχαν την ίδια ένταση αλλά αρνητικό πρόσημο.

Ο ΠΑΟΚ είχε αδυναμίες τις οποίες κάλυψε το 'δοκάρι και έξω', σύμφωνα με τη γνωστή φράση του Μπόλονι. 'Δοκάρι και μέσα' όλα θα ήταν ανάποδα.

Στην πραγματικότητα ο ΠΑΟΚ έπαιξε με τη φωτιά διότι αν είχε γίνει το 3-2, το οποίο έγινε εντός παιχνιδιού αλλά ακυρώθηκε για λίγα εκατοστά οφ σαιντ, τα πράγματα θα ήταν δύσκολα. Αρκεί να θυμηθούμε τι λέγαμε πέρσι στο παιχνίδι με τον Άγιαξ, στο Άμστερνταμ, μόλις έγινε το 3-2: 'Ας είχαμε άλλα πέντε λεπτά... Προσοχή, δεν ζητούσαμε 20 ή 30, μόλις πέντε και ήμασταν σίγουροι ότι θα ισοφαρίζαμε.

Ενστάσεις

1) Η ένστασή μου έχει να κάνει με τη διαχείριση του αγώνα στο 2ο ημίχρονο.

Οι γραμμές του ΠΑΟΚ δεν ήταν κοντά, που είναι ο πιο ασφαλής τρόπος να κρατήσεις ένα σκορ. Όπως έρχονται ομαδούλες στην Τούμπα και μας δυσκολεύουν. Επιτρέπαμε επιθέσεις κατά κύματα από το κέντρο με τους αντιπάλους να έχουν μπροστά τους μόνο τη γραμμή της άμυνας και να κάνουν πάρτι. Ευτυχώς δεν είχαν ρυθμό. Τι θα έλεγε άραγε ο Σάντος περί αυτού, αν έβλεπε τον αγώνα; Ο ΠΑΟΚ έδειχνε σκορπισμένος απλά η Μπεσίκτας ακόμη χειρότερη. Παρ' όλα αυτά μας έκανε τις 3-4 ευκαιρίες που χρειαζόταν. Άγιο είχαμε εμείς και εκείνοι φαίνεται δεν είχαν Αλλάχ.

Βεβαίως, αν ο ΠΑΟΚ είχε κάνει το 4-1, είτε στο πέναλτι, είτε στην ευκαιρία του Τζόλη όλα θα είχαν λήξει, αλλά να που δεν συνέβη.

2) Η άμυνα δεν έδινε καμιά ασφάλεια. Για τον παραπάνω λόγο καθώς έμενε ακάλυπτη από το κέντρο αλλά και μέσα στην περιοχή. Αποκρούσεις προς τα πάνω με τη μπάλα να επιστρέφει επικίνδυνα. Ο Βαρέλα δεν ήταν Βαρέλα και ο Ιγκασον κακός. Μεγάλη ευθύνη στο γκολ. Ξαναδείτε το. Όχι ότι δεν μπορεί να μπει ένα τέτοιο γκολ αλλά είναι εντελώς αδρανής. Ούτε ο Μιχαηλίδης ήταν αυτός που ξέρουμε.

3) Ο Ζίβκοβιτς επίσης, δεν μας δημιουργούσε ασφάλεια. Αυτό ένοιωθα και μου το επιβεβαίωσε όποιος ρώτησα και την ώρα του ματς και μετά. Και το πιάσιμο της μπάλα σε απλές ψηλές μπαλιές χαλαρά, ακριβώς όπως στο γκολ στου Χαριλάου.

4) Αρνητικό το γεγονός ότι αφέθηκε να χτυπήσει το πέναλτι ο Άκμπομ. Τι θα πει το ζήτησε και ήθελα να του ενισχύσω την ψυχολογική κατάσταση κ. αρχηγέ Πέλκα; Αν χάναμε την πρόκριση; Χρειάζεται ψυχρή λογική και όχι συναισθηματισμοί. Λίγο ήταν μια καταπληκτική ασίστ και ένα κερδισμένο πέναλτι για την ψυχολογία του; Και όλα αυτά διότι χτυπάει άθλια πέναλτι όπως αποδείχτηκε (και από άλλη φορά). Φυσικά στο σημείο αυτό ρίχνω μικρή ευθύνη και στον προπονητή.

5) Τέλος, θεωρώ μεγάλο λάθος την είσοδο Ζαμπά. Σε ένα ματς-φωτιά, στο οποίο κρινόταν όλη η χρονιά και στο οποίο, αν δεχόσουν γκολ θα ήταν πολύ πιθανό να δεχτείς και το δεύτερο, έπρεπε να κάνει ντεμπούτο μετά από 10 μήνες ο παίκτης; Τι θα μπορούσε να προσφέρει από αυτά που χρειαζόταν εκείνη την ώρα η ομάδα; Και ποια ήταν αυτά; Κράτημα της μπάλας και ηρεμία. Να κυλίσει ο χρόνος. Ίσως και μια καλή μπαλιά σε αντεπίθεση ώστε να το τελειώσεις. Την 'μανούλα' γι' αυτό την είχαμε στον πάγκο. Αναφέρομαι φυσικά στον Μπίσεσβαρ. Και αν υποθέσουμε ότι μας ισοφάριζαν; Ποιος θα ήταν πιο χρήσιμος στην παράταση;

Εύσημα

1) Φυσικά απονέμω τα εύσημα στον Φερέιρα για το πρώτο ημίχρονο. Εννοώ την τακτική του, το διάβασμα της Μπεσίκτας, το χτύπημα εκεί που ήταν αδύναμη. Στην αμυντική επαναφορά. Της έδινε γήπεδο και έκανε την άμυνά της κουρέλι. Απλά το απροσδόκητο γκολ και το χαμένο πέναλτι έκαναν το παιχνίδι επικίνδυνο για καταστροφή και σ' αυτό κατά τη γνώμη μου δεν αντιδράσαμε καλά. Πήγε δηλαδή να χύσει την καρδάρα με το γάλα.

2) Μαγεία η μπαλιά του Σβαμπ στο πρώτο γκολ. Μαγεία και η κίνηση του Γιαννούλη. Ξαναδείτε όλη τη φάση από την αρχή, αξίζει. Τα εύσημα και στον προπονητή. Δουλεμένη κίνηση.

3) Επίσης πολύ καλός και ευπρόσδεκτος ο... νέος Πέλκας.

Συμπεράσματα

1) Ως αποτέλεσμα πιστεύω ότι ο ΠΑΟΚ χρειάζεται αλλαγές και αλλαγή νοοτροπίας στον πάγκο. Περισσότερη προφύλαξη πίσω. Κοντά οι γραμμές κοντά και όχι σκορποχώρι. Ανεξάρτητα από την επιθετικότητα.

2) Νομίζω ότι θα μπορούσε να πουληθεί ο Ιγκασον. Αν και συμπαθής και όχι κακός, δεν βλέπω εξέλιξη, ούτε δημιουργία υπεραξίας. Δεν βλέπω να μπορεί να δώσει περισσότερα από τον Μιχάι, παρά μόνο να προκαλέσει πρόβλημα στην προοπτική δημιουργίας μεγάλης υπεραξίας εδώ.

3) Πιστεύω επίσης ότι ο Άκμπομ πρέπει να δοθεί. Όχι ότι δεν μπορεί να προσφέρει αλλά μόνο με τη δύναμη δεν φτάνει. Ο ΠΑΟΚ χρειάζεται ένα παίκτη με μεγαλύτερη ικανότητα στο γκολ και οπωσδήποτε στην κεφαλιά. Και να πατάει γερά, να ελέγχει το σώμα του κι ας μην είναι δυνατός και γρήγορος. Αν τον πάρει, τότε ένας περισσεύει και είναι ευκαιρία για λίγα έσοδα (έστω όχι αυτά που προσδοκούσαμε), με την πώληση Ακμπομ και για καλύτερη προοπτική στον Κούτσια΄. Ο Ακμπομ δεν φαίνεται να μπορεί να ανεβάσει αξία.

4) Μια καλή ιδέα θα ήταν να ΜΗΝ δοθεί τώρα ο Γιαννούλης. Ο λόγος είναι ότι η αξία του είναι υποτιμημένη, για παράδειγμα σε σχέση με Τσιμίκα, λόγω συνθηκών κορονοϊού και λόγω απουσίας της ομάδας από τις ευρωπαϊκές διοργανώσεις. Θα μπορούσε και πολύ να βοηθήσει την ομάδα στην οποία κατέχει πολύ κρίσιμη θέση και, επειδή θα γίνουν και αλλαγές να προσφέρει στη συνοχή, και να ανεβάσει αξία, μέσω των υπολοίπων αγώνων και του Europa. Λέω...

5) Ο Καντουρί καλός, θα μπορούσε κι αυτός να μείνει τον τελευταίο του χρόνο και να προσφέρει, αλλά πάντα σοφτ και ...άγκολος. Άρα θα χρειαστεί να τον συμπληρώνει χαφ πιο δυνατό που να σκοράρει και λίγο. Θα το καταφέρει ο Σβαμπ; Φαίνεται πως ναι.

5) Τέλος χρειαζόμαστε οπωσδήποτε τερματοφύλακα. Έναν απλό, καλό και φυσιολογικό τερματοφύλακα χωρίς κάποιο ...αλλά. Χωρίς ακραία πλεονεκτήματα και μειονεκτήματα.