Μάτος: «Για αυτό επέστρεψα στη Βραζιλία»

Αναλυτικά τα όσα δήλωσε:

«Θέλω να διευκρινίσω ότι δεν έφυγα από τον ΠΑΟΚ επειδή δεν έπαιζα, δεν είναι αλήθεια. Η τελική απόφασή μου ήρθε για δύο λόγους. Ο πρώτος ήταν η κατάσταση του πατέρα μου και ο δεύτερος επειδή είχα την ευκαιρία να επιστρέψω στην πόλη μου για να παίξω για έναν τεράστιο σύλλογο. Τι ακριβώς συνέβη με την αποχώρησή μου θα το εξηγήσω αναλυτικά: Περίπου έναν μήνα πριν την αποχώρησή μου, μίλησα με τον πρόεδρο.

Η επιθυμία μου ήταν να φύγω γιατί τότε δεν αγωνιζόμουν. Για μένα, μετά από όσα είχα χτίσει επί τέσσερα χρόνια με την ομάδα, το να τελειώσω περνώντας στον πάγκο τον τελευταίο χρόνο της καριέρας μου δεν ήταν καλό. Δεν το ήθελα. Δέχθηκα μία καλή προσφορά από μία άλλη ομάδα του Ρίο ντε Τζανέιρο, όχι την Βάσκο ντα Γκάμα και εξήγησα στον Ιβάν Σαββίδη ποια είναι η επιθυμία μου.

Η κουβέντα έγινε μία μέρα μετά το παιχνίδι με την Κράσνονταρ, μου είπε «σε κατανοώ, θα σου δώσω αύριο την τελική απάντησή μου». Την επόμενη μέρα γύρω στις 12, το θυμάμαι πολύ καλά, μου τηλεφώνησε ο Όλαφ. Ο Ολαφ είναι ένας φανταστικός άνθρωπος, πέρασα μαζί του περίπου δύο μήνες και είναι ένας άνθρωπος που ήρθε στον ΠΑΟΚ για να τον βοηθήσει και να βελτιώσει πολλά πράγματα.

Ήρθε στον ΠΑΟΚ με πάθος, κάνει την δουλειά του, είναι σοβαρός, ευθύς. Μου είπε: «Λέο, μίλησα με τον πρόεδρο, θα μείνεις εδώ και θα αρχίσεις να παίζεις». Του είπα «κοίτα ίσως είναι καλύτερα να φύγω, όχι να παίξω ένα-δύο ματς και να περάσω τον τελευταίο χρόνο μου στον πάγκο, χωρίς ευκαιρίες. Θέλω να κρατήσω τις καλές στιγμές, την φήμη μου, ίσως είναι καλύτερο να φύγω».

Μου είπε: «όχι, μην ανησυχείς, είσαι μέσα στην ομάδα, θα αρχίσεις να παίζεις». Επαιξα ένα-δύο ματς, αλλά η κατάσταση του πατέρα μου άρχισε να χειροτερεύει. Μίλησα με τον αδερφό μου και ανθρώπους που τον βοηθούσαν με τα νοσοκομεία και την κατάσταση εδώ. Ημουν πολύ μακριά, στην Θεσσαλονίκη, κάθε μέρα περνούσα 2-3 ώρες στο τηλέφωνο να μιλώ με την μητέρα μου και τον αδερφό μου σχετικά με πολλά πράγματα γύρω από τον πατέρα μου.

Δεν ένιωθα άνετα με την κατάσταση, ήθελα να μου ήμουν κοντά για να λύσω θέματα, όχι από το τηλέφωνο, γιατί είναι δύσκολο να το κάνεις από μακριά. Μετά από περίπου 20 μέρες, μίλησα ξανά με τον πρόεδρο, του είπα πώς νιώθω, του εξήγησα την κατάσταση με τον πατέρα μου και την ευκαιρία που είχα να παίξω σε μία μεγάλη ομάδα του Ρίο, που βρίσκεται μάλιστα πολύ κοντά στο σπίτι του πατέρα μου. Τώρα είμαι στα δύο χιλιόμετρα από το σπίτι του. Μπορώ να απολαύσω μαζί του πολλά πράγματα που δεν είχα κάνει ως τώρα. Αυτή είναι η διαφορά της πρώτης φοράς που ήθελα να φύγω με την δεύτερη, όταν άρχισα να παίζω».