Ζάγκρεμπ, Άμστερνταμ, Θεσσαλονίκη

«Οι επιθετικοί σκοράρουν αλλά οι τερματοφύλακες φέρνουν τρόπαια»

Ο Ντομινίκ Κοτάρσκι έρχεται στον ΠΑΟΚ ως ο βασικός τερματοφύλακας της εθνικής Ελπίδων της Κροατίας, για να μπει κάτω από τα δοκάρια στη θέση του Αλέξανδρου Πασχαλάκη, έχοντας μπροστά του την μεγαλύτερη πρόκληση στην μέχρι τώρα καριέρα του! Το SDNA προχωρά στις συστάσεις του Κροάτη πορτιέρε...

Το να μένεις μόνος σε μια πόλη όπως το Άμστερνταμ με τόσους «πειρασμούς» κοντά δεν είναι εύκολο, ειδικά για έναν 18χρονο. Είναι μια τεράστια πρόκληση αλλά ο Κοτάρσκι ήταν ήδη πολύ πιο ώριμος από τους συνομηλίκους του. Αυτή η ωριμότητα τον βοήθησε να ανταπεξέλθει καλύτερα στο εξωτερικό, να προχωρήσει, να παραμείνει ήρεμος και υπομονετικός, περιμένοντας μια ευκαιρία που δεν του ήρθε ποτέ σε έναν από τους μεγαλύτερους συλλόγους παγκοσμίως, παρ' όλα αυτά χωρίς να χάσει την ψυχραιμία και τα... λογικά του.

Από τον Άγιαξ στην Γκόριτσα με ίνδαλμα τον Μπουφόν

Στο Άμστερνταμ δεν... φάνηκε! Πώς και γιατί; Παρακάτω... Στην Γκόριτσα όμως δεν άφησε την ευκαιρία να πάει χαμένη. Μπήκε κάτω από τα δοκάρια και δεν βγήκε... ποτέ μέχρι το τέλος της χρονιάς. Το «χρωστούσε» στον εαυτό του. Σε εκείνο το Μουντιάλ που τον στιγμάτισε και επί της ουσίας του άλλαξε τη ζωή:

«Το πρώτο Μουντιάλ που θυμάμαι ήταν το 2006, όταν ήμουν έξι ετών. Είδα τον Τζιανλουίτζι Μπουφόν να πετάει και να κάνει φανταστικές επεμβάσεις. Μου άρεσε αυτό που είδα και αποφάσισα να γίνω τερματοφύλακας. Είμαι ήρεμος τύπος, λίγο εσωστρεφής, αλλά πρέπει να έχεις λίγη τρέλα. H «δουλειά» στον τερματοφύλακα γίνεται και μέσα στο κεφάλι και στο σώμα... Αλλά θα το έλεγα κουράγιο παρά τρέλα».

Η Ντιναμό Ζάγκρεμπ τον έβαλε στο «μάτι» όταν ήταν 11 ετών. Σε ηλικία 13 ετών, μετακόμισε από το Zαμπόκ στο Ζάγκρεμπ, μένοντας στις εγκαταστάσεις της κροατικής ομάδας. Μια τέτοια πρόωρη αποχώρηση από το σπίτι του, τον διευκόλυνε αργότερα να προσαρμοστεί και στο Άμστερνταμ. Μία παρακαταθήκη από τόσο μικρή ηλικία.

«Οι γονείς μου δεν ήταν σε καλή οικονομική κατάσταση, ο δρόμος ταχείας κυκλοφορίας προς το Ζάγκρεμπ δεν ήταν έτοιμος και ήθελε αρκετό χρόνο να πηγαίνω από το σχολείο στην προπόνηση, οπότε αποφασίσαμε να πάω στο οικοτροφείο. Η Ντιναμό με μεγάλωσε με έναν εξαιρετικό τρόπο και είμαι πολύ δεμένος με τον σύλλογο και τους ανθρώπους εκεί, έμαθα πολλά και πέρασα αρκετά. Όλοι όμως ξέρουμε τι είναι ο Άγιαξ, ένας ιδιαίτερος σύλλογος που λειτουργεί πολύ καλά με τους νέους. Ειλικρινά, δεν μετάνιωσα για την απόφαση».

Και μπορεί κατά καιρούς η Ντιναμό να «κυνήγησε» δικαστικά τις ομάδες που... τσίμπησαν τα ταλέντα τους, ωστόσο, στον Άγιαξ δεν δημιούργησαν το παραμικρό ζήτημα. Εξάλλου, οι Ολλανδοί τον άφησαν δανεικό μέχρι τα 18α γενέθλιά του στην κροατική ομάδα για να παίξει, συνθέτοντας μια win win κατάσταση για όλους.

Παντρεμένος ετών... 21!

«Ο χωρισμός από την οικογένεια σήμαινε πολλά αλλά στο Άμστερνταμ το μεγαλύτερο πρόβλημά μου ήταν ο χωρισμός από το κορίτσι μου. Με πλήγωσε περισσότερο και υπέφερα πολύ. Τους πρώτους έξι μήνες έμενε στον επάνω όροφο με τους γονείς μου και μετά ήρθε στην Ολλανδία, είναι η σημερινή γυναίκα μου και με βοήθησε πολύ. Έφυγα νωρίς από το σπίτι, μεγάλωσα πριν από άλλους και εκείνη ήταν μαζί μου. Είμαστε μαζί κάθε μέρα από τότε που ήμουν 15 χρονών! Είχαμε μια σχέση που ήταν ανώτερη από τους συνομηλίκους μας από την αρχή, γι' αυτό ωριμάσαμε νωρίτερα, γι' αυτό έχουμε ήδη παντρευτεί.

Θεωρούμε τους εαυτούς μας πολύ πιο ώριμους από την ηλικία μας, συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον, είναι ένα μεγάλο στήριγμα για μένα, δεν είναι μόνο η γυναίκα μου αλλά και η καλύτερη φίλη και αδερφή μου, όλα σε ένα. Είναι και ο μεγαλύτερος κριτής μου, θα μου πει ευθέως ότι έκανα κάτι λάθος στο παιχνίδι ή ότι δεν της άρεσε. Μιλάμε για τα πάντα, συμπληρώνουμε ο ένας τον άλλον και δουλεύουμε υπέροχα».

Κεφάλαιο Αγιαξ

Αν και δεν αγωνίστηκε ποτέ σε επίσημο παιχνίδι της πρώτης ομάδας, έμαθε πολλά από τις εμπειρίες του στο Champions League και από τη συνεργασία του με θρύλους όπως ο Μαρκ Όβερμαρς, ο Μάικλ Ράιζιγκερ, ο Γουίνστον Μπογκάρντε, ο Μάικλ Βίτσκε και κυρίως ο Έντβιν φαν ντερ Σαρ.

«Ο Άγιαξ είναι μια ομάδα διαφορετική από τις άλλες γιατί είναι όλοι μαζί πραγματικά. Όταν κάνεις ζέσταμα πριν από την προπόνηση, όλοι οι μεγάλοι παίκτες είναι εκεί, αλλά και τα 10χρονα παιδιά στον ίδιο χώρο κάνουν την προπόνησή τους. Δεν υπάρχει διαχωρισμός σε μεγάλους και μικρούς, είναι όλοι μαζί, έτσι είναι ο φαν ντερ Σαρ και ο Όβερμαρς, είναι πάντα παρών, παρακολουθώντας τα πάντα. Ο φαν ντερ Σαρ ήξερε ακόμη και πώς να προπονείται μαζί μας, έχουν πολύ καλή επικοινωνία με τους παίκτες, φροντίζουν πραγματικά να είναι όλα σε ισορροπία. Ο φαν ντερ Σαρ έχει περάσει απ' όλα και από τα πάντα, αποπνέει ηρεμία, μπορείς να μάθεις τόσα πολλά μόνο παρακολουθώντας την προπόνηση, και ειδικά από τις συμβουλές για τεχνική, τακτική και όχι μόνο για τους τερματοφύλακες. Καταλαβαίνεις ότι είναι όλοι φυσιολογικοί άνθρωποι και έχουν μια φυσιολογική σχέση, γίνεσαι κομμάτι τους, υπάρχει μια οικογενειακή ατμόσφαιρα. Έμαθα τα περισσότερα από τον Στεκέλενμπουργκ», ανέφερε χαρακτηριστικά ο Κοτάρσκι για την καθημερινότητα στον Άγιαξ.

Ωστόσο είναι άλλο είναι να παρακολουθείς και να μαθαίνεις και άλλο να αποκτάς τη δική σου εμπειρία στο τέρμα κάτι που είναι κομβικό για να μεγαλώσει ένας τερματοφύλακας. Στον Άγιαξ έπαιξε στην ομάδα U-21, με την οποία είχε 60 συμμετοχές αλλά με την πρώτη ομάδα, αν και ήταν συχνά στον πάγκο, δεν έπαιξε ποτέ...

«Ήρθα από παιδί, αλλά δέθηκα αυτόματα με την πρώτη ομάδα, προπονήθηκα στη συνέχεια με τους μεγάλους, ήμουν δεύτερος ή τρίτος τερματοφύλακας και στην αρχή περνούσα πολύ καλά, επειδή πάντα υπήρχαν ιστορίες για το πώς θα μπορούσα να πάρω μια ευκαιρία. Αγωνίστηκα στη δεύτερη κατηγορία, το οποίο είναι επίσης ένα καλό πρωτάθλημα και μια εκπληκτική ατμόσφαιρα για την ανάπτυξη ενός νεαρού παίκτη. Είναι όλα ωραία στην αρχή, αλλά θέλεις λεπτά, εκείνα τα χρόνια χρειάζεται να παίζεις περισσότερο και αυτό είναι που μου έλειψε περισσότερο.

Τις τελευταίες δύο σεζόν στον Άγιαξ ήμουν εγώ ο δεύτερος τερματοφύλακας. Κάθε φορά που ετοιμαζόμουν να πάρω ευκαιρία είχα ένα ατύχημα. Για παράδειγμα, πριν από το πρώτο παιχνίδι της προπέρσινης σεζόν για το δεύτερο μισό, ο Oνάνα αρρώστησε, ο δεύτερος τερματοφύλακας ήταν εκτός φόρμας και θα είχα παίξει, αλλά είχα ένα σπασμένο χέρι, τέσσερα οστά του δεξιού μου χεριού και ήμουν εκτός προπόνησης για 1.5 μήνα».

Η συνεργασία του με τον Τεν Χαγκ

Αν και δεν του έδωσε ποτέ την ευκαιρία, ο Κοτάρσκι στάζει μέλι για τον Έρικ Τεν Χαγκ, που άφησε πλέον τον Άγιαξ για να συνεχίσει στην Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ: «Είναι φανταστικός προπονητής, λάτρης του ποδοσφαίρου, παρακολουθεί συνεχώς τι μπορεί να αλλάξει στην τακτική της ομάδας. Έφτασε αποκορύφωμα εκείνη τη χρονιά όταν παίξαμε στους ημιτελικούς του Champions League με την Τότεναμ, που αξίζαμε να κερδίσουμε, απλά δεν είχαμε εμπειρία γιατί όλη η ομάδα ήταν αρκετά νεαρή. Είναι ένας προπονητής φανατικός με το ποδόσφαιρο, έχει εξαιρετικές σχέσεις με τους παίκτες, υπάρχουν πολλά να μάθεις στις συναντήσεις», είχε αναφέρει σε παλαιότερη συνέντευξη του ο Κροάτης κίπερ για τον Ολλανδό προπονητή.

«Τερματοφύλακας, η θέση της... αχαριστίας»

Η ωριμότητα του Ντομινίκ Κοτάρσκι φαίνεται από πολλές δηλώσεις του τα τελευταία χρόνια. Σε μια από τις συνεντεύξεις του έχει αναφερθεί στην θέση του τερματοφύλακα, γνωρίζοντας απολύτως τι συμβαίνει και τι... σημαίνει να είσαι κάτω από τα γκολποστ.

«Η θέση του τερματοφύλακα είναι η θέση της... αχαριστίας. Το λάθος πάντα το θυμόμαστε περισσότερο από την αποτυχία του επιθετικού που στη συνέχεια μπορεί να σκοράρει στο επόμενο παιχνίδι. Όταν είσαι τερματοφύλακας, πρέπει να είσαι έτοιμος ανά πάσα στιγμή. Όλοι κάνουν λάθη και κάθε τερματοφύλακας θα έχει 1-2 μεγάλα λάθη κατά τη διάρκεια της σεζόν. Είναι άνθρωποι, όχι ρομπότ. Και ο Νόιερ κάνει λάθη και ο Έντερσον ή ο Άλισον. Η μεγαλύτερη ικανοποίηση είναι το μηδέν, νομίζω ότι είναι μία νίκη για κάθε τερματοφύλακα. Μπορείς να νικήσεις και στο τελευταίο λεπτό, αλλά το να κρατάω το μηδέν στην εστία μου είναι η μεγαλύτερη ικανοποίηση για μένα.

Στόχος μου είναι να παίξω στην εθνική ομάδα της Κροατίας και θα παλέψω γι΄ αυτό, είμαι πάντα έτοιμος για υγιή ανταγωνισμό και προοδεύεις όταν έχεις τόσο καλούς τερματοφύλακες όπως αυτούς που έχει η Κροατία. Σε ωθεί να ξεπεράσεις τα όριά σου και να παίξεις καλύτερα.

Βλέπουμε σήμερα ότι ο τερματοφύλακας είναι η μισή ομάδα, οι επιθετικοί σκοράρουν, αλλά οι τερματοφύλακες φέρνουν τρόπαια».

Enough said!