Αυτές οι λεπτομέρειες...

Είναι τόσο οξύμωρο, που από μόνο του είναι... ΠΑΟΚ. Σε ένα ματς που του έλειπαν τα γκολ δεδομένης της απουσίας κυρίως του Νάρεϊ αλλά και των αριθμών του Κούρτιτς, ο Δικέφαλος «καθάρισε» το τρίποντο μέσα σε ένα δεκάλεπτο, ακυρώνοντας κάθε συζήτηση και κυρίως ανησυχία που υπήρχε μεσοβδόμαδα για το ποιος θα σκοράρει. Βρήκε γκολ από στατική φάση και από τη πίσω ζώνη του με ένα πρώτο δείγμα των χτυπημάτων του Ράφα Σοάρες ενώ σκυτάλη πήρε ο σπεσιαλίστας στην εκτέλεση πέναλτι, Στέφαν Σβαμπ.

Και η δουλειά έγινε. Θα μπορούσε υπό προϋποθέσεις η επιστροφή στις νίκες για τον ΠΑΟΚ να είναι ακόμη πιο εμφατική βάσει των όσων κατέθεσε το γκρουπ στο α΄ημίχρονο, με μία αριστερή πλευρά που έδειξε να κάνει το χρόνο σύμμαχό του (Ρ. Σοάρες - Κωνσταντέλια) και έναν πανταχού παρόντα και εξαιρετικά ευφυή Ομάρ Ελ Καντουρί που έδωσε γήπεδο στον φανταστικό «Ντέλια» -όπως τον χαρακτήρισε και στις δηλώσεις του- να κινείται ακόμη και πίσω από τον Ολιβέιρα, βάζοντας πλάτη με τα τρεξίματα και τη διείσδυσή του σε κάθε φάση.

Ακόμη και στο β΄ημίχρονο όμως που κατέβασε ταχύτητα και επί της ουσίας ο Ραζβάν Λουτσέσκου προχώρησε σε διαχείριση του δυναμικού, προστατεύοντας τους παίκτες που είχαν «κιτρινιστεί», φρεσκάροντας παράλληλα το σύνολό του, ο ΠΑΣ Γιάννινα δεν κατάφερε σε κανένα σημείο του παιχνιδιού να απειλήσει με αξιώσεις τον ΠΑΟΚ. Ήταν μια... ωραία καθαρή νίκη με οφέλη που τους δίνει μία προσωρινή ανάσα αλλά όπως έγινε και σε ανάλογες περιπτώσεις, αν δεν έχει συνέχεια -τουλάχιστον μέχρι την διακοπή- ο ΠΑΟΚ θα μπει εύκολα και πάλι στη διαδικασία να φάει τα... σωθικά του.

Αυτή η ομάδα, ειδικά από τη στιγμή που υποστήριξε ο Ραζβάν Λουτσέσκου πως η δουλειά της θα έχει περισσότερο αντίκτυπο την επόμενη σεζόν, χρειάζεται περισσότερα τέτοια... μαξιλαράκια που θα της δίνουν την απαραίτητη πίστωση και ηρεμία προκειμένου να παραμένει απόλυτα προσηλωμένη στο στόχο της.

Το βέβαιο είναι πως αυτή η ομάδα εκπέμπει υγεία. Στο μέσα της, στο μεταξύ τους. Και αυτή είναι η σημαντικότερη παράμετρος. Ακόμη και όσοι δεν βρέθηκαν εχθές στην Τούμπα, αρκεί μία ματιά στο πώς πανηγυρίστηκαν τα δύο γκολ, για να καταλάβει. Αλλά είναι πολλά περισσότερα που ενίοτε δεν μπορεί να τα «συλλάβει» η κάμερα. Όπως τη στιγμή που ο ρέφερι καταλογίζει το πέναλτι. Η αντίδραση του Νέλσον Ολιβέιρα, όταν πιστώνεται ο ΠΑΟΚ το πέναλτι. Ο τρόπος με τον οποίο σπεύδει στον Στέφαν Σβαμπ για να τον αγκαλιάσει, να του δώσει τη μπάλα.

Σε έναν παίκτη που -επίσης- ζορίστηκε πολύ το προηγούμενο διάστημα. Βρέθηκε για πρώτη φορά φέτος βασικός στο πρωτάθλημα και έψαχνε το κάτι παραπάνω σε μία ούτως ή άλλως γεμάτη εμφάνιση για τον Αυστριακό. Και όλα αυτά την ώρα που και ο Πορτογάλος ψάχνει το γκολ, αυτό της ψυχολογίας, γνωρίζοντας πως συζητιέται διαρκώς, πως υπάρχουν μεγαλύτερες απαιτήσεις από εκείνον...

Και δεν ήταν μόνο η φάση του πέναλτι, ήταν ο τρόπος που χειροκρότησε τον Ντέλια σε μία φάση στο α΄ημίχρονο, όταν προτίμησε να σουτάρει παρά να «σπάσει» την μπάλα σε εκείνον που ήταν αριστερά και ενδεχομένως σε καλύτερη θέση για να διεκδικήσει κάτι περισσότερο επιθετικά...

Ήταν τα όσα είπε ο Ίνγκασον στον Ελ Καντουρί όταν έγινε αλλαγή, ο έμπειρος στον έμπειρο, ήταν η τοποθέτηση Καντουρί για τον νεαρό Κωνσταντέλια, η απάντηση του Σβαμπ όταν του ζητήθηκε να βάλει έναν τίτλο για την επιστροφή του: «Τι ωραία που κερδίσαμε». Τελεία. Ήταν πολλά...

Είναι αυτές οι μικρές λεπτομέρειες που χάνονται σε αναλύσεις και τακτικές...

Στην υπερβολή του πράγματος ως καθρέφτης του αποτελέσματος και μόνο. Και τελικά, δεν είναι μόνο αυτό. Δεν θα μπορούσε να είναι μόνο αυτό, αλλιώς δεν θα άντεχαν.