Μπουανά Σαμάτα: Ο «Σαμαγκόλ» που ήθελε να γίνει στρατιωτικός!

Το «SKGsports» γράφει την ιστορία της ζωής του Τανζανού επιθετικού, που άνετα θα μπορούσε να γίνει βιβλίο ή σειρά ντοκιμαντέρ.

Ο Αφρικανός επιθετικός γεννήθηκε στις 23 Δεκεμβρίου 1992 στο Νταρ Ες Σαλάμ, την πολυπληθέστερη πόλη και παλιά πρωτεύουσα της Τανζανίας. Το όνομά της σημαίνει «Οίκος της ειρήνης ή «Λιμάνι της ειρήνης».

Μέλος πολύτεκνης οικογένειας, έχει έξι αδέρφια και είναι το δεύτερο μικρότερο παιδί της φαμίλιας. Ο πατέρας του ήταν αστυνομικός, έτσι από μικρός ανέπτυξε το αίσθημα της ευθύνης και πριν ασχοληθεί επαγγελματικά με την μπάλα σκέφτονταν να γίνει στρατιωτικός, αφού όπως ο ίδιος είπε στο παρελθόν και σε ανύποπτη στιγμή επιθυμούσε να τον βλέπουν στον δρόμο και να λένε: «Να κάποιος που μας κάνει να αισθανόμαστε ασφαλείς. Ηθελα να κάνω κάτι για τον απλό κόσμο».

Δεν έγινε στρατιωτικός όπως σκέφτονταν, αλλά πρόκειται για έναν άνθρωπο που δεν ξεχνά τις ρίζες του παρότι παίζει σε top επίπεδο και έχει χρήματα στον τραπεζικό λογαριασμό.

Πριν από λίγα χρόνια και μαζί με τον φίλο του Αλί Κίμπα, γνωστό συμπατριώτη του μουσικό, άρχισαν να «τρέχουν» τον οργανισμό «Sama-Kiba Foundation» με στόχο τη συγκέντρωση χρημάτων ώστε να αγοράσουν βιβλία και σχολικά ή αθλητικά είδη για τη νεολαία της χώρας τους. Παράλληλα συμμετέχει και σε άλλες αντίστοιχες ενέργειες ή ιδρύματα και παρουσιάζεται ιδιαίτερα ευαίσθητος.

Ευρύτερα είναι «παρών» όποτε μπορεί σε δράσεις αλληλεγγύης και κυρίως σε ότι αφορά τη νεολαία. «Θα ήθελα κάποια στιγμή να χτίσω μία γέφυρα που θα ενώσει με το ποδόσφαιρο όλα τα παιδιά της Τανζανίας. Νομίζω πως μπορώ να βοηθήσω αρκετά ώστε να παίξουν επαγγελματικά στην Ευρώπη», σχολίασε πριν από μερικά χρόνια.

Πατέρας δύο παιδιών, το 2019 παντρεύτηκε τη σύντροφό του που είναι μαζί από την εφηβική τους ηλικία (το γιόρτασαν με...dab) και από πολύ μικρός έγινε ένας άριστος οικογενειάρχης. Ιδιαίτερα θρήσκος, όποτε μπορεί συμμετέχει (και) σε φιλανθρωπικούς αγώνες.

Χόμπι του; Ισως τα αμάξια, καθώς συχνά πυκνά αναρτά στα social media σχετικές φωτογραφίες, όμως η ουσία είναι πως τόσο σαν παίκτης όσο και σαν άνθρωπος αφήνει το «στίγμα» του.

Επαιζε μπάλα με τενεκεδάκια στις αλάνες

Από... σπόντα τον «κέρδισε» το ποδόσφαιρο. Πιτσιρικάς έπαιζε με τενεκεδάκια στους δρόμους και τις αλάνες της γενέτειράς του, μαζί με τους πέντε αδερφούς του (όλοι μεγαλύτεροι) και την παρέα τους. Ηταν αυτό που λέμε τα χρόνια της ανεμελιάς, μέχρι που σε ηλικία των 16 ετών ο πρόεδρος της τοπικής ομάδας Mbagala Market του πρότεινε να ενταχθεί στο ρόστερ της. Δεν είχε τίποτα να «χάσει» και έτσι ξεκίνησε από την 2η κατηγορία της Τανζανίας.

Με ποιο σκεπτικό όμως; Ο πατέρας του έπαιζε επίσης ποδόσφαιρο σε νεαρή ηλικία (όπως και τα αδέρφια του), αλλά τα παράτησε γιατί δεν είχε οικονομικό όφελος και έπρεπε να βιοποριστεί, για αυτό άλλωστε και εντάχθηκε στα σώματα ασφαλείας.

Ο πρώτος μισθός ήταν 55 ευρώ το μήνα!

Αρχικά ήταν εξτρέμ, επηρεασμένος και από τον Κριστιάνο Ρονάλνο που αποτελούσε το είδωλό του, αλλά με την πάροδο του χρόνου πέρασε στην κορυφή της επίθεσης. Η... φήμη του άρχισε να διαδίδεται και όλα άλλαξαν όταν ο σύλλογος που έπαιζε απέκτησε νέα ιδιοκτησία, μετονομάστηκε σε African Lyon και ο καινούργιος του ισχυρός άνδρας θέλησε να την ανεβάσει στα «σαλόνια».

Τότε μάλιστα ήταν που άρχισε να αμείβεται με περίπου 55 ευρώ, σημερινά χρήματα, μηνιαίως και πήρε την οριστική απόφαση να ασχοληθεί επαγγελματικά με την μπάλα. «Πληρωνόμουν, άρα ήταν δουλειά», είπε σχετικά μεταγενέστερα.

Οπως είπαμε είχε ήδη «μετατοπιστεί» στο «9» και το καλοκαίρι του 2010, αφού νωρίτερα βοήθησε την African Lyon να προβιβαστεί, έκανε το εγχώριο «άλμα» με προορισμό την Simba SC. Ως παίκτης της και σε μόνο μία σεζόν βρήκε 15 φορές δίχτυα σε 27 αγώνες, το γκολ όμως που ίσως άλλαξε την καριέρα του ήταν με αντίπαλο την TP Mazembe για το Champions League της Αφρικής, που για την ιστορία σημείωσε στις 3 Απριλίου του 2011.

Το club του Κονγκό συγκαταλέγονταν εκείνα τα χρόνια στις «υπερδυνάμεις» της ηπείρου και είναι χαρακτηριστικό πως μερικούς μήνες πριν έπαιξε με την Ιντερ, στον τελικό του Παγκόσμιου Κυπέλλου Συλλόγων. Οι άνθρωποί του εντυπωσιάστηκαν από τον «σκάρτα» 20χρονο Σαμάτα, τον «σκάναραν» και το καλοκαίρι του ίδιου έτους τον απέκτησαν ως αντικαταστάτη του Ντιόγκο Καλουγιτούκα, που ήταν το «βαρύ τους πυροβολικό» και έφυγε τότε με μεταγραφή για την Αλ Αχλί.

Ο Σαμάτα λοιπόν βρέθηκε μόνος του σε μία ξένη χώρα και η άφιξή του στο Λουμπουμπάσι... εκτόξευσε τις ποδοσφαιρικές του «μετοχές». Εγινε το πρώτο βιολί, σκόραρε κατά βούληση, κατέκτησε τίτλους όπως το Champions League Αφρικής το 2015 (plus τέσσερα πρωταθλήματα) και τον Γενάρη του 2016 έφτασε η μεγάλη στιγμή να έρθει στην Ευρώπη.

Η Γκενκ κατέβαλε περίπου 800.000 ευρώ για χάρη του και αυτόματα απέκτησε τον καλύτερο Αφρικανό ποδοσφαιριστή του 2015 που παίζει στην ήπειρο, όπως ανακηρύχθηκε τότε. Πλέον λογίζονταν ως ένας star και τα γκολ του αποτέλεσαν έμπνευση για τους οπαδούς στην κερκίδα που άρχισαν να τον φωνάζουν «Σαμαγκόλ» και να χορεύουν στους ρυθμούς του ονόματός του, το οποίο στην πατρίδα του έγινε διάσημο τραγούδι!