Γουίλιαμ Τροστ-Εκόνγκ: Ο… οικολόγος αντικαταστάτης του Ίνγκασον με τις ανθρώπινες ανησυχίες!

Είναι κάποιες φορές όμως που το μέρος διαφέρει του όλου. Οι λεγόμενες εξαιρέσεις στο γενικό κανόνα, «σπάνε τα δεσμά» και ξεχωρίζουν. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με τον Γουίλιαμ Τροστ-Εκόνγκ που φέρνει ο ΠΑΟΚ στη Θεσσαλονίκη ως αντικατάσταση, στην ουσία, της «παλιάς φρουράς». Του Ίνγκασον που γίνεται... Βίκινγκ. Έναν αθλητή αλλιώτικο από τη μάζα που είχε ακουστεί εντόνως και για την αμυντική γραμμή του Παναθηναϊκού.

Όλες οι παραπάνω αράδες δεν έχουν να κάνουν, όσο περίεργο και αν ακούγεται, με την αγωνιστική αξία του «μπαρουτοκαπνισμένου» κεντρικού αμυντικού αλλά με τη συμπεριφορά του έξω από γήπεδο. Ο αρχηγός της Εθνικής Νιγηρίας είναι μια ιδιάζουσα περίπτωση ανθρώπου, με αρκετές ανησυχίες και υψηλές παραστάσεις.

Το όνειρο της Premier League και η... λυτρωτική Μεσόγειος!
Στα καθαρά αγωνιστικά και στα όσα έχει κάνει μέσα στις 4 γραμμές, ο Γουίλιαμ Τροστ-Εκόνγκ γεννήθηκε στη χώρα της «τουλίπας» από Ολλανδή μητέρα και Νιγηριανό πατέρα. Μεγάλωσε στο Νησί και έμαθε τα... μυστικά της «στρογγυλής θεάς» αρχικώς στις ακαδημίες της Φούλαμ (15-17 χρονών) και έπειτα σε εκείνες της Τότεναμ (17-20). Παρόλα αυτά, με τα «σπιρούνια» έπαιξε μέχρι και ένα... σκαλοπάτι πριν την αντρική ομάδα, με την Χρόνινγκεν να του δίνει ποδοσφαιρική διέξοδο.

Παρότι δεν βρήκε... χώρο στην ομάδα που έκλεισε την καριέρα του ο Άριαν Ρόμπεν, στην Ντόρτντχετ «μπουσούλισε» με συνέπεια και έβαλε το «νερό στο αυλάκι». Μετά την περιπέτειά του και στα νορβηγικά φιόρδ για χάρη της Χάγκεσουντ και αφού δεν «έπιασε» στο πρώτο του σημαντικό βήμα της καριέρας του (Γκενκ 2016-17), η Προύσα και η Μπούρσασπορ αποτέλεσαν το καταφύγιό του.

Στη γειτονική χώρα έδειξε σε όλους και κυρίως στον εαυτό του πως έχει... μέλλον στο ποδόσφαιρο για να εμφανιστεί η Ουντινέζε και να περπατήσει σε κεντρικές σκηνές. Στο «Φρίουλι» έμεινε δυο γεμάτες χρονιές, στις οποίες σπάνια έβγαζε τη φανέλα βασικού από πάνω του για να προκύψει το καλοκαίρι του 2020 η Γουότφορντ και να τον φέρει πίσω στο Νησί. Εκεί που θεωρούσε πως κάτι είχε αφήσει στη μέση.
Αφού λοιπόν κέρδισε την άνοδο στα «σαλόνια» του βρετανικού ποδοσφαίρου με τις «σφήκες» έχοντας σημαντική συνεισφορά, έκανε το όνειρό του πραγματικότητα και έπαιξε στο.. μαγικό κόσμο της Premier League την περίοδο 2021-22.

Όσον αφορά το εθνόσημο, ο Τροστ-Εκόνγκ είχε διαλέξει την πατρίδα του πατέρα του, αν και σημείωσε κάποιες συμμετοχές και με τα κλιμάκια των «Οράνιε» φτάνοντας μέχρι και να φορέσει το περιβραχιόνιο των «αετών» της Αφρικής. Μαζί τους έφτασε μέχρι το Μουντιάλ της Ρωσίας και όλες τις σημαντικές διοργανώσεις της ηπείρου, αποτελώντας ουσιαστικά αναπόσπαστο κομμάτι της αμυντικής γραμμής της Εθνικής Νιγηρίας μέχρι και ένα χρόνο πίσω.
Στο μεταξύ τα πράγματα δεν εξελίχθηκαν ιδανικά σε συλλογικό επίπεδο καθώς αν και ξεκινούσε στο βασικό σχήμα το πρώτο εξάμηνο στην Premier League, από τις αρχές του 2022 και μετά έχασε τη θέση του και δεν την ξαναβρήκε.

Στη συμπαθέστατη Championship ήταν μεταξύ πάγκου και αγωνιστικού χώρου μέχρι που εμφανίστηκε και πάλι η Ιταλία. Στη Σαλερνιτάνα και τη Serie A έδειξε και πάλι τον καλό του - ικανό στο build up παιχνίδι – εαυτό, μέχρι που ένας τραυματισμός στο γόνατο του έκοψε τα... φτερά και τον πήγε πίσω.

Παρόλα αυτά το κλίμα της Μεσογείου του έκανε και πάλι καλό, προσφέροντάς του την απαιτούμενη αυτοπεποίθηση. Ο δυναμισμός του Ολλανδονιγηριανού αποτελούσε πάντοτε το σοβαρότερό του «χαρτί» και ο ΠΑΟΚ το έχει ανάγκη αν θέλει να χτίσει γύρω του την άμυνά του.

Ένας ποδοσφαιριστής με περιβαλλοντικές και όχι μόνο ανησυχίες!
Παρόλα αυτά υπάρχει και ο άνθρωπος Γουίλιαμ Τρουστ-Εκόνγκ και αυτός διαφέρει από το ποδοσφαιρικό... συνάφι. Ο 29χρονος πλέον σέντερ μπακ διατηρεί ισχυρούς δεσμούς με τη Νιγηρία και τα όσα δύσκολα συμβαίνουν εκεί δεν τον αφήνουν ασυγκίνητο.

Ο διαφαινόμενος νέος παίκτης του ΠΑΟΚ, πέρα από τις μάχες που δίνει στο χορτάρι, έχει αναλάβει και το χρέος του, έτσι το νιώθει, στο κομμάτι της περίθαλψης στοχεύοντας στην εξάλειψη των παραμελημένων εν πολλοίς στην Αφρική, τροπικών ασθενειών.
Μπορεί να μην υπάρχει η έκταση του παρελθόντος, παρόλα αυτά ακόμα πεθαίνουν άνθρωποι ή πλήττονται από ελονοσία, λέπρα, δάγκειο πυρετό, αγκυλόστομα λόγω της κακής ποιότητας νερού και συστημάτων αποχέτευσης στις περιφέρειες.

«Σύμφωνα με τον Π.Ο.Υ, ένας στους έξι ανθρώπους υποφέρει από τις Παραμελημένες Τροπικές Ασθένειες, από τις οποίες μπορεί να μην πεθαίνει συχνά κάποιος ωστόσο μπορεί να πάθει τύφλωση ή να παραμορφωθεί» έχει διαμηνύσει ο ίδιος, βάζοντας τον εαυτό του σε σκέψεις για το πως μπορεί να βοηθήσει εμπράκτως.

«Καθώς συνέχιζα την ποδοσφαιρική μου καριέρα, συνειδητοποίησα ότι η... φωνή μου, ξαφνικά είχε περισσότερο βάρος, και αποφάσισα ότι ήθελα να τη χρησιμοποιήσω. Έτσι, προσπάθησα να κάνω ό,τι καλύτερο μπορούσα για συνεισφέρω οικονομικά γιατί νιώθω ότι είναι κάτι σαν ευθύνη από τη θέση που βρίσκομαι».
«Ο καλύτερος τρόπος με τον οποίο μπορούμε πραγματικά να εξαλείψουμε αυτά τα NTD είναι να τα κάνουμε ξανά μέρος της παγκόσμιας ατζέντας για την υγεία», είπε. «Αυτό είναι πραγματικά το κίνητρό μου πίσω από όλα αυτά, και θα προσπαθήσω να ενθαρρύνω όσους συναδέλφους μου ακόμα και σε άλλα αθλήματα μπορώ».

Οι ανησυχίες του ωστόσο δεν περιορίστηκαν μονάχα εκεί. Ο Γουίλιαμ Τροστ-Εκόνγκ προσπαθεί σε μεγάλο βαθμό να ζει φιλικά προς το περιβάλλον και να εμπνεύσει και άλλους ποδοσφαιριστές σε αυτήν την κατεύθυνση, μειώνοντας τα επίπεδα διοξειδίου του άνθρακα. Και όταν δεν μπορεί να τα καταφέρει όπως το Γενάρη που πήρε αεροπλάνο – συμβατικό βέβαια – για το Σαλέρνο, φροντίζει να αναπληρώνει το οξυγόνο. Πως; Φυτεύοντας ακόμα και δέντρα.

Όπως οι ελιές που έβαλε στο Σαλέρνο. Ήθελε να πάρει μεταγραφή χωρίς να βλάψει το περιβάλλον, όπως παραδέχθηκε ή τουλάχιστον να περιορίσει τη ζημιά όσο ήταν εφικτό.

«Υπάρχουν πάντα πολλά χρήματα σε μια μεταγραφή. Θα ήταν καλό ένα μέρος αυτών, και είναι στην πραγματικότητα μια μικρή ποσότητα, να χρησιμοποιηθεί ως βασικός εξοπλισμός για να γίνει ο τρόπος πιο... ουδέτερος προς το περιβάλλον. Αυτός πρέπει να είναι ο στόχος όλων των παικτών και των συλλόγων».

«Δεν ήταν ιδανικό» που δεν μπόρεσε να μεταβεί στην Ιταλία με πιο φιλικό προς το περιβάλλον τρόπο και για αυτό το λόγο πέρα από τη δωρεά του σε παραγωγούς ελιάς στη Νότια Ιταλία για να χρησιμοποιήσουν πιο οικολογικές λύσεις (οι οποίες είναι πιο κοστοβόρες), συνεργάστηκε και με μια εταιρία που παράγει eco-friendly παπούτσια ποδοσφαίρου.

«Βλέπω τι κάνει η ρύπανση, ειδικά σε μια χώρα όπως η Νιγηρία. Θέλω τα παιδιά μου να απολαμβάνουν αυτό που απολαμβάνουμε τώρα στις ευρωπαϊκές χώρες όπου ζούμε. Καθαρό αέρα, καθαρό νερό, χωρίς ακραία ξηρασία» ήταν τα λόγια του προ ολίγων ημερών.

Αν ο ΠΑΟΚ έχει βρει λίρα... εκατό για την άμυνά του, είναι άγνωστο στο σημείο αυτό. Το μόνο σίγουρο είναι ότι «έκλεισε» όπως όλα δείχνουν έναν ικανό αθλητή και κυρίως σπουδαίο άνθρωπο που προσπαθεί να εκμεταλλευτεί την επαγγελματική του ιδιότητα για υπέροχους σκοπούς.