Ο άνθρωπος που έφτιαχνε σιφόνια απειλεί τον ΠΑΟΚ!

Θυμάται ακόμα και σήμερα την ημέρα που υπέγραψε το πρώτο του επαγγελματικό του συμβόλαιο με την Αμπερντίν. Ήταν τόση η χαρά του, που μπήκε μέσα με αθλητικά στον αγωνιστικό χώρο του «Πιτόντρι» και άρχισε να κάνει σπριντ. Επέστρεψε σπίτι, αλλά η αδρεναλίνη του ήταν ακόμα στα ύψη.

Το απόγευμα γύρισε ξανά στο γήπεδο και ζήτησε από τον φύλακα να του ανοίξει την πόρτα, για να κάνει λίγο ακόμα σπριντ μπροστά στις άδειες εξέδρες! «Κάνουμε την καλύτερη δουλειά στον κόσμο. Ακόμα και και η χειρότερη ημέρα ενός ποδοσφαιριστή, δεν συγκρίνεται με την καλύτερη ενός απλού εργαζόμενου», ομολογεί με ειλικρίνεια.

Δεν το λέει αυθαίρετα. Ξέρει το νόμισμα και από τις δύο του όψεις. Στα 13 του υπέγραψε συμβόλαιο με την Κουίνς Παρκ μία παραδοσιακή ομάδα της Γλασκώβης που μαζεύει ότι πιτσιρίκια προσπερνούν η Σέλτικ και η Ρέιντζερς. Έπαιζε παντού. Λίγο μέσος. Λίγο άμυνα. Καμιά φορά μπακ. Επιθετικός έπαιξε για πρώτη φορά στα 17 του. Και κόλλησε.

Μόνο που υπήρχε ένα πρόβλημα. Έπρεπε να βγάζει και κάνα φράγκο για να ζήσει. Σηκωνόταν κάθε μέρα στις 6 το πρωί, στις 7:45 έπρεπε να χτυπήσει κάρτα στο εργοστάσιο McAlpine, που φτιάχνει εξαρτήματα για υδραυλικές εγκαταστάσεις.

Ειδικότητα του ήταν τα πλαστικά σιφόνια, που μπαίνουν κάτω από τις βρύσες, είχε γίνει εξπέρ σε αυτό. Μετά το 8ωρο, ένα σύντομο γεύμα και τρένο για να προλάβει την προπόνηση. Όχι, καθημερινή. Δεν υπάρχουν τέτοια μεγαλεία σε μία ομάδα τρίτης κατηγορίας στην Σκωτία: «Αναλόγως αν έπαιζα το Σάββατο, τότε έκανα τρεις προπονήσεις την εβδομάδα. Αν δεν έπαιζα, τότε αγωνιζόμουν με τις ρεζέρβες την Δευτέρα και μετά έκανα άλλες δύο προπονήσεις την Τετάρτη και την Πέμπτη.

Ειδάλλως, οι προπονήσεις μου ήταν την Δευτέρα, την Τετάρτη και την Πέμπτη. Τα υπόλοιπα βράδια που δεν είχαμε προπόνηση πήγαινα κολυμβητήριο».

Ήταν ζόρικα. Πολύ ζόρικα. Εκεί, όμως, η θέληση του να γίνει επαγγελματίας ποδοσφαιριστής έγινε ακόμα πιο ισχυρή. Οι κακουχίες τον σφυρηλάτησαν, έκαναν αυτό που είναι σήμερα.

Στην άσημη Κουίνς Παρκ μεγάλωσε ποδοσφαιρικά μαζί με τον Άντι Ρόμπερτσον, έχοντας ένα κοινό όνειρο: να παίζουν κάποια στιγμή επαγγελματικά. Εκείνος, ένα χρόνο μεγαλύτερος, ξεπετάχτηκε πιο γρήγορα, σήμερα ίσως και να είναι ο κορυφαίος αριστερός μπακ στον κόσμο, με την φανέλα της Λίβερπουλ. Διατηρούν συχνή επαφή, τα ρομαντικά χρόνια της ανεμελιάς δημιουργούν φιλίες αναλλοίωτες στον χρόνο.

Η τρίτη κατηγορία της Σκωτίας τον έκανε πολύ γρήγορα άντρα: «Δεν είναι μία κατηγορία για μικρά παιδιά. Τρως πολλές κλοτσιές, τα πόδια σου γεμίζουν μελανιές μετά από κάθε ματς. Έμαθα όμως πολλά από αυτή την εμπειρία. Με έκανε σοφότερο και καλύτερο παίκτη. Μαθαίνεις πως να προστατεύεις την σωματική σου ακεραιότητα, πως να προσέχεις σε κάθε σου βήμα. Έχει πολλούς νεαρούς παίκτες που ψάχνουν το βήμα παραπάνω, αλλά και πολλούς έμπειρους που δεν σου χαρίζουν τίποτα».

Το καλοκαίρι του 2013, η Αμπερντίν του χτύπησε την πόρτα. Ήταν 18 ετών και ένιωθε βασιλιάς του κόσμου. Στα τέσσερα χρόνια που έμεινε στο δυναμικό της δεν κατάφερε να ματώσει τα δίχτυα ούτε μία φορά σε 17 παιχνίδια, χόρτασε από ανεπιτυχείς δανεισμούς σε ομάδες όπως η Ντανφέρμλιν, η Σεντ Μίρεν και η Γκρίνοκ Μόρτον.

Το καλοκαίρι του 2017 έμεινε άνεργος. Χωρίς ομάδα, χωρίς συμβόλαιο, αλλά και χωρίς δουλειά. Είχε φτάσει τα 22 και στο μυαλό του υπήρχε η ιδέα να παρατήσει το ποδόσφαιρο. Τον Σεπτέμβριο το τηλέφωνο του χτύπησε και του προτάθηκε ένα συμβόλαιο τρίμηνης διάρκειας με την Εϊρ, σε μία κατηγορία που ήξερε καλά, την League One, τουτέστιν την τρίτη κατηγορία.

Αίφνης, ο Λόρενς Σάνκλαντ ένιωσε ότι ξαναγεννήθηκε. Μέχρι στο τέλος της σεζόν σκόραρε 29 φορές σε 33 παιχνίδια, ψηφίστηκε παίκτης της χρονιάς και η ομάδα του κέρδισε το πρωτάθλημα, μαζί και την άνοδο.

Μόνο που δεν ήταν μία φωτοβολίδα. Στην Championship ήταν ακόμα καλύτερος, έκανε σεζόν με 34 γκολ σε 41 παιχνίδια και η Εϊρ τερμάτισε 4η, χάνοντας στα πλέι-οφ την άνοδο στην μεγάλη κατηγορία.

Είχε κάνει πια όνομα και το καλοκαίρι του 2019 εξαργύρωσε τα γκολ του με μεταγραφή στην Νταντί Γιουνάιτεντ. Εκεί, σκόραρε άλλα 28 γκολ σε 33 συμμετοχές, κάτι που έφερε την μεταγραφή του στο Βέλγιο και την Μπέερσοτ!

Σε μία κακή ομάδα που υποβιβάστηκε πέτυχε μόλις 5 γκολ, όμως η επιστροφή του στα πάτρια εδάφη τον έφεραν στην λαοφιλή Χαρτς, όπου συνεχίζει να κάνει αυτό που ξέρει καλύτερα: να σκοράρει.

Πέρσι έβαλε 28 γκολ και φέτος έχει ξεκινήσει ήδη με 4 στα 5 πρώτα επίσημα παιχνίδια της σεζόν. Ο Λόρενς Σάνκλαντ είναι ένας «Βάρντι των φτωχών». Ένας σεσημασμένος Βρετανός στράικερ, που σκληραγωγήθηκε στα εργοστάσια και πια το γήπεδο του φαίνεται παιχνιδάκι.

Με μπόι 1.85, ποδάρες (πολλά γκολ στο ενεργητικό του με σουτ πάνω από τα 30 μέτρα) και ικανότητα να κατεβάζει μπάλες με το κεφάλι, ο 28χρονος Σκωτσέζος σέντερ-φορ είναι το βαρύ πυροβολικό της Χαρτς, αυτός που με το «χρυσό» γκολ απέναντι στην Ρόζενμποργκ, την έστειλε πάνω στα πλέι-οφ και ένα βήμα από τους ομίλους του Conference League.

Αν δείτε έναν μόνιμα χαμογελαστό τύπο απόψε στο «Τάινκαστλ» στην αναμέτρηση της Χαρτς με τον ΠΑΟΚ θα είναι εκείνος. Κι αυτό, διότι ξέρει ότι κάνει την καλύτερη δουλειά στον κόσμο...