Αϊνραχτ: Αετός… χωρίς φτερά, αλλά και μια πειθαρχημένη «μηχανή»

Λίγες ώρες πριν εκπνεύσει η μεταγραφική προθεσμία, η Αϊντραχτ Φρανκφούρτης έμεινε ξεκρέμαστη, είδε όλο τον καλοκαιρινό της σχεδιασμό να καταστρέφεται.

Όλοι ήξεραν πως το μεγάλο όνειρο του Κολό Μουανί ήταν να παίξει στην Παρί Σεν Ζερμέν. Είχε χρειαστεί μόλις μερικά λεφτά μέχρι να συμφωνήσει μαζί της για τους προσωπικούς όρους του συμβολαίου του. Ωστόσο, υπήρχε ένα πρόβλημα. Η σθεναρή αντίσταση των Γερμανών.

Είπαν «όχι» σε 60 εκατομμύρια ευρώ. Είπαν «όχι» σε 70 εκατομμύρια ευρώ. Είπαν «όχι» σε 80 εκατομμύρια ευρώ. Κάποια στιγμή, οι Γάλλοι κουράστηκαν. Σχεδόν, παράτησαν το θέμα.

Η σεζόν είχε ξεκινήσει, όλοι πίστευαν ότι το βαρύ πυροβολικό της Αϊντραχτ, θα έμενε για ακόμα μία σεζόν στην Φρανκφούρτη, μόνο που μία απρόσμενη εξέλιξη άλλαξε άρδην το σκηνικό. Η πώληση του Νεϊμάρ στην Σαουδική Αραβία ξεμπλόκαρε μέσα σε μία μέρα, αίφνης η Παρί Σεν Ζερμέν είχε πια ξανά άπειρο ρευστό.

ΜΕΤΑΓΡΑΦΗ Ή ΑΠΟΧΗ!

Το μεσημέρι της 30ής Αυγούστου, λίγο πριν τον επαναληπτικό με την Λέφσκι Σόφιας για τα πλέι-οφ του Conference League, ο Μουανί στέλνει τελεσίγραφο στην διοίκηση: «Είτε με δίνετε στην Παρί Σεν Ζερμέν άμεσα, είτε ξεκινάω απεργία».

Ο εκβιασμός χτυπάει άσχημα και στην διοίκηση, αλλά κυρίως στον κόσμο: «Εμείς τόσο καιρό ξέραμε έναν άλλον χαρακτήρα. Η αντίδραση του είναι λανθασμένη, δεν μπορούμε να δεχθούμε μία τέτοια συμπεριφορά», λέει με οργή ο τεχνικός διευθυντής Μάρκους Κρέσε, όμως μέσα του ξέρει πολύ καλά, ότι το θέμα έχει τελειώσει. Το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να πάρει όσα περισσότερα χρήματα μπορεί. Πήρε τελικά 95 εκατομμύρια ευρώ κι άλλα 5 με την μορφή μπόνους, το απόλυτο ρεκόρ όλων των εποχών για πώληση παίκτη από την Bundesliga. Το πρόβλημα ήταν άλλο. Το βράδυ της 31ης Αυγούστου οι Γερμανοί δεν προλάβαιναν να βγουν στην αγορά για αντικαταστάτη. Και δεν βγήκαν!

Υπήρχε όμως και κάτι ακόμα χειρότερο. Μέσα σε ένα καλοκαίρι η Αϊντραχτ έχασε τους παίκτες που πέτυχαν πέρσι τα 48 από τα 80 τους τέρματα (23 ο Μουανί, 16 ο Καμάντα και 9 ο Λίντστρεμ). Έχασε όλη της, την αφρόκρεμα. Έχασε την ποιότητα, την κλάση, την προσωπικότητα. Γέμισε τα ταμεία με 142 εκατομμύρια ευρώ που ήρθαν από τις πωλήσεις, αλλά από μόνα τους τα λεφτά δεν φέρνουν την ευτυχία. Ειδικά, όταν την ώρα που βγαίνεις για ψώνια τα μαγαζιά είναι κλειστά.

ΠΟΙΟΤΙΚΗ ΕΝΔΕΙΑ

Όλο αυτό έχει αντίκτυπο στο γήπεδο. Δίχως τον Γάλλο στράικερ, η Φρανκφούρτη σκοράρει οριακά πάνω από ένα γκολ ανά παιχνίδι (6 τέρματα σε 5 παιχνίδια), βλέπει την εστία σαν κουμπότρυπα. Κι εδώ, υπάρχει κάτι χειρότερο. Οι αετοί είναι πια η ομάδα με τις λιγότερες τελικές προσπάθειες στην Bundesliga, μόλις 9,8 ανά παιχνίδι.

Τα πάντα θυμίζουν το καλοκαίρι του 2019, όταν η Φρανκφούρτη ρευστοποίησε την τριάδα «Buffalo Herd» των Γιόβιτς, Αλέ, Ρέμπιτς που είχε σκοράρει 41 τέρματα την περασμένη σεζόν. Ακολούθησε μία μεταβατική σεζόν, όπου η Αϊντραχτ δεν βγήκε Ευρώπη, μα με αυτά τα χρήματα έχτισε προσεκτικά κομμάτι-κομμάτι, την ομάδα που το βράδυ της 18ης Μαΐου κατέκτησε το Europa League στον συναρπαστικό τελικό της Σεβίλλης, με την Ρέιντζερς που κρίθηκε στα πέναλτι.

Για να ανοίξει ένας κύκλος, πρέπει να κλείσει ο προηγούμενος. Κι αυτό το ξέρουν πολύ καλά σε ένα κλαμπ που δεν αφήνει τίποτα στην τύχη του.

ΜΙΑ ΟΜΑΔΑ ΠΟΥ ΑΛΛΑΞΕ ΦΙΛΟΣΟΦΙΑ

Παραδοσιακά, η Αϊντραχτ ήταν μία ομάδα «καλλιτεχνών». Μόνο που αυτό άλλαξε φέτος. Οι πωλήσεις των Μουανί, Λίντστρεμ, Καμάντα δημιούργησαν ποιοτικό έλλειμμα, που όμως καλύφθηκε αλλιώς. Η φετινή Φρανκφούρτη είναι μία ανασταλτική μηχανή. Οι δύο χαφ στο 3-4-2-1 (Σκίρι, Λάρσον) είναι «μηχανάκια» που τρέχουν πάνω από 12 χιλιόμετρα ανά παιχνίδι. Η τριάδα πίσω με Πάτσο, Κοχ, Τούτα επιτρέπει μόνο 11,8 τελικές σε κάθε αντίπαλο, μόνο τέσσερις ομάδες στην Bundesliga έχουν καλύτερη επίδοση. O τερματοφύλακας Τραπ είναι σταθερή αξία. Η Αϊντραχτ έχει σοβαρό πρόβλημα στο «9» και στους μπακ-χαφ, όπου ακόμα δεν έχει βρει σταθερές λύσεις, παράγει / σκοράρει λίγο, αλλά δέχεται γκολ μόνο με αίτηση (5 γκολ παθητικό σε 9 επίσημα ματς). Κι αυτό διότι τρέχουν όλοι, μαρκάρουν λυσσασμένα όλοι, κανείς δεν «κλέβει» στην άμυνα, μία πειθαρχημένη μηχανή, που καλύπτει τις ποιοτικές αδυναμίες της με ομαδική δουλειά.

ΛΟΝΔΙΝΟ, ΑΜΣΤΕΡΝΤΑΜ Ή ΒΕΡΟΛΙΝΟ...

Από το 2018 που η Φρανκφούρτη επέστρεψε στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, ο λαός της είναι συνεχώς on tour, ασχέτως αν έχουν εισιτήρια για το γήπεδο ή όχι! Το ιστορικότερο επίτευγμα ήταν η κατάληψη της Βαρκελώνης τον Απρίλιο του 2022, όταν περίπου 30.000 κόσμος κατάφερε με κάθε τρόπο να μπει στο «Καμπ Νόου» και έκανε την Μπαρτσελόνα να νιώθει σαν να παίζει εκτός έδρας, στον τελικό της Σεβίλλης απέναντι στην Ρέιντζερς υπολογίζεται ότι ταξίδεψαν πάνω από 55.000 κόσμος, όμως πέρσι, οι οπαδοί της τα έκαναν γυαλιά-καρφιά στην Νάπολι, παρότι υπήρχε απαγόρευση μετακίνησης. Ένας λαός έντονα πολιτικοποιημένος, με αριστερές καταβολές ως επί το πλείστον, με έντονες κοινωνικές ανησυχίες / δράσεις και... αλλεργία σε οτιδήποτε μυρίζει ναζισμό ή φασισμό.

ΠΑΡΑΓΕΙ ΣΤΕΛΕΧΗ

Πίσω από το θαύμα της κατάκτησης του Europa League κρυβόταν το οξύ βλέμμα του Μπεν Μάνγκα, ενός δαιμόνιου chief scout με πρωτοποριακές μεθόδους Moneyball, ο οποίος από το 2016 ως το 2022 επέλεξε όλα τα κομμάτια του παζλ και τα τοποθέτησε στην σωστή θέση. Από τις αρχές του έτους όμως ο Μάνγκα αποδέχθηκε την πρόταση της Γουότφορντ που του έδωσε εν λευκώ τον ρόλο του τεχνικού διευθυντή, παίρνοντας τους στενούς του συνεργάτες Ελένα Κόστα και Ραφαέλε Τονέλο.

Ο νυν αθλητικός διευθυντής Μάρκους Κρέσε ήρθε με μεταγραφή από την Λειψία και θεωρείται από τους κορυφαίους της νέας γενιάς, ενώ μετά το καλοκαιρινό διαζύγιο με τον Αυστριακό τεχνικό Όλιβερ Γκλάσνερ, η Αϊντραχτ δεν δίστασε να δώσει το τιμόνι στον ρούκι Ντίνο Τοπμέλερ (γιος του θρυλικού Κλάους Τοπμέλερ), ο οποίος από το 2020 ήταν βοηθός του Νάγκελσμαν σε Λειψία και Μπάγερν.

ΤΟΠΟ ΣΤΑ ΝΙΑΤΑ

«Κάποιοι μας κατηγορούν ότι είμαστε προπαρασκευαστικό κλαμπ, που ετοιμάζουμε παίκτες για να τους πουλήσουμε στο επόμενο επίπεδο. Δεν είναι έτσι. Εξελίσσουμε παίκτες που ταιριάζουν με την φιλοσοφία του κλαμπ και τους πουλάμε μόνο όταν ξεπεράσουν το δικό μας επίπεδο», έλεγε πρόσφατα σε μία συνέντευξη ο τεχνικός διευθυντής Μάρκους Κρέσε, ο οποίος εξήγησε χειροπιαστά την αλήθεια του: «Την σεζόν που κατακτήσαμε το Europa League στον ισολογισμό μας μπήκαμε μέσα 22 εκατομμύρια ευρώ. Δεν είμαστε Μπάγερν Μονάχου για να έχουμε εξασφαλισμένα έσοδα κάθε χρονιά, πρέπει να βρούμε ισορροπία».

Η ποδοσφαιρική φιλοσοφία της Αϊντραχτ δεν αλλάζει. Επιλέγει παίκτες νεαρούς, φιλόδοξους, εξελίξιμους, που να μπορούν να υποστηρίξουν το επιθετικό ποδόσφαιρο κατοχής.

Αν κοιτάξει κανείς τα καλοκαιρινά της ψώνια θα δει μία κοινή λογική. Η Φρανκφούρτη έδωσε 56 εκατομμύρια ευρώ για να πάρει ακατέργαστη πρώτη ύλη. Ο Λάρσον είναι 19, ο Σαϊμπί και ο Κάιο Σάντος 20, ο Πάτσο 21, ο Νγκανκάμ, ο Νκουνκού και ο Εμπιμπέ 22. Η στόχευση είναι εμφανής. Μόνο για τέτοιες ηλικίες βγαίνουν λεφτά από το ταμείο.

Τα νέα πρόσωπα που είναι άνω των 22, ήρθαν είτε ως δανεικοί (Κοχ) είτε ως ελεύθεροι (Σκίρι, Μαρμούς). Η λογική είναι μία αδιαίρετη και δεν αλλάζει με τίποτα και για κανέναν.

Κάποιοι, παίζουν αμέσως. Ο 19χρονος Σουηδός, Ούγκο Λάρσον το βρήκε αμέσως. Εκμεταλλεύτηκε τον τραυματισμό του αρχηγού Ρόντε και κάνει τα πάντα στο κέντρο, στο τελευταίο ματς της Bundesliga έτρεξε «μόλις» 13,2 χιλιόμετρα.

Ο Ουίλιαν Πάτσο από τον Ισημερινό, που ήρθε από την Αντβέρπ το καλοκαίρι, ήδη έχει κάνει τον Εντικά που πήγε στην Ρόμα, μακρινή ανάμνηση.

Ο δαιμόνιος μπακ-χαφ-εξτρέμ Ντίνα Εμπιμπέ, που αποκτήθηκε από τις ακαδημίες της Παρί Σεν Ζερμέν, είναι ένα αληθινό βέλος, είναι ο επόμενος που θα φύγει με πολλά λεφτά.

Ο Σαϊμπί, ο Νκουνκού μοιάζουν ακόμα ανέτοιμοι τακτικά και σωματικά, όμως παίρνουν χρόνο συμμετοχής. Μόνο έτσι θα μάθουν, θα εξελιχθούν. Η Αϊντραχτ δεν προδίδει ποτέ την φιλοσοφία της.