Τι ενώνει τον Λουτσέσκου με τους Φερέιρα, Ιβιτς, Γκαρσία, Κονσεϊσάο και Τούντορ;

Αλήθεια, από πότε ο ΠΑΟΚ έχει να απολύσει προπονητή; Από πότε έχει να παραδεχθεί ότι επέλεξε έναν ασύμβατο άνθρωπο για την τεχνική του ηγεσία, από πότε έχει κάνει λάθος στο κάστινγκ και έχει τοποθετήσει έναν άνθρωπο που δεν ταιριάζει στο τιμόνι του συλλόγου;

Για να βρούμε την απάντηση πρέπει να γυρίσουμε το ρολόι αρκετά χρόνια πίσω και πιο συγκεκριμένα σε εκείνο το ταραχώδες καλοκαίρι του 2017 και την σοκαριστική περίοδο των 55 ημερών του Αλεξάνταρ Στανόγεβιτς. Μία και μόνο απόλυση σε 6-7 χρόνια στο αδηφάγο σύγχρονο ποδόσφαιρο σημαίνει δύο πράγματα: διοικητική ωριμότητα που δίνει χρόνο στους προπονητές να δείξουν το έργο τους και ως επί το πλείστων πετυχημένες και στοχευμένες επιλογές.

Ο Βλάνταν Ίβιτς δεν έφυγε ως αποτυχημένος αντιθέτως αποχώρησε ως κυπελλούχος.

Ακριβώς με τον ίδιο τρόπο έφυγε από την πρώτη ομάδα και ο Πάμπλο Γκαρσία. Και στις δύο περιπτώσεις, ο ΠΑΟΚ εκτίμησε ότι μπορεί να βρει κάτι καλύτερο στην αγορά.

Ο Αμπέλ Φερέιρα, όχι μόνο δεν απολύθηκε, αλλά στην ουσία... πουλήθηκε κιόλας, με την Παλμέιρας να δίνει αρκετά χρήματα για να σπάσει το συμβόλαιο του. Λεφτά έφερε από την Αλ-Χιλάλ και ο Ραζβάν Λουτσέσκου, όταν ένιωσε ότι είχε ολοκληρώσει τον πρώτο κύκλο του στο σύλλογο. Απόλυση πάντως δεν υπήρξε. Ούτε τσακωμοί. Ούτε άσχημα συναισθήματα.

Αυτή τη χρονιά συμβαίνει κάτι μοναδικό στην σύγχρονη ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου, που δείχνει έναν σύλλογο που γύρω του, μέσα του, έχει καλλιεργήσει πλέον μία πολύ συγκεκριμένη και πετυχημένη ποδοσφαιρική κουλτούρα.

Στην Βραζιλία, δύο αγωνιστικές πριν το φινάλε, ο Αμπέλ Φερέιρα ηγείται της κούρσας και είναι το πρώτο φαβορί για να κατακτήσει το πρωτάθλημα με την Παλμέιρας.

Στην Ρωσία, η Κράσνονταρ του Βλάνταν Ίβιτς έχει πάρει κεφάλι στην κούρσα του τίτλου και κατά γενική ομολογία παίζει το καλύτερο ποδόσφαιρο στην χώρα.

Ο Πανσερραϊκός του Πάμπλο Γκαρσία είναι κατά γενική ομολογία η ευχάριστη έκπληξη της Super League, η εικόνα του στο γήπεδο είναι ελκυστική, μία ομάδα που με πολύ μικρό μπάτζετ παίζει μοντέρνο ποδόσφαιρο, με θάρρος και ποιότητα.

Ένας άνθρωπος που πέρασε από τον ΠΑΟΚ και πήρε στοιχεία από τον οργανισμό, ο Σέρτζιο Κονσεϊσάο για μία ακόμα χρονιά κάνει σκληρό πρωταθλητισμό με την Πόρτο.

Ο Ιγκόρ Τούντορ, παρότι δεν κόλλησε με τον σύλλογο, έκτοτε έχει προπονήσει πολύ σημαντικά κλαμπ (Γαλατά, Ουντινέζε, Βερόνα, Μαρσέιγ) και το όνομα του παίζει πάντα για δυνατούς ευρωπαϊκούς συλλόγους.

Και φυσικά, ο Ράζβαν. Ο πιο πετυχημένος προπονητής στην ιστορία του ΠΑΟΚ, αυτός με τις περισσότερες νίκες, τις περισσότερες διακρίσεις, την μεγαλύτερη διάρκεια.

Όλο αυτό το μωσαϊκό δείχνει κάτι. Τα ποιοτικά κριτήρια για να δουλέψει κανείς στον Δικέφαλο έχουν ανέβει στο... Θεό. Συνάμα, όποιος περνάει από την Τούμπα αφήνει αποτύπωμα στο ευρωπαϊκό ποδόσφαιρο.

Μπορεί να ακούγεται ασήμαντο και μηδαμινό, μα δεν είναι έτσι. Όσο οι άνθρωποι που εργάστηκαν και πρόσφεραν στους ασπρόμαυρους πετυχαίνουν πράγματα στις καριέρες τους, τόσο περισσότερο ελκυστικός προορισμός γίνεται και ο ΠΑΟΚ.

Οι δικές τους, οι προσωπικές επιτυχίες, είναι εν μέρει και επιτυχίες της ομάδας όπου εργάστηκαν και έφτιαξαν το όνομά τους. Τις πιστώνονται οι ασπρόμαυροι και θα τις πιστώνονται και στο μέλλον κι ας μην φαίνεται αυτό άμεσα. Είναι σημαντικό κι ας μην φαίνεται σήμερα...