Τα κενά στα «νέα» μέτρα της κυβέρνησης για την πάταξη της οπαδικής βίας

Το βράδυ της περασμένης Πέμπτης (7/12) έξω απ' το κλειστό του Ρέντη «Μελίνα Μερκούρη» μια ομάδα χούλιγκαν του Ολυμπιακού επιτέθηκε σε αστυνομικούς και τραυμάτισε σοβαρά με ναυτική φωτοβολίδα έναν εξ αυτών, ο οποίος δίνει μάχη για να κρατηθεί στη ζωή. Και το μεσημέρι της Δευτέρας (11/12), τρία 24ωρα αργότερα, ο κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης ανακοίνωσε το κυβερνητικό σχέδιο για την πάταξη της βίας.

Μόνο που τα νέα -όπως παρουσιάστηκαν- μέτρα (κάμερες υψηλής ευκρίνειας στα γήπεδα, σύστημα ηλεκτρονικής εισόδου και ταυτοπροσωπίας και αυστηροποίηση των ποινών) κάθε άλλο παρά νέα είναι, αφού κι άλλες φορές κατά το παρελθόν (πρόσφατα αλλά και παλαιότερα) χρησιμοποιήθηκαν από κυβερνήσεις ή υπουργούς ως «λύσεις» για το πρόβλημα της οπαδικής βίας. Τίποτα όμως δεν έχει αλλάξει. Μάλλον συμβαίνει το αντίθετο καθώς κατά τα τελευταία χρόνια τα περιστατικά βίας έχουν αυξηθεί και κυρίως έχουν κλιμακωθεί ως προς την αγριότητα και την έντασή τους. Τούτο όμως δεν σχετίζεται με τον αθλητισμό αλλά συνολικά με την κοινωνία. Πρόκειται για ένα μείζον κοινωνικό φαινόμενο που απλώς βρίσκει πεδίο δράσης με πρόσχημα τη «δήθεν» αγάπη για την ομάδα...

Όντας ακόμα νωπό το αίμα του άτυχου αστυνομικού που χτυπήθηκε από φωτοβολίδα στα επεισόδια του Ρέντη, η κυβέρνηση θέλησε να δείξει ότι παίρνει δραστικά μέτρα. Και το έκανε επιλέγοντας κατά κύριο λόγο τo λουκέτο στα γήπεδα της Super League. Κι αν στον γενικό πληθυσμό, που δεν επισκέπτεται συχνά τα γήπεδα και που παρακολουθεί εξ αποστάσεως τα αθλητικά δρώμενα, αυτό μπορεί να φαντάζει ως μία δράση κι ως μια ικανοποιητική αντίδραση από πλευράς κυβέρνησης, για τους γνωρίζοντες απλώς θεωρείται η ευκολότερη των λύσεων που ουσιαστικά (και αποδεδειγμένα) δεν επιλύει το πρόβλημα.

Απόφαση που «τσουβαλιάζει» τους φιλάθλους

Αντιθέτως, «τσουβαλιάζει» τους υγιείς φιλάθλους κι εκείνους που έχουν πληρώσει αρκετά χρήματα για να αγοράσουν εισιτήριο διαρκείας, με όσους δεν ενδιαφέρονται καν για την εξέλιξη των αγώνων αλλά προτιμούν σε κάθε ευκαιρία το... μπάχαλο. Επί της ουσίας, με αυτό το μέτρο τιμωρείται ο υγιής φίλαθλος κι όχι ο χούλιγκαν. Όπως επίσης τιμωρείται συνολικά το επαγγελματικό ποδόσφαιρο και όχι οι αυτοί καθ' αυτοί ένοχοι...

Δεν πηγαίνουν χούλιγκαν στα άλλα σπορ;

Το πλέον παράδοξο με την κυβερνητική απόφαση για το λουκέτο στα γήπεδα είναι πως αυτό αφορά μόνο τους αγώνες της Super League 1.Με τα υπόλοιπα σπορ τι γίνεται όμως; Και μόνο το γεγονός ότι τα επεισόδια στου Ρέντη την περασμένη εβδομάδα έγιναν σε αγώνα βόλεϊ, καταδεικνύει τη λανθασμένη και επιδερμική προσέγγιση που έχει η κυβέρνηση στο ζήτημα. Κάτι που φάνηκε άλλωστε λίγες ώρες αργότερα όταν απ' το υφυπουργείο Αθλητισμού αντιλήφθηκαν ότι το ερχόμενο Σαββατοκύριακο, στο ίδιο γήπεδο όπου έγινε η φονική επίθεση, θα αναμετρηθούν και πάλι ο Ολυμπιακός με τον Παναθηναϊκό για το βόλεϊ. Γι' αυτό και με απόφαση του αναπληρωτή υπουργού Αθλητισμού Γιώργου Βρούτση το παιχνίδι αυτό θα γίνει κεκλεισμένων των θυρών.

Τα ντέρμπι στα άλλα σπορ

Θα έρθουν όμως κι άλλα τέτοια παιχνίδια καθώς το αθλητικό καλεντάρι περιλαμβάνει τουλάχιστον εννέα ντέρμπι σε μπάσκετ, βόλεϊ και χάντμπολ το επόμενο δίμηνο.

Basket League

06/01 ΑΕΚ - Ολυμπιακός
20/01 Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός
10/02 ΑΕΚ - Παναθηναϊκός
10/02 Άρης – ΠΑΟΚ

Κύπελλο Γυναικών

24/12 Παναθηναϊκός - Ολυμπιακός
Volley League Γυναικών

20/1 Παναθηναϊκός – ΑΕΚ
27/1 Ολυμπιακός – Παναθηναϊκός
Χάντμπολ Α1 Ανδρών

16/12 ΑΕΚ – Ολυμπιακός
10/2 Ολυμπιακός – ΑΕΚ

Εκεί δεν υπάρχει φόβος επεισοδίων; Αντιθέτως, η κυβέρνηση αποφάσισε να γίνουν κεκλεισμένων των θυρών μια σειρά από παντελώς ακίνδυνα ματς όπως είναι για παράδειγμα το Κηφισιά - ΠΑΣ Γιάννινα και το Λαμία - Βόλος για τη Super League 1, μολονότι δεν υπάρχει ούτε υποψία για συμπλοκές στα συγκεκριμένα παιχνίδια, όπως και σε τόσα άλλα γήπεδα της μεγάλης κατηγορίας.

Δολοφονίες και επεισόδια με πρόσχημα την αγάπη για την ομάδα

Η ιστορία άλλωστε έχει διδάξει ότι οι χούλιγκαν δεν χρειάζονται το γήπεδο ή έναν αγώνα για να δράσουν. Αυτό απλώς είναι το πρόσχημα... Η δολοφονία του Άλκη Καμπανού δεν έγινε στο πλαίσιο κάποιου ματς. Άνευ λόγου κι αφορμής, οι χούλιγκαν βγήκαν στους δρόμους με φονικά όπλα ψάχνοντας θύματα και διψώντας για αίμα.

Το ίδιο ισχύει και για την πιο πρόσφατη δολοφονία που έγινε επίσης με οπαδικά κίνητρα αλλά όχι σε ημέρα αγώνα. Ο Μιχάλης Κατσούρης δολοφονήθηκε την παραμονή της αναμέτρησης της ΑΕΚ με την Ντιναμό Ζάγκρεμπ στην OPAP Arena, όπου δεν θα βρίσκονταν οπαδοί της φιλοξενούμενης ομάδας (δεν είχαν πάρει εισιτήρια). Κι όμως οι Κροάτες χούλιγκαν ταξίδεψαν οδικώς, πέρασαν τα ελληνικά σύνορα και έφτασαν ανενόχλητοι με πολεμοφόδια μέχρι το γήπεδο της ΑΕΚ χρησιμοποιώντας ακόμα και τον ηλεκτρικό προκειμένου να πραγματοποιήσουν τη φονική τους επίθεση.

Πρόσφατες είναι και οι συμπλοκές στο κέντρο της Θεσσαλονίκης που έγιναν μεν με οπαδικά κίνητρα αλλά σημειώθηκαν σε άσχετα σημεία με ποδοσφαιρικούς ή αθλητικούς αγώνες. Τα επεισόδια ήταν άγρια και άφησαν πίσω τραυματίες, αλλά σε καμία περίπτωση δεν προέκυψαν ως παρελκόμενο ενός αγώνα.

Ακόμα και η δολοφονία του Μιχάλη Φιλόπουλου το 2007 έγινε με αφορμή έναν αγώνα βόλεϊ γυναικών κι όχι κάποιο μεγάλο ποδοσφαιρικό ντέρμπι. Οι οπαδοί του Ολυμπιακού και του Παναθηναϊκού έδωσαν «ραντεβού» στη Λεωφόρο Λαυρίου, όπου ο άτυχος φίλος του Τριφυλλιού έπεσε νεκρός έχοντας μαχαιρωθεί.

Αυτό που πρέπει να γίνει αντιληπτό είναι πως το πρόβλημα δεν είναι ο αγώνας, το γήπεδο ή το ποδόσφαιρο, αλλά η βία, οι παραβατικές συμπεριφορές και η ατιμωρησία. Κι είναι βέβαιο πως ακόμα κι αν η κυβέρνηση έβαζε «αιώνιο» λουκέτο στον αθλητισμό, οι χούλιγκαν θα έβρισκαν αλλού πεδίο για να δράσουν...