«Η δύναμη της ήττας»: Μπάνε Πρέλεβιτς, αλλιώς

«Ο καθένας από εμάς είναι κάτι διαφορετικό από αυτό που κάνει... ».

Και στη ζωή του τα έκανε όλα. Το σήμερα τον βρίσκει στο ρόλο του συγγραφέα, περισσότερο ως μία ανάγκη να βγάλει από το σεντούκι του σκέψεις και να αποκωδικοποιήσει τα μηνύματα ενός ταξιδιού που του έμαθε τη δύναμη της ήττας. Ήττα και Μπάνε Πρέλεβιτς. Ειρωνεία, δεν νομίζετε;

Αλλά να (ξανά) συστηθούμε...

«Σήμερα θα συναντήσετε τον συγγραφέα Μπάνε στο «Η δύναμη της ήττας». Rookie συγγραφέας, έτσι με ονομάζω τώρα (σ.σ. γελάει). Ο αθλητής είναι δουλειά, ο διοικητικός είναι μία θέση. Δεν είναι αυτό που είμαστε εμείς. Είναι κάτι που κάνουμε. Χρόνια ψαχνόμουν... Γιατί κάνουμε ό,τι κάνουμε; Από που προέρχονται τα ερεθίσματα; Ήθελα να γράψω ένα βιβλίο που να έχει κάτι να σου πει. Έχουμε δει πολλές αυτοβιογραφίες. Πολλές όντως είναι ενδιαφέρουσες, ίσως και η δικιά μου θα μπορούσε να είναι... Θα ήθελα ένα διαχρονικό βιβλίο. Κάποια διδάγματα από τις δικές μου εμπειρίες. Και ο στόχος του βιβλίου είναι να ερεθίσει το μυαλό του αναγνώστη και να ανοίξει την πόρτα της αυτογνωσίας», μας λέει αρχικά.

Ποια ανάγκη όμως τον οδήγησε στο να αποτυπώσει στο χαρτί όλες αυτές τις σκέψεις μέσα από τη διαδρομή του;

«Οι περισσότερες πεποιθήσεις δεν είναι καν δικές μας. Ζούμε με πεποιθήσεις που δεν μας εξυπηρετούν. Γιατί σκέφτομαι έτσι, αφού δεν είμαι έτσι; Κοιτώντας πίσω έλεγα "τι έχω μάθει από εκείνο;". Και περνώντας τα χρόνια, μπορείς να το αναλύσεις καλύτερα. Μπήκαμε στην εποχή που ο άνθρωπος πρέπει να ψάχνεται. Όλοι ψάχνουμε ένα παράθυρο, κάπου να κοιτάξουμε. Και στην πορεία να δούμε πως μπορούμε να βγάλουμε την καλύτερη εκδοχή μας. Αυτή η έρευνα με οδήγησε στην ανάγκη να εξηγήσω προσωπικές στιγμές, ιστορίες, αποφάσεις που έπαιξαν κομβικό ρόλο στην πορεία μου», εξηγεί.

Μία πορεία με ιστορικές επιτυχίες και «θορυβώδεις» ήττες. Και τις δεύτερες τις αγάπησε πολύ. Τις μελέτησε διεξοδικά και τις έκανε κομμάτι του εαυτού του.

«Αν πρέπει να ξεχωρίσω μία ήττα; Θα τη βρείτε στο εξώφυλλο του βιβλίου (σ.σ. η βραδιά στη Ναντ, ο χαμένος τελικός Κυπελλούχων του ΠΑΟΚ με τη Ρεάλ). Και το περιγράφω μέσα. Εκείνη τη στιγμή κατέρρευσε ο κόσμος μου. Αλλά τότε ξεκίνησε και ένας νέος κόσμος. Είναι η ιδανική φωτογραφία για το εξώφυλλο. Αυτή η ήττα. Προσωπικά με ανάγκασε να αναθεωρήσω το σκεπτικό μου και είναι η αρχή της επιτυχίας. Το απόλυτο restart. Πολλές φορές πρέπει να κάνουμε στη ζωή μας restart. Όχι μία και δύο. Μην φοβάστε το άγνωστο», αποκαλύπτει.

Πόση δύναμη κρύβει μέσα του ένα κλάμα;

Flashback σε μία από τις πιο iconic φωτογραφίες όλων των εποχών που κοσμεί -πια- το εξώφυλλο του βιβλίου του.

«Καταρχάς, είναι εικόνα δύναμης. Όχι αδυναμίας. Πέφτεις και σηκώνεσαι. Σκέψου και τι ακολούθησε μετά από αυτόν τον τελικό... Αν εξετάσεις και μελετήσεις καλά τη στιγμή που αποτυπώνεται σε αυτήν την εικόνα, είναι μία καινούργια αρχή».

Και τα τρόπαια, οι ατομικοί τίτλοι, τι ρόλο έπαιξαν στη ζωή σου, Μπάνε;

«Μεγάλο. Ήταν μία επιβεβαίωση. Έχω ένα κεφάλαιο στο βιβλίο 'τὰ πάντα ῥεῖ' που τι λέει; Όλα αλλάζουν και συνεχίζουν. Τίποτα δεν είναι αιώνιο. Έτσι είναι τα τρόπαια και οι νίκες. Θα το χαρείς εκείνη τη στιγμή. Την επόμενη ημέρα πρέπει να ξεκινήσεις από την αρχή. Μόνο που σε αυτήν την περίπτωση, έχεις μόνο συναίσθημα. Θα χαρείς, δεν θα εξετάσεις πώς ήρθε. Μετά από ήττα πρέπει να κάνεις πολύ μεγάλο ψάξιμο μέσα σου. Αναγκάζεσαι να ψάξεις».

Και έγινε νικητής γιατί έμαθε να χάνει. Μιας μεγάλης νίκης είχε προηγηθεί μία σκληρή ήττα. Αν υπήρξε και ο ίδιος σκληρός με τον εαυτό του;

«Θα έλεγα, ναι αλλά μετά κατάλαβα ότι δεν υπήρχε λόγος. Όπως αναφέρω στο βιβλίο μου, πρέπει να μάθεις να αυτοσυγχωρείσαι. Το πιο σημαντικό είναι να μην πιέζεις τόσο τον εαυτό σου. Αυτό που μου έμαθε ο αθλητισμός είναι πως υπάρχει τρομερή πίεση αποτελέσματος. Όλα όμως αντιμετωπίζονται. Η πίεση που ασκείς στον εαυτό σου δεν αντιμετωπίζεται».

Επιστροφή στο σήμερα: Αν γυρνούσες πίσω το χρόνο, πόσο διαφορετικά θα διαχειριζόσουν τις καταστάσεις;

«Όπως τις διαχειρίστηκα. Πολλές φορές με ρωτούν τι θα ήθελα να αλλάξω. Τίποτα. Κάθε στιγμή παίζει το ρόλο της. Για κάποιο λόγο έγιναν όλα. Πάντα λέω, αγκάλιασε το λάθος σου. Και η μόνη συμβουλή που μπορείς να δώσεις είναι 'μάθε από την ήττα σου'».

Πόσο σε επηρέαζε η γνώμη των άλλων;

«Υπάρχει ένα κεφάλαιο στο βιβλίο: διδακτορικό στην Επιστήμη της Σκασίλας. Όταν είσαι νέος, σε τσακίζει η γνώμη των άλλων. Με τα χρόνια καταλαβαίνεις και κατανοείς ότι δεν έχει καμία σημασία η γνώμη των άλλων για σένα. Σημασία έχει τι αισθάνεσαι και τι νομίζεις εσύ για τον εαυτό σου. Μόνο εσύ μπορείς να πεις στον εαυτό σου "είμαι αποτυχημένος". Κανένας άλλος. Όσο και να προσπαθήσεις, δεν θα μπορέσεις ποτέ να ευχαριστήσεις όλο τον κόσμο. Και κανέναν βασικά. Εσύ πρέπει να είσαι ευχαριστημένος. Και στην απόλυτη επιτυχία σου, υπάρχει κόσμος που δεν θα είναι ευχαριστημένος μαζί σου. Όταν το ξεπεράσεις αυτό, θα νιώσεις ελεύθερος».

Στο βιβλίο σου ξετυλίγεται περιγραφικά και το story της «εμμονής» με τον Ντράζεν Πέτροβιτς...

«Και σήμερα τον θεωρώ τον καλύτερο παίκτη που έχει περάσει ποτέ. Προσπάθησα να γίνω ο Ντράζεν. Δεν γινόταν», υπογραμμίζει.

Αλλά; «Δεν λέω να μην έχεις παραδείγματα, πρότυπα. Μην προσπαθείς όμως να γίνεις αυτός, το πρότυπό σου. Πάρε ό,τι μπορείς να πάρεις, προσάρμοσέ τα στον εαυτό σου και γίνε η καλύτερη εκδοχή σου».

Στο ομαδικό άθλημα όμως πώς ξεφεύγει κανείς από την παγίδα της σύγκρισης του εαυτού του με τους άλλους;

«Πολύ γρήγορα ο καθένας παίρνει το ρόλο του. Το άγχος μέχρι ένα σημείο είναι θετικό. Σου δίνει κίνητρο, αλλά θα πρέπει να ξέρεις να το διαχειρίζεσαι. Το άγχος πρέπει να το μετατρέπεις σε ενθουσιασμό. Ο ενθουσιασμός κατά καιρούς χάνεται. Όσες φορές κι αν χάσουμε τον ενθουσιασμό μας όμως, άλλες τόσες μπορούμε να τον ξαναποκτήσουμε».

Μέσα από το βιβλίο σου καταρρίπτονται μύθοι. Θα φέρω ως παράδειγμα το «μόνο οι αδύναμοι ζητάνε βοήθεια» και τα όσα αναφέρεις μέσα, εσύ ποια ιστορία ξεχωρίζεις και γιατί;

«Έχει ένα κεφάλαιο "ο εγωισμός σου δεν είναι πάντα φίλος σου". Περιγράφει πράγματα που θέλω να καταλάβει ο αναγνώστης ότι τις χειρότερες αποφάσεις τις έχουμε πάρει με τον εγωισμό μας. Τον εγωισμό πρέπει να τον ακούς, να τον αγκαλιάζεις αλλά... όχι πάντα».

Στο φινάλε του βιβλίου σου «Η δύναμη της ήττας», τι θα έχουμε ανακαλύψει, Μπάνε;

«Θέλω ο αναγνώστης να βρει τον εαυτό του μέσα σε αυτές τις γραμμές και να αρχίσει να ψάχνεται. Ψάχνοντας ο δρόμος θα σας πάει εκεί που πρέπει. Εγώ είμαι ακόμη στην αρχή. Είναι μία διαδικασία που εξελίσσεται και διαρκεί για πάντα. Για να γίνετε η καλύτερη εκδοχή του εαυτού σας».