«Να ξαναζήσουμε τέτοιες επιτυχίες»

Στις 16 Μαρτίου του 1994 οι Θεσσαλονικείς έκαναν το «δύο στα δύο» επί των Ιταλών στο διπλό τελικό του Κυπέλλου Κόρατς και κατέκτησαν τον τίτλο (77-65 στο Αλεξάνδρειο, 91-100 στην Τεργέστη). Ο παλαίμαχος γκαρντ, με δηλώσεις του στον Arena FM 89.4, μίλησε για τη μεγάλη επιτυχία τους κι ευχήθηκε ο ΠΑΟΚ να ξαναζήσει τέτοιες στιγμές στο μέλλον. Αναλυτικά τα όσα είπε...

Για την επιτυχία με τη Στεφανέλ Τριέστε: «Χαίρομαι που θυμάμαι εκείνα τα χρόνια. Είχε χαρακτηριστεί ένα από τα καλύτερα παιχνίδια, καθώς το σκορ ήταν ασυνήθιστα πολύ υψηλό. Η Στεφανέλ ήταν από τις καλύτερες ομάδες στην Ευρώπη κι έγινε πολύ καλό παιχνίδι. Αυτοί που θυμούνται το παιχνίδι ήταν χαρακτηριστικό πως υπήρχε μεγάλη ευστοχία και όλοι είχαν διακριθεί στο επιθετικό κομμάτι. Είναι είκοσι χρόνια που έχουν περάσει, ο χρόνος δεν σταματάει κι ελπίζω να τα ξαναζήσουμε αυτά με τα νέα παιδιά».

Για την υποδοχή του κόσμου στο αεροδρόμιο: «Τότε ήταν συνηθισμένο φαινόμενο ο κόσμος να μπαίνει ακόμα και μέσα στην πίστα όταν γυρνούσαμε. Την πίστα εμείς τη βλέπαμε μαύρη από τον κόσμο. Ήμουν σε μια εποχή που είχαμε πολλούς τίτλους, με στιγμές που δεν ξεχνάς εύκολα και χαρακτηρίζουν την ομάδα και τον κόσμο του ΠΑΟΚ».

Για την ομάδα που είχε ο ΠΑΟΚ εκείνη την εποχή: «Εκείνη η χρονιά είχε πολύ καλή ομάδα. Ήμασταν πλήρεις και είχαμε ξεκινήσει με τον Ίβκοβιτς, που ήρθε σε σύγκρουση με τη διοίκηση, και μετά ήρθε ο Μαρκόπουλος. Είχαμε φτάσει κοντά σε όλους τους τίτλους και όλοι μας θαύμαζαν και οι μπασκετικοί όλοι θυμούνται εκείνη την ομάδα. Ο κόσμος του ΠΑΟΚ είχε έρθει στην Ιταλία και στο τέλος είχαν χειροκροτήσει και οι Ιταλοί οπαδοί».

Για το πώς έχει τον ΠΑΟΚ στην καρδιά του: «Έπαιξα εννέα χρόνια στον ΠΑΟΚ και σύνολο 19 χρόνια στο μπάσκετ επαγγελματικά. Όταν με ρωτάνε τι ομάδα είμαι λέω μπασκετικός. Το να πεις ότι είσαι ΠΑΟΚτζής είναι μεγάλος τίτλος και μεγάλη υποχρέωση στην ομάδα. Εγώ ήμουν επαγγελματίας. Μεγάλωσα, όμως, και αντρώθηκα στον ΠΑΟΚ από 17 χρονών κι ένα μεγάλο συναισθηματικό κομμάτι είναι εκεί. Επίσης, είμαι πρόεδρος στα Βριλήσσια και δραστηριοποιούμαι με ακαδημίες. Όταν με ρωτάνε τι ομάδα είμαι, λέω δείτε τα χρώματα στα Βριλήσσια που είναι ασπρόμαυρα. Δεν δηλώνω ΠΑΟΚτζής, γιατί για να δηλώσω κάτι τέτοιο πρέπει να έχω δώσει πολλά. Έχω πάρει παραπάνω από όσα έχω δώσει».

Για το ήθος των παικτών εκείνη την εποχή: «Τότε είχαμε πολύ καλά παιδιά στην ομάδα. Εγώ ήμουν λίγο μικρότερος και οι συμπαίκτες λειτουργούσαν ως πρότυπα για εμένα. Ο Μπάνε (Πρέλεβιτς), ο Κόρφας και ο Σάβιτς μου έδειχναν έναν δρόμο, όπως και οι προπονητές».

Για το εάν έχει τώρα στενές επαφές με τους τότε συμπαίκτες του: «Μιλάμε στα φιλανθρωπικά παιχνίδια που παίζουν οι βετεράνοι. Προς τιμήν του, ο Μπάνε έρχεται σε όλα αυτά τα παιχνίδια για τα παιδιά. Έρχεται και τσαλακώνεται μπασκετικά μαζί μας. Όλοι βρισκόμαστε, με το Χρήστο Κωνσταντίδη να κανονίζει. Με όλους μιλάω. Βρισκόμαστε με τον Κόρφα, με τον Σταυρόπουλο μιλάω στο τηλέφωνο, με το Γαλακτερό μένω κοντά, με το Ρεντζιά και τον Τζέκο και γενικά με όλους αυτούς. Χαιρόμαστε να μιλάμε για τη νέα γενιά που είναι πιο βελτιωμένη από εμάς».

Για τα παιδιά που προπονεί: «Τα παιδιά έχουν ανάγκη να πιστέψουν σε κάτι. Εάν ο προπονητής και ο δάσκαλος τους δώσουν να πιστέψουν σε κάτι, τότε το αγαπούν. Ο προπονητής είναι καθοδηγητής. Είναι καλοί μαθητές και τους καθοδηγούμε γενικότερα. Είναι και η δημιουργία χαρακτήρων που είναι πολύ σημαντική».