Πιο χάλια δεν γίνεται ...

Ο ΠΑΟΚ λοιπόν, ήταν ωσεί παρών. Αν και μετά το 46ο λεπτό ήταν μάλλον, απών. Με δυο λόγια; Κλώτσησε την καρδάρα με το γάλα και στα πλέι οφ!

Με μία μόνον ευκαιρία στο Β' ημίχρονο δεν είχε χαΐρι. Τούτο δε, ενώ έχανε με 1-0 από το 44ο λεπτό. Με το γκολ του Καράσκο σε μία φάση στην οποία η άμυνα του- και ο «πορτιέρε» του – ήταν αλλού. Σε μία φάση... στριπ τιζ της άμυνας του ΠΑΟΚ. Αυτή τη φορά η επίθεση δεν κάλυψε την γύμνια της!

Με άλλα λόγια, δεν είναι κάθε μέρα Πασχαλιά. Κι οι ανατροπές δεν πέφτουν από τον ουρανό. Στη γη φυτρώνουν.

Στην Τρίπολη όμως, δεν έπιασε ο σπόρος της. Όχι επειδή δεν έκανε το έδαφος. Δεν έπαισε επειδή δεν έκανε ο σπορέας. Αυτός ο κακός ΠΑΟΚ δεν ανέτρεπε το σκορ, εκατό χρόνια να έπαιζε. Όπως έπαιζε και με όποιους έπαιζε.

Εδώ αναδεικνύεται για πολλοστή φορά η ακατανόητη εμμονή του Γ. Γεωργιάδη σε παίκτες οι οποίοι... Είτε δεν θέλουν, είτε δεν μπορούν να παίξουν στον ΠΑΟΚ. Τους ανέφερε κι ο ίδιος. Δίχως διευθύνσεις κι ονόματα. Ναι, αλλά φάσκοντας και αντιφάσκοντας βλάπτει σοβαρά την υγεία του «δικέφαλου».

Δεν μπορεί τη μία να αναφέρεται σε παίκτες δίχως διάθεση. Και την άλλη να στηρίζεται σε αυτούς. Ποιους; Ονόματα δε λέμε. Υπολήψεις δεν θίγουμε. Αν και στα κεραμίδια δεν κάνει νιάου, νιάου... Ο κοντός με τη γραβάτα!

Αναζητώντας έναν... Για δείγμα έναν παίκτη... Διασωθέντα από το ναυάγιο στην Τρίπολη είναι σαν να ψάχνουμε ψύλλους στα άχυρα. Ήτα όλοι οι –παίκτες του ΠΑΟΚ – κι οι προπονητές κι οι προπονητές του – κακοί. Κατώτεροι των προσδοκιών. Σε έναν αγώνα μάλιστα, ο οποίος με νίκη θα άνοιγε μία χαραμάδα φωτός στο σκοτάδι για τον ΠΑΟΚ, την τρέχουσα αγωνιστική περίοδο. Ακόμη και σε έναν τέτοιο αγώνα παίκτες και προπονητές του ΠΑΟΚ ήταν χάλια μαύρα.

Άρις Νικολάκης