Κάτι βράδια στην Τούμπα

Μια μαγική βραδιά ήταν και αυτή πριν από ακριβώς τέσσερα χρόνια. Στις 19 Αυγούστου η Τούμπα φορά το ευρωπαϊκό της κοστούμι και υποδέχεται την Φενέρμπαχτσε. Ο Λίνο"καθαρίζει", ο Κοντρέρας ξεδιπλώνει την κλάση του, ο Γκαρσία καθοδηγεί, ο Κρέσιτς σε ρόλο Κέρβερου και ένας Βιερϊνια να "σκοτώνει" με το σουτ του τους Τούρκους, "χαρίζοντας" από το πρώτο παιχνίδι την μισή πρόκριση.

"Μισή πρόκριση; Φυσικά και όχι. Είχαμε ξεμπερδέψει μόνο με ένα ημίχρονο. Και ξέραμε πως ήταν αναγκαίο να κάνουμε ένα εξίσου καλό παιχνίδι στην έδρα της Φενέρ για να περάσουμε στην επόμενη φάση. Χαρήκαμε πολύ με το αποτέλεσμα της Τούμπας αλλά έπρέπε να μείνουμε προσγειωμένοι πριν το δεύτερο παιχνίδι" παραδέχεται ο Ντάριο Κρέσιτς που παραμένει... εκνευριστικά προσγειωμένος ακόμη και σήμερα.

"Τι θυμάσαι εντονότερα από κείνο τον βράδυ" τον ρωτάω. Το σκέφτεται και μου απαντά μηχανικά "Την νίκη, τι άλλο;" για να το ξανασκεφτεί και να δηλώσει : "Και τα χαρούμενα πρόσωπα που έβλεπα γύρω μου και ήταν πολλά...".

"Ξέρεις, αυτό ήταν από τα πιο σημαντικά και αγαπημένα παιχνίδια στην καριέρα μου. Ήταν σημαντικό αυτό που πετύχαμε με τον ΠΑΟΚ, ήταν σημαντικό για την Ελλάδα".

Του μεταφέρω πως εκείνη η παρέα (Λίνο, Κοντρέρας, Γκαρσία, Βιεϊρίνια κ.α) που είχαν δημιουργήσει τότε, λείπει πολύ στους φίλους του ΠΑΟΚ που συχνά την μνημονεύουν, συγκρίνοντάς την με την τωρινή: "Είμαι χαρούμενος που έπαιξα τότε στον ΠΑΟΚ. Είμαι υπερήφανος που αποτελώ μέλος εκείνης της ομάδας. Τα θυμάμαι όλα πολύ καθαρά. Το μόνο... αγκάθι είναι που δεν αγωνιστήκαμε Τσάμπιονς Λιγκ".

Πέρα από τον ΠΑΟΚ και η Θεσσαλονίκη είναι μέσα στην καρδιά του. Όταν του το επιτρέπουν οι υποχρεώσεις του περνάει για μια βόλτα προκειμένου να βρεθεί σε γνώριμα στέκια για να δει φίλους, έστω και για μια ημέρα, όπως έκανε φέτος.