Όταν τολμούν οι «αετοί»… τα λαμόγια κάνουν τουμπεκί

Τον ελεεινό Τρικαλινό ρέφερι οπαδό, τον εγκληματία επόπτη που ακύρωσε ένα κανονικότατο τρίτο γκολ, τους «κωφάλαλους» σχολιαστές της NOVA που δεν έβλεπαν, δεν άκουγαν τίποτε από τα αίσχη των «επιστημόνων» και της διαιτησίας, τη παράγκα της ΕΠΟ και τα αθηναϊκά ΜΜΕ της διαπλοκής. Ο Άγγελος Αναστασιάδης και οι παίκτες του τους πήραν στη κυριολεξία και τα σώβρακα. Για όλους τους γνωστούς λόγους τους οποίους δεν χρειάζεται βέβαια να τους αναφέρουμε, όπως αντιλαμβάνεστε, γιατί έχουν γίνει ένα με τη ψυχή μας, είναι βίωμά μας κι έγιναν ένα με το πετσί μας, παίρνουμε από μόνοι μας το δικαίωμα να χαρακτηρίσουμε τη χθεσινή νίκη του Δικέφαλου, ιστορική. Αφήνουμε σε όλους εσάς που μας διαβάζετε, αλλά και σε όλους τους έντιμους Έλληνες φίλαθλους να μας κρίνετε και να καταλογίσετε ότι ακριβώς σας ορμηνεύει η δική σας ψυχούλα. Πείτε μας και υπερβολικούς, θα το δεχθούμε. Δεν είναι ο θυμός, ούτε η αγανάκτηση η οποία συνοδεύει τα περισσότερα σχόλιά μας, τα οποία αφορούν τακτικά τις γνωστές δυνάμεις του σκότους, αυτά που μας εξωθούν σε αυστηρές και ακραίες (ομολογουμένως αρκετές φορές) προσεγγίσεις αλλά και καταγγελίες.

Είναι η αγωνία και ο πόνος μας για το κακόμοιρο ελληνικό ποδόσφαιρο, το οποίο οι γνωστή συμμορία των πακιστανών (και με εισαγγελική βούλα) έχει οδηγήσει εδώ και καιρό σε μια γενικευμένη διαφθορά και εξαθλίωση. Οργιζόμαστε περισσότερο με αυτούς που σκύβουν το κεφάλι και επιτρέπουν σε αυτά τα λαμόγια να ευτελίζουν τα πάντα. Αυτούς τους τελευταίους - τα λαμόγια δηλαδή - τα περιφρονούμε. Πολλές φορές και απλουστεύοντας την όλη κατάσταση με τα καρτέλ του λεκανοπεδίου και τους παραγκάρχες ηγέτες τους, τους συμπεριλαμβάνουμε στον λακωνικό χαρακτηρισμό: Το «κακό». Τοποθετώντας συγχρόνως απέναντί τους, το αντίστοιχο και επίσης απλουστευμένο «καλό», εννοώντας όλους εκείνους που ορθώνουν κατά καιρούς το ανάστημά τους επιχειρώντας να τους αντιμετωπίσουν. Συνήθως, το «κακό»... Το εκπροσωπούσε και το εκπροσωπεί μόνιμα η ομάδα του δημοσίου. Και το «καλό», όπως το φέρνει η μοίρα, πολλές φορές ο ΠΑΟΚ. Χθες λοιπόν βρέθηκαν ο ένας απέναντι στον άλλον, οι εκπρόσωποι του «καλού» και του «κακού». Το «σκοτάδι» από τη μία και το «φως» από την άλλη. Νίκησαν οι δυνάμεις του «καλού» εκτοξεύοντας στα ύψη τον ενθουσιασμό, όχι μόνον των οπαδών της θριαμβεύτριας ομάδας αλλά και των εκατομμυρίων Ελλήνων που έχουν εδώ και καιρό αηδιάσει με αυτή τη κατάσταση.

Ο μεγάλος ΠΑΟΚ, χθες το βράδυ, εκπροσωπώντας την αγωνιστική λεβεντιά, το ήθος και την εντιμότητα «πάτησε» τους αλαζόνες και όλο τον μηχανισμό που τους εξέρρευσε και τους οποίους και χθες ακόμη επιχείρησε με ανέντιμο τρόπο να τους βοηθήσει να κλέψουν το τρίβαθμο. Στη συνέχεια, οι Βορειοελλαδίτες άρπαξαν από τα μαλλιά (κυριολεκτικά) και πέταξαν μέσα στον δικό τους βόθρο, ταπεινωμένους και αξιολύπητους οπαδούς και παίκτες. Ίσως όμως το χθεσινό τους δράμα εμπνεύσει τον κύριο Κραουνάκη (τον γνωστό «Μπουχ...σα»), να τους αλλάξει τον ύμνο τους που έχει κουράσει. Άλλωστε από «παιδιά του Πειραιά», τα «παιδιά του Κραουνάκη» μάλλον ταιριάζει καλύτερα και γίνεται αποδεκτό από τους «Βουλγαροκτόνους» επιστήμονες της κερκίδας που χθες ξεσάλωσαν με το αγαπημένο τους σύνθημα (Βού-Βου).

Ξεχαστήκαμε όμως και δεν είπαμε δύο κουβέντες για το παιχνίδι. Αλήθεια, τί θα έπρεπε να πούμε ή μάλλον τί να πρωτοπούμε και να θαυμάσουμε, αλλά και να καταγγείλουμε. Μαγικό το κοουτσάρισμα του Άγγελου Αναστασιάδη. Ανεπανάληπτο το πάθος ολόκληρης της ομάδας. Πεντακάθαρη, περήφανη και ιστορική όπως προαναφέραμε η χθεσινή τους επιτυχία. Θα συμπληρώσουμε όμως αυτή την αναφορά καταγγέλλοντας αυτό το απίστευτο διαιτητικό «λαμόγιο» από τα Τρίκαλα το οποίο έκανε ότι περνούσε από το χέρι του για να στηρίξει την ομάδα της καρδιάς του. Όπως και τον αξιοθρήνητο επόπτη που ακύρωσε ένα πεντακάθαρο τρίτο γκολ με προφανή σκοπό να δώσει χρόνο και ευκαιρία στους γηπεδούχους μη τυχόν και ισοφαρίσουν στον χρόνο που απέμενε, μαζί με την καταιγίδα των φάουλ που έδινε ο Αρετόπουλος. Επαναλαμβάνουμε ότι ο ΠΑΟΚ ήταν χθες πολύ μεγάλος. Απέδειξε ότι δικαίως βρίσκεται στη κορυφή παρά τα προβλήματά του τα αγωνιστικά, αλλά και τα βραχυκυκλώματα που προσπαθεί να του δημιουργήσει ο Σαρρής, ο Μπριάκος και όλο το παρασκήνιο.

Ο Γλύκος αλάνθαστος. Διέπρεψαν ο Βιτόρ με τον Τζιόλη. Πολύ καλός μέχρι τον τραυματισμό του ο Σκόνδρας. Ο Ρατς του δευτέρου ημιχρόνου, ογκόλιθος. Εξέπληξαν οι νεαροί Κάτσε, Τσανδάρης. Καλός ο Γκολάσα και το δίδυμο των εκτελεστών (Κλάους-Περέιρα);... Να το πιεις στο ποτήρι. Ψυχάρα ο Σαλπιγγίδης, βοήθησαν όλες οι αλλαγές, ιδιαίτερα ο Παπαδόπουλος. Ήταν μια σπουδαία βραδιά την οποία επαναλαμβάνουμε, έχουμε το δικαίωμα να τη χαρακτηρίσουμε μαγική για τους ίδιους λόγους που την χαρακτηρίσαμε και ιστορική τη μεγάλη χθεσινή νίκη.

Αλγεινή εντύπωση από το δίδυμο των σχολιαστών του συνδρομητικού. Δεν έβλεπαν, δεν άκουγαν τίποτε. Όλα τα αρνητικά (ελεεινή κερκίδα επιστημόνων, κοντραμάρες διαιτητού και εποπτών) τα περνούσαν φιλτραρισμένα από μία περίεργη και ασυγχώρητη σιωπή. Θαρρείς και βρισκόντουσαν σε άλλο γήπεδο. Κρίμα για το συνδρομητικό. Οι κ. κ. Πρίντεζης και Παπαβασιλείου με απλά λόγια απογοήτευσαν, για να μην πούμε εξόργισαν τους Βορειοελλαδίτες.

Πληροφορήθηκα ότι ο κύριος Μαρινάκης στο τέλος του αγώνα πήγε στα αποδυτήρια για να συγχαρεί τους νικητές. Στο τέλος του αγώνα και όχι στο ημίχρονο, όπως το συνήθιζε. Δεν ξέρω αν βρέθηκε κανείς από τους ΠΑΟΚτσήδες να τον συγχαρεί με τη σειρά του για την επιλογή του Αρετόπουλου και των εξαπτέρυγων.

ΥΓ: Πληροφορήθηκα επίσης πως ο Αρετόπουλος έκανε κι ένα μεγάλο καλό. Έδωσε πολύ χρήμα σε στοιχηματζήδες που έπαιξαν τις κίτρινες κάρτες του. Πόνταραν και κέρδισαν πολλά ιδιαίτερα από αυτές που χρονικά συνδέθηκαν με τη περίπτωση του Ρατς και του Κάτσε.

ΥΓ2: Επαναλαμβάνω τον τίτλο του σημερινού σχολίου ο οποίος έχει σχέση με το ναργιλέ: «Όταν τολμούν οι «αετοί»... τα λαμόγια κάνουν τουμπεκί».