Ρωσική «σαλάτα» στο Α΄, ρωσική «ρουλέτα» στο Β΄’

Στις δηλώσεις του συμπαθέστατου Άγγελου (δεδομένης της ευκαιρίας, για μια ακόμη φορά δηλώνω ότι τον εκτιμώ απεριόριστα), με τις οποίες αναφέρθηκε στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η ομάδα του – κούραση, τραυματισμοί, κακή ψυχολογία – έχω την εντύπωση ότι θα πρέπει να προστεθούν και όσα διαπράχθηκαν από τον ίδιο. Γιατί σίγουρα ο τρόπος με τον οποίον «ζύγισε» το παιχνίδι δείχνει, αν μη τι άλλο, «τρικυμία εν κρανίω» και όχι σοβαρή και ορθολογική ποδοσφαιρική προσέγγιση και αντιμετώπιση

. Οι αδεξιότητες και οι αστοχίες που διαπιστώθηκαν από τα πρώτα λεπτά και διατηρήθηκαν σε ολόκληρο το πρώτο 45πτο ήταν εμφανέστατες. «Έβγαζε μάτια»... στη κυριολεξία η... «σαλατοποίηση» του σχήματος και η απόπειρα συγκρότησης μιας αξιόμαχης ενδεκάδας με την συμμετοχή νεαρών οι οποίοι ήταν «παρκαρισμένοι» για ατέλειωτο χρόνο στον όρχο μιας πιθανής απόσυρσης. Και ως εκ τούτου, στερούνταν παντελώς, ψυχολογίας αλλά και αγωνιστικής ετοιμότητας.

Κάτι που αποδείχθηκε σχεδόν με το «καλημέρα» στον αγώνα. Μόνον ομάδα δεν ήταν αυτό το συνονθύλευμα. Έμοιαζε περισσότερο με απασφαλισμένη χειροβομβίδα η οποία από στιγμή σε στιγμή θα έσκαγε μέσα στα χέρια εκείνου που τη κρατούσε. Κι αυτός που τη κρατούσε, δεν ήταν άλλος από τον ΠΑΟΚ, ο οποίος έπρεπε με κάθε τρόπο και με κάθε θυσία, να μην χάσει κι άλλους πολύτιμους βαθμούς, στη προσπάθεια του να υπερασπιστεί τη πρωτοπορία του.

Ευτυχώς, με την επανάληψη διορθώθηκε κάπως η κατάσταση. Οι αλλαγές βοήθησαν. Η είσοδος των δύο έμπειρων παικτών (Ρατς και Αθανασιάδη) άλλαξε την εικόνα και το άναρχο «μπουλούκι», έμοιασε λίγο με ομάδα. Κενά βέβαια και χαλαρώματα υπήρξαν με συνέπεια (και με το εύθραυστο αποτέλεσμα) η μετέπειτα εξέλιξη να μην διαφέρει σε τίποτε από τη διαδικασία της ρωσικής ρουλέτας. Η ρωσική σαλάτα στο α', παραχώρησε τη θέση της στη ρωσική ρουλέτα. Η αγωνία και το άγχος διατηρήθηκαν μέχρι και το τελευταίο δευτερόλεπτο των καθυστερήσεων!!!

Θα μπορούσε κανείς να πει το κλασικό... «Τέλος καλό, όλα καλά» και να μην δώσει σημασία σε όσα αρνητικά καταγράφηκαν και χθες κι έστειλαν τα ανησυχητικά μηνύματά τους μέσα στην ασπρόμαυρη οικογένεια. Ή να μας «χρεώσει» την αμφισβήτηση, ότι δηλαδή είμαστε μετά Χριστόν προφήτες και όλα τα κρίνουμε έχοντας μπροστά μας τον καθρέπτη των τετελεσμένων γεγονότων. Στη προκειμένη περίπτωση δεν υπάρχει κριτική εκ του αποτελέσματος.

Κι αυτό γιατί επισημάναμε, σε ουκ λίγες περιπτώσεις στο παρελθόν μετά μάλιστα και από νικηφόρα αποτελέσματα, κάποια λάθη με συγκεκριμένες εμμονές και στοχοποιήσεις (περιθωριοποιήσεις και επανεργοποιήσεις). Για όνομα του Θεού, δεν είναι στις προθέσεις μας να ακυρώσουμε ότι έχει πετύχει μέχρι στιγμής ο κόουτς του Δικέφαλου. Αυτά του τα αναγνωρίσαμε πολλές φορές και μάλιστα δημόσια.

Ωστόσο όμως, κάποια σημαντικά λάθη και τόσο εμφανή τα οποία στοίχισαν επώδυνα στην ομάδα, με βαθμολογικές απώλειες, έχουμε την εντύπωση ότι θα πρέπει να αναφέρονται και να καταγράφονται. Να αποδίδονται δηλαδή, να αναλαμβάνονται ευθύνες αλλά και να μην επαναλαμβάνονται.

Τέτοια λάθη έγιναν χωρίς καμία αμφισβήτηση και χθες. Με «στραβοτιμονιές» που δεν δικαιολογούνται για έναν τόσο έμπειρο και σαφέστατα καταξιωμένο τεχνικό. Ασύμβατες, ετεροχρονισμένες αποσύρσεις και με λάθος τρόπο αποσυντονίζουν και αποσταθεροποιούν τα πάντα. Σε μερικά παιχνίδια ο έμπειρος τεχνικός δείχνει σαν να «χάνει τη μπάλα», αλλά και το καθαρό μυαλό κι έτσι πέφτει σε «λούμπες».

Ίσως να έχει το δίκιο του, γιατί έμεινε «γυμνός» χωρίς εναλλακτικές λύσεις. Πιθανότατα και γιατί κάποιους στους οποίους πόνταρε και τους πίστεψε και για τους οποίους εξετέθη, δεν τον δικαίωσαν. Να τα δεχθούμε όλα αυτά. «Σαλατοποιήσεις» όμως όπως η χθεσινή, σε παιχνίδια που πρέπει να πάρεις υπερπολύτιμους βαθμούς, θα πρέπει να αποφεύγονται. Όπως και κάποια λάθη που έγιναν και στοίχισαν επώδυνα με την Ξάνθη και την Γκινγκάμπ.

Αυτή τη στιγμή είναι αλήθεια ότι η ομάδα δεν δείχνει ικανή για να υπερασπιστεί τα «κεκτημένα». Τη στιγμή που ο βασικός της ανταγωνιστής (Ολυμπιακός), βρέξει χιονίσει δεν πρόκειται να χάσει άλλον βαθμό. Με Καλογερόπουλους και Αρετόπουλους δεν θα σκαλώσει, είναι, δεν είναι άξιος. Ο ΠΑΟΚ για να τα καταφέρει θα πρέπει να συμβούν και να αποτολμηθούν υπερβάσεις. Αρχικά να ενισχυθεί σημαντικά στις μεταγραφές. Και σε δεύτερο επίπεδο, να σοβαρευτεί και αγωνιστικά αλλά και διοικητικά. Αν δεν γίνουν προσπάθειες προς αυτή τη κατεύθυνση, δεν υπάρχουν ελπίδες.

Για το χθεσινό παιχνίδι και στα όσα αναφέραμε παραπάνω, σε επίπεδο απόδοσης, μπορούμε να προσθέσουμε ότι ο Γλύκος ήταν καλός. Είχε δύο πολύ καλές αποκρούσεις, δεν ευθύνεται για το γκολ που δέχθηκε, αφού η μπάλα προσέκρουσε στο πόδι του Τζαβέλλα και άλλαξε κατεύθυνση. Ο Σκόνδρας δεν ήταν και πάλι σε καλή μέρα.

Φανερά τρακαρισμένος ο νεαρός Ποζατζίδης. Το ίδιο και ο Κουλούρης. Για τον Ρατς, τι να πούμε; Ας μιλήσει ο κόσμος για τη προσφορά του. Η καθοριστική συμβολή του στην αλλαγή εικόνας, δεν μπορεί να αμφισβητηθεί από κανέναν. Στη κορυφή των διακριθέντων ο Δημήτρης Παπαδόπουλος, με τον Κάτσε και τον Τζανδάρη. Πολύτιμος ο Περέιρα, ζωγράφισε για μια ακόμη φορά ένα πανέμορφο γκολ.

Ο Κουκουλάκης δεν είχε δύσκολες φάσεις, μόνο στο 84' φαντασιώθηκε ένα ανύπαρκτο φάουλ του Βιτόρ σε πολύ επικίνδυνο σημείο για τον ΠΑΟΚ. Προφανώς θέλοντας να δώσει κι αυτός ένα μικρό δωράκι στον Σαββίκο.

Θεωρώντας ότι δεν θα ήταν τίποτε μπροστά σε όσα είδε ότι προσέφερε ο μόνιμος συνοδός του Ολυμπιακού στα εκτός έδρας παιχνίδια κύριος Καλογερόπουλος, μέχρι να βγει από το αδιέξοδο, στο 92ο λεπτό, η ομάδα της καρδιάς του. Σε αυτό το παιχνίδι της Λιβαδειάς είδαμε και το εξής απίστευτο. Να αποχωρούν σαν αναγκαστικές αλλαγές και οι δύο ακραίοι οπισθοφύλακες των γηπεδούχων.

Του Δημήτρη Μπούζα