Γιατί ο ΠΑΟΚ έγινε τσίρκο; Γιατί ξέφυγε το τιμόνι από τον Αγγελο;

Οι εξηγήσεις που δίνονται δημοσίως από τον Αγγελο- και κάθε προπονητή- μετά από κακές εμφανίσεις και ήττες, με αφήνουν παγερά αδιάφορο. Πάντα λένε αυτό που κρίνουν ότι πρέπει να πουν εκείνη τη στιγμή, είτε για να φύγουν από την υποχρέωση, είτε για να «περάσουν» ένα μήνυμα που πιστεύουν ότι θα ωφελήσει.

Την αλήθεια, αν την ξέρουν, την κρατούν για τον εαυτό τους. Για να φροντίσουν να ξεπεράσουν τα προβλήματα, κουβεντιάζοντας με τους παίκτες στα αποδυτήρια.

Αλλοτε πάλι, απλώς δίνουν μια επιφανειακή και πρόχειρη ερμηνεία, όχι γιατί την πιστεύουν, αλλά γιατί θέλουν να την πιστέψουν. Παράδειγμα: Μετά το 2-1 επί του Ολυμπιακού, ήρθε το 4-2 από την Ξάνθη. «Πήραν τα μυαλά μας αέρα», δήλωσε ο Αγγελος. Καμία σχέση, όμως. Διότι ακολούθησν μπόλικες σφαλιάρες. Το 3-0 από τον ΠΑΣ Γιάννινα, το 0-0 με την Κέρκυρα και ο αποκλεισμός από το Κύπελλο και, τώρα, το 3-0 από τον Αστέρα Τρίπολης.

Ενδιάμεσα, στους εντός έδρας αγώνες, η ομάδα δεν είχε το δικαίωμα να «ψηλωθεί» γιατί όλες τις νίκες τις έκανε με χίλια ζόρια και με άφθονη δόση τύχης, όπως ακριβώς έγινε και στη Λιβαδειά. Συνεπώς, οι παίκτες προσγειώθηκαν ήθελαν – δεν ήθελαν, διασύρθηκαν τρεις φορές, δυσκολεύτηκαν άλλες τόσες με υποδεέστερους αντιπάλους, επομένως έπαψε πανηγυρικά να στέκει η δικαιολογία και η εξήγηση «πήραν τα μυαλά μας αέρα».

Αλλη, συνηθισμένη εξήγηση είναι, παραδοσιακά, το γνωστό «η ομάδα είναι κουρασμένη». Ο ΠΑΟΚ, όμως, «φρόντισε» να απαλλαγεί από... περιττές αγωνιστικές υποχρεώσεις με τον αποκλεισμό του από το Κύπελλο και το Γιουρόπα Λιγκ. Μεσολάβησαν οι γιορτές, υπήρξαν νωρίτερα και άλλες διακοπές του Πρωταθλήματος, άρα η κούραση ακούγεται σήμερα σαν αστείο.

Κουρασμένοι, λοιπόν, δεν είναι οι παίκτες, στα μυαλά τους δεν υπάρχει αέρας και όμως στην Τρίπολη κάνουν τη χειρότερη εμφάνισή τους. Και η ομάδα είναι πιο πλήρης από όλα τα προηγούμενα πρόσφατα ματς.

Ελειπαν μόνο ο Κάτσε, ο Τζιόλης και ο Κατσικάς. Και ήταν παρόντες όλοι όσοι θεωρούνται «βαριά» χαρτιά. Ο Ρατς, ο Αθανασιάδης, ο Περέιρα και όλοι οι υπόλοιποι. Τι συμβαίνει, λοιπόν; Ποια είναι η αιτία που, στην πραγματικότητα, μόνο οι παίκτες και ο Αγγελος γνωρίζουν;

Δεν θέλω να κάνω τον έξυπνο και να μιλήσω για κακή φυσική κατάσταση, για αδυναμία στον ψυχολογικό τομέα, για προβλήματα στις σχέσεις μεταξύ παικτών και προπονητή και όλα τα άλλα που θα μπορούσε να υποθέσει κανείς αλλά όχι και να αποδείξει. Κάποια στιγμή, ίσως μάθουμε τι ακριβώς συμβαίνει, ίσως και όχι αν η ομάδα κατορθώσει να συνέλθει, είτε με την επιστροφή όλων των τραυματιών, είτε με την προσθήκη παικτών από τις μεταγραφές.

Εκείνο που ξέρω είναι το αυτονόητο: Μετά το 2-1 επί του Ολυμπιακού, δεν υπάρχει ο ΠΑΟΚ που ξέραμε μέχρι τότε. Δεν ήταν δα κάποια ακαταμάχητη ομάδα, γι' αυτό και απέτυχε στο Γιουρόπα Λιγκ, γι' αυτό απέτυχε και στο Κύπελλο Ελλάδας, αλλά έδειχνε, ανεξάρτητα από αποτελέσματα, ένα βασικό προσόν. Ηταν ο-μά-δα.

Με οργάνωση, με αγωνιστική πειθαρχία, με τρεξίματα, με συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού, τον οποίο ακολουθούσαν πιστά οι παίκτες, σύμφωνα με όσα τους είχε διδάξει ο προπονητής τους από το ξεκίνημα της προετοιμασίας. Η αποσύνθεση ήρθε ξαφνικά από το ματς με την Ξάνθη και μετά. Από τότε η ομάδα δεν έκανε ούτε μία καλή εμφάνιση.

Εχασε τη συνοχή της, έχασε την ομοιογένειά της, έχασε την αγωνιστική πειθαρχία, την οργάνωση, την προσήλωση σε έναν συγκεκριμένο τρόπο παιχνιδιού, έχασε τα πάντα. Είχαμε πει ότι πληρώνει τις απουσίες βασικών παικτών και την έλλειψη αξιόπιστων εναλλακτικών λύσεων στο «αβαθές» ρόστερ της.

Αλήθεια είναι αυτό. Αλλά δεν μπορεί να αποτελεί τη μοναδική εξήγηση για την κάθετη πτώση και τη θεαματική αγωνιστική κάμψη. Μιλάμε για τον πρωτοπόρο στη βαθμολογία, μιλάμε για τον επίδοξο πρωταθλητή, αλλά σε μια σειρά πολλών αγώνων τώρα, δεν μπορεί να δημιουργήσει ούτε μία καλή ευκαιρία και είναι έρμαιο στις διαθέσεις των αντιπάλων, που μπορούν να σκοράρουν σε βάρος της όποτε θέλουν...

Ρωτάω, λοιπόν, το εξής απλό: Γιατί άραγε δεν μπορεί ο Αγγελος να επαναφέρει απλώς στην ομάδα την ομοιογένεια που είχε παλιότερα; Γιατί του έχει ξεφύγει το καράβι και δείχνει ότι έχασε τον έλεγχο; Προφανώς το θέμα δεν είναι τα... σημάδια, προφανώς δεν είναι το... κουμπί, προφανώς δεν είναι οι... δοκιμασίες από την Παναγιά

. Κάτι άλλο συμβαίνει και οφείλει να το δει κατάματα, όπως βέβαια και οι παίκτες διότι είναι οι ίδιοι που παρουσίασαν μια εντελώς διαφορετική εικόνα μέχρι και τον αγώνα με τον Ολυμπιακό, ανεξάρτητα με το αν η ομάδα πλήρωνε και τότε πολύ συχνά τις αδυναμίες της και τα κενά του ρόστερ. Τουλάχιστον προσπαθούσε. Τουλάχιστον ήταν ομάδα. Τώρα δεν είναι. Τώρα είναι τσίρκο...

Tου Στέλιου Γρηγοριάδη