Ο… πολύτιμος Περέιρα

Xρειάστηκε οκτώ λεπτά. Για να κάνει αυτό που, φέτος στον ΠΑΟΚ, έχει αποδείξει ότι ξέρει να κάνει πολύ καλά. Να πάρει την ομάδα πάνω του και να την οδηγήσει στη νίκη. Αυτός είναι ο πολύτιμος κύριος Φακούντο Περέιρα.

Ο διαιτητής Μήτσιος έχει μόλις σφυρίξει τη λήξη στην αναμέτρηση της Καλλονής με το «Δικέφαλο του Βορρά». Οι ποδοσφαιριστές του ΠΑΟΚ κατευθύνονται στα αποδυτήρια. Θα περίμενε κανείς όλοι να έχουν πέσει πάνω στον 28χρονο Αργεντινό που με τα δύο γκολ του, αλλά και την εκπληκτική απόδοσή του, χάρισε ακόμα τρεις βαθμούς στην ομάδα.

Αυτός που πηγαίνει πρώτος στον Περέιρα είναι ο Άγγελος Αναστασιάδης. Τον αγκαλιάζει και του λέει: «Φάκου, πεθαμένο, δεν μπορείς να βάλεις δύο γκολ» είναι η ατάκα του 61χρονου προπονητή προς τον ποδοσφαιριστή, που αποτελεί... δικό του παιδί. Ο Περέιρα είναι προσωπική επιλογή του Άγγελου Αναστασιάδη. Αυτός εισηγήθηκε και επέμεινε για την απόκτησή του το περασμένο καλοκαίρι. Υπήρχαν, προφανώς, αμφιβολίες για το κατά πόσο ένας ποδοσφαιριστής σε αυτή την ηλικία, που δεν έχει περάσει ποτέ τον Ατλαντικό για να παίξει στην Ευρώπη, θα κατάφερνε να εγκλιματιστεί. Ο Αναστασιάδης δεν είχε καμία. Και βλέπει τον... Φανούρη να τον δικαιώνει απόλυτα. Έτσι, τον φώναζε το καλοκαίρι στην προετοιμασία. «Δεν με ενοχλεί καθόλου» λέει ο Περέιρα. Τώρα πια προτιμά το πιο σύντομο «Φάκου».

Ο προπονητής του τον αγκάλιασε, οι συμπαίκτες του τον αποθέωσαν για την εμφάνιση και τα γκολ, αλλά ο Περέιρα δεν είναι... πανηγυρτζής. Δεν είναι... Μακ, δηλαδή! Σε αντίθεση με τον Σλοβάκο, που είναι ο κολλητός του, ο Αργεντινός είναι χαλαρός και πολύ... κουλ τύπος. Δεν ήταν, άλλωστε, και η πρώτη φορά που ξελάσπωσε τον ΠΑΟΚ φέτος. Ο ίδιος δεν θέλει να είναι στο επίκεντρο του ενδιαφέροντος και λόγω χαρακτήρα, αλλά και επειδή συμμερίζεται απόλυτα την φιλοσοφία του φετινού ΠΑΟΚ, τη φιλοσοφία του ΠΑΟΚ του Άγγελου Αναστασιάδη. Η ομάδα είναι πάνω από τα πρόσωπα. Πανηγύρισε τα γκολ όσο έπρεπε και στην επιστροφή ήταν συνέχεια με τον Μακ.

Μην περιμένετε να μάθετε τι άποψη έχει ο Περέιρα για τον διαιτητή Μήτσιο. «Δεν είναι δουλειά μου να μιλήσω γι' αυτό» είναι η απάντησή του. Πλέον έχει μάθει πολύ καλά τα... χούγια των Ελλήνων διαιτητών, αλλά σπάνια θα τον ακούσετε να εκφράζει δημόσια παράπονα και δυσαρέσκεια. Είναι ένας άνθρωπος χαμηλών τόνων και τέτοιες δηλώσεις δεν είναι του στυλ του. Λέει πάντα όσα πρέπει και τίποτα παραπάνω.

Ακόμα και στην πλάκα συμμετέχει με... μέτρο και λόγω χαρακτήρα και λόγω γλώσσας. Έχει, βέβαια, τον Ραζβάν Ρατς, την... κινητή Linguaphone της ομάδας, ο οποίος μιλάει ισπανικά και είναι ο μεταφραστής του. Ο ήρεμος χαρακτήρας του τον έχει βοηθήσει να έχει καλές σχέσεις με όλους τους παίκτες. Εκτός του Μακ, κάνει πάρέα με τους ισπανόφωνους της ομάδας, αλλά και με τον Έργκις Κάτσε. Όχι ότι κυκλοφορεί πολύ στη Θεσσαλονίκη. Είπαμε... ήρεμα πράγματα. Οι έξοδοί του είναι σπάνιες, προτιμά να είναι στο σπίτι με την κοπέλα του, τη Νατάσα, η οποία είναι από την Αργεντινή και μένει στη Θεσσαλονίκη για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Ακόμα και τις διακοπές των Χριστουγέννων στην Ελλάδα τις πέρασε ο Περέιρα, καθώς προτίμησε να μην κάνει το μακρινό ταξίδι στην Αργεντινή για να μην ταλαιπωρηθεί. Έτσι, βρήκε την ευκαιρία για μια μίνι απόδραση στην Αθήνα, όπου φιλοξενήθηκε από τον Χαβιέ Ούμπιδες του Ατρόμητου.

Ο... Φανούρης του Άγγελου Αναστασιάδη κάνει το σταυρό του μετά από κάθε γκολ. «Είναι ένα μικρό δείγμα ευγνωμοσύνης και ένα ευχαριστώ για το ότι κατάφερα να πετύχω» λέει ο ίδιος. Η σχέση με τη θρησκεία, αλλά και η αμοιβαία εκτίμηση είναι ένα ακόμα κοινό που έχει με τον Έλληνα τεχνικό. «Θα έλεγα ότι ο προπονητής ζωγραφίζει τον δρόμο που πρέπει να προχωρήσουμε και χαράσσει τον τρόπο που πρέπει να δουλεύουμε και να συμπεριφερόμαστε μέσα στο γήπεδο. Ειλικρινά, ελπίζω να μείνω αρκετά ώστε να τον ζήσω και περισσότερο. Είναι καταπληκτικός» είναι η γνώμη του Περέιρα για τον άνθρωπο που επέμεινε να τον φέρει στην Ελλάδα.

Από τις ακαδημίες τις Εστουδιάντες, στην Παλεστίνο (ομάδα των Παλαιστινίων της Χιλής), στην Οντάξ Ιταλιάνο της Χιλής, στη μεξικανική Σαν Λουίς, στην Χιμνάσια Λα Πλάτα, στον ΠΑΟΚ. Για να συνεχίσει το τάνγκο του. Το γνήσιο, το αργεντίνικο. Αυτό το έντονα θεατρικό, αυτό με το πάθος και το δυναμισμό. Το γρήγορο, το κοφτό, το δυναμικό, το ευέλικτο. Τα έχει όλα αυτά τα χαρίσματα. Το δικό του τάνγκο, όμως, είναι μέσα στο γήπεδο.