"Ο ΠΑΟΚ ήταν η καλύτερη επιλογή, που θα μπορούσα να κάνω"

Ο Κούπερ εκστασιάστηκε παρακολουθώντας το κρεσέντο του Κλέι Τόμπσον (37 π. με 9/9 τρ. στην γ' περίοδο) στο ΝΒΑ και την επόμενη ημέρα κόντεψε να τον μιμηθεί, αλλά στις... ασίστ! Και αφού κατέγραψε 23 τελικές πάσες στην εκτός έδρας νίκη της Ενισέι επί της Αστάνα στη VTB League κάνοντας φυσικά ρεκόρ καριέρας, ανέλυσε το επίτευγμα του ενθυμούμενος παράλληλα ιστορίες από το πρόσφατο παρελθόν αλλά και την αποτυχία που τον έκανε πιο δυνατό

-Στο παρελθόν έχει ζητηθεί από μεγάλους σκόρερ να περιγράψουν πώς είναι το να βρίσκεσαι στη λεγόμενη ζώνη του λυκόφωτος. Ενας πασέρ τι αισθάνεται σε μια αντίστοιχη έκρηξη δημιουργίας;

«Θεωρώ ότι για να συμβεί αυτό, χρειάζεται ένας συνδυασμός πραγμάτων. Να είσαι εσύ καλά, να εκτελούν αποτελεσματικά οι συμπαίκτες σου, να υπάρχει σωστό spacing, να διαβάζεις την αντίπαλη άμυνα και αντιστρόφως η άμυνα να είναι κάπως νωχελική. Εκτιμώ πως όλα αυτά συνέβησαν στο Καζακστάν. Εκείνη τη στιγμή, όταν συνειδητοποιείς ότι χτυπάς ένα μεγάλο ρεκόρ, σεληνιάζεσαι. Ομολογώ ότι το έπαθα σε αυτό το ματς. Ηθελα να δίνω ασίστ όλο το βράδυ!».

-Ησουν ο... Κλέι Τόμπσον των ασίστ!

(γελάει) «Τι ήταν πάλι κι αυτό; Το έβλεπα και δεν πίστευα στα μάτια μου. Το παιδί έκανε ασύλληπτα πράγματα και του βγάζω το καπέλο. Οχι μόνο εγώ, αλλά ολόκληρο το ΝΒΑ, ολόκληρη η μπασκετική υφήλιος υποκλίθηκε σε μια παράσταση από τις λίγες. Εγώ δεν έκανα τίποτε μπροστά του! Ασίστ έδωσα για να βάλουν άλλοι τα καλάθια! Στα σοβαρά τώρα, είναι όντως ατομικό ρεκόρ καριέρας και είναι ένα λάφυρο που θα κουβαλάω για πολύ καιρό. Γιατί δεν νομίζω ότι θα βρεθούν κι άλλες βραδιές, που θα μπορέσω να δώσω 23 ασίστ!».

-Οσο βρισκόσουν ακόμη στην Αμερική, ποιος ήταν ο πόιντ γκαρντ που θαύμαζες; Ποιον παίκτη παρακολουθούσες επισταμένως και ακτινογραφούσες το παιχνίδι του;

«Μου άρεσε πολύ ο Στηβ Νας όταν αγωνιζόταν στους Φοίνιξ Σανς, ο Ραζόν Ρόντο και ο Κρις Πολ, αλλά στο παρκέ θέλω να είμαι ο εαυτός μου».

-Να γυρίσουμε πίσω στο καλοκαίρι του 2013; Πόσο μεγάλη απογοήτευση είναι για έναν φιλόδοξο νεαρό παίκτη το να μην βλέπει το όνομά του στο ντραφτ του ΝΒΑ; Τι ήταν αυτό που έφταιξε; Οι αριθμοί σου, πάντως, ήταν πολύ καλοί με το Πανεπιστήμιο του Οχάιο.

«Ο βασικότερος λόγος ήταν ο ατζέντης μου! Προφανώς δεν είχε τη σωστή επιρροή στις ομάδες του ΝΒΑ και έτσι δεν επιλέχθηκα στο ντραφτ. Φυσικά, εκείνο το βράδυ είχα απογοητευτεί αρκετά, αλλά βγήκα πιο δυνατός από αυτό το χαστούκι και έγινα επαγγελματίας παίκτης. Στην αρχή υπογράφοντας στον ΠΑΟΚ και εν συνεχεία στην Ενισέι. Δεν έχω παράπονο».

-Συμφωνείς ότι ο ΠΑΟΚ ήταν το καλύτερο διαβατήριο, που σου άνοιξε την πόρτα, ώστε να έχεις φέτος... επταπλάσιες αποδοχές;

«Σαφέστατα! Ο ΠΑΟΚ ήταν η καλύτερη επιλογή, που θα μπορούσα να κάνω. Με βοήθησε να μάθω τον ευρωπαϊκό τρόπο παιχνιδιού, να αποκτήσω πρωταγωνιστικό ρόλο και εμπειρία, να φανώ σε μια ανταγωνιστική λίγκα και να αρχίσω να κτίζω σιγά-σιγά το όνομά μου στην Ευρώπη. Με τον Σούλη Μαρκόπουλο και τους συνεργάτες του δουλέψαμε πολύ στις λεπτομέρειες και όλη αυτή η διαδικασία εκμάθησης ήταν για μένα ευεργετική. Θα σου πω και ένα στοιχείο, που μπορεί να μην το γνωρίζεις. Ο προπονητής μου στην Ενισέι (Κάραντζιτς) ήταν συμπαίκτης του Μπάνε Πρέλεβιτς! Εκ των υστέρων, έμαθα ότι μίλησε μαζί του στο τηλέφωνο και ο πρόεδρος του ΠΑΟΚ τού είπε τα καλύτερα λόγια για μένα. Τότε έκλεισε η μεταγραφή».

-Μιας και μιλάμε για ΠΑΟΚ και ελληνικό πρωτάθλημα, θα γνωρίζεις ασφαλώς ότι ο προπονητής του Παναθηναϊκού Ντούσκο Ιβάνοβιτς είναι και προπονητής της Βοσνίας/Ερζεγοβίνης, από την οποία πέρασες για ένα διάστημα πέρυσι το καλοκαίρι, αλλά αποχαιρέτισες νωρίς. Τι συνέβη ακριβώς; Ηταν τόσο σκληρή η προετοιμασία;

(γελάει) «Και εγώ είχα ακούσει πολλά για τον κόουτς Ιβάνοβιτς, πριν τον γνωρίσω. Δεν ήταν, όμως, αυτός ο λόγος, για τον οποίο αποχώρησα από την προετοιμασία, αλλά ένας τραυματισμός, που θα με άφηνε εκτός δράσης για κάμποσες εβδομάδες. Εκρινα, λοιπόν, ότι έπρεπε να προστατέψω το κορμί μου ενόψει της φετινής χρονιάς και προτίμησα να πάω στο Σικάγο για την αποθεραπεία. Από το λίγο διάστημα, που έζησα τον κόουτς Ιβάνοβιτς, διαπίστωσα ότι πρόκειται για έναν πολύ καλό προπονητή, που έχει πάθος για τη δουλειά του. Απλά, θέλει οι παίκτες του να κάνουν σκληρή προπόνηση. Εγώ τον σέβομαι και σίγουρα δεν ήταν ο λόγος, ώστε να με κάνει να τα παρατήσω».

-Πες μας κάτι, το οποίο δεν έχει αποσαφηνιστεί. Υπήρξες ποτέ πραγματικά πολύ κοντά στον Παναθηναϊκό;

«Ναι. Υπήρξε μια περίοδος, που βρεθήκαμε πολύ κοντά. Τόσο κοντά όσο μια υπογραφή. Τα συμβόλαια με τον Παναθηναϊκό ήταν έτοιμα, αλλά το θέμα κόλλησε, γιατί εκείνη την εποχή ο Παναθηναϊκός αναζητούσε νέο προπονητή. Ετσι το δικό μου θέμα πάγωσε και συμφώνησα να παίξω στη Ρωσία».

-Υπάρχει κάτι που σου λείπει από την περυσινή χρονιά; Οτιδήποτε. Από τη Θεσσαλονίκη, τον ΠΑΟΚ, κάτι, που δεν μπορείς να ξεχάσεις...

«Μου λείπουν οι αγώνες. Ο ενθουσιασμός που υπήρχε και φυσικά οι οπαδοί μας. Στον ΠΑΟΚ έκανα φίλους, με τους οποίους μιλάμε στο τηλέφωνο. Και δεν εννοώ μόνο παίκτες, αλλά και μέλη του σταφ και της διοίκησης. Ολοι τους είναι στην καρδιά μου και θα χαρώ πολύ, αν και φέτος πετύχουν τους στόχους τους».