Ένα είδος τρομοκρατίας…

Με τίτλο... «στα ίσια» γράφαμε για το τι έπαθε ο ΠΑΟΚ στο θέμα Ντέβιτς: «Στα ίσια λοιπόν... Ο ΠΑΟΚ «έφαγε» ήττα με τον Ντέβιτς. Ήταν μεγάλος στόχος (με συγκεκριμένο σκεπτικό που ξέφευγε από τις αγωνιστικές ανάγκες του ρόστερ ) και τον έχασε με σοκαριστικό τρόπο».

Γιατί να μην το παραδεχθούμε; Αν (αντικειμενικά) δεν αναφέρεις αυτό, πώς θα έχεις δικαίωμα να προβάλλεις πανηγυρικά μία άλλη επιτυχία;

Λίγες μόνο μέρες μετά, πήρατε μία γεύση και για το... ανάποδα. Μία ήττα του Ολυμπιακού που προσπάθησε να αρπάξει τον Ρικάρντο Κόστα από τον ΠΑΟΚ και... έφαγε τα μούτρα του, χωρίς αυτό όμως να το παραδέχεται κανείς από την άλλη πλευρά, γιατί εκεί... υπάρχουν μόνο νίκες και επιτυχίες και οι ήττες απαγορεύονται.

Μα γιατί; Τι έγινε; Ποιανού εγωισμός δεν το επιτρέπει; Σιγά το πράγμα...

Προσέξτε: Διαφωνούμε με ΟΛΟΥΣ, για το ότι αυτό το σκηνικό με τους παίκτες και την προσπάθεια να προσεγγίσει ή να πάρει ο ένας τους στόχους του άλλου, είναι παράνομο, παράτυπο, ανήθικο ή unfair. Βλακείες είναι όλα αυτά...

ΠΑΟΚ και Ολυμπιακός είναι σε πόλεμο και όλα αυτά είναι θεμιτά και αναμενόμενα. Διαπραγματεύεται η μία ομάδα παίκτες, το μαθαίνει η άλλη και προσπαθεί να κάνει την «χαλάστρα». Και τι έγινε; Που γράφει ότι αυτό απαγορεύεται;

Η έκφραση... «ο θάνατός σου η ζωή μου» περιγράφει την κατάσταση για δύο ομάδες που η μία θέλει να εξοντώσει την άλλη. Όποιος δεν το παραδέχεται... ζει απλά σε άλλη χώρα.

Άλλες είναι οι παρανομίες, άλλα είναι αυτά που απαγορεύονται, γι' άλλα θα έπρεπε να ντρέπονται και σαφώς να απολογηθούν, όσοι πραγματικά παρανομούν... Όχι για τις μεταγραφές...

Και τι έγινε να παραδεχθείς ότι πήγες να πάρεις τον Ρικάρντο Κόστα, αλλά γύρισες με άδεια χέρια από το αεροδρόμιο; Ο Ολυμπιακός ενδιαφέρθηκε για τον παίκτη επί Μίτσελ και όταν πρωτοαναφέρθηκε ότι τον θέλει ο ΠΑΟΚ και τον κλείνει διαδόθηκε άμεσα: «Αφού έφυγε ο Μίτσελ, ο παίκτης έπαψε να αποτελεί στόχο του Ολυμπιακού». Ήταν ο... πρόλογος...

Έλα όμως που:
1) Ο Περέιρα τον πήρε τηλέφωνο για να του αλλάξει απόφαση
2) Το όνομα έπαιξε ΠΡΟΧΘΕΣ στα μικρά του ρεπορτάζ ως η έκπληξη που ετοιμάζει ο Ολυμπιακός μια και ο... «Ρικάρντο Κόστα δεν έκλεισε ακόμη στον ΠΑΟΚ». Αυτό δεν το είδατε γραμμένο την περασμένη Τρίτη;
3) Άνθρωπος των ερυθρολεύκων πήγε στο αεροδρόμιο για να τον μεταφέρει στα γραφεία και να υπογράψει με περισσότερα χρήματα.
4)... Ας τα αφήσουμε για την άλλη φορά...

Αφού πρόκειται για γεγονότα που αποδεικνύονται (υπάρχουν κι' άλλα βεβαίως...) γιατί να μην παραδεχθείς την ήττα σου; Αλλά ξεχάσαμε... Το... «στα ίσια» μόνο επάνω «παίζει». Και μόνο όποιος «μιλάει»... «στα ίσια» γίνεται πιστευτός. Ποιος να σε πιστέψει όταν ΠΟΤΕ δεν παραδέχεσαι την ήττα σου; Γιατί η ζωή έχει νίκες έχει και «φάπες». Αρκεί να έχεις την δύναμη να τις αντιμετωπίσεις...

Αλλά το θέμα μας σήμερα δεν είναι αυτό...

Μια και αναφερθήκαμε παραπάνω σε παρατυπίες... που λέγονται κι' αλλιώς... Για να θυμηθούμε λίγο πώς παίζεται, πως επηρεάζεται και πώς κρίνεται το ελληνικό πρωτάθλημα σε σχέση πάντα με την διαιτησία...

Γιατί ο βοηθός Γουργιώτης που κατακύρωσε το γκολ Σαλπιγγίδη στο ματς που ΠΑΟΚ-Πανθρακικός πριν τρεις μήνες δεν έχει ξαναπαίξει ΠΟΤΕ από τότε, ενώ ο βοηθός Γεωργαράκος που ακύρωσε το γκολ Τζανδάρη, παίζει εβδομάδα παρά εβδομάδα;

Γιατί ο βοηθός Παστρωμάς που έκοψε οφσάιντ κατά της Κέρκυρας στο ματς με ΠΑΟΚ πριν από δύο μήνες, δεν έχει ξαναπαίξει ΠΟΤΕ από τότε, ενώ ο βοηθός Σίπκας που έκοψε λανθασμένα τον Κάπελ που έβγαινε τετ α τετ στο πρόσφατο ματς Ολυμπιακός-Παναιτωλικός, ορίστηκε την αμέσως επόμενη εβδομάδα;

Το καινούριο το μάθατε;

Γιατί «έφαγαν» τον βοηθό Αναστόπουλο που σωστά ακύρωσε το γκολ του Πανιωνίου στο 3-2 της Τούμπας; Γιατί «εξαφανίστηκε» από προσώπου γης (φυσικά και από τους ορισμούς) και αυτός ο βοηθός, ενώ σφυρίζει ακόμη ο Σπάθας, ο Σωτηρόπουλος και ο Κοντιζάς που σφύριξαν σε έναν αγώνα ποδοσφαίρου που έπαιζαν άνδρες με άνδρες (Αστέρας-Ολυμπιακός) 27-2 φάουλ;

Ποιος να απαντήσει και τι να πει για τα πραγματικά σκάνδαλα που συνεχίζονται και γι' αυτό τον αισχρό τρόπο έμμεσου επηρεασμού των διαιτητών; Ποιος επιτέλους θα βάλει stop σε αυτή την προσπάθεια τρομοκρατίας των διαιτητών για την οποία κανένας «δικηγόρος» του συστήματος δεν τολμάει να πάρει θέση;

Tου Δημήτρη Τσορμπατζόγλου