Ανίκανος και καθόλου άτυχος

Προηγείσαι με 1-2 και ανατρέπεις το σκορ στην ΑΔΕΙΑ Λεωφόρο. Και δέχεσαι δυο γκολ σε λίγα λεπτά. Δεν είναι θέμα ατυχίας, ούτε αφέλειας. Είναι θέμα ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑΣ.

Η αμυντική γραμμή του ΠΑΟΚ και η απουσία του Κάτσε στο χώρο του κέντρου στοίχισαν στην ομάδα και αυτό φάνηκε ξεκάθαρα στον αγωνιστικό χώρο. Στα πρώτα εικοσιπέντε λεπτά του αγώνα ο Αναστασιάδης επέλεξε να παρατάξει την ομάδα του με κύριο στόχο να καταστρέψει το παιχνίδι του Παναθηναϊκού. Όλη η ομάδα πίσω αλλά αυτό που έλειψε από τον ΠΑΟΚ ήταν το ότι κανείς παίκτης του δεν μπορούσε να κρατήσει τη μπάλα.

Ήρθε το γκολ του Μπεργκ και ο Αναστασιάδης αποφάσισε να αλλάξει το σύστημα σε 4-3-3. Εκεί άλλαξε η εικόνα του Δικεφάλου που είχε φάσεις, πίεσε, ισορρόπησε και ήρθε το 1-1 πριν το ημίχρονο. Το γκολ του Σκόνδρα σου δίνει την εντύπωση ότι ο ΠΑΟΚ θα φύγει στην χειρότερη περίπτωση με βαθμό από το γήπεδο. Ο Αναστασίου περνά τον Καρέλη και τον Ατζαγκούν και αλλάζει το ματς.

Αργά στόπερ, αδυναμία αλληλοκάλυψης, καλύτερη φυσική κατάσταση από την ΟΜΑΔΑ του Αναστασίου και ήρθε η ανατροπή. Και μένεις "παγωτό" στο τέλος του αγώνα αντιλαμβανόμενος ότι ο ΠΑΟΚ πλέον είναι στους -5 από τον Παναθηναϊκό (μπορεί και στους -8 αν πάρει τους βαθμούς πίσω).

Άδικο για τον ΠΑΟΚ; Καθόλου. Πήρε αυτό που άξιζε. Και στην Λεωφόρο με αυτή την αμυντική συμπεριφορά δεν άξιζε τίποτε μα τίποτε παραπάνω. Και τώρα τι; Ναι υπάρχει χρόνος μέχρι το τέλος του πρωταθλήματος; Για ποιο πράγμα;

Για να αυξήσει τη διαφορά από τον πέμπτο Πανατωλικό ή για να μειωθεί και άλλο; Όπως και να έχει ήταν μια παγωμένη ήττα αυτή για τον ΠΑΟΚ. Και το ζητούμενο είναι τι μπορεί να ζεστάνει αυτό τον κόσμο; Και μπορεί κανείς να απαντήσει σε αυτό μέσα από τον ΠΑΟΚ;

Tου Γιώργου Ζαίρη