Το νταμπλ του ...αποτυχημένου Κουρνέτα

Η Volleyleague λοιπόν γύρισε σελίδα. Ο "δικέφαλος" του Βορρά έσπασε το "ερυθρόλευκο" μονοπώλιο τίτλων τα τελευταία έξι χρόνια. Η πεντάδα τίτλων που πήρε ο Ολυμπιακός στην τελευταία εξαετία (έχασε το πρωτάθλημα μόνο το 2012 από τον Ηρακλή) διακόπτεται από τον ΠΑΟΚ των ...αποτυχημένων και ...γέρων, Κουρνέτα και Γκόμεζ. Και εξηγούμαστε για να μην παρεξηγηθούμε αφιερώνοντας το υπόλοιπο του άρθρου μας στον πρωταθλητή Κουρνέτα. Όταν λοιπόν πέρσι το καλοκαίρι ο Ολυμπιακός έδειχνε, όπως και το 2009, την πόρτα της εξόδου στον μαέστρο της Εθνικής, ουδείς στο λιμάνι πίστευε ότι έναν χρόνο αργότερα ο 38χρονος πασέρ, θα ήταν αυτός που θα τους στερούσε τους δύο σημαντικότερους τίτλους.

Η αντικατάσταση του Κουρνέτα από τον Προύσαλη έγινε για να φρεσκαριστεί η ομάδα, όπως έλεγαν τότε στον Ολυμπιακό, να πέσει το μέσο όρο ηλικίας και να υπάρχει μια λύση για το μέλλον. Πόνταραν πολλά στο Βορειοελλαδίτη πασέρ και για αυτό το λόγο τον "έδεσαν" από πέρσι με συμβόλαιο διετίας. Ο Κουρνέτας λοιπόν από τη στιγμή που αποχωρούσε από τον Ολυμπιακό δεν είχε και πολλές επιλογές. Ή θα έκοβε μαχαίρι το βόλεϊ και θα πήγαινε στην αγαπημένη του Νάξο να αράξει με την οικογένειά του ή θα έβρισκε μια ομάδα που θα μπορούσε να του εκπληρώσει την επιθυμία του. Ποια ήταν η επιθυμία του; Μα να μπορέσει να αποδείξει αποχωρώντας από την ομάδα του πρωταθλητή ότι ο ίδιος είναι γεννημένος πρωταθλητής. Και το απέδειξε με τον πλέον περίτρανο τρόπο στα 38 του με νέα ομάδα, νέο προπονητή, νέους συμπαίκτες, νέο περιβάλλον.

Για να το κάνει αυτό ο Κουρνέτας χρειαζόταν έναν προπονητή να τον εμπνεύσει και έναν διαγώνιο να τον κάνει ...μάγκα. Τα βρήκε και τα δύο. Μόνο τυχαίες δεν είναι οι δηλώσεις λατρείας και αγάπης του πασέρ προς τον "Σουηδό" από τα μισά της περιόδου και μετά. Από το παιχνίδι στην Ορεστιάδα μέσα Δεκεμβρίου που στήθηκε δίπλα μου στην κάμερα της Nova και άρχισε να πλέκει το εγκώμιο του Καλμαζίδη μέχρι και σήμερα ο Κουρνέτας δεν σταμάτησε να στηρίζει τον προπονητή του. Αυτό, πιστέψτε με, το έχει κάνει μόνο επί Μοντάλι. Ποτέ άλλοτε. Και αν εκτός τεσσάρων γραμμών ο οικονομολόγος του ΠΑΟΚ είχε την στήριξη του αγαπημένου του προπονητή, μέσα στο γήπεδο ξανάσμιξε με τον άνθρωπο που πανηγύρισε τους πρώτους του τίτλους στην αρχή της προηγούμενης δεκεατίας στον Ολυμπιακό.

Τον Ερνάντο Γκόμεζ. Στον "Χάρι" ο ΠΑΟΚ οφείλει το μισό νταμπλ και σε αυτόν ο Κουρνέτας βρήκε τη σιγουριά που ζητούσε. Ήξερε ότι όποια μπάλα και να του δώσει κατά 60% θα την τελειώσει. Το δίδυμο Κουρνέτα-Γκόμεζ έκανε θραύση στο μεγαλύτερο μέρος της χρονιάς. Μόνο για 10 μέρες στα παιχνίδια με τον ΠΑΟΚ έκαναν μια στάση αλλά αποδείχθηκε πολύ μικρή για να τους στερήσει το πρωτάθλημα. Ο γερο Κουρνέτας λοιπόν το ξαναέκανε το θαύμα του. Δεν είναι η πρώτη φορά και προσωπικά πιστεύω ότι δεν είναι και η τελευταία. Το 2009 όταν έφυγε πρωταθλητής στα χέρια των φίλων του Ολυμπιακού από το Ρέντη έμεινε μισό χρόνο χωρίς ομάδα μέχρι να βρει το νέο του λιμάνι. Και το βρήκε στον καταψύκτη του Μπέλγκοροντ των -20 βαθμών. Με συμπαίκτη τότε τον τεράστιο Μουσέρσκι ο Κουρνέτας έγινε αφεντικό της Λοκομοτίβ και την έφθασε μέχρι και τον τελικό της Ρωσικής Λίγκας. Το ίδιο έκανε και στη Σύρο όταν έστειλε τον Φοίνικα το 2012 στον τελικό με τον Ηρακλή.

Φέτος τον ΠΑΟΚ τον πήγε δύο βήματα παραπάνω. Πιθανότατα να κάνει το ίδιο και του χρόνου. Οι συνήθειες των πρωταθλητών βλέπεται, δύσκολα αλλάζουν...