ΠΑΟΚ και ΠΑΟ πληρώνουν τις καταγγελίες τους στην UEFA (;)

Τα κλισέ είναι συνήθως κουραστικά και σπανίως έχουν τον χαρακτήρα λογικού επιχειρήματος σε μια κουβέντα, όμως στην περίπτωση του θέματος που εξετάζεται, βρίσκονται μάλλον στο... επίκεντρο του «σεισμού».

«Σύμπτωση που επαναλαμβάνεται παύει να είναι σύμπτωση».

«Η πιο απλή εκδοχή ενός ζητήματος, είναι αυτή που συνήθως αποδίδει και την πραγματικότητα».

Στο συγκεκριμένο θέμα, τα παραπάνω -και άλλα πολλά- βρίσκονται μάλλον... on point.

Την περασμένη εβδομάδα, στο πρώτο ματς του ΠΑΟΚ με τη Σπάρτακ Τρνάβα στην Τούμπα, ο Νορβηγός ρέφερι Σβέιν-Έρικ Έντβαρτσεν έκανε ότι περνούσε από το... στραγάλι του για να φύγουν οι Σλοβάκοι από την Τούμπα με σκορ πρόκρισης.

Δεν τα κατάφερε.

Το βράδυ της Πέμπτης (6/8), στον επαναληπτικό, ο Γερμανός, Τομπίας Βελτς, επιχείρησε να ολοκληρώσει το «έργο» του συναδέλφου του. Ένα πέναλτι βγαλμένο από τις... θερινές ονειρώξεις των πιο «παλιών» ρέφερι της Σούπερ Λίγκας. Μια κόκκινη για ένα χτύπημα εκτός φάσης που κατάφερε να διακρίνει ανάμεσα σε 20 σώματα. Ένα γενικότερο ύφος και στυλ... ανθυπολογαχού και μια εξαιρετική άνεση να σφυρίξει -με όση καθυστέρηση κρίνει απαραίτητη- οτιδήποτε έστω καν θύμιζε φάση υπέρ των Σλοβάκων.

Δεν τα κατάφερε.

Στα παραπάνω, προσθέστε τις δύο φάσεις στο ματς του Παναθηναϊκού, κατά τις οποίες σφυρίχτηκε αβασάνιστα και χωρίς δεύτερη σκέψη η κόκκινη εις βάρος του Σάντσεθ στο πρώτο ματς της Λεωφόρου απέναντι στη Μπριζ και δεν σφυρίχτηκε το τράβηγμα εντός περιοχής πάνω στον Μπεργκ στον επαναληπτικό.

Το ερώτημα που προκύπτει, εύλογο: γιατί αυτά τα σφυρίγματα και -πρωτίστως- γιατί αυτή η συμπεριφορά από διαιτητές-κομάντο; Γιατί τόση ευκολία στα -πολλά- εις βάρος των ελληνικών ομάδων σφυρίγματα; Δεν μιλάμε πλέον για μια και δύο περιπτώσεις, αλλά για φάσεις που αγγίζουν τη... ντουζίνα. Όλες τους φάσεις που διαμορφώνουν αποτέλεσμα.

Στην περίπτωση του ΠΑΟΚ, η ποιότητα του αντιπάλου ήταν τόσο χαμηλή που τα σφυρίγματα των διαιτητών απλώς τους κράτησε «μέσα» στο παιχνίδι. Στην περίπτωση του Παναθηναϊκού, παρόλο που η Μπριζ συνολικά ήταν η καλύτερη ομάδα στα 180 λεπτά, ποιος μπορεί να πει με σιγουριά τι θα γινόταν αν οι «πράσινοι» τελείωναν το πρώτο ματς με 11 εναντίων 11 και τι αν έμπαιναν μπροστά στο σκορ αν δινόταν το πέναλτι στο Βέλγιο με το σκορ στο 0-0;

Δεν είναι και η Σπαρτάκ... Μαδρίτης!

Είναι τυχαία λοιπόν αυτή η διαιτητική συμπεριφορά απέναντι σε ΠΑΟΚ και Παναθηναϊκό; Ή μήπως έχει κάποια σχέση με τις πρόσφατες καταγγελίες των δύο ομάδων στην UEFA για τις υποθέσεις της εγκληματικής οργάνωσης και των «στημένων» αγώνων; Αισθάνεται η Ευρωπαϊκή Ομοσπονδία την ανάγκη να δώσει κάποιου είδους... μάθημα στις δύο ελληνικές ομάδες; Και αν ναι γιατί; Γιατί απλά δεν απορρίπτει τις καταγγελίες αν δεν έχουν βάση;

Αν μάλιστα αυτή η λογική είναι λανθασμένη, τι άλλο θα μπορούσε να συμβαίνει; Τι άλλο να σκεφτεί κανείς από τη στιγμή που οι αντίπαλοι των δύο ομάδων δεν ήταν η Μπαρτσελόνα και η Ρεάλ Μαδρίτης με το κύρος, τη φήμη και την επιρροή που τις συνοδεύουν;

«Ερυθρόλευκη»... επιβεβαίωση;

Για να δώσουμε και λίγη... έμφαση, να θυμίσουμε απλά ότι στις 23 Ιουλίου, ο Ολυμπιακός είχε καταγγείλει αντίστοιχα τον Παναθηναϊκό και τον ΠΑΟΚ στην UEFA για δυσφήμιση του αθλήματος και παραβίαση των κανονισμών του Champions League. Εκείνη τη μέρα, πέρα από το γεγονός αυτό, το ερυθρόλευκο ρεπορτάζ έκανε ξεκάθαρα λόγο για εκτίμηση των ανθρώπων του Ολυμπιακού ότι στις τάξεις της UEFA υπάρχει εντονότατη δυσαρέσκεια για τους «πράσινους» και τον «Δικέφαλο του Βορρά».

Ιδού και το σχετικό απόσπασμα από εκείνο το ρεπορτάζ: «Τέλος, από το στρατόπεδο του Ολυμπιακό τονιζόταν την Πέμπτη ότι η υπόθεση αυτή έχει επί της ουσίας εξελιχθεί και σε μια επικοινωνιακή νίκη τους στις τάξεις της UEFA. Όπως υποστήριζαν στην Πλ. Αλεξάνδρας, οι κινήσεις του Παναθηναϊκού και του ΠΑΟΚ δεν είχαν καμία βάση αλλά έγιναν μόνο για επικοινωνιακούς λόγους, με την προσφυγή των «πρασίνων» στο CAS για την απόφαση που είχε ήδη βγει να προκαλεί μάλιστα ιδιαίτερο εκνευρισμό στους αξιωματούχους της UEFA».

Οι απορίες εύλογες. Τα συμπεράσματα δικά σας...