Αναζητείται νέο… θαύμα

Ο μπασκετικός ΠΑΟΚ μπαίνει στο νέο πρωτάθλημα, με «βάρκα την ελπίδα» μη μπορώντας να «ποντάρει» σε αγωνιστικά χαρακτηριστικά του πρόσφατου (και του απώτερου) παρελθόντος, αλλά μόνο σε κάποιες προσωπικότητες που από μόνες τους δεν μπορούν να κερδίσουν παιχνίδια. Ούτε παίκτες ούτε όσοι τους περιβάλλουν έξω από τις γραμμές.
Αυτό όμως δεν σημαίνει ότι επιτρέπεται να μεμψιμοιρεί ο ΠΑΟΚ ή να τα «βάφει μαύρα», ούτε να «ρίχνει τον πήχη» πιο χαμηλά. Ούτε μπορεί να αποσυρθεί από την διεκδίκηση της 3ης θέσης που άπαντες στην ελληνική Α1 ομολογούν ότι η κατάκτησής της μοιάζει με ένα «μικρό πρωτάθλημα». Αν και επί του παρόντος και με βάση τα αριθμητικά δεδομένα της ΑΕΚ (που έχει μπάτζετ περί τα 4 εκατ. ευρώ!) και του συμπολίτη, ο ΠΑΟΚ δεν είναι πλέον φαβορί για την 4άδα αλλά μάλλον αουτσάϊντερ, έχει την πίστη όσων απαρτίζουν την ομάδα του, την αυτοπεποίθηση και την εμπειρία να το παλέψει και πάλι. Και αν δεν καταφέρει ως στόχο την 3η θέση, δεν έγινε και τίποτε εδώ που τα λέμε. Ούτε wild card για την Euroleague παίρνεις με την 3η θέση ούτε χάνεις τίποτε αν δεν την πάρεις. Εδώ φέτος ΑΕΚ και Άρης πήραν και «εισιτήρια» για το Eurocup χωρίς να προβλέπεται για τις θέσεις που κατέλαβαν.
Αλά ας μείνουμε στον ΠΑΟΚ του σήμερα που μπαίνει στην σαιζόν με ελλείψεις και προβλήματα. Σοβαρότερο από τα τελευταία ο τραυματισμός του Μαργαρίτη και λιγότερο σοβαρό – μέχρι να αποδειχθεί σοβαρότερο – ότι δεν έχει πλέον «κλασσικό» πλέϊ μέϊκερ αλλά «άσους κατά συνθήκη». Από τις δύο σαιζόν της επιτυχίας με τον Κούπερ και τον Όντουμ πετυχημένους «οδηγούς», ο Σούλης Μαρκόπουλος «σταυρώνει τα δάχτυλά» του ο Χάτσερ να θυμηθεί τον καλό του εαυτό από εκείνη την σαιζόν (2012-13) με τις «διαλλείψεις», αλλά και ο Τσόχλας να γίνει υπεράνθρωπος παίζοντας παραπάνω από όσο προβλέπεται χρονικά για το ρόλο του ως «μπακ απ» πλέϊ μέϊκερ. Γιατί και ο προπονητής και κυρίως όσοι γενικώς προώθησαν την επιλογή του Τέπιτς ως «πρότζεκτ» με την «μεταφορά» του από το «2» στο «1», καταλαβαίνουν τώρα ότι ο Σέρβος «δεν το έχει». Κι αν τον πιέσει ο αντίπαλος και τον εκνευρίσει ούτε στο κατέβασμα της μπάλας δεν θα ανταποκρίνεται.
Ο ΠΑΟΚ όμως βρίθει από περιφερειακούς και δη από «2άρια». Αν μάλιστα επιστρέψει – όποτε γυρίσει επιτέλους υγιής και ύστερα από περίπου ένα χρόνο απουσίας λόγω του σοβαρότατου τραυματισμού του και ο Κώστας Χαραλαμπίδης – τότε θα είναι πρόβλημα και ο συνωστισμός στους σούτινγκ γκαρντ. Με πρώτη επιλογή τους Τέπιτς, Ντούβνιακ και εναλλακτική τον Βασιλειάδη (που με την απόκτηση του Χάτσερ και την αποχώρηση του Σαλούστρου θα πρέπει να μεταφερθεί αναγκαστικά στο «3»), είναι ικανός για το καλύτερο (μακρινά σουτ και δημιουργία) και για το χειρότερο (αν είναι άστοχοι στα σουτ και υστερούν στην άμυνα γιατί εκ των πραγμάτων δεν είναι σαν τον …Κάρτερ). Ακόμη και ο Βασιλειάδης να έπαιζε στο «2», τα κενά δεν καλύπτονται. Και ο Χαραλαμπίδης επίσης μέχρι να βρει την φόρμα του θα θέλει καιρό…
Στο «3», πλην του Βασιλειάδη παίζει και ο Τέπιτς υπό προϋποθέσεις, παίζει και ο Δέδας που θα έχει όμως λίγα λεπτά συμμετοχής (έως 8’-10’΄). Και μόνο αν έπαιρνε ο ΠΑΟΚ ένα ακόμη δυνατό «ψηλό» στο «5» θα μπορούσε ο Σούλης να χρησιμοποιήσει στην θέση αυτή και τον Μαργαρίτη σε «ψηλά σχήματα».
Στο «4» επίσης ο ΠΑΟΚ δείχνει «γεμάτος» με τον Μαργαρίτη, τον Μάρκοβιτς να «κόβει το στοίχημα» της καριέρας του για να πετύχει επιτέλους μία διάκριση στην Α1 με «μεγάλη ομάδα» και όχι να είναι «αφανής εργάτης» ομάδων που «πέφτουν». Ο Κώστας Κακαρούδης εξ άλλου είναι ένα «4-3άρι» που έχει καταφέρει να δυναμώσει το σώμα του και είναι ικανός να «σκοτώσει» από μακριά με το τρίποντό του, αλλά στο ριμπάουντ δεν είναι τόσο συνεπής.
Και πάμε στο «5» όπου ο ΠΑΟΚ είναι «πάμφτωχος». Ο Ντάρκο Μπάλαμπαν και άπειρος είναι και «βαριά» νοιώθει την φανέλα της ομάδας και ακόμη δεν έχει πάρει γεύση από το πρωτάθλημα (στον αγώνα κυπέλλου με το Ρέθυμνο έδειξε όλες του τις αδυναμίες έως και έλλειψη τεχνικής στην επίθεση) και στο «παλατάκι» αναπολούν μέχρι και τον «μέτριο» Βον.
Όσο για τον πάγκο, εκεί μόνο παίρνει …γεύση η «καραμέλα» του «κορμού», αφού όσοι έμειναν από πέρσι είναι οι «ρολίστες» και όχι «πρωταγωνιστές». Τουτέστιν ο ΠΑΟΚ δεν ενισχύθηκε αλλά δεδομένων των οικονομικών δυσπραγιών μπορεί να είναι ελαφρώς πιο αδύναμος από πέρσι. Άλλωστε ούτε ο Κοντομηνάς υπάρχει σαν οικονομική βοήθεια ούτε εν τέλει ο Ιβάν Σαββίδης που δείχνει να «σβήνει» το όποιο όραμα με το μπάσκετ με την στάση του απέναντι στην ΚΑΕ. Κι έτσι τα μέλη της ομάδας θα πρέπει να ετοιμάζεται για …ηρωϊσμούς. Και επειδή τα «θαύματα» δεν μπορούν να επαναλαμβάνονται κάθε χρόνο όσο και αν ο Σούλης Μαρκόπουλος αποτελεί εγγύηση στον τομέα της δουλειάς, ας μην βιαστεί κανένας για μεγάλες προσδοκίες και όνειρα. Αντοχές και υπομονή χρειάζονται μέχρι τα πλέι – οφ, αλλά και τύχη από στραβοπατήματα των αντιπάλων.
Αλλά και ποιος να βιαστεί και ποιος έχει δικαίωμα για σκληρή κριτική αν δεν πάνε όλα «δεξά»; Αυτοί που δεν πατάνε στο γήπεδο; Αυτοί που γκρινιάζουν από τώρα;

Αυτοί που – ορθώς – στέκονται στα λάθη στελέχωσης της ομάδας το καλοκαίρι, αλλά δεν παίρνουν το πάφθηνο διαρκείας, δεν αγοράζουν ούτε περιστασιακά ένα απλό εισιτήριο και κατά βάθος δεν θέλουν να βοηθήσουν το μπάσκετ; Με τους ελάχιστους πιστούς πορεύεται η ομάδα και τελικά γι΄ αυτούς και για τον εαυτό της παλεύει. Και ότι κερδίσει δικό της παράσημο και «θαύμα» θα είναι. Κι αν του «κάτσει» τελικός στο Κύπελλο, μόνο τότε θα «τρέχουν» και …οι «γούνες» στο «παλατάκι». Τι κρίμα για το τόσο ένδοξο και τόσο αδικημένο τμήμα του συλλόγου!
Αρχίζοντας την χρονιά σήμερα – μία χρονιά και με ευρωπαϊκές υποχρεώσεις στις οποίες προφανώς και δεν πρέπει να δώσει προτεραιότητα – ο ΠΑΟΚ είναι αποφασισμένος να «πουλήσει το τομάρι του» πολύ ακριβά, να παλέψει και να γράψει μία νέα σελίδα ιστορίας στην οποία τα θετικά θα είναι περισσότερα από αρνητικά. Και που ξέρεις; Κάποιοι ΠΑΟΚτσήδες ίσως «λυγίσουν» μπροστά στην ομάδα που είναι σίγουρο ότι θα κάνει και πάλι το καθήκον της. Ακόμη και ο ίδιος ο Ιβάν…