Σε είπα: Σε πέντε λεπτά έρχομαι…

Θυμάστε το ανέκδοτο αυτό; Τον ύμνο στην πέρα βρέχει αργοπορία; Εμείς το θυμηθήκαμε στο 1-0 της Κρασνοντάρ! Η άμυνα του ΠΑΟΚ αλλά και το κέντρο του, το οποίο (υποτίθεται...) την στηρίζει έχασε την μπάλα στο 33ο λεπτό. Εκεί ουσιαστικά, χάθηκε κι ο αγώνας. Κι όταν στο τέλος η ρωσική ομάδα ανέκρουσε πρύμνα, η ελληνική έβαλε πλώρη για την ισοφάριση; Η κλεψύδρα του χρόνου είχε αδειάσει...

Ως εκ τούτων κι αυτό το πείραμα του Ιγκόρ Τούντορ δεν πέτυχε. Οι επιλογές του και σε τακτικές και σε ρόλους δεν ευοδώθηκαν.

Πάλι η ομάδα του δεν αξιοποίησε κάποια καλά διαστήματα της. Πάλι η άμυνα και το κέντρο εκτέθηκαν στα γκολ. Πάλι, η επίθεση χρεώθηκε με ημιτελείς ενέργειες. Με λίγα λόγια; Μία από τα ίδια;

Η ήττα 2-1 του ΠΑΟΚ από την Κρασνοντάρ μηδενίζει θεωρητικά τις ελπίδες του για πρόκριση στις 32 του Γιουρόπα Λιγκ. Δεν είναι όμως, αυτό το ζητούμενο. Ζητούμενο είναι η αδυναμία προπονητών και παικτών του ΠΑΟΚ να αξιοποιήσουν διάθεση, πρόθεση αλλά και δυνατότητα ανάπτυξης επιθετικής δράσης. Την αναπτύσσουν στα ρηχά νερά. Δημιουργούν ευκαιρίες με ατομικές ενέργειες. Ομαδικά όμως, δεν τις διαχειρίζονται. Αποτέλεσμα; Οι αδυναμίες της άμυνας – και του κέντρου ανασταλτικά- εκθέτουν προπονητές και παίκτες. Έτσι εκτίθεται ο ΠΑΟΚ!

Να, δε λέμε. Είχε απουσίες ο Ιγκόρ Τούντορ. Δίχως Ντίμιταρ Μπερμπάτοφ κι Εργκίς Κάτσε είναι άλλη ομάδα ο ΠΑΟΚ. Ναι, αλλά δεν χρειαζόταν να είναι άλλη ομάδα κόντρα σε μία απλά, καλή ομάδα, την Κρασνοντάρ. Ο ΠΑΟΚ δεν ήταν καν η ομάδα η οποία μπορεί να είναι ακόμη και δίχως τον διεθνή Βούλγαρο και τον διεθνή Αλβανό.

Όταν προσέγγισε τον πήχη των δυνατοτήτων του ακόμη και με τις δύο αυτές απουσίες... Ήταν αργά. Αργά ήρθαν κι οι αλλαγές του Ιγκόρ Τούντορ. Η αντίδραση της ελληνικής ομάδας κατέστη... υπαρκτή όταν πλέον, ο χρόνος ήταν ανύπαρκτος.

Κι ήταν κρίμα αυτή η ήττα ΜΟΝΟΝ για τους φίλους του «δικέφαλου» στις κερκίδες. Με τις ελληνικές σημαίες και τα βυζαντινά λάβαρα. Συγκινητική εικόνα της κερκίδας η οποία προκάλεσε ανατριχίλα εθνικής υπερηφάνειας. Έργο Ιβάν Σαββίδη. Χριτς, χρατς. Πέραν τούτης της εικόνας; Η εικόνα στο γήπεδο; Μηδέν από μηδέν...

Του Άρι Νικολάκη