Ετσι θα κάνει τον ΠΑΟΚ… Σαχτάρ!
SHARE:
Ο Σλοβάκος πρώην ρέφερι, δεσμεύεται έως τις 31 Δεκεμβρίου με την ουκρανική ομάδα, έχει ως στόχο να μετατρέψει τον ΠΑΟΚ σε... Σαχτάρ. Το παραδέχθηκε, άλλωστε, σε μια από τις συνεντεύξεις που έδωσε αμέσως μετά την είσοδό του στο Δ.Σ. της ΠΑΕ ΠΑΟΚ και τη δημοσιοποίηση της συνεργασίας του με τον Ιβάν Σαββίδη.
«Στόχος μου στον ΠΑΟΚ είναι να συμβεί ότι ακριβώς πετύχαμε με την Σαχτάρ. Θέλουμε να δημιουργήσουμε ένα κλαμπ που να λειτουργεί με τις ίδιες καλές βάσεις. Η Σαχτάρ είναι ένα ζωντανό παράδειγμα, για το πως μπορεί μια επαγγελματική ομάδα να φτάσει σε κορυφαίο ευρωπαϊκό επίπεδο», δήλωσε ο πρώην διεθνής διαιτητής.
Τι ακριβώς έκανε επί μια επταετία στη Σαχτάρ;
Ο Μίχελ δεν έμεινε για μεγάλο διάστημα χωρίς δουλειά. Από την στιγμή που ανακοίνωσε το τέλος της καριέρας του, λόγω ενός σοβαρού τραυματισμού στον αχίλλειο τένοντα, πέρασαν λίγοι μήνες μέχρι να μετακομίσει στο Ντόνετσκ. Η Σαχτάρ ανακοίνωσε στις 27 Οκτωβρίου 2008 την έναρξη συνεργασίας και ο Μίχελ ανέλαβε διευθυντής του τμήματος διεθνών οργανώσεων.
«Ο Αχμέτοφ με έκανε να χάσω τον ύπνο μου», ομολόγησε αρκετά χρόνια αργότερα, καθώς ο μεγιστάνας ιδιοκτήτης της Σαχτάρ του ζήτησε, σχεδόν του επέβαλε, να απαντήσει μέσα σε τρεις ημέρες. Ο Μίχελ το σκέφτηκε, είπε το «ναι», αφού πρώτα κατόρθωσε μέσα σε λίγα 24ωρα να ανακοινώσει το τέλος της διαιτητικής καριέρας. Ο τραυματισμός στον αχίλλειο τένοντα ήταν η αφορμή, αλλά ο Αχμέτοφ ήταν η αιτία...
Στο Ντόνετσκ ασχολήθηκε περισσότερο με τις διεθνείς σχέσεις, την οργάνωση των ευρωπαϊκών αγώνων, ενώ ήταν ο άνθρωπος που εκπροσωπούσε την ουκρανική ομάδα στους διεθνείς αγώνες, στη ΦΙΦΑ και στην ΟΥΕΦΑ. Από το χέρι του περνούσε κάθε εκδήλωση και παρουσία της Σαχτάρ στο εξωτερικό. Και η διαιτησία;
Επισήμως, ο επί επτά χρόνια στενός συνεργάτης του Ρινάτ Αχμέτοφ, του Ουκρανού βαθύπλουτου επιχειρηματία και ολιγάρχη, που μετέτρεψε μέσα στη δεκαετία του 2000 την Σαχτάρ σε μια από τις καλύτερες ευρωπαϊκές ομάδες, δεν είχε την παραμικρή εμπλοκή με το χώρο της διαιτησίας. Επισήμως...
Σε μια χώρα, όπου το παρασκήνιο γύρω από τους διαιτητές μοιάζει σε πολλά με το ελληνικό σκηνικό, ο Μίχελ είχε ως στέλεχος της Σαχτάρ ελάχιστες παρεμβάσεις στα διαιτητικά πεπραγμένα. Επισήμως...
Γιατί, όπως καταγράφει το ουκρανικό πρακτορείο UINP, παρουσιάζοντας «τον βίο και την πολιτεία» του Αχμέτοφ στα 16 χρόνια του στη Σαχτάρ «από πολύ νωρίς η ανακοίνωση και μόνο της συνεργασίας με τον Μίχελ άλλαξε την συμπεριφορά και τα σφυρίγματα των ξένων διαιτητών, με κορυφαίο παράδειγμα έναν αγώνα εναντίον της ΤΣΣΚΑ Μόσχας για τα προημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ» χωρίς αυτό απαραίτητα να σημαίνει ότι «ο Σλοβάκος πρώην διαιτητής κουβαλάει «σακούλες με χρήματα» στα ανώτατα κλιμάκια της ΟΥΕΦΑ».
Τον περασμένο Αύγουστο μπήκε στο στόχαστρο των φίλων της Φενέρμπαχτσε οι οποίοι τον είδαν να κόβει βόλτες στον αγωνιστικό χώρο του γηπέδου στο Λβιβ. Η Σαχτάρ, μετά το 0-0 στην Πόλη, ήθελε νίκη για να περάσει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ και τελικά την πέτυχε με 3-0...
Στο Ντόνετσκ ο Μίχελ συνυπήρξε με τον Ρουμάνο Ραζβάν Ρατς, ο οποίος πέρσι αγωνίστηκε με τη φανέλα του ΠΑΟΚ, ενώ σ' όλες σχεδόν τις συνεντεύξεις που έδωσε το διάστημα της παραμονής του στην Ουκρανία μιλούσε για τις διαφορές που υπάρχουν π.χ. ανάμεσα στους Αγγλους διαιτητές και τους διαιτητές από τις χώρες της Ανατολικής Ευρώπης.
Μιλώντας στην ιστοσελίδα Tribuna.com τον Οκτώβριο του 2014, μεταξύ όλων όσων είπε αναφορικά με το ρόλο του στη Σαχτάρ, έδειξε να είναι κάθετα αντίθετος με τη χρήση βίντεο στους ποδοσφαιρικούς αγώνες, «θα φτάνει με τόσες διακοπές για έλεγχο ένα ποδοσφαιρικό ματς να διαρκεί τρεις ώρες», έλεγε ο Σλοβάκος, που ήταν και είναι υπέρ της χρήσης της τεχνολογίας γραμμής.
Στην ίδια συνέντευξη παραδέχθηκε, ότι το μέτρο που εφαρμόστηκε στο Μουντιάλ της Βραζιλίας είναι σωστό και πολλές φορές σωτήριο για τους διαιτητές.
«Είχα μια τέτοια περίπτωση στο παιχνίδι, Λίβερπουλ – Τσέλσι για τα ημιτελικά του Τσάμπιονς Λιγκ το 2005. Μέχρι τώρα, κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αν ήταν γκολ ή όχι. Ο βοηθός έπρεπε σε κλάσματα δευτερολέπτου να αποφασίσει για το αν η μπάλα είχε περάσει τη γραμμή. Αν υπήρχε και τότε η δυνατότητα χρήσης της τεχνολογίας γραμμής, θα περιμέναμε ένα λεπτό και όλα θα ήταν μια χαρά».
