«Το όνειρο, η δικαίωση και ο ΠΑΟΚ»

Διανύοντας την έκτη του χρονιά στον ΠΑΟΚ, ο 35χρονος φόργουορντ έχει ξεπεράσει τις 200 επίσημες συμμετοχές με την ασπρόμαυρη φανέλα, βρίσκεται στην τρίτη θέση της λίστας με τα περισσότερα αμυντικά ριμπάουντ μπροστά από Ζόραν Σάβιτς και Ουόλτερ Μπέρι και μάλλον δυσκολεύεται να συνειδητοποιήσει τα επιτεύγματά του.

Ένας παίκτης με ήθος και χαρακτήρα που σπανίζουν, πέρασε δύσκολες στιγμές στην καριέρα του, για ένα μεγάλο διάστημα (μέχρι τα 29) έμεινε μακριά από το προσκήνιο, όμως έδωσε τη δική του μάχη και κατάφερε να πετύχει πράγματα που λίγοι έχουν καταφέρει…

35 χρονών και 20 ημερών πια, ο Μαργαρίτης είναι ο αρχηγός του ΠΑΟΚ, διεθνής με την Εθνική κι έχοντας κερδίσει την εκτίμηση και τον σεβασμό φίλων και αντιπάλων, κάνει τον δικό του απολογισμό για όσα έχει πετύχει σε μια συνέντευξη εφ’ όλης της ύλης στο INPAOK.

Το ξεκίνημα και τα χρόνια πριν τον ΠΑΟΚ (1997-2012)

Η συζήτησή μας ξεκίνησε από την μακρά περίοδο πριν έρθει στο Δικέφαλο. Με δεδομένο πως η αφετηρία του στο μπάσκετ βρίσκεται στο 1997 και στον Κορινό Πιερίας, τον ρωτήσαμε για ποιο λόγο χρειάστηκε να περιμένει ως τα 29 του χρόνια μέχρι να πρωταγωνιστήσει:

«Πολλά έπαιξαν ρόλο. Άργησα να ξεκινήσω το μπάσκετ, ξεκίνησα όταν ήμουν 15 ετών. Δεν είχα εμπειρία από μίνι ή εφηβικό τμήμα πριν μπω στο ανδρικό. Στο εφηβικό αγωνίστηκα μόνο μια χρονιά στον Ηρακλή. Τις προηγούμενες χρονιές ήμουν στο τοπικό, στο οποίο είχα δύο μεγαλύτερα αδέρφια μπροστά μου και μάλιστα στην ίδια θέση με μένα, επομένως έπαιζαν αυτοί περισσότερο, λόγω ηλικίας.

Όντας 16 ετών ήταν δύσκολο να ανταποκριθώ στις απαιτήσεις της ανδρικής ομάδας. Οπότε, για να αποκτήσω την απαραίτητη εμπειρία και να μπορώ να παίξω το μπάσκετ που πρέπει στο υψηλότερο επίπεδο, χρειάστηκα περισσότερο χρόνο. Το καλό είναι ότι τα κατάφερα και για το λόγο αυτό είμαι πολύ χαρούμενος».

Η… δοκιμασία του Ιουνίου 2012 και η ώρα του ΠΑΟΚ

Το διάστημα 4-8 Ιουνίου 2012 συμμετέχει -έστω και τυπικά- στο off season πρόγραμμα προπονήσεων του ΠΑΟΚ και λίγες ημέρες αργότερα θα πάρει τη μεταγραφή που θα του αλλάξει τη ζωή. Ο ίδιος περιγράφει πως μετακινήθηκε στο Δικέφαλο:

«Γνώριζα από την προηγούμενη χρονιά, όταν αγωνιζόμουν στον ΚΑΟΔ, ότι οι άνθρωποι του ΠΑΟΚ είχαν έρθει για να με παρακολουθήσουν. Δεν έτυχε να προχωρήσει κάτι για μένα εκείνη την περίοδο, όμως ευτυχώς την επόμενη χρονιά δέχθηκα επίσημη πρόταση από τον ΠΑΟΚ. Αυτό ήταν κάτι που με έκανε πολύ χαρούμενο, καθώς πρόκειται για έναν πολύ μεγάλο Σύλλογο, με βαριά φανέλα και ιστορία. Το μόνο που είχα να κάνω, ήταν να δώσω το 100% του εαυτού μου για να είμαι χρήσιμος».

Μέσα σε έξι χρόνια στη Θεσσαλονίκη, έχει γράψει τη δική του ιστορία «σκαρφαλώνοντας» σε πολλές στατιστικές κατηγορίες στην ιστορία των «ασπρόμαυρων». Έχει ξεπεράσει τις 200 επίσημες συμμετοχές (τις έφτασε στον αγώνα πρωταθλήματος με την Κύμη στις 22/10), βρίσκεται στην κορυφαία τριάδα της λίστας με τα αμυντικά ριμπάουντ (491) και έχει να πετύχει πολλά ακόμα… Ο ίδιος μάλλον δυσκολεύεται να αντιληφθεί το μέγεθος της προσωπικής επιτυχίας και προτιμάει την «ακρούλα» του:

«Είμαι χαμηλών τόνων άνθρωπος και δεν θέλω να προβάλλω τον εαυτό μου. Προτιμώ να κάθομαι στην… ακρούλα μου. Η αλήθεια είναι, ότι δεν το έχω συνειδητοποιήσει και καλύτερα να μιλάνε οι άλλοι. Εγώ θα συνεχίσω να προσπαθώ, να κάνω αυτό που μπορώ με μοναδικό στόχο να βοηθάω την ομάδα μου. Μαζί με το καλό της ομάδας, επωφελούμαι κι εγώ, αυτό πιστεύω…»

Η καλύτερη και χειρότερη στιγμή

Παρ’ ότι έχει ζήσει τόσα πολλά όλα αυτά τα χρόνια, απαντάει με ιδιαίτερη ευκολία. Δεν ξεχωρίζει κάποια ιδιαίτερη στιγμή ως την καλύτερη, αφού για τον ίδιο σημασία έχει το οικογενειακό κλίμα. Αντίθετα, χειρότερη στιγμή υπάρχει και δεν είναι ο αποκλεισμός από τον Φάρο:

«Μέσα σε 6 χρόνια έχουμε κάνει αρκετά καλή παρέα, έχουμε γίνει οικογένεια. Όλοι μαζί, διοίκηση, άνθρωποι που δουλεύουν στα γραφεία, σταφ, προπονητές και παίκτες, έχουμε έρθει πολύ κοντά. Θα μείνω σε αυτό κυρίως. Έρχομαι στο γήπεδο και το χαίρομαι! Ξεκίνησα να έρθω στην προπόνηση και είμαι χαρούμενος. Αυτό είναι το πιο σημαντικό!

Η χειρότερη στιγμή πιστεύω πως ήταν ένα ιδιαίτερο ματς το 2015. Ο ημιτελικός του Κυπέλλου κόντρα στον Παναθηναϊκό στο Παλατάκι, όταν χάσαμε στο φινάλε με το τρίποντο του Γιάνκοβιτς. Έχουμε γυρίσει το παιχνίδι, το μομέντουμ είναι δικό μας και δυστυχώς δεχόμαστε ένα σουτ από τα 8 μέτρα και χάνουμε μια μεγάλη ευκαιρία.. Μετά ο τελικός θα ήταν με τον Απόλλωνα Πάτρας…»

Η μεγάλη στιγμή: Όταν έγινε αρχηγός του ΠΑΟΚ!

Μεγάλη ευθύνη και ταυτόχρονα μεγάλη δικαίωση. Το καλοκαίρι του 2016 ο Σούλης Μαρκόπουλος τον «χρίζει» αρχηγό και για τον ίδιο ξεκινάει μια νέα περίοδος, λαμπρή. Τέσσερα χρονιά μετά την μετακίνησή του από τους Ικάρους Σερρών, φτάνει στο υψηλότερο σκαλοπάτι του Δικεφάλου:

«Ήταν κάτι πολύ όμορφο. Έγινα αρχηγός στον ΠΑΟΚ! Ενώ πριν από μερικά χρόνια ήρθα από ομάδα της Α2, χωρίς να είμαι κάποιο μεγάλο όνομα… Σιγά-σιγά άρχισα να ανεβαίνω σκαλοπάτια, ήταν μια δικαίωση στη δουλειά μου. Πριν έρθω στην ομάδα αλλά και μετά, έκανα μεγάλη προσπάθεια να είμαι καλά σωματικά, αθλητικά και να βοηθάω όσο περισσότερο μπορώ. Ήταν πολύ σπουδαίο να είμαι αρχηγός και είμαι ευγνώμων γι’ αυτό».

Ο ρόλος του Σούλη Μαρκόπουλου και η σχέση τους

Είναι ο άνθρωπος που τον εμπιστεύθηκε όσο κανείς. Αυτός που του έδωσε την ευκαιρία να τα καταφέρει και με τον οποίο συμπορεύτηκαν για πέντε σεζόν. Δεν θα μπορούσε να μην είναι ευγνώμων:

«Είχαμε πάρα πολύ καλή σχέση με τον κόουτς. Με εμπιστεύτηκε μαζί με την ομάδα και τη διοίκηση. Ήταν όμως ο άνθρωπος που μου έδωσε χρόνο για να μπορέσω να αποδείξω, ότι μπορώ να σταθώ σε αυτό το επίπεδο. Στο παρελθόν είχα αγωνιστεί σε Ηρακλή και Περιστέρι αλλά με λιγότερο χρόνο συμμετοχής. Ο Μαρκόπουλος μου έδωσε την ευκαιρία να καταφέρω, όσα έχω καταφέρει έως τώρα. Είμαι και γι’ αυτόν πολύ ευγνώμων και πολύ χαρούμενος που τον γνώρισα».

Αλλαγή σελίδας στην ομάδα μετά από 8 χρόνια – Μεταβατική περίοδος

Η κουβέντα στράφηκε στο «σήμερα». Μετά από 8 χρόνια με τον Μαρκόπουλο στο τιμόνι, πάρθηκε η απόφαση για αντικατάστασή του από τον Ηλία Παπαθεοδώρου. Ο Μαργαρίτης κλήθηκε να σχολιάσει τη μεταβατική περίοδο που ξεκίνησε με αρκετές δυσκολίες:

«Η φετινή ομάδα είναι μια καινούργια ομάδα. Ήρθε ο κόουτς Παπαθεοδώρου, ένας πολύ καλός προπονητής που έχει αποδείξει, ότι μπορεί να ανταπεξέλθει στην Α1, στο εξωτερικό, με την παρουσία του στη Αστάνα αλλά και στις μικρές εθνικές με τα δύο χρυσά μετάλλια. Τον θεωρώ πολύ καλό προπονητή, θέλει να βάλει τη δική του φιλοσοφία.

Πιστεύω, πως η ομάδα ήθελε περισσότερο χρόνο, δυστυχώς στην αρχή είχαμε και πολλούς τραυματισμούς. Ενώ στα φιλικά ήμασταν πολύ καλά, ο συνδυασμός τραυματισμών και άσχημων αποτελεσμάτων έριξε την ψυχολογία μας, οπότε φάνηκε πως η ομάδα δεν ήταν ακόμη έτοιμη.

Στη συνέχεια όλοι μαζί καταβάλλαμε μεγάλη προσπάθεια, γύρισαν οι τραυματίες και τον τελευταίο μήνα έχουμε δείξει ποιοι πραγματικά είμαστε. Έχουμε πολλά σκαλοπάτια ακόμη, για να γίνουμε καλύτεροι».

Μετά το νικηφόρο σερί και την αγωνιστική βελτίωση του τελευταίου μήνα, ο αρχηγός αναφέρθηκε στους στόχους:

«Δυστυχώς το ξεκίνημα δεν μας βοήθησε πολύ, ιδιαίτερα όσον αφορά το κύπελλο, γιατί θέλαμε να προχωρήσουμε. Στην Ευρώπη θα προσπαθήσουμε, όσο μπορούμε, για να εξαντλήσουμε τις πιθανότητες πρόκρισης.

Όσον αφορά το πρωτάθλημα, εγώ λέω τη φράση «κάθε παιχνίδι ξεχωριστά». Πρέπει να είμαστε ανταγωνιστικοί σε κάθε αγώνα. Τώρα για παράδειγμα βλέπουμε μπροστά μας μόνο τον αγώνα με το Λαύριο. Είμαστε προσηλωμένοι…

Βλέποντας την παρουσία μας στην προετοιμασία, ξεκινήσαμε με πολλές φιλοδοξίες. Άλλαξαν λίγο τα πράγματα εξαιτίας των πρώτων επίσημων αγώνων αλλά πλέον έχουμε πρώτο στόχο την είσοδο στην τετράδα και μετά βλέπουμε».

Το κεφάλιο «Εθνική» και η μεγάλη δικαίωση

Τι κι αν είναι 35; Η κλήση του στην Εθνική και η συμμετοχή τους στους αγώνες των Προκριματικών του Παγκοσμίου Κυπέλλου, αποτελεί το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα πως αν παλέψεις, θα δικαιωθείς. Ο ίδιος περιγράφει τις μοναδικές στιγμές που έζησε:

«Η Εθνική είναι κάτι πολύ μεγάλο, κάτι πολύ όμορφο… Όταν μου τηλεφώνησε ο κόουτς Σκουρτόπουλος, ήταν μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή. Χάρηκα πολύ που φόρεσα τη φανέλα με το εθνόσημο. Στην καριέρα μου είχα δυσκολίες. Κάποια στιγμή είχα φτάσει από τον Ηρακλή του Διαμαντίδη και του Χατζηβρέττα, να παίζω Γ’ Εθνική. Ήταν ένα δύσκολο σημείο για μένα.

Από τότε προσπάθησα πάρα πολύ και σιγά σιγά έφτασα σε αυτό το επίπεδο. Όταν ήρθε η στιγμή να αγωνιστώ για τη «γαλανόλευκη» ένιωσα ξανά δικαιωμένος, ότι όλη αυτή η προσπάθεια δεν πήγε χαμένη. Είναι ένα όνειρο για όλους, έτσι είναι και για μένα. Είναι μεγάλη η χαρά…»

Η επόμενη μέρα και το βήμα παραπάνω για τον ΠΑΟΚ

Αναπόφευκτα, του ζητήσαμε την άποψή του για τον τρόπο με τον οποίο ο Δικέφαλος θα προχωρήσει ένα βήμα μπροστά, θα καταφέρει να ξεφύγει από την ίδια κατάσταση των τελευταίων ετών, προκειμένου να πρωταγωνιστήσει ξανά:

«Θεωρώ ότι η ομάδα κάνει πολύ καλή δουλειά. Είναι πολύ σημαντικό με τέτοια μπάτζετ να ανταγωνίζεται κάθε παιχνίδι κόντρα σε δυνατές ομάδες. Για να γίνει το βήμα παραπάνω, πιστεύω πως πρέπει να κρατήσεις έναν κορμό παικτών από προηγούμενα χρόνια και να γίνονται κάποιες προσθαφαιρέσεις. Αυτό θα μπορούσε να μας ανεβάσει επίπεδο.

Η ομάδα προσπαθεί να το κάνει, διατηρώντας έναν ελληνικό κορμό. Αλλά λόγω των οικονομικών δεδομένων, είναι δύσκολο να μείνουν οι ξένοι. Είναι δύσκολο, όταν δεν μπορείς, να διατηρήσεις έναν κορμό και με ξένους παίκτες, γιατί μετά πρέπει να ξεκινήσεις πάλι από την αρχή. Άμα μπορούσε να συμβεί αυτό, θα ήταν ακόμα καλύτερα».

Οι νέοι, η ευθύνη και ο Τσόχλας

Πέντε χρόνια συμπαίκτες με τον Απόλλωνα Τσόχλα. Ο ένας 35, ο άλλος 34, οι παλιοσειρές… Έχουν την αρμοδιότητα να κατευθύνουν τους πολλούς ταλαντούχους νεαρούς του ρόστερ:

«Όλα τα νέα παιδιά που έχουμε στο ρόστερ, είναι πολύ καλοί παίκτες. Δεν το βλέπω σαν ευθύνη για μένα ή τον Τσόχλα ή τον Γκος, ως μεγαλύτεροι. Προσπαθώ να τους μεταφέρω ό,τι γνωρίζω, όπως παίζω και ελπίζω αυτό να τους βοηθάει. Έτσι είμαι, έτσι παίζω και τους δείχνω το δικό μου τρόπο. Αυτοί μπορεί να βρουν καλύτερο τρόπο, αλλά εγώ προσπαθώ να τους βοηθάω όσο μπορώ.

Με τον Απόλλωνα είμαστε πέμπτο χρόνο συμπαίκτες. Πρόκειται για έναν πολύ καλό παίκτη, που έχει βοηθήσει πάρα πολύ την ομάδα, την έχει πάρει πολλές φορές στην πλάτη του στα τελευταία λεπτά. Και η δική του και η δική μου επιτυχία, νομίζω πως είναι αποτέλεσμα της βοηθείας που δίνουμε ο ένας στον άλλο».

Η παρουσία του κόσμου

Σχολιάζοντας την παρουσία του κόσμου στο PAOK Sports Arena τα τελευταία χρόνια, o αρχηγός ευχαρίστησε αυτούς που δίνουν κάθε φορά το «παρών», τονίζοντας όμως πως η ομάδα έχει ανάγκη μεγαλύτερης υποστήριξης:

«Θέλω να ευχαριστήσω τον κόσμο που έρχεται σε κάθε παιχνίδι και μας συμπαραστέκεται. Η ομάδα χρειάζεται περισσότερη στήριξη. Για να φτάσει σε υψηλότερο επίπεδο ο ΠΑΟΚ, χρειάζεται περισσότερο κόσμο στο γήπεδο».

Ο ΠΑΟΚ είναι οικογένειά του

Δεν θα μπορούσε να νιώθει διαφορετικά, μιας και τα χρόνια είναι πολλά και ήταν χαρούμενα. Ο Μαργαρίτης είναι ξεκάθαρος μιλώντας για όλα όσα έχει ζήσει:

«Στον ΠΑΟΚ έχω περάσει τα περισσότερα χρόνια της καριέρας μου. Έξι συνεχόμενα χρόνια! Για μένα πλέον είναι οικογένεια. Έρχομαι στο γήπεδο και είμαι χαρούμενος. Ο ΠΑΟΚ για μένα είναι οικογένεια…»

Επίλογος με θερμές ευχές για τις γιορτές και το 2018

Μετά από αρκετή ώρα κουβεντιάζοντας για όλους και για όλα, η συνέντευξη ολοκληρώθηκε με τον Μαργαρίτη να στέλνει τις ευχές του στον κόσμο του ΠΑΟΚ και όχι μόνο:

«Αυτό που ζητάω, είναι υγεία και για μένα και την οικογένειά μου και για όλο τον κόσμο. Στην ομάδα εύχομαι να έχει επιτυχίες όπως της αξίζει.

Κλείνοντας, στον κόσμο του ΠΑΟΚ εύχομαι καλές γιορτές, ευτυχισμένο το νέο έτος και να έχει πάντα υγεία!»