«Να δω ένα ματς του ΠΑΟΚ. Τίποτε άλλο!»

Διαβάστε αναλυτικά τα όσα αναφέρονται στο σχετικό κείμενο του sentragoal...

Τέλη καλοκαιριού '88. Τη μέρα που η Ελλάδα ζούσε σε ρυθμούς ποδοσφαιρικού... σούπερ Καπ με τη διεξαγωγή του αγώνα Παναθηναϊκού-Λάρισας στο ΟΑΚΑ, στις μπασκετικές σελίδες των εφημερίδων κυριαρχούσε το Ευρωμπάσκετ εφήβων και η προσπάθεια που έκανε η εθνική μας (των Κορωνιού, Αγγελίδη, Γαλακτερού, Μωραϊτη, Ποδαρά) για διάκριση. Ή μήπως όχι; Ή μήπως δεν ήταν και το μοναδικό θέμα που «κέντριζε» το ενδιαφέρον;

Η 24η Αυγούστου 1988 ήταν και μέρα αφίξεων! Και μάλιστα τι αφίξεων! Στην Αθήνα έφταναν την ίδια ώρα από τις ΗΠΑ οι Έντγκαρ Τζόουνς και Ντάνι Βρέινς, οι οποίοι θα συνέχιζαν τις καριέρες του σε Παναθηναϊκό και ΑΕΚ αντίστοιχα, ολοκληρώνοντας δύο σπουδαίες (για την εποχή) μεταγραφές.

Αρκετά χιλιόμετρα βορειότερα έκανε την εμφάνισή του και ένας ακόμη Αμερικανός ονόματι Μάικ Τζόουνς ή αν προτιμάτε Μάικ Φριτζχάντους Τζόουνς όπως είναι το πλήρες του όνομα. Τον είχε ανακοινώσει ο ΠΑΟΚ δύο μέρες πριν «προσγειωθεί» στο αεροδρόμιο της Θεσσαλονίκης, αλλά λίγο για το νεαρό της ηλικίας του (21 ετών), λίγο για το γεγονός ότι δεν είχε αγωνιστεί στο ΝΒΑ παρά μόνο στο πανεπιστήμιο του Άουμπουρν στην Αλαμπάμα δεν είχε δοθεί μεγάλη έκταση στις ειδήσεις των ημερών.

Βέβαια είχε επιλεγεί στο νούμερο 63 του ντραφτ (σ.σ. πέντε θέσεις πιο ψηλά από τον... Ντάριλ Μίντλετον, ενώ βρέθηκε την ίδια χρονιά μαζί με τους Ντέιβιντ Ρίβερς, Ουίλι Άντερσον, Ρόνι Σεϊκέλι, Μιτς Ρίτσμοντ) από τους Μιλγουόκι Μπακς και υπήρχε η αισιοδοξία ότι θα στεκόταν επάξια στο ελληνικό πρωτάθλημα που είχε αρχίσει να παίρνει τα πάνω του.

«Η καλύτερη στιγμή μου ήταν όταν κερδίσαμε τον Άρη για πρώτη φορά ύστερα από πέντε χρονιά»

«Σκέφτομαι πάντα το NBA! Ήρθα στον ΠΑΟΚ με στόχο την προσωπική μου διάκριση που θα συνοδεύεται από την κατάκτηση κάποιου τίτλου» ήταν τα πρώτα λόγια του Μάικ Τζόουνς λίγο μετά την άφιξή του στην Ελλάδα, ο οποίος είχε υπογράψει τότε συμβόλαιο έναντι 180.000 δολαρίων: «Θέλω να έχω πάντα πολύ καλή απόδοση γιατί ξέρω ότι θα με παρακολουθούν εννέα άνθρωποι των Μιλγουόκι Μπακς! Με ενδιαφέρει να ξαναγυρίσω μετά από ένα χρόνο στην Αμερική» είχε καταλήξει στις δηλώσεις του, αλλά όπως λέει και μια ρήση «μεγάλη μπουκιά φάε, μεγάλη κουβέντα μην λες». Αλλιώς τα προγραμματίζει κανείς και... αλλιώς του έρχονται, όπως ακριβώς και στην περίπτωση του Μάικ Τζόουνς.

Στο ΝΒΑ δεν πήγε ποτέ. Όχι γιατί δεν το άξιζε, αλλά η εξωγηπεδική του ζωή στάθηκε τροχοπέδη για μια μεγάλη καριέρα στην άλλη άκρη του Ατλαντικού. Άλλωστε από τα πρώτα, κιόλας, φιλικά με τη φανέλα του ΠΑΟΚ άφησε τους πάντες με... το στόμα ανοικτό και έκαναν λόγο για πραγματική φλέβα χρυσού. Με την πλαστικότητα στις κινήσεις του, την εκρηκτικότητά του και το... αέρινο στυλ του «βαφτίστηκε» σε... μωρό του ελαφιού! Έτσι έγινε γνωστός την Ελλάδα, ενώ ήταν και ο μεγάλος πρωταγωνιστής στην πρώτη ήττα του Άρη ύστερα από τέσσερα χρόνια και 80 σερί νίκες!

Συγκεκριμένα το Σαββάτο 5 Νοεμβρίου 1988 οδήγησε τον ΠΑΟΚ στη νίκη με 81-78 έχοντας πετύχει 30 πόντους (σ.σ. όσους και ο Γκάλης) και έχοντας μαζέψει 14 ριμπάουντ. Σε ένα ματς από το οποίο απουσίαζε ο Πρέλεβιτς για λογαριασμό της ομάδας του και ο Γιαννάκης για λογαριασμό του Άρη. Μπορεί στο τέλος να μην κατέκτησε κάποιο τρόπαιο, αλλά έγινε ένας από τους πιο αγαπητούς παίκτες για τους οπαδούς του «δικέφαλου του βορρά».

«Ασχολούμαι με την προπονητική Μένω στην Κύπρο και έχω μια δική μου ομάδα. Την MJBasketplus!»

Το καλοκαίρι του '90 μετακόμισε στον «αιώνιο» αντίπαλο όπου βίωσε τη χειρότερη στιγμή της ζωής του. Μετά την αποτυχία στο φάιναλ φορ της Σαραγόσα, είδε τη ζωή να... περνάει από μπροστά του! Στις 24 Απριλίου 1990 η Δίωξη Ναρκωτικών έκανε έφοδο στο σπίτι που έμενε στην οδό Αλεξανδρου Παπαδιαμάντη στην Καλαμαριά. Ο Τζόουνς κοιμόταν και δίπλα στο κομοδίνο υπήρχαν 30 γραμμάρια χασίς. Όπως εξήγησε τα είχε για προσωπική χρήση προκειμένου να ξεπεράσει το στρεσάρισμα από το φάιναλ φορ της Σαραγόσα και την αποτυχία της ομάδας του.

Τα πάντα είχαν ξεκινήσει από τις 7 το απόγευμα της ίδιας ημέρας, όταν ο Τζόουνς είχε δώσει 30.000 δρχ. στον 24χρονο Πολυχρόνη Παραστατίδη (σύμφωνα πάντα με τα ρεπορτάζ της εποχής), ο οποίος ήταν τεχνίτης φωτεινών επιγραφών και προμηθευτής του Τζόουνς, πιο γνωστός ως... Πόλυ! Μάλιστα η συναλλαγή έγινε στη Θύρα 4 της Τούμπας!! Μέσω του συγκάτοικού του, του Νιγηριανού Οσούν Οβουλάμπι θα έπαιρνε την ποσότητα, αφού τον χρησιμοποιούσε προκειμένου να μην δίνει στόχο. Αντί αυτού η Δίωξη Ναρκωτικών τον οδήγησε στα κρατητήρια της Ασφάλειας Θεσσαλονίκης όπου του απαγγέλθηκαν κατηγορίες για αγορά, κατοχή και χρήση κατ' εξακολούθηση ναρκωτικών ουσιών.

Την επόμενη μέρα απολογήθηκε και εν συνεχεία οδηγήθηκε στις φυλακές Διαβατών, αν και ο δικηγόρος του, Μιχάλης Παναγιωτόπουλος έλεγε τότε: «Ο Τζόουνς παραδέχθηκε ότι είχε το χασίς για δική του χρήση, αλλά είναι πικραμένος γιατί άγεται και καταδικάζεται μέσα σε κλίμα ρωμαϊκής αρένας και πανηγυριού επειδή έτυχε να είναι διάσημος». Μία εβδομάδα μετά ο κ. Παναγιωτόπουλος είχε καταθέσει αίτημα αποφυλάκισης με χρηματική εγγύηση και το μωρό του ελαφιού αφέθηκε ελεύθερο στις 31 Μαϊου 1990 έχοντας πληρώσει 1.200.000 δραχμές. Αντίθετα είχε απορριφθεί η αίτηση αποφυλάκισης του προμηθευτή του... Ο Τζόουνς αναχώρησε αμέσως για τη Γαλλία, ενώ ο Άρης δεν του κατέβαλε ποτέ την οφειλή των 80.000 δολαρίων. Όπως αποδείχθηκε ο Αμερικανός έφυγε από τη χώρα μας, δίχως γυρισμό!

«Είμαι ακόμα πολύ ανταγωνιστικός! Ίσως και περισσότερο από τα χρόνια που έπαιζα!!»

Αν και πέρασαν 22 χρόνια από εκείνο το περιστατικό που έβαλε... μαύρες κηλίδες στο ποινικό του μητρώο, ακόμα τον «τρώει» και τον βασανίζει αυτή η ιστορία. Προσπαθεί να τη βγάλει από το μυαλό του αλλά δεν μπορεί. Ο λόγος; Εξακολουθεί να έχει απαγόρευση εισόδου στην Ελλάδα! Ακόμα και τώρα!

Κάτι που είπε μιλώντας αποκλειστικά στο SentraGoal και στη στήλη «Χρόνια και Ζαμάνια» από την Κύπρο όπου κατοικεί τα τελευταία 12 χρόνια. Του ζητήσαμε να γυρίσει το χρόνο πίσω και να θυμηθεί εκείνες τις μέρες που τον έστειλαν για έναν μήνα πίσω από τα σίδερα. Με τον τρόπο με τον οποίο μας μίλησε φάνηκε... πικρά μετανιωμένος αποδίδοντας τα συγκεκριμένα καμώματα στο νεαρό της ηλικίας του και την έλλειψη επαγγελματισμού. Όμως δεν αποποιήθηκε των ευθυνών του! Παραδέχθηκε όλα τα λάθη του, ενώ έκανε έκκληση στην ελληνική δικαιοσύνη να του... ανοίξει τα σύνορα για να μπορεί να επιστρέψει στην Ελλάδα. Μόνο και μόνο για να δει ένα ματς του ΠΑΟΚ. Αυτό του... αρκεί όπως μας είπε.

Και φυσικά δεν μας μίλησε μόνο για τις άσχημες μέρες που πέρασε στη χώρα μας. Θυμήθηκε με νοσταλγία τις «glory days» με τον ΠΑΟΚ, εξήγησε για ποιον λόγο πήγε στον Άρη, ενώ μας ξενάγησε και στις επαγγελματικές του δραστηριότητες που είναι συνυφασμένες με... (τι άλλο;) το μπάσκετ!

«Έχω δική μου ομάδα στην Κύπρο!»

Το ανώριμο παιδί στα late '80s δεν υπάρχει πια. Άλλωστε τον Φεβρουάριο έκλεισε τα 45 του χρόνια και όπως μας είπε εξακολουθεί να ασχολείται με το μπάσκετ. Πως; «Έχω δική μου ομάδα τώρα την οποία και προπονώ. Είναι ομάδα εφήβων με ηλικίες μεταξύ 13 και 17 ετών. Βασικά βρίσκομαι στην Κύπρο τα τελευταία 12 χρόνια όπου ήμουν στην αρχή προπονητής σε ομάδα της δεύτερης κατηγορίας. Όπως σου είπα, τώρα έχω μια δική μου ομάδα. Την MJBasketplus! Είμαι παντρεμένος εδώ στην Κύπρο και έχω δύο θετές κόρες. Τα καλοκαίρια πάω στην Αμερική και διοργανώνω διάφορα καμπ μαζί με τον Σαμ Μίτσελ, τον προπονητή της χρονιάς στο ΝΒΑ το 2007, όταν ήταν στον πάγκο των Τορόντο Ραπτόρς. Το μπάσκετ είναι η ζωή μου. Η αγάπη μου. Το χόμπι μου. Η δουλειά μου» είναι τα πρώτα λόγια του Τζόουνς, ο οποίος εξήγησε ότι δεν... προπονεί μόνο!

«Φυσικά εξακολουθώ να παίζω όταν πάω στην Αμερική. Μαζευόμαστε με συμπαίκτες που είχα στο Μεξικό, την Αργεντινή, τη Βενεζουέλα και παίζουμε μεταξύ μας. Έχει πλάκα. Είμαι ακόμα πολύ ανταγωνιστικός! Μην σου πω και περισσότερο από τα χρόνια που έπαιζα!! (Γέλια) Αντίθετα στην Κύπρο δεν παίζω και τόσο πολύ. Μου αρέσει να διδάσκω στα μικρά παιδιά και να τους δείχνω όλα τα μυστικά του μπάσκετ».

«Δέχτηκα κέρμα και μου είπε ο διαιτητής να συνεχίσω!»

Έχοντας παίξει στις δύο ομάδες της Θεσσαλονίκης οι οποίες μεσουρανούσαν στα τέλη της δεκαετίας του '80 κρατώντας τον κόσμο... κλεισμένο στα σπίτια για τα μεταξύ τους ντέρμπι, ήταν φυσικό και επόμενο να του έχουν «χαραχθεί» βαθιά στο μυαλό τους τα συγκεκριμένα ματς: «Δεν θα ξεχάσω ποτέ το πρώτο ματς ΠΑΟΚ-Άρη. Εννοώ την πρώτη μου χρονιά στην Ελλάδα, όταν ήμουν στον ΠΑΟΚ. Δεν ήξερα ότι υπήρχε αυτή η αντιπαλότητα μεταξύ των δύο ομάδων κι ούτε ότι ήταν από την ίδια πόλη. Δεν το είχα ξαναδεί στη ζωή μου! Και στην Αλαμπάμα είχαμε κάποιες αντιπαλότητες, αλλά όχι αυτό το πράγμα. Έβλεπα τους οπαδούς των δύο ομάδων να τραγουδάνε συνέχεια, να περπατάνε στην πόλη της Θεσσαλονίκης και να φωνάζουν συνθήματα. Ήταν κάτι το απίστευτο», ενώ όπως οι περισσότεροι ξένοι, έτσι και αυτός, είχε πέσει θύμα... κέρματος!

«Όπως επίσης δεν πρόκειται να ξεχάσω σε ένα ματς, στο οποίο οι οπαδοί της αντίπαλης ομάδας μου πέταξαν ένα κέρμα την ώρα που εκτελούσα βολή. Και με πέτυχε! Τότε γύρισα και είπα στον διαιτητή: 'Μπορώ να κάνω ένα διάλειμμα;' και εκείνος γύρισε και μου είπε: 'Όχι! Σούταρε' (Γέλια). Στην Αμερική αυτά δεν υπάρχουν! Εντάξει γίνονται κάποια σκηνικά, αλλά όχι και να πετάξουν αντικείμενα στο παρκέ...»

Μαζί με τους... παίκτες της ομάδας του στο πάρτι-έκπληξη για τα 45α του γενέθλια τον περασμένο Φεβρουάριο

«Έκανα πολλά λάθη και το φταίξιμο είναι μόνο δικό μου»

Αν και δεν φημίζονταν για τις ασίστ του, στην προκειμένη περίπτωση μας έδωσε την... τέλεια πάσα για να προχωρήσουμε στο «φλέγον» ζήτημα που έμελε να τον διώξει από την Ελλάδα: «Εκτός παρκέ, ομολογώ ότι έχω κάνει πολλά λάθη. Ημουν νέος, δεν είχα τη σωστή καθοδήγηση και έκανα λάθη. Έμαθα όμως από αυτά. Εκείνη την περίοδο δεν ήμουν σωστός επαγγελματίας. Το παραδέχομαι» λέει ο Τζόουνς, ο οποίος από τον τόνο της φωνής του δεν έκρυβε τη στεναχώρια και τη μετάνοιά του:

«Θέλω να ξεχάσω το παρελθόν. Ό,τι έγινε-έγινε. Ο μοναδικός που πρέπει να κατηγορηθεί είμαι εγώ. Κανείς άλλος. Το φταίξιμο ήταν δικό μου. Τιμωρήθηκα και το άφησα πίσω μου. Έκτοτε προχώρησα στη ζωή μου και δεν θέλω να το σκέφτομαι» συνέχισε ο Αμερικανός και μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα μας εξιστόρησε το... γεγονός: «Ολα ξεκίνησαν από τον συγκάτοικό που είχα τότε. Τον Νιγηριανό Γουλαμπι Οσούν, αλλά δεν ήταν ο αυτός που ευθύνεται. Δεν ήξερα τι έκανε. Απλά δεν ήταν ευθύς απέναντί μου. Εγώ από τη πλευρά μου κάπνιζα χασίς τότε. Το παραδέχομαι. Και το πλήρωσα. Πάντως δεν μπορώ να πω ότι φταίει εκείνος. Τον έπιασε η αστυνομία και μετά ήρθαν στο σπίτι και έπιασαν και εμένα. Αυτή είναι η ιστορία και την ξέρετε».

«Μου συμπεριφέρθηκαν σαν να ήμουν σκύλος!»

Σ' εκείνο το σημείο μας υπενθύμισε και κάτι ακόμα. Μετά την ιστορία με τα ναρκωτικά του απαγορεύτηκε η είσοδος στην Ελλάδα. Από τότε που έφυγε ουδέποτε γύρισε πίσω. Όχι γιατί το ήθελε, αλλά γιατί του το επέβαλαν: «Η αλήθεια είναι ότι δεν ήθελα ποτέ να φύγω από την Ελλάδα. Ήθελα να μείνω όσο περισσότερο γινόταν. Όμως ξέρεις κάτι; Μου συμπεριφέρθηκαν σαν να ήμουν σκύλος! Εγώ αγαπάω πολύ την Ελλάδα και θέλω να επιστρέψω κάποια μέρα. Ακόμα και όταν ήμουν στην Αμερική είχα αυτόν τον περιορισμό. Όπως σου είπα είμαι προπονητής σε παιδιά μικρών ηλικιών και βάση του προγράμματος του καμπ ταξίδευα σε όλη την Ευρώπη. Δεν είχα κανένα πρόβλημα. Όμως στην Ελλάδα δεν μπορούσα. Έχουν περάσει τόσα πολλά χρόνια από τότε και δεν μπορώ να μπω στη χώρα σας!!»

Και συνέχισε: «Από όσο γνωρίζω δεν μου το επιτρέπουν. Μάλιστα όταν έπαιζα στην Ορτέζ θυμάμαι που είχα έρθει για ένα ματς εναντίον του Πανιωνίου αλλά δεν με άφησαν να μείνω στην Ελλάδα. Με έβαλαν στο αεροπλάνο και με γύρισαν πίσω στη Γαλλία. Επίσης είχε τύχει να έρθω και πάλι στη χώρα σας πριν από τρία χρόνια. Μόνο που τότε άλλαξα πτήση και δεν χρειάστηκε να βγω από το αεροδρόμιο».

«Να δω ένα ματς του ΠΑΟΚ. Τίποτε άλλο!»

Ο μεγαλύτερος λόγος που θέλει να έρθει στην Ελλάδα; Μόνο και μόνο για να βρεθεί στο γήπεδο και να παρακολουθήσει ένα ματς του ΠΑΟΚ! «Όπως σου είπα και πριν, τότε ήμουν μικρός τότε και έκανα πολλά λάθη. Θέλω πάρα πολύ να έρθω στην Ελλάδα. Έστω για να παρακολουθήσω ένα παιχνίδι του ΠΑΟΚ. Ένα ματς! Δεν θέλω τίποτε περισσότερο...»

Φιλίες μπορεί να μην κράτησε με παλιούς συμπαίκτες του, αλλά όπως είπε «στην Κύπρο συνάντησα τον Φασούλα, τον Πρέλεβιτς, τον Κόρφα, και τον... πως τον λένε να δεις (σ.σ. στα ελληνικά όλη η πρόταση!)... τον Μάτζικ! Τον Σταυρόπουλο! Οταν ήρθε εδώ ήταν προπονητής του ΠΑΟΚ και είχαμε την ευκαιρία να τα πούμε λίγο. Συνάντησα αρκετούς παλιούς παίκτες στην Κύπρο, αλλά δεν μπορώ να πω ότι κράτησα επαφή με κάποιον από αυτούς. Οταν δουλεύουμε μαζί είμαστε φίλοι, αλλά όταν χωρίζουν οι δρόμοι σταματάει να υπάρχει η επαφή. Αυτόματα. Σίγουρα θα χαιρετηθούμε όταν συναντηθούμε, αλλά χωρίς να έχουμε ιδιαίτερες σχέσεις».

Στην Ασφάλεια Θεσσαλονίκης μαζί με τον Νιγηριανό συγκάτοικό του, Οσούν Οβουλάμπι

Βέβαια έκανε ειδική μνεία στον Μπάνε Πρέλεβιτς: «Ο Μπάνε ήταν ο καλύτερος χαρακτήρας που συνάντησα στην Ελλάδα. Και μιας και με ρώτησες για παλιούς συμπαίκτες μου θα σου πω και για έναν αντίπαλο. Αγαπημένος μου παίκτης ήταν ο Γκάλης. Και ξέρεις κάτι; Θα ήθελα πολύ να είχα πάρει τότε τον επαγγελματισμό του. Όμως ήμουν νεαρός τότε και δεν έκανα αυτά που έπρεπε. Και τον Γκάλη τον θέλεις πάντα συμπαίκτη σου και ποτέ αντίπαλο!!»

«Το μεγαλύτερο λάθος μου ήταν που έφυγα από τον ΠΑΟΚ»

Αφού εξήγησε λοιπόν ότι ο Νίκος Γκάλης ήταν ο... λόγος που τον οδήγησε στον Άρη το καλοκαίρι του '89 επανέφερε στο μυαλό του εκείνες τις ημέρες: «Όταν τελείωσε το συμβόλαιό μου με τον ΠΑΟΚ ήμουν στην Αμερική και δοκιμαζόμουν σε ένα καμπ των Σάρλοτ Χόρνετς. Εκεί ήρθε η πρόταση από τον Άρη και την αποδέχθηκα» μας είπε χαρακτηριστικά και αμέσως του υποβάλαμε την ερώτηση: ΠΑΟΚ ή Άρης; «ΠΑΟΚ! ΠΑΟΚ για πάντα! (Γέλια). Ζήτω η Τούμπα! Ακόμα και όταν έπαιζα στον Άρη, υποστήριζα τις ομάδες του ΠΑΟΚ σε όλα τα σπορ! Μάλιστα πήγαινα και τις έβλεπα! (Γέλια)», ενώ ξεκαθάρισε πως «ο ΠΑΟΚ δεν μου χρωστάει τίποτα απολύτως. Με πλήρωσαν μέχρι τελευταίου σεντ. Αντίθετα η άλλη ομάδα δεν με ξεχρέωσε ποτέ».

«Ο Λυπηρίδης ήταν ο πιο σκληροτράχηλος αμυντικός! Στους τελικούς της σεζόν 1988-89 μου έσπασε και τον γαμ....ο μου ώμο!»

Και μιλώντας για τους οπαδούς του ΠΑΟΚ, είπε: «Θέλω να τους πω μόνο ένα πράγμα. Το μεγαλύτερο λάθος μου που έκανα ήταν που έφυγα από την ομάδα και να ξέρουν ότι τους αγαπώ πολύ. Ακόμα και εδώ στην Κύπρο που έρχονται κάποιοι Έλληνες με θυμούνται από τη θητεία μου στον ΠΑΟΚ. Όχι από τον Άρη».

Όσο να 'ναι τα ντέρμπι των '80s μεταξύ Αρη και ΠΑΟΚ κρατούσαν τους πάντες σε... αφύπνιση! Και όταν του ζητήσαμε να θυμηθεί κάτι... περισσότερο από αυτά τα ματς, του ήρθε το μυαλό ένα όνομα! «Δεν πρόκειται να ξεχάσω τον Λυπηρίδη. Πιστεύω ήταν ο πιο σκληροτράχηλος αμυντικός! Μάλιστα στους τελικούς της σεζόν 1988-89 μου έσπασε τον γαμ....ο μου ώμο! Εκείνη την περίοδο είχαν έρθει να με δουν και άνθρωποι από το ΝΒΑ. Σε αυτό το σημείο θέλω να ευχαριστήσω τους ανθρώπους του ΠΑΟΚ επειδή είχαν κρατήσει κρυφή την εξωγηπεδική μου ζωή που έβγαινα και ξενυχτούσα. Παρόλα αυτά, στον πρώτο τελικό ο Λυπηρίδης μου έβγαλε τον ώμο! Και έπρεπε πριν από τα επόμενα ματς να τον βάζω και να τον βγάζω για να μπορώ να παίξω», ενώ ταξίδεψε για λίγο και στο... Βελιγράδι!

«Α! Να πω και για τον Τζόνι Νιούμαν οποίος μου έχει μείνει αξέχαστος. Ειδικά μετά τα όσα έκανε στο Βελιγράδι, όταν αντιμετωπίζαμε τον Ερυθρό Αστέρα για το κύπελλο Κόρατς. Η αλήθεια είναι ότι ο διαιτητής μας είχε αδικήσει πολύ εκείνο το βράδυ και εκείνος τον έδειρε!! (Γέλια). Μετά από αυτό το περιστατικό έφυγε από την ομάδα και τη θέση του είχε πάρει ο Κώστας Πολίτης, ο οποίος είχε κερδίσει με την εθνική Ελλάδας το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα την προηγούμενη χρονιά. Από προπονητές, δεν θα μπορούσα να μην αναφέρω τον Ιωαννίδη! Ήταν σκληρός προπονητής αλλά πιστεύω ότι έμοιαζε πολύ με τον νυν προπονητή του Παναθηναϊκού. Τον Ζέλικο Ομπράντοβιτς. Ήξερε πως να διαχειριστεί τους καλούς παίκτες που είχε στη διάθεσή του, όπως και να πάρει τα πάντα από αυτούς».

Όσο για τους αντίπαλους; «Εκείνος που δεν μπορούσα να αντιμετωπίσω ήταν ο Φάνης Χριστοδούλου. Εντάξει ο Γκάλης ήταν το νούμερο 1. Παρά το ύψος του δεν μπορούσε κανείς να τον σταματήσει. Αν αφήσουμε τον Γκάλη στην άκρη, ο Χριστοδούλου ήταν ο αμέσως επόμενος».

«Το καλύτερο παιχνίδι μου ήταν σε ένα φιλικό εναντίον του Παναθηναϊκού του Έντγκαρ Τζόουνς και είχα πετύχει 52 πόντους»

Όταν του ζητήσαμε να ανακαλέσει ένα καλό ματς στην εν Ελλάδι καριέρα του επέλεξε «ένα παιχνίδι που δεν το έδειξε η τηλεόραση. Ήταν ένα φιλικό ματς εναντίον του Παναθηναϊκού του Έντγκαρ Τζόουνς και είχα πετύχει 52 πόντους! Πρέπει να ήταν τουρνουά κάπου στα Χριστούγεννα. Ομως η καλύτερη στιγμή μου ήταν όταν κερδίσαμε τον Άρη για πρώτη φορά ύστερα από πέντε χρονιά». Σε εκείνο το σημείο του αναφέραμε ένα απίθανο καλάθι που είχε σημειώσει πέφτοντας έξω από τη baseline με τη μπάλα να πηγαίνει πίσω από το ταμπλό και να καταλήγει στο διχτάκι: «Ναι! Το θυμάμαι! Μάλιστα πριν από λίγες μέρες προσπάθησα να το ξαναβάλω μπροστά στα παιδιά που προπονώ. Φυσικά απέτυχα! (Γέλια)»

Και συνέχισε: «Αγαπάω το ευρωπαϊκό μπάσκετ και το παρακολουθώ πάρα πολύ. Μάλιστα ήταν πολύ όμορφα όταν ήρθε ο Παναθηναϊκός πριν από τέσσερα χρόνια στην Κύπρο για ένα τουρνουά. Ήταν υπέροχο που είδα αυτή την ομάδα από κοντά. Και μπορώ να σου κάτι με σιγουριά. Το προπονητικό τιμ αυτής της ομάδας ξέρει πολυυυυ μπάσκετ!»

«Κάντε μια έρευνα για μένα και αφήστε με να γυρίσω στην Ελλάδα. Σας παρακαλώ. Είναι το μόνο που θέλω»

Λίγο πριν κλείσουμε μας ταξίδεψε λίγο στο ΝΒΑ λέγοντας πως «η ομάδα μου δεν τα πάει καλά. Είμαι οπαδός των Σίξερς, αλλά δυστυχώς δεν τα πάμε καθόλου καλά! Άλλωστε μεγάλωσα την εποχή του Ντόκτορ Τζέι, του Ντάριλ Ντόουκινς, του Μορίς Τσικς και δεν θα μπορούσα να είμαι άλλη ομάδα. Όσο για φέτος θα κάνω μια παρακινδυνευμένη πρόβλεψη. Θα δώσω προβάδισμα στο Μέμφις! Είναι μια ομάδα που έχει 20 παίκτες στο ρόστερ της οι οποίοι μπορούν να μπουν μέσα και να παίξουν καλά. Ξέρω είναι το μεγάλο αουτσάιντερ, αλλά τους πιστεύω πολύ. Άλλωστε στα πλέι οφς πρέπει να έχεις υγεία και μια ομάδα που έχει 20 παίκτες, σίγουρα θα έχει «γεμάτο» ρόστερ».

Και στο τέλος έστειλε το... δικό του μήνυμα στην ελληνική δικαιοσύνη! «Αφήστε να με γυρίσω! Κάντε μια έρευνα για μένα και αφήστε με να γυρίσω στην Ελλάδα. Σας παρακαλώ. Είναι το μόνο που θέλω. Μετά από 20 χρόνια το αδίκημα παραγράφεται. Κάθε μέρα που περνάει το σκέφτομαι και θέλω να επιστρέψω. Στο κάτω-κάτω δεν σκότωσα κανέναν. Εξάλλου μπορεί και να γίνω προπονητής στην Ελλάδα! Ποιος ξέρει τι μπορεί να συμβεί; Πολλοί Έλληνες ήρθαν στην Κύπρο και έγιναν προπονητές, όπως ο Μέμος Ιωάννου. Γιατί να μην το κάνω και εγώ; Σας παρακαλώ. Δώστε μου μια ευκαιρία. Δεν θέλω τίποτε άλλο...»

Η πρώτη ήττα του Άρη το 1988 με σούπερ Τζόουνς

Όταν ο Τζόνι Νιούμαν έσπρωξε τον διαιτητή

Η σύλληψη του Μάικ Τζόουνς (Απρίλιος 1990)