"Κάναμε περήφανο τον κόσμο"

Αναλυτικά τα όσα είπε στο "Αθλητικό Μετρόπολις":

"Τότε ήμουν 18 ετών, το θυμάμαι σαν όνειρο. Υπήρχε ένταση την ώρα που μπαίναμε στο γήπεδο. Οταν μπήκαμε για ζέσταμα δεν αναγνώριζα σε ποιο γήπεδο είμαι. Είχα ανατριχιάσει και εγώ και οι συμπαίκτες μου. Δεν έβλεπες καρέκλες... Οταν έχεις τέτοιο κόσμο σου δίνει δύναμη. Οταν η αδρεναλίνη είναι ανεβασμένη νιώθεις πανίσχυρος. Επειδή ήταν η πρώτη επαφή σε τέτοιο τελικό, είχαμε αυτοπεποίθηση".

Για τα πέντε φάουλ των Φασούλα και Παπαχρόνη: "Δεν σκεφτόμασταν κάτι, προσπαθήσαμε να διαχειριστούμε την κατάσταση".

Συνεχίζοντας αναφέρθηκε σε ένα περιστατικό που θυμάται από τον τελικό αλλά και στην επιστροφή της αποστολής στη Θεσσαλονίκη: "Στο τέλος του αγώνα θυμάμαι μπήκε ένας φίλος μας πριν δύο δευτερόλεπτα και παραλίγο να τιμωρηθούμε και να χάσουμε το παιχνίδι. Του έριξε μια κλωστιά ο Σάκοτα για να βγει έξω.

Μου έχει μείνει χαραγμένη η επιστροφή στη Θεσσαλονίκη. Ο αεροδιάδρομος ήταν μαύρος. Κατεβήκαμε από το αεροπλάνο και ήταν λες και κολυμπούσαμε, μας πήγαινε ο κόσμος όπου μας ήθελε".

Για το αν ο ΠΑΟΚ "έχτισε" πάνω σε αυτήν την επιτυχία: "Έχτισε σε αυτή την επιτυχία. Για κάποια χρόνια ο ΠΑΟΚ προσπαθούσε να πάρει τα σκύπτρα από τον Αρη. Έκανε προσπάθειες ο Βεζυρτζής, φέραμε τον κόσμο στο γήπεδο, τον κρατήσαμε και τον κάναμε περήφανο. Του δώσαμε μια περηφάνια να είμαστε οι πρώτοι στην Ευρώπη, πρώτοι στην Ελλάδα και αυτό μας ευχαρίστησε".

Για τον τωρινό ΠΑΟΚ και το ότι στηρίζεται σε Ελληνες αλλά και τους Πρέλεβιτς, Σταυρόπουλο: "Χαίρομαι που είναι στην ομάδα (σ.σ οι Πρέλεβιτς και Σταυρόπουλος). Ξέρουν μπάσκετ και προσπαθούνε. Ξέρουν από πίεση. Υπάρχουν παικταράδες που είναι 16-17 ετών και μπορούν να αποδώσουν πολύ περισσότερο από ξένους παίκτες. Κάποιοι ξένοι παίκτες είναι αμφιλεγόμενοι. Μιλάω με τον Μπάνε για το τι παιδιά βλέπω. Θέλω να βοηθάω τα παιδιά, να τα στέλνω στη Θεσσαλονίκη. Εύχομαι ο ΠΑΟΚ να είναι καλά. Θα χαίρομαι με τις χαρές του ΠΑΟΚ και θα λυπάμαι με τις λύπες".