Ο Νίκος Μιχόπουλος θυμάται το Χάιμπουρι

Ο Νίκος Μιχόπουλος μιλά στο paokfc.gr.

Αρχικά, ποιος ήταν ο άνθρωπος που σας έφερε στην ομάδα;

Εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν μάνατζερ. Το διάστημα πριν έρθω στον ΠΑΟΚ αγωνιζόμουν στον Απόλλων Λάρισας, στον Βόρειο Όμιλο της Γ' Εθνικής. Αυτό σήμαινε ότι με έβλεπαν πολλά μάτια του ΠΑΟΚ. Κάπως έτσι, λοιπόν, με κάλεσαν να δοκιμαστώ με προπονητή τότε τον κ. Λιούμπκο Πέτροβιτς. Μετά από αυτό υπέγραψα ένα πενταετές συμβόλαιο και τελικά έμεινα οχτώ χρόνια.

Ποιες ήταν οι πρώτες σας εντυπώσεις από την Τούμπα;

Ένιωσα ένα δέος. Μπήκα ξαφνικά σε αποδυτήρια με μεγάλα ονόματα που μέχρι τότε παρακολουθούσα από την τηλεόραση. Το συναίσθημα εκείνων των ημερών δεν περιγράφεται.

Ποιος είναι ο αγώνας που θα ξεχωρίζατε στην καριέρα σας;

Φυσικά, ο αγώνας με την Άρσεναλ. Θεωρώ πως ήταν, αν όχι ο μεγαλύτερος ένας από τους μεγαλύτερους αγώνες του ΠΑΟΚ.

Το περιμένατε;

Η Άρσεναλ εκείνη την εποχή ήταν μια από της καλύτερες ομάδες της Αγγλίας. Ήταν νταμπλούχος. Εμείς από την πλευρά μας φύγαμε για τον αγώνα με ένα τέλειο αποτέλεσμα οπότε το μόνο που θέλαμε ήταν να αποδείξουμε ότι έχουμε μια καλή ομάδα που μπορεί να σταθεί μπροστά σε τόσο καλές ομάδες. Τελικά παίξαμε τόσο καλά που ήρθε και η πρόκριση.

Τι ήταν αυτό που οδήγησε την ομάδα σε αυτό το καλό αποτέλεσμα;

Σίγουρα το οικογενειακό κλίμα. Ως συμπαίκτες, αλλά και ως άνθρωποι ήμασταν πάρα πολύ κοντά, ήμασταν δεμένοι σαν οικογένεια. Πιστεύω πως αυτός ήταν ο καλύτερος παράγοντας που μας οδήγησε στο επιθυμητό αποτέλεσμα.

Ποια είναι η μεγαλύτερη δυσκολία που αντιμετωπίζουν οι τερματοφύλακες;

Δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη, είναι πάρα πολλές. Μπορεί για παράδειγμα να είναι πολύ καλός ο αντίπαλος, μπορεί να είναι σε κακή μέρα κάποιος συμπαίκτης σου και φυσικά μπορεί να μην ευνοούν οι καιρικές συνθήκες.

Γιατί στον ΠΑΟΚ είναι ακόμη πιο δύσκολη η θέση του τερματοφύλακα;

Οι απαιτήσεις του κόσμου είναι τόσο μεγάλες που δυσκολεύουν ακόμη πιο πολύ το έργο του τερματοφύλακα. Πρέπει να αποδεικνύει σε κάθε παιχνίδι ότι είναι ο καλύτερος.

Πως ξεπερνούσατε τις δύσκολες βραδιές και την πίεση του κόσμου;

Προσπαθούσα να το ξεπεράσω όσο το δυνατόν πιο γρήγορα μέσα από την προπόνηση και περιμένοντας τον επόμενο αγώνα. Το καλύτερο φάρμακο πάντα είναι η νίκη.

Tι θα συμβουλεύτε τον Παναγιώτη Γλύκο που βρίσκεται αυτή τη στιγμή στη θέση κάτω από τα δοκάρια;

Στον Παvαγιώτη θα συμβούλευα να συνεχίσει να δουλεύει – όπως και το κάνει – και να είναι συγκεντρωμένος. Του εύχομαι κάθε επιτυχία.