«Δεν βιάζομαι για το επόμενο μου βήμα»

O 41χρονος τεχνικός δεν στερείται ατομικών φιλοδοξιών, στην παρούσα χρονική φάση, όμως, δηλώνει απολύτως αφοσιωμένος στο έργο του στην ομάδα νέων και στην προσπάθεια του να αναδείξει παίκτες για την αντίστοιχη πρώτη.

 Στη συνέντευξη του στη FORZA o Πάμπλο Γκαρσία, μεταξύ άλλων, αναλύει τις σκέψεις του για τη νέα φουρνιά της Κ-20, για το νέο του συμβόλαιο του με τον ΠΑΟΚ, για τη συμπλήρωση μιας ολόκληρης δεκαετίας παραμονής του στη Θεσσαλονίκη, για το Μουντιάλ της Ρωσίας, όπως και τις επικείμενες μάχες του Δικεφάλου με τη Βασιλεία.

«Ο βασικός στόχος για την Κ-20 δεν είναι η κατάκτηση του πρωταθλήματος. Αυτό που έχουμε ως κύρια αποστολή είναι να αναδείξουμε παίκτες για την πρώτη ομάδα. Να δουλέψουμε μεθοδικά και να δώσουμε ποδοσφαιριστές στη μεγάλη ομάδα» σπεύδει να υπογραμμίσει από την αρχή. Και συνεχίζει: «Αρχίσαμε τη νέα χρονιά, έχοντας αρκετούς παίκτες, που προωθήθηκαν από την Κ-17. Αυτό που λέω εγώ είναι ‘δουλειά, δουλειά, δουλειά’. Και μακάρι, μετά από δύο-τρία χρόνια, να έχουν βγει απ’ αυτήν την ομάδα ένας-δύο παίκτες, που να στελεχώνουν την πρώτη ομάδα. Κάποιοι παίκτες από την περσινή Κ-20 έχουν αποχωρήσει, κάποιοι άλλοι ποδοσφαιριστές βρίσκονται μαζί μας και δοκιμάζονται αυτήν την περίοδο. Κάθε καλοκαίρι, βέβαια, υπάρχουν προσθαφαιρέσεις στο ρόστερ. Το καλό για εμάς είναι ότι οι περσινοί βασικοί παίκτες θα είναι φέτος πιο έτοιμοι, έχοντας την εμπειρία της περσινής σεζόν».

Τόσο ο Μπαλογιάννης, όσο κι ο Λύρατζης, δύο παίκτες από την περσινή πρωταθλήτρια Κ-20, προετοιμάστηκαν με τους μεγάλους. Ποιες είναι οι περαιτέρω προοπτικές τους;

«Δεν γνωρίζω τι σκέφτεται για αυτούς ο Λουτσέσκου. Μαζί με τον Μίροσλαβ Σνάουτσνερ δουλεύουμε με τους παίκτες σε πολλά διαφορετικά κομμάτια, και σε ατομική βελτίωση, και σε τακτική, και σε φυσική κατάσταση. Από εκεί και πέρα, το ζητούμενο είναι τι επιδιώκει σαν ομάδα ο ΠΑΟΚ και τι θέλει ο προπονητής της πρώτης ομάδας. Θέλουμε παίκτες από την ακαδημία; Θέλουμε παίκτες από μεταγραφές; Θα ήταν χρήσιμο για εμάς να ξέρουμε τι κάνουμε. Εμείς δεν μπορούμε να κάνουμε τίποτα πάνω σ’ αυτό. Εμείς δουλεύουμε στην Κ-20, πρέπει να ετοιμάσουμε τους παίκτες, αλλά μέχρι εκεί. Πρόπερσι ο Λύρατζης έπαιζε στην Κ-17, αλλά εγώ τον ήθελα μαζί μου στην Κ-20. Τότε μου λέγανε ότι είναι ακόμη μικρός, θέλει χρόνο για να ετοιμαστεί… Για μένα αυτό είναι λάθος που γίνεται. Παίκτες 17 χρόνων στην Αργεντινή, στη Βραζιλία και στην Ουρουγουάη παίζουν στις ανδρικές ομάδες. Αυτό είναι το πρόβλημα στην Ελλάδα. Όπως επίσης και το γεγονός ότι εδώ δεν υπάρχουν ομάδες, που θα στηρίξουν τους νέους παίκτες στα πρώτα τους βήματα στο ποδόσφαιρο των μεγάλων. Σ’ αυτό το κομμάτι δεν λειτουργούμε επαγγελματικά. Για αυτό και είναι δύσκολο για τους παίκτες να κάνουν το επόμενο βήμα στην καριέρα τους. Προσπαθούμε καθημερινά για το καλύτερο, να ξεπερνούμε και τα προβλήματα».

Ήταν εύκολη η επιλογή να υπογράψεις νέο διετές συμβόλαιο με τον ΠΑΟΚ;

«Ναι, δεν ήταν καθόλου πρόβλημα για μένα. Αν με θέλουν, εγώ θα είμαι εδώ για να δουλεύω. Μου αρέσει η δουλειά του προπονητή, μου αρέσει να βοηθώ αυτά τα παιδιά. Γιατί πιστεύω ότι πράγματι εδώ στην Ελλάδα υπάρχουν πολλοί ταλαντούχοι παίκτες. Θα ήθελα, πάντως, να υπάρχει καλύτερη συνεργασία. Εγώ καταλαβαίνω ότι και στην πρώτη ομάδα έχουν δυσκολίες, υπάρχει πίεση, πρέπει να κερδίζουν σε κάθε παιχνίδι, που δίνουν. Αλλά, και πάλι, μπορούμε να έχουμε περισσότερη συνεργασία. Έχω συμπληρώσει δύο χρόνια στην Κ-20, αλλά ποτέ δεν ξέρεις τι μπορεί να συμβεί στο μέλλον. Μπορεί κάποια στιγμή μεθαύριο, του χρόνου, να φύγω. Δεν θέλω να είμαι πάντα εδώ. Θέλω σιγά-σιγά να κάνω βήματα προς τα εμπρός. Να είμαι προπονητής σε ομάδες ανδρών. Αλλά δεν βιάζομαι. Θέλω να βελτιώσω κάποια πράγματα, που δεν είναι καλά εδώ. Θα μας εξυπηρετούσε σίγουρα ένα πιο μεγάλο γήπεδο για τις προπονήσεις στη Μεσημβρία. Απλώς επισημαίνω κάποια πράγματα, για να τα βελτιώσουμε και να κάνουμε πιο αποδοτικό το έργο μας. Δεν τα λέω για μένα, σκοπός μου είναι να δουλεύουμε σωστά. Η οικογένεια Σαββίδη βοηθάει πολύ, μπορούμε να είμαστε πιο οργανωμένοι».

Σε λίγες ημέρες θα συμπληρώσεις μια ολόκληρη δεκαετία παραμονής στην Ελλάδα, την οποία μάλλον δεν θα θεωρείς ως ξένη χώρα για σένα.

«Έχω ζήσει και έχω παίξει ποδόσφαιρο και στην Ισπανία και στην Ιταλία, αλλά, ναι, τα περισσότερα χρόνια εκτός Ουρουγουάης τα έχω ζήσει στην Ελλάδα. Κι εγώ, αλλά και ολόκληρη η οικογένεια μου νιώθουμε πολύ καλά εδώ. Η ζωή είναι καλή, τα παιδιά μας έχουν φίλους εδώ, όπως κι εγώ βέβαια. Ποτέ δεν ξέρεις αν και πότε θα φύγουμε, αλλά μέχρι τώρα, νιώθουμε μια χαρά».

Τι θα είναι πιο σημαντικό για τον ΠΑΟΚ στη νέα σεζόν, να μπει στους ομίλους του Τσάμπιονς Λιγκ ή να κατακτήσει το πρωτάθλημα;

«Και τα δύο είναι σημαντικά, αλλά, προσωπικά, δεν θέλω να βλέπω πολύ μπροστά. Για μένα είναι σημαντικό η ομάδα να προχωρήσει βήμα-βήμα. Πρώτα πρέπει να επικεντρωθεί στον ευρωπαϊκό στόχο, να αποκλείσει τη Βασιλεία. Και μετά θα έχει χρόνο για τα υπόλοιπα.

Αν η Ουρουγουάη ενισχύονταν με τον Καβάνι στον προημιτελικό του Μουντιάλ με τη Γαλλία, πιστεύεις ότι θα είχε καλύτερη τύχη;

«Πιθανώς, αλλά είναι κάτι που δεν μπορείς να το πεις με βεβαιότητα. Η αλήθεια είναι ότι ο Καβάνι, στα παιχνίδια που πήρε μέρος, ήταν πολύ καλός. Σκόραρε, βοήθησε πολύ την ομάδα. Στάθηκε όμως άτυχος, τραυματίστηκε, και δεν μπόρεσε να αγωνιστεί στο καθοριστικό ματς με τη Γαλλία. Νομίζω, όμως, ότι σε γενικές γραμμές η Ουρουγουάη τα πήγε καλά στο Μουντιάλ. Και διακρίθηκε στο κομμάτι της αμυντικής τακτικής. Το ποδόσφαιρο εξελίσσεται. Και είδατε ότι η Ισπανία με το… τίκι-τάκα απέτυχε. Στο ποδόσφαιρο δεν υπάρχει μόνο μια συνταγή επιτυχίας, όπως βλέπουμε τώρα τη μόδα, που θέλει τις ομάδες να είναι συμπαγείς στην άμυνα και να βγαίνουν μπροστά με αντεπιθέσεις. Σε μια ομάδα απαιτείται να υπάρχει ισορροπία, να μπορεί και να αμύνεται, και να έχει την κατοχή της μπάλας, προκειμένου να πετυχαίνει τους στόχους της».

 «ΜΕ ΤΗΝ ΚΡΟΑΤΙΑ ΣΤΟΝ ΤΕΛΙΚΟ»

«Εμένα μου άρεσε περισσότερο σαν ομάδα η Κροατία και ήθελα αυτή να ήταν η νικήτρια στο μεγάλο τελικό. Κρίμα που τελικά δεν τα κατάφερε. Απέδωσε καλό ποδόσφαιρο και είχε να παρουσιάσει πολύ καλούς παίκτες. Αλλά έτσι είναι το ποδόσφαιρο, δεν είναι πάντα δίκαιο».

 «ΙΚΑΝΗ ΚΑΙ ΤΥΧΕΡΗ Η ΓΑΛΛΙΑ»

«Η Γαλλία είχε εξαιρετικούς χαφ, που έτρεχαν πολύ, αλλά και επιθετικούς, όπως τον Εμπαπέ και τον Γκριεζμάν. Ειδικά ο δεύτερος χρησιμοποιούσε πολύ το μυαλό του στη διάρκεια του παιχνιδιού. Στον τελικό είχαν και την τύχη με το μέρος τους, αφού πέτυχαν δύο γκολ, χωρίς να δημιουργήσουν πολλές φάσεις».