Εθισμένος ο ΠΑΟΚ στα ματς δίχως αύριο

Περίμενα να τον δω νευριασμένο, χαλασμένο, ξενερωμένο. Αντιθέτως, εκείνος έδειχνε μια χαρά. «Καταρχάς, κερδίσαμε.  Κι αυτό είναι που μετράει», ήταν τα πρώτα του λόγια στο μικρόφωνο. Είχα ακούσει καλά; Δηλαδή, δεν είχε παράπονα; Δεν ήταν θυμωμένος; Αυτό περίμενε να δει;

Σαφώς, και όχι. Οι προπονητές όμως, ειδικά ο Λουτσέσκου, έχουν έναν δικό τους τρόπο να βλέπουν και να ερμηνεύουν ένα παιχνίδι, μία κατάσταση.

Οι πρεμιέρες των ομάδων του Ρουμάνου ήταν πάντα νωθρές. Πέρσι ήταν το 0-0 με την Μπεϊτάρ εντός έδρας. Πρόπερσι το καταστροφικό 2-0 στην Σόφια. Οι ομάδες του συνηθίζουν να «ανοίγουν» σιγά-σιγά.

Ο Λουτσέσκου θέλει να βλέπει λάθη στο γήπεδο, ώστε να έχει κάτι για να τσιτώνει τους παίκτες του. Θέλει να βλέπει ατέλειες, ανορθογραφίες από τους παίκτες για να μπορεί να τους τριβελίζει το μυαλό σε κάθε προπόνηση, να τους έχει στην τσίτα.

Θέλει τις ομάδες του να είναι στην πρίζα, να βρίσκονται υπό πίεση με την πλάτη στον τοίχο, να πρέπει να έχουν κάτι να αποδείξουν. Εκεί είναι εξπέρ στην διαχείριση. Αυτό που μισεί, φοβάται, τρέμει είναι η χαλαρότητα.

Υπό αυτό το πρίσμα το 3-2 με την Μπόρατς, με αυτή την προβληματική, μέτρια, επιπόλαια εικόνα στο γήπεδο, στα μάτια του ίσως να είναι πιο χρήσιμο από ένα σαρωτικό 5-0 που θα δημιουργούσε την στρεβλή εικόνα πως όλα πάνε ρολόι.

Τώρα, ο ΠΑΟΚ θα πάει απόλυτα συγκεντρωμένος για να δώσει μία μάχη. Θα σκληραγωγηθεί από νωρίς, ό,τι έγινε και πέρσι με τα do or die παιχνίδια στην Ιερουσαλήμ και το Σπλιτ, μέσα σε καυτές έδρες που κόχλαζαν.

Αν υπάρχει κάτι που με τρόμαξε ήταν οι διαιτητικές αποφάσεις. Το freak πέναλτι που δόθηκε είναι κόντρα στο πνεύμα του κανονισμού και του ποδοσφαίρου. Στο δεύτερο γκολ υπάρχει οφσάιντ του φορ της Μπόρατς που κάνει συμμετοχή στην φάση και διέφυγε από το VAR. Το υφάκι και το στιλ αποφάσεων ήταν σε όλο το ματς προβληματικό. Ας ελπίσουμε ότι ήταν κάτι τυχαίο και όχι κάποιο… μήνυμα από ψηλά.