Μπέλλο ζεις!

Συμπληρώνονται σήμερα, 11 Αυγούστου, 26 ολόκληρα χρόνια από τη μέρα που «έφυγε» ο Γιώργος Μπεληγιάννης, γνωστός σε όλο το φίλαθλο κοινό του ΠΑΟΚ ως «Μπέλλος»!

Εκείνο το μαύρο απόγευμα στο «Άιμπροξ» της Σκωτίας και τον προκριματικό αγώνα του Δικεφάλου με τη Ρέιντζερς το 1998, έγινε γνωστή η είδηση του θανάτου του Μπέλλου και βύθισε στο πένθος όλη την «ασπρόμαυρη» οικογένεια.

«Ο Μπέλλος, από πολύ μικρός στρατεύτηκε στην ιδέα που λέγεται ΠΑΟΚ. Ακολουθούσε παντού τον ΠΑΟΚ, ώσπου κάποια μέρα ασχολήθηκε ενεργά με τον σύνδεσμο. Η ηγετική του φυσιογνωμία, αλλά και ο ανοιχτός του χαρακτήρας, τον έκαναν αγαπητό σε όλους, και έτσι το 1992, σε ηλικία 25 ετών, εκλέχτηκε πρόεδρος στο σύνδεσμο, τον οποίο ανέβασε στα ύψη.

Ο Μπέλλος, αποτέλεσε πραγματικό στυλοβάτη για την ομάδα και τον κόσμο μας. Εκδρομές παντού και πάντα, διάδοση της ΠΑΟΚτσήδικης ιδέας, αγάπη και αλληλεγγύη μεταξύ ΠΑΟΚτσήδων και μεταξύ των συνδέσμων, είναι λίγα από τα πολλά που έκανε αυτός ο άνθρωπος. Μεγάλη προσωπικότητα, όχι μόνο για την Νεάπολη, αλλά και για όλο το οπαδικό κίνημα του ΠΑΟΚ.

Το ”θρυλικό”, αντικαθίσταται με ένα πρωτότυπο νέο πανό, όπου περιλαμβάνει πράσινες δάφνες, αλλά και έναν διαφορετικό δικέφαλο αετό. Έναν αετό πιο άγριο και πιο αντιπροσωπευτικό για τον λαό μας. Δεν είναι τυχαίο, ότι μέχρι και σήμερα, η συντριπτική πλειοψηφία των συνδέσμων μας χρησιμοποιεί αυτόν τον αετό στα πανό, στις σημαίες και στα προϊόντα τους.

Το καλοκαίρι του ’98, ο σύνδεσμος δέχεται το μεγαλύτερο πλήγμα της ιστορίας του. Ο Γιώργος Μπέλλος, φεύγει πρόωρα από τη ζωή, σε ηλικία μόλις 32 ετών. Η απώλεια για το οπαδικο μας κίνημα μεγάλη, αλλά για τον σύνδεσμο ακόμα μεγαλύτερη. Ο σύνδεσμος βυθίζεται στο πένθος, πολλοί αποχωρούν, καθώς δεν μπορούν να το πιστέψουν ότι χάθηκε ο αδελφός τους» ανέφερε σε σχετικό αφιέρωμα ο σύνδεσμος της Νεάπολης.

Σε ηλικία μόλις 32 ετών, ο Μπέλλος άφησε πίσω του δυσαναπλήρωτο κενό, όντας ηγέτης του Σ.Φ. ΠΑΟΚ Νεάπολης. Έκτοτε, ο κόσμος του Δικεφάλου ορκισμένος να μην ξεχάσει μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του οπαδικού του κινήματος. Άλλωστε, οι νεκροί πεθαίνουν μόνο όταν τους ξεχνάμε…

Διαβάστε το σχετικό αφιέρωμα της σελίδας μας ΕΔΩ.