Ο Κρέσπο «κρέμασε» τα παπούτσια του! (vid)
SHARE:
Ο Άνχελ Κρέσπο έγραψε τη δική του ιστορία με τη φανέλα του ΠΑΟΚ. Ήταν μέλος και μάλιστα βασικό, της ομάδας η οποία κατέκτησε αήττητη το πρωτάθλημα του 2019, πανηγύρισε τέσσερα Κύπελλα και αποχώρησε το 2022 για λογαριασμό του ΑΠΟΕΛ, μετά από μια πολύ γεμάτη πενταετία με το «Δικέφαλο του Βορρά».
Ο Ισπανός, αφού έμεινε ελεύθερος από την κυπριακή ομάδα το καλοκαίρι, πήρε την απόφαση να κρεμάσει τα παπούτσια του και στο μήνυμα του μέσω social media, έγραψε πολλά και συγκινητικά λόγια.
«Δε θα σας πω ψέματα, πήρα αυτή την απόφαση πριν από μήνες, ακούγοντας την καρδιά μου και αφήνοντας το μυαλό μου να σκεφτεί, αλλά δεν είναι εύκολο να γράψω αυτές τις λέξεις, αν και ξέρω ότι έχει έρθει η ώρα…
Όταν έκανα το ντεμπούτο μου στη Σεβίλλη το 2005 δεν πίστευα ποτέ ότι θα ερχόταν αυτή η στιγμή και για να είμαι ειλικρινής ότι θα ερχόταν με τον τρόπο που μπορώ να το κάνω σήμερα, σχεδόν 20 χρόνια μετά, όταν ονειρευόμουν μέρα με τη μέρα, σαν παιδί και έσβηνα τα κεράκια σε κάθε γενέθλια, με την ίδια ευχή.
Δεν πίστευα ποτέ πραγματικά ότι θα μπορούσα να εκπληρώσω τόσα πολλά πράγματα και τόσο όμορφα, γι’ αυτό δεν είναι εύκολο να αποχαιρετάς το όνειρο της ζωής σου, να καταλαβαίνεις και να αναγνωρίζεις ότι όλα τελειώνουν και ότι αυτό το στάδιο πρέπει να τελειώσει και θέλω να γίνει με τον καλύτερο δυνατό τρόπο.
Δεν ξέρω πως θα είναι η ζωή χωρίς αυτό το γαργαλιστικό συναίσθημα όταν μπαίνεις σε ένα γήπεδο με χιλιάδες ανθρώπους που άλλοι χειροκροτούν άλλοι θέλουν να σε σκοτώσουν (ακόμα δεν ξέρω ποιο μου άρεσε περισσότερο), αυτή η βόλτα με το λεωφορείο προς το γήπεδο, η μουσική στα αποδυτήρια, αυτό το συναίσθημα όταν σώζεις ένα γκολ ή αυτό το ακόμα καλύτερο όταν το πετυχαίνεις.
Επίσης, εκείνο το συναίσθημα όταν απέτυχες και η οργή ότι τώρα ήταν η ώρα να δείξεις ποιος είσαι διέτρεξε το σώμα σου, εκείνες οι αγκαλιές στους συμπαίκτες σου, το λυπηρό τελευταίο σφύριγμα του αγώνα όταν έχασες και το χαρούμενο σφύριγμα όταν κέρδισες, η ζωή χωρίς αυτή τη μυρωδιά του γρασιδιού, χωρίς εκείνο το προσωπάκι των παιδιών που έμοιαζαν να βλέπουν κάτι θεϊκό όταν σε κοιτούσαν…
Λοιπόν, ήμουν εκεί με όλα αυτά τα παιδιά, ονειρεύτηκα, κατέβαλα προσπάθειες, θυσιάστηκα και εκπλήρωσα το όνειρο της ζωής μου, το οποίο αποχαιρετώ σήμερα!
Όταν ως παιδί μου έλεγαν «αγόρι μου, άσε τη μπάλα, δε μπορείς να τη φας». Ευλογημένη μπάλα και ευλογημένο ποδόσφαιρο. Σας ευχαριστώ για τα τόσα πολλά. Σας ευχαριστώ που με κάνατε τόσο ευτυχισμένο!!! Θα μου λείψετε».
