Ο καθρέφτης είναι πάντα ο πιο αμείλικτος κριτής

Καταρχάς, είναι απαραίτητο να διευκρινίσουμε προς αποφυγή παρεξηγήσεων ότι η ιστορία του συλλόγου για εμάς χωρίζεται σε δύο περιόδους. Η πρώτη φυσικά περίοδος είναι αυτή που προηγήθηκε της έλευσης του Ιβάν Σαββίδη και η δεύτερη είναι αυτή που βιώνουμε τώρα.

Μία περίοδος δηλαδή γεμάτη με διακρίσεις και ένδοξες στιγμές, κατά την οποία ο μέσος οπαδός του ΠΑΟΚ, είτε αυτός γεννήθηκε το 1950, είτε 1970, είτε το 1990, απολαμβάνει για πρώτη φορά μία περίοδο οικονομικής ευμάρειας και σταθερότητας, αφού για πρώτη φορά από την ίδρυση του συλλόγου, ένας πολύ εύρωστος οικονομικά άνθρωπος μας έχει ευλογήσει με το να ασχολούμαστε μόνο με το αγωνιστικό κομμάτι της ομάδας.

Κάνοντας λοιπόν ξεκάθαρο σε όλα τα μήκη και πλάτη της σκέψης μας ότι ο Ιβάν Σαββίδης αποτελεί ξεκάθαρα μια ευλογία για τον ΠΑΟΚ, είναι απαραίτητο να διευκρινίσουμε ότι σε πολλά πράγματα, ο ίδιος ο Ιβάν αδικεί την επένδυση του.

Το πρώτο ζήτημα που χρίζει διόρθωσης είναι η στελέχωση του συλλόγου με γνώστες του αθλήματος, οι οποίοι θα μπορέσουν να στήσουν ένα αγωνιστικό πλάνο ξεκάθαρο και υλοποιήσιμο. Κάθε χρόνο και σε κάθε μεταγραφική περίοδο ως οπαδοί της ομάδας βιώνουμε την ίδια κωμικοτραγική κατάσταση. Καθυστερήσεις στις κινήσεις στελέχωσης του ρόστερ, λανθασμένες επιλογές παικτών και μια γενικότερη θολούρα σχετικά με το τι προσπαθεί η ομάδα να χτίσει αγωνιστικά και ποιος λαμβάνει τις αποφάσεις.

Άραγε πόσο δύσκολο μπορεί να είναι να στελεχωθεί ο σύλλογος στα πρότυπα άλλων συλλόγων (όπως η Κλαμπ Μπριζ, η Βικτόρια Πλζεν και άλλες ομάδες), ώστε πάντα να αξιοποιούνται οι πόροι που διατίθενται στο 100%; Ο ΠΑΟΚ έχει εφαρμόσει ποδοσφαιρικό μοντέλο έχοντας ήδη αποκομίσει τεράστια αγωνιστικά και οικονομικά ωφέλη από αυτό. Γιατί λοιπόν να μην εφαρμόσει το ίδιο πλάνο και όσον αφορά τη μεταγραφική και αγωνιστική του πολιτική;

Το δεύτερο ζήτημα στο οποίο δεν υπάρχει καμία πρόοδος είναι η επικοινωνιακή πολιτική της ομάδας. Κανείς μα κανείς δεν έχει την αίσθηση πως ο ΠΑΟΚ αυτή τη στιγμή μέσα από την επικοινωνία των στελεχών του εκφράζει τον κόσμο του. Το χάσμα ανάμεσα στον κόσμο και στον σύλλογο γίνεται ολοένα και μεγαλύτερο με αποτέλεσμα πολλοί καλοθελητές να βρίσκουν πρόσφορο έδαφος για την καλλιέργεια της τοξικότητας που μαστίζει την ομάδα.

Το αποτέλεσμα αυτών των παθογενειών είναι ξεκάθαρο. Ένας ΠΑΟΚ ανταγωνιστικός οικονομικά και αγωνιστικά, με πολλές περισσότερες επιτυχίες από ότι στο παρελθόν, αλλά ταυτόχρονα ένας σύλλογος που αδυνατεί να κάνει το βήμα παραπάνω τόσο σε αγωνιστική διάρκεια όσο και σε στρατηγικό επίπεδο.

Γιατί ο καθρέφτης είναι πάντα ο πιο αμείλικτος κριτής.