«Θέλω τη νίκη με Ολυμπιακό»

Αναλυτικά οι δηλώσεις του:

Για το αν θα πάει στο ΠΑΟΚ- Ολυμπιακός:
«Δεν ξέρω αν θα παω. Θέλω να παω αλλά επειδή πάντα, είτε από τηλεόραση είτε βλέπω ζωντανά ένα παιχνίδι, είναι σαν να παίζω εγώ και στεναχωριέμαι όταν δεν παίζει η ομάδα όπως τη φαντάζομαι. Την Κυριακή ήρθε η γυναίκα μου και με είδε στεναχωρημένο και της είπα πως χάσαμε και δεν παίξαμε όπως περίμενα. Έτσι έχω μάθει και μου είναι δύσκολο να συνειδητοποιήσω κάποια πράγματα. Με στεναχώρησε που χάσαμε με αυτόν τον τρόπο, μου είναι δύσκολο να το καταλάβω.

Για το αν βλέπει κάτι θετικό σήμερα που να τον κάνει να χαμογελάει:
«Πάντα ήμουν αισιόδοξος. Πιστεύω στις καλύτερες μέρες. Αν μπουν σε τάξη κάποια πράγματα θα έρθουν καλύτερες μέρες. Αρκεί να μην δείχνουν κάποια άσχημα σημεία που βλέπω τα νεαρά παιδιά. Να συνειδητοποιήσουν πως παίζουν σε μεγάλη ομάδα και θα γίνουν αυτό που θέλουν, αν πιστέψουν στο ταλέντο τους. Βλέπω μεγάλη προσπάθεια και τα πιστεύω αυτά τα παιδιά. Πρέπει να τα στηρίξει ο κόσμος. Είπα πως δεν έμαθα ποτέ αυτό το άθλημα στα 38 μου που σταμάτησα το ποδόσφαιρο. Έρχονται κάθε μέρα καινούργια δεδομένα και πρέπει να τα επεξεργάζεσαι και να τα βγάζεις στο γήπεδο, τότε θα φτάσεις σε ένα επίπεδο του 8 του 9. Στο 10 ίσως να μην φτάσεις ποτέ.»

Για το αν έπρεπε το όνομά του να έχει θέση στην Τούμπα:
«Σε ένα γάμο δεν πας χωρίς προσκλητήριο. Και όταν θέλεις να γίνει γάμος, αυτό δε γίνεται μόνο με το ένα άτομο. Εγώ τι να κάνω, να παω να παρακαλέσω; Από το '84 έλεγα για το ελληνικό ποδόσφαιρο. Το καλούπι του Κούδα χάλασε, αλλά τόσα παιδιά να έχουν περάσει από τις ακαδημίες και να μην τα έχουμε δουλέψει , να μην έχουμε δώσει τόση σημασία σε ταλέντα που έφτασαν 27 χρονών και δεν παίζουνε είναι αμαρτία.»
για να συμπληρώσει:

«Οποία λάθη κι αν έκανα, ποτέ δεν έβλαψα την ομάδα. Από κει και πέρα στο ελληνικό ποδόσφαιρο δεν βλέπουμε τα ηθικά στοιχεία και αντίθετα βλέπουμε αυτά τα τραγικά πράγματα τα οποία είναι απόρροια του ότι δεν θέλουνε ανθρώπους με γνώσεις στο αντικείμενο και ηθικούς. Θέλουν τους "αρπαχτάκηδες" που λενε σε όλα ναι.»

Για το πως αισθάνεται που το όνομά του έχει γίνει τραγούδι:
«Δεν ήμουν ποτέ άνθρωπος των χρημάτων. Κέρδισα χρήματα στη ζωή μου, αλλά δεν υπάρχει μεγαλύτερη αποταμίευση για τον άνθρωπο από αυτή την αγάπη του κόσμου. Αν είχα τα δισεκατομμύρια δε θα τα σύγκρινα με όλα αυτά που έζησα από τα 12 ως τα 38 που σταμάτησα, με όλες τις δυσκολίες που περνούσαμε και όλη εκείνη την αγάπη. Μεγάλωσα πολλές γενιές και όλες η μια στην άλλη άφηναν μια παρακαταθήκη και φτάσαμε μέχρι σήμερα.»
για να συμπληρώσει:

«Φύγαν δυο καλοί μου φίλοι, οι Ρασούλης και Παπάζογλου. Έμεινε ο Βαγιόπουλος και τους ευχαριστώ όλους γιατί αυτό το τραγούδι, αυτή η τέχνη, θα μείνει. Μπορεί να φύγαν αυτοί, θα φύγω και εγώ, αλλά αυτά είναι που μένουν και αφήνουν τα στίγματα, αυτοί θα μένουν αιώνια. Ποτέ δεν είχα την έπαρση. Το 1984, όταν κυκλοφόρησε το τραγούδι, μπαίνω μια μέρα στο αυτοκίνητό μου και ανοίγω το ραδιόφωνο και ακούω να λένε κάτι για τον Κούδα. Δεν κατάλαβα τη μουσική και δεν συνειδητοποίησα πως είναι τραγούδι και λεω τι έκανα; Βγήκε κανένα ένταλμα να με συλλάβουν! Μετά επικοινώνησα με Ρασούλη Παπάζογλου και μου είπαν για τη δημιουργία αυτή.»

Για την αγάπη του κόσμου όλα αυτά τα χρόνια:
«Ευχαριστώ παρά πολύ. Για να λειτουργήσω μέσα στο γήπεδο, το οξυγόνο για μένα ήταν όλος ο κόσμος. Έβγαινα με το μαλλί που ανέμιζε και άκουγα το χειροκρότημα και γινόμουν άλλος άνθρωπος. Μου περίσσευε το οξυγόνο και ήθελα να τους δώσω σαν αντίτιμο για αυτά που πλήρωναν να μας δουν, τις καλές εμφανίσεις. Τις ευχές που μου δίνουν για χρόνια πολλά, θέλω να τις δώσουν στην ομάδα και σαν δώρο να μου κάνουνε την νίκη.»